<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
17 พฤษภาคม 2552
 
 
ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนที่ 16

ตอนที่ 16

เมื่อน้ำหนึ่งเดินกลับขึ้นบ้านด้วยท่าทีหงอยๆ แม่ทิพย์มองแล้วก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงถาม และคาดคั้นให้ลูกสาวตอบ

"อย่าปิดแม่เลย แม่เห็นสีหน้าก็รู้แล้ว...ตฤณคุยอะไรกับแกหรือ"

"ตฤณ..." น้ำหนึ่งน้ำตาไหลออกมาทันที "เขาจะไปเรียนต่อเมืองนอก อีกสองสามเดือนจ้ะแม่"

"ต้องเป็นนังฤทัยยุมาแน่ๆ"

"แม่จ๋า...แม่...ไม่เกี่ยวกับอาฤทัยหรอกจ้ะ ตฤณเขาอยากไปเอง"

"คนอย่างตฤณ ถ้าไม่มีใครยุยง จะไม่ตัดช่องน้อยแค่นี้แน่"

ทิพย์ระบายความแค้นออกมา พอดีประสพเดินมา ออกความเห็นว่า เมื่อตฤณเลือกทางเดินชีวิตเขา ก็ควรปล่อยเขาไป จึงถูกทิพย์ย้อนเกล็ดทันที

"คุณเองก็อยากให้ตฤณไปเรียนต่อเมืองนอกเหมือนกันใช่ไหม"

"อะไรก็ได้ที่ลูกจะมีความสุข เรื่องแต่งงาน เขากลับมาเมื่อไหร่ก็แต่งได้"

"ไม่...ฉันรอไม่ได้ มันจะต้องไม่เป็นอย่างนี้ ไม่มีทาง" ทิพย์ปึงปังหนีเข้าห้องไป

ประสพกับน้ำหนึ่งได้แต่ระบายความรู้สึกเรื่องนี้ต่อกัน ประสพบอกลูกว่า แม่เขารอคอยอะไรบางอย่างอยู่ แต่ถ้าตฤณไปเรียนต่อ บางทีอะไรๆมันอาจจะดีขึ้น

"หนึ่งไม่ได้เห็นแก่ตัวอยากรั้งตฤณไว้กับตัวเองหรอกนะจ๊ะ แต่หนึ่งรู้สึกว่าเขาไปเพราะอยากหนีอะไรบางอย่าง ซึ่งมันเกิดจากหนึ่งนี่เอง" ประสพได้แต่เห็นใจลูกสาว แต่พูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้

ทิพย์เข้าไปดิ้นรนอยู่คนเดียวในห้อง ประกาศอย่างไม่ยอมแพ้ว่า...จะไม่ยอมให้ตฤณไปเรียนต่อ เพราะรู้ว่ามันเป็นฝีมือของฤทัยแน่นอน...คิดได้แน่นอนแล้วดังนี้ ทิพย์กดโทรศัพท์ไปหาปลัดกำพล ให้มาช่วยขวางเรื่องนี้ให้ทันที...

เช่นเดียวกับฤทัย เร่งมือจัดการให้ลูกได้ไปเรียนต่อให้เร็วที่สุด...คำรามหยามหยันทิพย์อย่างผู้ชนะ "ลูกสาวบ้านนอกของเธอ ไม่มีวันได้ลูกชายฉันหรอก น้ำทิพย์..."

เมื่อมารตีกลับจากไปทำงานที่ญี่ปุ่นตามคำสั่งของคณิต รู้ว่าตฤณกับน้ำหนึ่งลาออก เธอระแวงว่าอาจเป็นเพราะคณิตเป็นต้นเหตุ แต่คณิตแก้ตัวพัลวัน และสั่งให้แอนนารับสมัคร คนใหม่มาแทนแล้ว มารตีเรียกแอนนามาถามเหตุที่ทั้งสองคนลาออก แอนนาไม่กล้าบอก มารตีซักอีกว่า เป็นเพราะคุณคณิต ใช่ไหม แอนนากล้าแค่พยักหน้าเท่านั้น...มารตีเครียดหนัก แทบหน้ามืดเพราะหึงคณิต

