ละคร ดวงใจอัคนี ตอนที่ 3

ตอนที่ 3


กว่าการประชุมที่สหกรณ์โคนมจะเสร็จสิ้นลงก็มืดค่ำ ซ้ำร้ายรถอัจจิมายังมาสตาร์ตไม่ติดอีก อัคนีเสนอตัวเข้ามาช่วย แต่ถูกเธอผลักไสไล่ไปไกลๆไม่ต้องมายุ่ง

"ตามใจ ถ้าจะหวังให้คนอื่นช่วยคงยาก เพราะทุกคนกลับกันหมดแล้ว จะเหลือก็แต่ฉันกับ...บรื้อออออ เขาว่าที่ดิน แถวนี้เมื่อก่อนเป็นป่าช้าเก่านี่ท่าทางจะจริง อู๊ย ดูสิ จู่ๆก็ขนหัวลุกขึ้นมาซะงั้น ว่าไงตกลงจะไปกับฉันมั้ย"

"นายจะไปไหนก็รีบไป ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน"

"ถ้างั้นก็ตามใจ ไปล่ะ"

อัคนีเดินกลับไปที่รถ แล้วขับผ่านหน้าอัจจิมาไปพร้อมกับลดกระจกลงมาโบกมือบ๊ายบาย อัจจิมาเหลียวซ้ายแลขวา เริ่มหวาดกลัว ออกเดินไปเรื่อยๆ พร้อมกับโทร.หาพี่ชายให้รีบมาช่วย แต่ศิลากำลังเพลินอยู่กับการพนัน เลยโทร.ไปไหว้วานไกรภพให้ไปแทน

ด้วยความเป็นห่วงหญิงสาว ทำให้อัคนีวนรถกลับมาตื๊อเธออีกครั้ง ขณะสองคนยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่นั้น ไกรภพ ก็แล่นรถเข้ามาจอด อัคนีเลยต้องปล่อยอัจจิมา

"คุณจี๊ดครับ คุณศิลาโทร.บอกผมให้มารับคุณ"

"ขอบคุณนะคะ"

"นายคนนี้...เอ่อ...ไม่มีอะไรใช่ไหมครับ"

"ไม่มีค่ะ แค่คนรู้จักแวะทักกันเท่านั้น เรากลับกันเลยดีกว่านะคะ"

อัจจิมาเดินนำไปที่รถไกรภพ ในขณะที่ไกรภพเหล่มองอัคนีอย่างไม่ไว้ใจก่อนจะเดินตามหญิงสาวมา เมื่อพาเธอไปส่งถึงบ้าน พิศาลออกมาต้อนรับหน้าระรื่น

"อาต้องขอบคุณพ่อไกรภพจริงๆ อุตส่าห์บึ่งออกจากที่ประชุมเพื่อมารับยายจี๊ด"

"ไม่ได้หรอกครับ คุณจี๊ดเป็นผู้หญิงจะให้อยู่คนเดียวกลางค่ำกลางคืนได้ยังไง โชคดีนะครับที่ผมมาประชุมแถวนี้พอดี"

"ยายจี๊ดนี่ก็แปลก แทนที่จะรออยู่ที่สหกรณ์ดันออกมาเดินที่ถนน เดี๋ยวใครมาดักฉุดไปจะว่ายังไง"

"นั่นสิครับ ช่วงที่ผมไปถึงเห็นมีผู้ชายยืนอยู่กับคุณจี๊ด ผมตกใจแทบแย่"

"ใคร" พิศาลคิ้วขมวดขึ้นมาทันที

"ก็เพื่อนที่มาประชุมด้วยกันน่ะค่ะพ่อ เขาขับรถผ่านมาก็เลยแวะรับ แต่จี๊ดไม่สนิทกับเขาก็เลยไม่ได้ไปด้วย พอดีคุณไกรภพผ่านมาพอดี"

พิศาลไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร ศิลาเดินเข้ามาพร้อมกับถาดเหล้ายาและกับแกล้ม

"คืนนี้ผมขอเลี้ยงคุณไกรภพเพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจของคุณที่มีต่อยายจี๊ด ไม่เมาห้ามกลับ"

