<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
15 พฤษภาคม 2552
 
 
ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนที่ 15 ต่อ

ตอนที่ 15(ต่อ)

ชาตรีกุมมือทิพย์ไว้ ให้กำลังใจทิพย์ว่า เธอไม่เป็นไรแล้ว ขอให้ทำใจให้สบาย แต่ทิพย์ก็ยังเป็นห่วงในอาการโรคของเธอ จึงบ่นว่า ไม่รู้เธอจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน?

"คุณต้องอยู่อีกนานนะทิพย์ ผมจะรักษาคุณให้หาย ตอนนี้อาการคุณดีกว่าเก่ามากแล้ว โรคนี้ขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจ คุณต้องหยุดเครียด หยุดกังวล โดยเฉพาะเรื่องลูก หนึ่งเป็นเด็กดีมาก อย่าระแวงเขา ต้องให้อิสระเขาบ้าง"

"ฉันจะเลิกกังวลเลิกระแวงได้ ก็เมื่อเห็นน้ำหนึ่งกับตฤณ แต่งงานกันแล้วเท่านั้น"

"ก็ไม่ยากนี่ทิพย์ เขาสองคนรักกันอยู่แล้ว"

"รักกันยังไม่พอค่ะ คุณก็รู้ ใครๆก็รักกันได้ แต่ถึงขั้น แต่งงาน มันไม่ง่ายเหมือนความรัก"

"ผมรู้ทิพย์...ผมรู้" ชาตรีรู้ว่าทิพย์ประชด "ผมจะเชียร์ ให้เขาแต่งงานกันโดยเร็วที่สุด ผมอยากให้คุณสมหวัง ไม่ต้องผิดหวังอีกแล้ว"

ฤทัยเปิดประตูเข้ามา ชาตรีรีบปล่อยมือทิพย์ ฤทัยถามว่าเป็นไงบ้าง

"ฉันยังไม่ตายหรอก" ทิพย์กร้าวใส่ ฤทัยพูดกับสามี

"ดูทิพย์แข็งแรงขึ้นแล้วนะคะ คุณก็ไปพักผ่อนเถอะนะ ตรีขา เดี๋ยวหมอประสพก็มานอนเป็นเพื่อนทิพย์แล้ว" หันไป ทางทิพย์อีก "คืนนี้น้ำหนึ่งเขาขอนอนคนเดียวนะจ๊ะ ไม่ต้อง ห่วงหรอก"
ฤทัยดึงชาตรีออกไป ทิพย์มองตามจะลุกขึ้น แต่ประสพ เข้ามาเตือนทิพย์ไม่ให้ลุกขึ้น

"น้ำหนึ่งยังโกรธฉันอยู่ใช่ไหม" ทิพย์ถามอย่างวิตก

"ไม่ใช่...ลูกอยากให้ผมมาดูแลคุณ ถ้ามีอะไรจะได้ช่วยทันเวลา ลูกไม่โกรธคุณแล้ว นอนพักเถอะพรุ่งนี้เราจะกลับกันแต่เช้า" ประสพประคองทิพย์ ให้นอนลง แล้วห่มผ้าให้

ooooooo

เมื่อประสพตื่นเช้ามาเคาะห้องเพื่อปลุกน้ำหนึ่ง... พอเปิดประตูเข้าไป ห้องว่างเปล่า เดินไปที่เตียง พบโน้ตแผ่นเล็กๆ

"พ่อจ๋า...หนึ่งขอโทษ หนึ่งขอกลับกรุงเทพฯก่อนนะจ๊ะ... ช่วยบอกแม่ด้วยว่า หนึ่งจะไปหางานทำ...รักพ่อจ้ะ...หนึ่ง..."

ประสพขยี้กระดาษทิ้งทันที รีบออกจากห้องไป...

ก่อนที่ประสพจะออกรถไปตามน้ำหนึ่ง ตฤณวิ่งมาถาม ประสพบอกทันทีว่า หนึ่งหนีกลับกรุงเทพฯ เขากำลังจะไปตามลูกกลับมา ตฤณจะไปด้วย เขาขอให้ดูทิพย์ก่อน ตอนนี้ทิพย์ยังไม่ตื่น ถ้าตื่นมา
ถามหาหนึ่ง ให้ช่วยบอกว่าหนึ่งไปเดินเล่น อย่าเพิ่งให้รู้ว่าลูกหนีไปแล้ว...

ตฤณรับคำ...ประสพรีบออกรถไปทันที ไม่มีใครรู้ว่า ไม่ไกลจากที่นั่นนัก ฤทัยมายืนแอบฟังอยู่ แล้วเริ่มวาดแผนเดินแต้มต่อไป...

ooooooo

ที่ท่ารถอันวุ่นวายด้วยผู้โดยสาร...น้ำหนึ่งกำลังหิ้วกระเป๋าวิ่งไปขึ้นรถทัวร์ที่กำลังจะออก...น้ำหนึ่งถูกประสพสกัดไว้ จับข้อมือแน่น น้ำหนึ่งหันมาอุทานตกใจ "พ่อ!"