ส่วนกำพลรีบมาหาทิพย์ที่บ้านสวน...จึงได้พบน้ำหนึ่ง เมื่อทิพย์ชี้ให้กำพลไปคุยกับน้ำหนึ่งที่นั่งอยู่ที่ท่าน้ำ...ขณะที่ทิพย์พยายามลุ้นให้กำพลมาติดพันน้ำหนึ่ง ตฤณจะได้เกิดความหึงหวง อาจจะไม่ยอมไปเรียนต่อก็ได้...

แผนของทิพย์ได้ผล เมื่อตฤณโทร.มาหาทิพย์ ถามถึงน้ำหนึ่ง ทิพย์แกล้งบอกแต่ว่าน้ำหนึ่งซึมไป พอตฤณบอกว่าเขาจะไปเรียนต่อเมืองนอก ทิพย์จึงถึงบางอ้อ

"อ๋อ...เพราะเรื่องนี้เองที่ทำให้น้ำหนึ่งกลุ้มใจ ถึงกินไม่ได้นอนไม่หลับ แต่ไม่ยอมบอกอาว่าเกิดอะไรขึ้น" ตฤณรีบขอโทษทิพย์ "ที่จริงอาไม่อยากยุ่งหรอก แต่หนึ่งเป็นลูกคนเดียวของอา...แต่เมื่อเธอตัดสินใจแล้ว อาคงขัดไม่ได้ แต่ขอบอกนะ อากับประสพพอใจเธอไม่น้อย เมื่อเธอชอบพอกับน้ำหนึ่ง

อาก็ดีใจ วางใจ...แต่ตอนนี้ปลัดกำพลก็ถือโอกาสมาคอยดูแลน้ำหนึ่ง...อาก็เสียดาย ถ้าน้ำหนึ่งเปลี่ยนใจ เวลาที่เธอห่างไป"

"ปลัดกำพลหรือครับคุณอา" เสียงตฤณถามอย่างเอาเรื่อง

"ใช่...วันนี้เขาก็มาเยี่ยมน้ำหนึ่ง อาก็เห็นเขาจริงใจกับน้ำหนึ่งไม่น้อย ถ้าเธอไม่รีบทำอะไรสักอย่าง อาจเสียน้ำหนึ่งไป อาก็บอกเธอได้เท่านี้แหละ" ทิพย์ถอนใจยาวอย่างรอคอยในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

ตฤณรีบขอบคุณแล้ววางสาย...เนื้อตัวเริ่มร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้...

เมื่อพ่อชาตรีมาทักว่านั่งคิดอะไรอยู่ ตฤณรีบบอกพ่อว่าเขากำลังคิดเรื่องเขากับน้ำหนึ่ง เขาจะไปเรียนต่อ เพราะเมื่อเขาห่างน้ำหนึ่ง อาทิพย์จะได้สบายใจ...ชาตรีตกใจที่ไม่รู้ เรื่องนี้

"ผมเพิ่งตัดสินใจวันก่อน แต่วันนี้ผมไม่สบายใจเลย"

"พ่อว่าลูกคิดผิดแล้วละ แล้วอาทิพย์คงไม่ต้องการหรอก ที่คิดว่าเขาระแวง ก็เป็นธรรมดาแม่หวงลูกสาว...ถ้าอยากให้ทิพย์สบายใจ มันคือการแต่งงานกับน้ำหนึ่งเท่านั้น อาทิพย์ เขาพูดกับพ่อเอง เขาอยากให้ลูกกับน้ำหนึ่งแต่งงานกัน"

"งั้นผมจะรีบไปเรียนให้จบกลับมา..."