"แต่ถ้าเมาแล้วก็ไม่ต้องกลับ ค้างที่นี่ได้เลย บ้านนี้ยินดีต้อนรับพ่อไกรภพเสมอ เชิญๆ"

สองพ่อลูกวางตัวเป็นกันเองกับไกรภพสุดๆ แต่ลูกสาวคนสวยกลับชิงขอตัว

"แกจะไปไหน คุณไกรภพเขาอุตส่าห์ไปรับ ทำไมไม่อยู่คุยเป็นเพื่อนกันก่อน" ศิลาถามกึ่งตำหนิน้องสาว

"ไม่ละค่ะ จี๊ดต้องรีบไปสนามบินแต่เช้า ขอบคุณมากนะคะคุณไกรภพ จี๊ดต้องขอโทษด้วยนะคะ ต้องไปแต่เช้าจริงๆ ขอตัวก่อนนะคะ"

พูดเสร็จอัจจิมาเดินออกไปทันที ศิลาและพิศาลหันมาสบตากันอย่างไม่พอใจ ส่วนไกรภพมองตามอัจจิมาไปอย่างเสียดาย แต่ก็รู้สึกท้าทายที่จะเอาชนะอัจจิมาให้ได้

ด้านอัคนีที่หงุดหงิดหัวใจหลังเห็นไอ้หนุ่มหน้าหยกขับรถมารับอัจจิมาไปต่อหน้าต่อตา พอกลับมาถึงบ้านเขาเลยไม่ได้สนใจคนอื่นๆที่เม้าท์กันเรื่องพิศาลพาลูกชายมาหาเรื่องถึงบ้านเมื่อกลางวัน จนกระทั่งปฐพีกับวายุภัครู้สึกได้ถึงความเงียบผิดปกติของอัคนี

"นายเป็นอะไร เห็นนั่งเงียบตั้งแต่ตอนกินข้าวแล้ว ทะเลาะกับยายจี๊ดมาล่ะสิ"

"เปล่า...ฉันก็แค่คิดถึงยายน้ำ ไปอยู่ที่นู่นป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้" อัคนีแถกไป

"พ่อก็เห็นแกสามคนแข่งกันเมล์ไปหาน้องเช้า กลางวัน เย็น จนแทบจะฆ่ากันตาย ยังไม่หายคิดถึงกันอีกรึไง"

"เรื่องคิดถึงยายน้ำมันเป็นเรื่องปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คืออาการของเจ้าไฟมากกว่าพ่อ"

"มันเหมือนคนที่ร้อนรุ่มกลุ้มใจ คล้ายไฟลนอยู่ข้างในแต่เอ่ยปากกับใครไม่ได้ อย่างงี้ปัญหาหัวใจแหงๆ"

"ยายจี๊ดชัวร์ ปฐพีคอนเฟิร์ม"

ถูกปฐพีกับวายุภัคไล่บี้ขนาดนี้ อัคนีถึงกับโวยวายลั่นบ้าน

"ฉันไม่เอาเวลามีค่าของฉันไปคิดเรื่องแม่นั่นให้รกสมองหรอก ฉันจะไม่อยู่นี่ตั้งหลายวันก็เลยเป็นห่วงงานที่ฟาร์มเว้ย ไหนจะเรื่องน้องอั้มอีก"

"ในสมองมีแต่วัวกับงาน"

"แต่หัวใจมีแต่สาวน้อยฟาร์มข้างๆที่ชื่อจี๊ด อย่าเก็บเอาไปฝันนะเว้ย"

ปฐพีกับวายุภัคเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย แล้วก็หันมายิ้มขำๆกับพ่อแม่ ทำเอาอัคนีเถียงไม่ออก เดินหนีไปดื้อๆ แล้วอัคนีก็เก็บเอาเรื่องอัจจิมากับไอ้หนุ่มหน้าหยกไปฝันจริงๆ ในฝันอัจจิมายอมรับว่าเธอเป็นแฟนกับนายคนนั้น อัคนีเลยชิงสารภาพว่าเขาก็รักอัจจิมาเหมือนกัน

ooooooo

เช้าแล้ว อัจจิมาและอัคนีต่างก็ต้องออกเดินทาง หลังจากทั้งคู่รับปากเพื่อนของตนไว้เมื่อหลายวันก่อน อัจจิมาไปสนามบินคนเดียว ขณะที่อัคนีมีมิลค์ตามไปส่งด้วย สองฝ่ายเจอกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ อัคนีสงสัยว่าอัจจิมาจะไปไหน พอรู้ว่าไปกระบี่เหมือนกัน อัคนีรู้สึกกระชุ่มกระชวย ตรงข้ามกับมิลค์ที่ระแวงหนัก ออดอ้อนออเซาะอัคนีอยู่นานกว่าจะปล่อยให้เขาขึ้นเครื่อง

กำลังจะกลับ มิลค์เดินชนกับพฤกษ์อย่างจัง พฤกษ์ไม่ ถือโทษ กลับยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร ก่อนจะรีบแยกจากไปเพราะเครื่องบินกำลังจะออก



อัจจิมากับอัคนีไม่รู้ตัวว่าได้ขึ้นมานั่งเครื่องบินลำเดียวกัน และนั่งใกล้ๆกันด้วย โดยมีพฤกษ์นั่งถัดไป จนเมื่อแอร์โฮสเตสนำของว่างมาให้เลือก สองคนถึงเห็นหน้ากันจะจะ แล้วจากนั้นความอลหม่านวุ่นวายก็บังเกิด อัคนีคอยแหย่คอยยั่วเธอตลอด ส่วนอัจจิมาก็ยอมคนซะที่ไหน สองฝ่ายเลยตอบโต้กันไปมาจนถึงจุดหมายปลายทาง โดยมีสายตาของพฤกษ์เฝ้ามองพวกเขาด้วยความสนใจ

ลงเครื่องแล้ว อัจจิมารีบโทร.หาใหญ่ เพื่อนรักที่นัดให้มา ใหญ่บอกชื่อโรงแรมที่ตนพักให้เธอเสร็จสรรพ อัจจิมาจึงตั้งท่าจะไปหา แต่แล้วหญิงสาวก็เซ็งจี๊ดขึ้นมาทันที เมื่อเห็นอัคนีเดินมาหยุดตรงหน้า

"จะไปไหน" อัคนีถามดีๆ อัจจิมากลับแยกเขี้ยวใส่เพราะยังแค้นใจไม่หาย

"ความซวยของฉันจบสิ้นลงแล้ว เรื่องอะไรฉันต้องหาเรื่องซวยใส่ตัวอีก"

"ที่ถามนี่ไม่ได้พิศวาสอะไรนะ แค่อยากรู้ว่าเธออยู่ไหน ฉันจะได้ไม่ไปเหยียบที่นั่นแค่นั้น"

อัจจิมาอยากจะกระโดดกัดคออัคนี แต่แล้วก็ชะงักเมื่อพฤกษ์เข้ามาทัก

"คุณสองคนนั่นเอง มาเที่ยวด้วยกันหรือครับ"

"เปล่าค่ะ ฉันไม่สามารถไปเที่ยวกับผู้ชายที่...เอ่อ... ขอโทษนะคะ มารยาททรามสนิทแบบนี้ได้หรอกค่ะ แค่รู้จักกันเผินๆ นี่ก็กำลังจะแยกกันอยู่แล้ว ขอตัวนะคะ"

"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบคุณมีที่พักรึยัง"

แล้วคำตอบของอัจจิมาก็ทำให้พฤกษ์ตาลุกวาวอย่างลิงโลด

"บังเอิญจังเลย ผมก็กำลังจะไปที่นั่นพอดี เราไปด้วยกันก็ได้นะครับ ผมรู้ว่ารถโรงแรมจอดที่ไหน ผมพฤกษ์...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณ..."