"ทำไมหนีกลับมาคนเดียวล่ะลูก ถ้าแม่รู้เข้า จะเป็นยังไง"

"หนึ่งอยากให้แม่สบายใจ ถึงจะกลับไปก่อน"

"เรื่องเมื่อคืนเป็นความเข้าใจผิดของแม่เขา หนูก็รู้นี่"

"แต่หนึ่งไม่อยากให้แม่มาคอยจับผิดอย่างนี้อีกต่อไป หนึ่งอึดอัดจ้ะพ่อ หนึ่งรู้ว่าครอบครัวตฤณเขาก็อึดอัดเหมือนกัน"

"พ่อเคยบอกแล้วว่าต้องอดทน เพราะทุกเรื่องมันมีที่มา"

"แล้วเมื่อไหร่พ่อจะอธิบายให้หนึ่งฟัง ว่าแม่เป็นอะไร ทำไมถึงจ้องจับผิดหนึ่งกับตฤณขนาดนี้"

"เอ้อ....ก็เพราะแม่ของหนูเคยถูกเพื่อนทรยศหักหลังจนปางตายมาแล้ว และเพื่อนคนนั้นก็คือ...ฤทัยนี่เอง"

"อะไรนะจ๊ะพ่อ" น้ำหนึ่งตาพอง ย้ำถามอย่างตื่นตัวเต็มที่...ประสพมองน้ำหนึ่งอย่างชั่งใจ พาน้ำหนึ่งไปนั่งที่ม้านั่งพักคนโดยสาร...แล้วลำดับเรื่องครู่ใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจบอกลูกสาว

"พ่อจะเล่าเท่าที่เล่าได้เท่านั้นนะ และลูกก็ต้องสัญญาว่าจะไม่ให้ฤทัย ชาตรี หรือแม้แต่แม่ รู้ว่าลูกน่ะรู้เรื่องแม่ กับฤทัย"

"ค่ะ หนึ่งจะไม่ให้แม่รู้เรื่องที่หนึ่งได้ฟังจากพ่อเด็ดขาด" น้ำหนึ่งรับรอง อยากรู้เรื่องเต็มแก่...

น้ำหนึ่งฟังพ่อเล่าไปกำมือไปด้วยความรู้สึก ยิ่งฟังก็ ยิ่งสงสารแม่ทิพย์ของเธอ...ฟังไปปาดน้ำตาไป กระทั่งประสพเล่าจบ...น้ำหนึ่งครางออกมาปนสะอื้น

"โธ่...แม่จ๋า หนึ่งสงสารแม่จังเลยจ้ะพ่อ"

"หนึ่งเข้าใจแล้วใช่ไหม...ว่าทำไมพ่อถึงอดทนอดกลั้นกับทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่เขาทำ เขาเจอเรื่องเลวร้ายมาก จนไม่เชื่อในความรักอีกแล้ว"

"ขอบคุณค่ะพ่อ ที่เล่าเรื่องนี้ให้หนึ่งฟัง หนึ่งจะพยายาม ไม่โกรธ หรือน้อยใจแม่อีก"

"ห้ามให้ใครรู้ความลับนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นคนที่ลำบากมากที่สุดคือลูก"

"ทำไมล่ะจ๊ะพ่อ"

"ก็...เพราะมันเป็นความโกรธที่ทั้งสองไม่ต้องการจะปรับความเข้าใจกัน"

"จ้ะ หนึ่งคงแค่รับรู้...แล้ว...เรื่องของตฤณกับหนึ่งล่ะจ๊ะพ่อ"

"ถ้าเป็นไปได้...พ่อไม่อยากให้ทุกคนโคจรมาพบกันเลย ในเมื่อในที่สุด แม่ก็เลือกพ่อ และเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน"

"แล้วแม่ล่ะจ๊ะ พ่อว่าแม่คิดยังไง" คำถามนี้ ประสพ ตกที่นั่งน้ำท่วมปาก

"เอาไว้...อีกหน่อยหนึ่งก็รู้เอง...แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ลูกต้องจำไว้ว่า ถึงยังไงหนึ่งก็ยังเป็นลูกพ่อเสมอ"

"เป็นยังไงคะพ่อ...พ่อพูดเหมือนกับว่า วันหนึ่งความเป็นพ่อลูกของเราจะเปลี่ยนไป"

"ไม่นะลูก ตรงกันข้าม ความเป็นพ่อลูกของเราจะไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรในภายหน้า มีบางสิ่งที่พ่อยังพูดไม่ได้ในตอนนี้ แต่เมื่อถึงเวลา พ่อจะอธิบายทั้งหมดเอง"

"เหรอจ๊ะพ่อ เมื่อไหร่ แล้วยังมีอะไรที่หนึ่งไม่รู้อีก"

"พ่อยังพูดไม่ได้ แต่อีกไม่นานลูกต้องรู้แน่ รอให้อาการของแม่เขาดีขึ้นก่อน...หนึ่ง รับปากอะไรพ่ออย่างหนึ่งได้ไหม"

"ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง หนึ่งทำได้ทุกอย่างจ้ะ"

"ไม่ว่าแม่เขาจะทำอะไร ก็ขอให้หนึ่งให้อภัยเขานะลูก คิดเสียว่าทุกอย่างเกิดจากความทุกข์ที่แม่เคยได้รับมา...รับปากพ่อนะ"

"จ้ะพ่อ...หนึ่งเข้าใจแม่แล้ว ไม่ว่าแม่จะเป็นยังไง หนึ่งจะให้อภัยแม่ทุกอย่าง"

"ขอบใจนะลูก" ประสพลูบผมลูกสาวไปมา "ตอนนี้ หนึ่งกลับไปหาแม่นะ เขาจะได้สบายใจ แล้วอย่าพูดอะไรถึง เรื่องนี้อีก" สองพ่อลูกกอดกันแน่น...แล้วยิ้มให้กันอย่างลึกซึ้งกว่าวันก่อนๆที่ผ่านมา

ooooooo

ทิพย์เพิ่งตื่นนอน ขณะเก็บผ้าห่ม ฤทัยก็มาเคาะประตู ทิพย์ไปเปิด ตกใจเพราะไม่คิดจะต้อนรับฤทัย ฤทัยยิ้มหวาน บอกว่าจะมาดูทิพย์ เมื่อคืนอาการทิพย์ ไม่ดีเลย ทิพย์ตอกหน้าทันทีว่า อย่ามาทำเป็นห่วง เธอ ไม่มีวันไว้ใจคนอย่างฤทัยอีกแล้ว

"เพราะเธอเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างนี้นี่เอง ลูกสาวถึงได้ อึดอัดหนีกลับกรุงเทพฯไปแล้ว"

"อะไรนะ" ทิพย์ตาเหลือก

"ก็เมื่อคืนเธอทำรุนแรงมากไป น้ำหนึ่งคงรับไม่ได้ เธอ ทำให้ทุกคนวุ่นวายไปหมด"

ทิพย์ผลุนผลันจะออกจากห้อง ตฤณเข้าประตูมา ทิพย์ รีบถามเรื่องน้ำหนึ่งหนีกลับกรุงเทพฯ ตฤณตกใจ ย้อนถาม

"อาทิพย์รู้ได้ไงครับ..." ตฤณมองฤทัย "แม่บอกอาทิพย์ เหรอครับ"

"อ้าว ก็แม่เห็นหนึ่งออกไปแต่เช้า นึกว่าลูกรู้แล้วซะอีก"

"ผมเพิ่งรู้จากอาประสพ...แต่ไม่ต้องห่วงนะครับอาประสพไปตามหนึ่งแล้ว เดี๋ยวคงมา"

"ฉันจะไปตามหนึ่งด้วยตัวเอง" ทิพย์บอกแล้วกำลังจะก้าวออกไป แล้วต้องชะงักจนเซ ตฤณรับไว้ประคองพาไปนั่งที่เตียง เอายาพ่นให้ทิพย์ แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น ทิพย์กลับหมดสติไป...ตฤณบอกฤทัยให้ช่วยดูอาทิพย์ เขาจะไปตามพ่อ...ฤทัยฟังดูก็เข้าที จะได้อยู่กับทิพย์ที่ช่วยตัวเองไม่ได้ จึงเร่งให้ลูกชายไป...มองทิพย์ที่หายใจรวยรินอย่างตัดสินใจในนาทีทอง ขณะที่ทิพย์นอนหายใจพะงาบๆอยู่

"อโหสิให้ฉันนะทิพย์ ความรัก ความแค้นทั้งหลายจะได้สิ้นสุดเสียที"

ฤทัยหยิบหมอนขึ้นกดลงไปบนหน้าทิพย์ ออกแรงกดหวังจะไม่ให้หายใจ...เสียงประตูเปิดออก ประสพกับน้ำหนึ่งเข้ามาทางหลัง จึงไม่เห็นว่าฤทัยทำอะไร ทั้งสองเรียกทิพย์ น้ำหนึ่งร้องหาแม่ ฤทัย
รีบเอาหมอนออก ทำท่าตกใจ

"หมอประสพคะ ทิพย์เป็นลมอีกแล้ว ตฤณกำลังไปตามหมอตรีมา"

ประสพไปช่วยปั๊มหัวใจทิพย์...ชาตรีวิ่งมาดูทิพย์พร้อมตฤณ ประสพให้รีบเรียกรถพยาบาลดีกว่า...ตฤณรีบโทร.เรียกทันที

"แม่จ๋า...แม่อย่าเป็นอะไรไปนะจ๊ะ หนึ่งขอโทษ" น้ำหนึ่ง มองแม่หลังฟังเรื่องราวในอดีตมาแล้ว ยิ่งสงสารแม่จับใจ...

ooooooo

อ่านต่อ

เครดิต //www.thairath.co.th


Create Date : 15 พฤษภาคม 2552
Last Update : 15 พฤษภาคม 2552 19:09:56 น. 0 comments
Counter : 226 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com