"ถ้ารอจนเรียนจบ อะไรๆมันก็อาจเปลี่ยนไปได้ พ่อ อยากให้เราสองครอบครัวมาดองกันให้เร็วที่สุด น้ำหนึ่งเป็นเด็กดี พ่อรู้จักพ่อแม่เขามาก่อน ถ้าลูกไปเรียนต่อ มันจะห่างเหินกัน พ่อไม่อยากให้เป็นเหมือน...เอ้อ...เหมือนคู่อื่นๆ ที่พอห่างกันแล้ว ต่างก็ไปมีคนใหม่น่ะ"

เจอไม้นี้เข้า ตฤณก็ชักหนาวๆ จะยอมเสียน้ำหนึ่งไปได้อย่างไร...

ooooooo
คนที่ตฤณจะรีบไปปรึกษาคือ บัญชา หรือใจเดียว นักเขียนในอุดมคติของตฤณ พอบัญชาเจอหน้าตฤณที่มาหาถึงบ้าน ก็ถามตรงๆว่า หน้าตาหม่นหมอง มีปัญหาอะไรก็ว่ามา

"ผมแก้เรื่องผมกับน้ำหนึ่งไม่ตกครับ เราสองคนเข้าใจกันดี แต่แม่ของเธอระแวง มันมีผลต่อโรคหัวใจของท่าน แม่ผมเลยให้ไปเรียนต่อนอก ให้เวลาตัดสิน แต่ผมกลัวเสียน้ำหนึ่งให้คนอื่นไป จึงตัดสินใจไม่ถูก ระหว่างไปเรียนต่อ กับอยู่ ที่นี่เพื่อแก้ปัญหาไปเรื่อยๆ"

"ชีวิตมันคือการแก้ปัญหาไปเรื่อยๆอยู่แล้ว เธอหนีปัญหานี้ไป ต้องไปเจอปัญหาอื่นอยู่ดี จะหนีปัญหาไปเรื่อยๆไม่ได้นะ...ตอนนี้เธอกำลังจะคิดหนี หันมาแก้ปัญหานี้ยังทันไม่ใช่เหรอ"

"โอ...ขอบคุณครับ ผมไม่เคยผิดหวังเลยเมื่อมาปรึกษาคุณ" ตฤณเริ่มเห็นแสงสว่างขึ้นมาแล้ว...

ooooooo

ตฤณขับรถห้อตะบึงมายังบ้านสวนเพื่อพบน้ำหนึ่งให้ได้ ไม่งั้นใจจะขาดผึง ถึงตายได้ พอลงรถ ทิพย์เดินลงมาทักทาย รับไหว้ จึงบอกตฤณทันที

"น้ำหนึ่งไม่อยู่หรอก ปลัดกำพลพาไปตระเวนหางานข้างนอก"

ตฤณหน้าเหี่ยวเป็นผักต้ม ชาตรีก้าวลงรถตามมา ทิพย์ เห็นร้องทักว่า ทำไมวันนี้หมอชาตรีมาถึงนี่ได้

"ขอโทษครับไม่ได้นัดล่วงหน้า มากะทันหัน ผมกับตฤณมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณและน้ำหนึ่ง"

"ถ้างั้น...คงต้องรอน้ำหนึ่งกลับมาก่อนสิคะ"

ขณะที่ทิพย์พาสองพ่อลูกขึ้นไปที่รับแขกในบ้าน...กำพล ก็พาน้ำหนึ่งไปนั่งทานอาหารกันในร้านแห่งหนึ่ง หลังจากพากันไปตระเวนสมัครงานหลายแห่ง แต่ก็ผิดหวัง จนน้ำหนึ่งเริ่มท้อแท้ แต่กำพล
ให้กำลังใจเธอเสมอ แล้วกำพลก็วกมาเรื่องของหัวใจ

"หนึ่งครับ...พี่พอจะทราบจากอาทิพย์ว่าหนึ่งกำลังมีปัญหากับ...เขาคนนั้น เขากำลังจะจากหนึ่งไปใช่ไหมครับ" น้ำหนึ่งรับว่าเขาจะไปเรียนต่อ "จำได้ไหม พี่เคยขอว่าจะดูแลหนึ่งห่างๆ ถ้าเขาไปแล้ว พี่ขอโอกาสมาดูแลหนึ่งแทนเขาได้ไหม" เจอคำวอนจากปลัด น้ำหนึ่งถึงใบ้กิน "พี่รู้ว่ามันเร็วไปที่จะขอแบบนี้ แต่พี่อยากให้หนึ่งเปิดใจให้พี่บ้าง ในเมื่อเขาไม่แคร์หนึ่ง ตัดสินใจจะไปจากหนึ่ง หนึ่งจะรออนาคตที่ไม่แน่นอนจากเขาอีกหรือเปล่า..."