"อัจจิมาค่ะ เรียกฉันสั้นๆว่าจี๊ดก็ได้"

"แล้วนี่คุณ..." พฤกษ์หันไปทางอัคนี

"อย่าไปรู้จักเขาเลยค่ะ ยังไงก็คงไม่ได้เจอกันอีก เรารีบไปกันเถอะนะคะ" อัจจิมารีบฉีกตัวเดินนำออกไป ทำให้ พฤกษ์ต้องรีบเดินตามทั้งๆที่รู้ว่าเสียมารยาทกับอัคนี


"ฮึ ยังกับฉันอยากจะเจอเธอนักนี่ เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้" อัคนีบ่นพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง

อัคนีเดินไปชะแง้แลหาปีใหม่ สักครู่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาเหมือนมองหาใครบางคน จนกระทั่งมาเตะตาที่อัคนีจึงเดินเข้าไปทัก

"ไม่ทราบว่าคุณคือคุณอัคนี อดิศวร รึเปล่าครับ"

"ครับ"

"คือผมเป็นพนักงานขับรถของโรงแรมที่คุณปีใหม่ พักอยู่น่ะครับ คุณปีใหม่ให้ผมมารับคุณ"

"แล้ว...พี่รู้ได้ยังไงว่าผมชื่ออัคนี"

"ไม่ยากครับ คุณปีใหม่บอกให้ผมมองหาผู้ชายที่หล่อและเท่ที่สุดในสนามบิน ผมก็เดินหามาเรื่อย พอเห็นคุณผมก็มั่นใจ"

"แหม...เพื่อนผมนี่ฉล้าดฉลาด ส่วนพี่ก็ตาถึงจริงๆ ไปเลยครับ จะพาผมไปขึ้นเขาลงห้วยที่ไหน ผมยอมทั้งนั้น" อัคนีเดินตามคนขับรถไปอย่างร่าเริงดี๊ด๊าสุดๆ

พอไปถึงรถตู้ ชายหนุ่มยิ่งลิงโลดเริงร่า เมื่อพบว่าอัจจิมานั่งอยู่ข้างใน แม้ถัดเข้าไปจะเป็นพฤกษ์ก็ตาม

"เชิญครับ...แขกครบแล้วครับ" คนขับรถกล่าวยิ้มแย้มแจ่มใส

"แหม โลกกลมจริงๆ บังเอิญเพื่อนผมเขาเชิญมาพักที่เดียวกับคุณสองคนน่ะครับ" ว่าแล้วอัคนีก็ถือโอกาสก้าวขึ้นไปนั่งข้างอัจจิมา ซึ่งเป็นการนั่งคั่นกลางระหว่างหญิงสาวและพฤกษ์ที่เลือกนั่งเก้าอี้เดี่ยว ตั้งแต่แรก

"ที่นั่งข้างหลังยังว่าง ทำไมไม่ไปนั่ง" อัจจิมาเสียงแหลมใส่

"ก็ฉันอยากนั่งตรงนี้ พวกอดิศวรชอบอยู่แถวหน้าเพราะเราชอบเป็นผู้นำ พศวัตอยากเป็นผู้ตามก็เชิญไปนั่งข้างหลัง"

อัจจิมาซึ่งกำลังจะย้ายก้นไปนั่งข้างหลังมีอันต้องเปลี่ยนใจ...พฤกษ์มอง ท่าทีสองคนแล้วรู้สึกว่าคู่นี้ต้องไม่ใช่ แค่รู้จักกันผิวเผินอย่างปากว่าแน่ๆ แล้วพอรถเคลื่อนตัวก็ยิ่งชัดเจน เพราะอัจจิมากับอัคนีต่อปากต่อคำหงองแหงงใส่กันตลอดทางจนถึงโรงแรม

พฤกษ์ อัคนี อัจจิมา ก้าวเข้ามาในโรงแรม พนักงานทุกคนที่เห็นพวกเขาต่างยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

"ผมคงต้องขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ ที่ชายหาดด้านหลังโรงแรมมีมุมพักผ่อนสงบๆหลายมุม แล้วหาดทรายก็ขาวสะอาดมาก คุณสองคนต้องชอบแน่ๆ แล้วเจอกันนะครับ"

พฤกษ์แยกเดินออกไป ในขณะที่อัจจิมาส่งยิ้มกว้างให้ อัคนีเห็นแล้วหมั่นไส้เหลือเกิน

"ดูท่าไอ้หมอนี่มันจะวีไอพีนะ พนักงานโรงแรมถึงได้ พากันยกมือไหว้จนแทบจะกราบกันเลย เธอนี่ตาแหลมไม่เบา"

"หมายความว่ายังไง"

"อ้าว ก็พยายามจะจับคู่กับเศรษฐีไฮโซเพื่อจะได้พยุงธุรกิจของตัวเอง"

"ในสมองนายคงมีแต่เรื่องชั่วๆพวกนี้สินะ ถึงได้คิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนนาย ฉันไม่ใช่ไทกอจะได้งอมืองอเท้าขอทานใครกิน คนอย่างฉันถ้าจะอยู่กับใครก็เพราะความรักเท่านั้น ไม่ใช่เงิน จำไว้!"

เธอพูดจบ แถมด้วยกระทืบเท้าเขาอีกที แล้วสะบัดบั้นท้ายยักซ้ายป่ายขวาออกไป อัคนีเจ็บแทบแหกปากร้องจ๊าก แต่ก็ต้องกัดฟันกรอดอดทน ไม่งั้นผู้คนคงแตกตื่น พลันสายตาอัคนีก็เหลือบไปเห็นหนุ่มคนหนึ่งพุ่งตรงไปหาอัจจิมา สองคนกอดรัดทักทายกันอย่างสนิทสนม โดยเฉพาะฝ่ายชายถึงกับหอมแก้มอัจจิมาฟอดใหญ่ อัคนีเห็นอาการของทั้งคู่แล้วอ้าปากค้าง

ชายคนนั้นก็คือใหญ่นั่นเอง ใหญ่รับกระเป๋าเสื้อผ้าจากอัจจิมามาถือให้ ในขณะที่อัจจิมาสอดแขนควงชายหนุ่มพากันเดินไปทางลิฟต์ อัคนีจะรีบสะกดรอยตาม ทันใดนั้นปีใหม่ก็โผล่พรวดเข้ามาดึงอัคนีไว้ เธอผวาเข้าหอมแก้มเขาซ้ายขวาด้วยความดีใจ แต่อัคนียังแอบเหล่ไปที่ลิฟต์อย่างแสนเสียดาย

ooooooo

ใหญ่พาอัจจิมาขึ้นมาบนห้องพักสุดหรู ตรงระเบียงมองออกไปเห็นท้องทะเลกว้างใหญ่ อัจจิมาออกมายืนสูดอากาศบริสุทธิ์ซะเต็มปอด

"อากาศสดชื่นจังเลย ทะเลก็สวย ชายหาดก็ขาว แหม...แกนี่ช่างเลือกที่แซยิดแม่แกได้โรแมนติกจริงๆนะ"

"ไม่ใช่ฉัน แม่ฉันต่างหากที่เป็นคนเลือก ฉันมีหน้าที่ตามใจอย่างเดียว"

"หน้าตาไม่บอกเลยนะว่ากตัญญูรู้คุณคน"

"อ้าว...พูดงี้มีปล้ำ"

"อยากเสียชีวิตก็เข้ามา"

"อย่างงี้นี่ล่ะถึงหาผอสระอัวไม่ได้ซักที" ใหญ่พูดกลั้วหัวเราะอย่างแหย่เย้า แต่เพื่อนสาวกลับค้อนขวับอย่างสุดเคือง

"ว่างนักก็หัดเอาปากไปคาบรองเท้าบ้างดีมั้ย จะได้ไม่ต้องพูดมาก แล้วนี่แม่แกอยู่ไหน ฉันจะได้ไปกราบท่าน"

"แกได้เจอแน่เย็นนี้ ตอนนี้แกจะนอนพักที่นี่หรือจะไปเดินเล่นที่ไหนก่อนก็ตามสบาย โอเค้"

อัจจิมาพยักหน้ารับ แล้วมองออกไปยังทะเลเบื้องล่าง อย่างชื่นชอบ ส่วนที่ห้องพักของปีใหม่ บัดนี้อัคนีนอนกางแขนกางขาแผ่หราบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า ปีใหม่ยืนกอดอกมองยิ้มๆ