กำพลจับมือน้ำหนึ่งไว้อย่างเว้าวอน....น้ำหนึ่งมองมือตัวเองที่กำลังถูกกุมไว้อย่างจะหาคำตอบที่ดีที่สุดให้เขา...

ooooooo

เมื่อกำพลมาส่งน้ำหนึ่งถึงบ้านสวน ทั้งสองแปลกใจที่เห็นตฤณกับชาตรีกำลังคุยอยู่กับแม่ทิพย์ น้ำหนึ่งไหว้ชาตรี ทักทาย ชาตรีรีบบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับหนูด้วย...ส่วนตฤณนั้นมองกำพลอย่างชนิดเก็บความหึงหวงไว้ไม่มิด แม่ทิพย์รีบเชื่อมต่อการสนทนา

"หนึ่งมาก็ดีแล้ว...คุณหมอชาตรีไม่ยอมพูด ยืนยันว่าจะรอลูกกลับมาก่อน แม่ก็อยากรู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไร" ชาตรีรีบบอกว่าเป็นเรื่องดีแน่ ไม่มีเรื่องร้าย...กำพลพอจะรู้ โดยมารยาท จึงขอตัวลากลับไป น้ำหนึ่งจึงไปส่งกำพล...แน่นอนตฤณก็เริ่มคันเนื้อตัวอีกตามเคย ที่น้ำหนึ่งต้องไปส่งกำพลด้วย... และกำพลก็บอกน้ำหนึ่งว่า คงเป็นเรื่องที่ไม่ดีสำหรับเขาแน่นอน ก่อนจะพูดอะไร ประสพขับรถเข้ามา กำพลจึงไหว้แล้วลากลับไป น้ำหนึ่งบอกพ่อประสพว่า พ่อมาก็ดีแล้ว จะได้ไปฟังเรื่องสำคัญพร้อมกันเลย...

เมื่อมาพร้อมหน้ากันในที่รับแขกบนบ้าน ตฤณจึงเริ่มต้นก่อน

"ผมจะมาบอกว่า อีกสองเดือนผมจะไปเรียนต่อที่อเมริกาครับ"

"เธอมาถึงที่นี่เพื่อจะบอกเรื่องนี้เองหรอกหรือ" ทิพย์ น้ำเสียงผิดหวังไม่น้อย

"ผมก็เลยจะขอให้น้ำหนึ่งไปกับผมด้วยครับ"

"ทำไมต้องให้น้ำหนึ่งไปด้วย" ประสพไม่ชอบใจนัก ตฤณมองชาตรี ชาตรีต้องรีบส่งเสริม

"ตฤณเขาตัดสินใจแล้ว และมาปรึกษาผมเรื่องสู่ขอน้ำหนึ่งจากพวกคุณ" พ่อแม่และน้ำหนึ่งนิ่งไป

"ผมอยากแต่งงานกับน้ำหนึ่งก่อนไปครับ...ผมรักน้ำหนึ่งด้วยใจจริง ถ้าคุณอาไม่มีอะไรขัดข้อง"

"ฉันไม่มีอะไรขัดข้องอยู่แล้ว มันเป็นเรื่องน่ายินดีที่สุด ไม่ใช่เหรอคะประสพ" ทิพย์จ้องสามี