"นอนยั่วอย่างนี้ เดี๋ยวฉันได้เปลี่ยนใจหรอก"

อัคนีผวารีบลุกขึ้นนั่งแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดถึงอกเหมือนนางเอกหนังไทยยุคก่อนทันที

"อย่านะเว้ย ถึงฉันจะเป็นผู้ชายแต่ก็ไม่ยอมให้ใครมาพร่าพรหมจรรย์เอาง่ายๆนะเว้ย"

"ทำไม แกจะเก็บความบริสุทธิ์ผุดผ่องไว้จนถึงวันที่แกแต่งงานงั้นเหรอ"

"ใช่ เพราะฉะนั้นถ้าเธอคิดจะปู้ยี่ปู้ยำฉันล่ะก็ ฉันจะ..."

"กระทืบฉัน?"

"เปล่า ฉันจะร้องให้คนช่วย...ช่วยด้วยๆ ผู้หญิงคนนี้จะปล้ำผม ช่วยด้วย" อัคนีแหกปากลั่น เมื่อปีใหม่แกล้งคืบคลานเข้าหาอย่างหื่นๆ

"ไอ้ไฟ ไอ้บ้า เบาๆสิวะ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า เขาจะคิดว่าฉันย่องมาปล้ำนายจริงๆ"

"ก็อยากแกล้งกันก่อนทำไม จะแต่งงานอยู่พรุ่งนี้แล้วยังทำตัวเป็นเด็กไปได้ แล้วไหนล่ะ ว่าที่สามีน่ะ"

"เดี๋ยวเย็นนี้พาไปเจอ อย่าทำตัวหล่อเกินหน้าเจ้าบ่าวล่ะ"

"ก็คนมันเกิดมาหล่อ จะให้หล่อน้อยกว่านี้ได้ยังไง" อัคนีวางท่าเก๊กราวนายแบบโดมอนแมน จนปีใหม่อดขำเขาไม่ได้

หลังจากทักทายกันหายคิดถึงแล้ว อัคนีขอตัวลงมาเดินเล่น แล้วมาเจออัจจิมานอนอ่านหนังสือนิยายอยู่ที่เตียงผ้าใบริมหาด อัคนีทำปากยื่นปากยาวว่าผู้หญิงกับนิยายประโลมโลก ไร้สาระ...อัจจิมาโกรธจี๊ดลุกขึ้นนั่งทันที

"วันนี้มันวันซวยอะไรของฉัน"

"ชอบอ่านนิยายประเภทนี้นี่เอง ถึงได้มีวิธีมัดใจผู้ชายได้อยู่หมัด"

"ไปไกลๆ" เธอตวาดแว้ด

"ไหนจะผู้ดีไฮโซพูดคะพูดขา ไหนจะไอ้ตี๋ล่ำบึ้กซิกซ์แพ็ก เป็นมัดๆ"

"นายพูดอะไร"

"ผละจากอีกคนก็แวบเข้าลิฟต์ไปกับอีกคน ฉันเห็นกับตา"

อัจจิมาเริ่มเข้าใจที่อัคนีกัด เลยยิ้มกวนใส่ "นั่นเป็นผลจากวิธีบริหารเสน่ห์แบบจี๊บๆของฉัน อย่าบอกนะว่านายติดใจฉันเข้าอีกคน ถึงได้สะกดรอยตามฉันดิกๆๆแบบนี้"

"อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ฉันก็แค่อยากจะเตือนเธอในฐานะที่ฟาร์มเราอยู่ติดกันว่าไอ้พระเอกประเภท อัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยนางเอกลงจากหอคอยมังกรพ่นไฟน่ะ มันมีแต่ในการ์ตูนเรื่อง SHRAKE หรือไม่ก็ในนิยายน้ำเน่าที่เธออ่านแค่นั้น"

ทันทีที่อัคนีพ่นเสร็จ เสียงพฤกษ์ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

"ให้เกียรติไปชมวิวกับผมสักครู่ได้ไหมคะคุณจี๊ด"

ทั้งอัคนีและอัจจิมาหันไปมองพฤกษ์ซึ่งนั่งอยู่บนหลังม้าสีขาวแสนเท่ อัจจิมายิ้มย่องรีบลุกขึ้นทำดีดดิ้นเข้าไปหาพฤกษ์

"ว้าวววว...นึกว่าอัศวินขี่ม้าขาวจะมีอยู่แค่ในนิยายนะคะเนี่ย ขออนุญาตทำตัวเป็นเจ้าหญิงบนหอคอยสักวันนะคะ"

พฤกษ์ส่งมือให้อัจจิมาทันที หญิงสาวยึดมือเขาก่อนปีนขึ้นไปนั่งบนหลังม้าอย่างคล่องแคล่ว

"เดี๋ยวเที่ยวต่อไป ผมมารับคุณไฟนะครับ"

"ขอบคุณครับ เชิญคุณสองคนตามสบายเถอะครับ"

พฤกษ์บังคับม้าเดินออกไปอย่างสง่าผ่าเผย อัจจิมาหยิบนิยายประโลมโลกขึ้นมาจูบแล้วแกล้งโบกมือให้อัคนีอย่างเริงร่า อัคนีสุดเจ็บใจ ความร้อนแผ่ซ่านไปทั้งตัว จากนั้น

เขาก็ตั้งตารอคอยว่าเมื่อไหร่ทั้งคู่จะกลับมา ขณะชะเง้อไปบ่นไป ปีใหม่เดินมายืนมองด้วยความสงสัย ก่อนเข้ามาถามเขาว่า ผลุบๆโผล่ๆมองหาใคร พาใครมาด้วยงั้นเหรอ หรือว่านัดหมอมานวด

อัคนีเกือบหลุดปากพูดความจริง ยังดีที่ยั้งปากทัน โมเมมั่วนิ่มว่า

"ก็มาคอยเธอไง ไหนบอกจะพาไปดินเนอร์หรู จะพาไปรู้จักแฟน นี่มันปาเข้าไปกี่โมงแล้ว คนนะเว้ยไม่ใช่อูฐจะได้มีหนอกไว้เก็บข้าวเก็บน้ำกินเป็นเดือนๆ"

"บ่นเข้าไป ก็จะพาไปอยู่นี่ไง แล้วทำตัวดีๆนะ ห้ามเห่าใส่ใครเด็ดขาด"

อัคนียักไหล่แล้วตีหน้าตายไม่รับปาก เมื่อเดินตามกันไปจนถึงมุมดินเนอร์แสนโรแมนติกในโรงแรม ก็พบว่าว่าที่เจ้าบ่าวของปีใหม่นั่งรออยู่แล้ว ซึ่งเขาก็คือใหญ่เพื่อนรักของอัจจิมานั่นเอง อัคนีเห็นเขาแล้วอึ้ง เพราะจำได้ว่าเป็นผู้ชายที่เข้ามากอดนัวเนียกับอัจจิมาก่อนจะหายเข้าลิฟต์ไปด้วยกัน

"ผม...ใหญ่ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณ..."

"อัคนีค่ะ หรือจะเรียกว่านายไฟบรรลัยกัลป์ก็ได้"

"ตัดคำว่าบรรลัยกัลป์ทิ้งเหลือแค่ไฟคำเดียวดีกว่าครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณใหญ่" อัคนียื่นมือไปจับมือใหญ่ ขณะที่ปีใหม่เหลียวซ้ายแลขวาถามหาเพื่อนเจ้าสาว

"นั่นไง มาพอดี" ใหญ่ชี้มือไปที่อัจจิมาซึ่งเดินเคียงคู่มากับพฤกษ์ อัคนีถึงกับเบิกตาโตอย่างคาดไม่ถึง อัจจิมาเองก็อึ้ง แปลกใจไม่แพ้กัน...

ooooooo

จบตอนที่ 3
เครดิต ไทยรัฐ

Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553		1 comments
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2553 17:11:20 น.
Counter : 1222 Pageviews.
Share Tweet