ชาตรีรีบเอ่ยขึ้นเหมือนเป็นคำมั่นว่า เขาคิดว่าลูกชายของเขาเป็นลูกผู้ชายที่พอจะดูแลน้ำหนึ่งได้ แต่งงานแล้วทั้งสองไปเรียนต่อด้วยกัน เขารับรองค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง ตฤณรีบเสริมอีก

"ผมขอสัญญาว่า ผมจะดูแลน้ำหนึ่งให้ดีที่สุดครับ" แต่ ประสพอยากให้หมั้นก่อน กลับมาค่อยแต่ง

"อย่าเลยค่ะ การหมั้นไม่ได้รับรองว่าคนเราจะซื่อสัตย์ ต่อกัน หมั้นแล้วฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไปมีใหม่ อีกฝ่ายจะยิ่งเจ็บปวดสาหัส" ชาตรีฟังทิพย์แล้วเจ็บแสบ...ประสพเอ่ยเสียงเบาว่า แล้วแต่ทิพย์ก็แล้วกัน

"ไม่มีใครถามหนึ่งเลยเหรอคะ ว่าอยากแต่งงานหรือเปล่า" ทุกคนหันมองน้ำหนึ่งเป็นตาเดียว

"น้ำหนึ่ง ลูกก็คบกับตฤณอยู่มิใช่เหรอ" ทิพย์ถาม

"แต่...มันกะทันหันเกินไป หนึ่งสับสน เตรียมใจไม่ทัน แล้วก็ทำตัวไม่ถูก หนึ่งไม่รู้ตัวมาก่อนว่าจะแต่งงานเร็วขนาดนี้ หนึ่งขอโทษนะคะ" น้ำหนึ่งลุกขึ้นเดินลงจากบ้านไป ทุกคนอึ้ง ตฤณรีบวิ่งตาม
ตฤณไปทันน้ำหนึ่งที่ท่าน้ำ เธอต่อว่าตฤณว่า เห็นเธอเป็นอะไร จู่ๆก็พาพ่อมาขอกันแบบนี้ ตฤณอ้างว่าอยากคุยกับน้ำหนึ่งก่อน แต่เห็นอยู่กับกำพลจึงไม่ได้พูด และคิดว่า คุณคงไม่ปฏิเสธ

"คุณให้เวลาฉันตัดสินใจเองบ้างได้ไหม ไม่ใช่ให้ฉันรู้พร้อมกับพ่อแม่ การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ ถึงเราจะคบกันอยู่แต่เป็นเวลาที่สั้นมาก เรายังไม่ได้เรียนรู้นิสัยใจคอที่แท้จริงของกันและกันเลย"
ตฤณรำพันถึงความรักความคุ้นเคยและเข้าใจกันดี เขามั่นใจในตัวน้ำหนึ่ง ยิ่งเห็นปลัดกำพล เขายิ่งไม่อยากเสียเธอไป น้ำหนึ่งแย้งว่า เขาตัดสินใจเพราะความหึง

"หนึ่ง...อย่าปฏิเสธผมอีกเลย ผมเสียคุณไปไม่ได้ ผมรักคุณ แต่งงานกับผมนะ...น้ำหนึ่ง"

"คุณแน่ใจเหรอ"

"แน่ใจสิ ผมไม่เคยแน่ใจอะไรขนาดนี้มาก่อน แต่งงานกับผมนะ ไม่งั้นผมจะไม่ปล่อยคุณไป"

"แต่เราไม่ต้องไปเรียนต่อนะ ฉันเป็นห่วงแม่ อยากอยู่ใกล้ๆ คอยดูแลท่าน"

"ตามใจคุณก็แล้วกัน คุณล่ะ ตามใจผมได้หรือยัง"

น้ำหนึ่งยิ้ม เขาดึงเธอมาสู่อ้อมแขน เธอซบที่อกเขา แทนคำตอบ ตฤณกอดเธอแน่นขึ้นจนสุดหัวใจ...

น้ำหนึ่งหารู้ไม่ว่า พ่อประสพกับแม่น้ำทิพย์เมื่ออยู่กันตามลำพังในห้อง ประสพยังระแวงทิพย์เหมือนเดิมว่า ที่ให้ น้ำหนึ่งแต่งกับตฤณนั้น เป็นการสนองตัณหาของทิพย์เอง คาดคั้นทิพย์ว่า ต่อไปจะทำอะไรอีก

"เรื่องของฉันนะประสพ นี่คือลูกสาวของฉัน คุณก็รู้อยู่ แก่ใจแล้วนี่ และคุณก็เคยสาบานแล้วว่าจะไม่ขัดขวางสิ่งที่ฉันทำอยู่ ไม่อย่างนั้นคุณก็พร้อมจะไปจากชีวิตฉัน"

"ผมรู้ จำไว้เสมอ ถึงอยากปิดหูปิดตาเวลาคุณทำร้ายจิตใจลูก...มันผิดวิสัยคนเป็นแม่"

"ฉันเลี้ยงหนึ่งมาให้เป็นคนเข้มแข็ง เมื่อเขารู้ หนึ่งจะเข้าใจ ยอมรับได้ว่าชายคนนี้เป็นลูกคนที่ทำร้ายแม่เขา"

"ถ้าหนึ่งรับไม่ได้ล่ะ คิดไหมว่ามันจะมีผลยังไงกับจิตใจของลูกไปตลอดชีวิต"

"หนึ่งต้องรับได้" ทิพย์ยืนหยัดมั่นคง "คุณอย่ามาคิดแทน ลูกเลย ฉันเลี้ยงหนึ่งมากับมือ ฉันรู้จักลูกตัวเองดีกว่าคุณมาก" พูดจบ ทิพย์เดินหนีเข้าห้อง...ประสพกำมือแน่น เจ็บปวดจนน้ำตาซึม...

ทิพย์เข้าไปสนองความอาฆาตแค้นของตัวเองด้วยการระบายความแค้น...เอารูปครอบครัวมาดู บอกน้ำหนึ่ง

"แม่ไม่ได้ตั้งใจทำร้ายลูกอย่างที่เขาบอกเลย แต่ลูกต้องช่วยแม่...มันใกล้ถึงความแตกหักแล้ว นังฤทัยมันจะได้รับรู้ ความเจ็บปวดที่มันทำกับแม่ไว้...อดทนหน่อยนะลูกแม่"

เวลาผ่านไป...น้ำหนึ่งพบพ่อประสพหิ้วกระเป๋ามาขึ้นรถ จึงห้ามว่า ดึกแล้วพ่อจะไปไหน ทะเลาะกับแม่รึเปล่า ประสพบอกไม่ได้ทะเลาะเลย

"ช่วงนี้พ่อมีคนไข้อาการหนักอยู่คนหนึ่งที่คลินิก ถ้ามันกำเริบกลางดึก อาจจะต้องการความช่วยเหลือจากพ่อ" ประสพขึ้นรถ แล้วขับออกไป น้ำหนึ่งได้แต่มองตาม...เกิดคำถามในใจมากมาย

ooooooo

ในคืนนี้เช่นกัน เมื่อฤทัยรู้ว่าลูกชายจะแต่งงานกับน้ำหนึ่ง จึงโวยใส่ทั้งชาตรีและตฤณหาว่าไม่บอกเธอ เห็นแม่เป็นหัวหลักหัวตอ ยิ่งรู้ว่าที่ไม่ไปเรียนเพราะน้ำหนึ่งอยากอยู่ดูแลแม่เขา ยิ่งโกรธจัด

"มันเป็นการตัดสินใจของลูก ลูกก็โตพอที่จะแต่งงานกับใครก็ได้ ที่เขาชอบพอกันอยู่...น้ำหนึ่งเสียหายตรงไหน ลูกเป็นคนเลือกน้ำหนึ่งเอง"

"ฉันว่าคุณสนับสนุนเต็มที่ รู้ว่าที่คุณเชียร์น้ำหนึ่ง ก็เพราะอยากกลับไปใกล้ชิดกับ..."

"ฤทัย...คุณจะพูดอะไร หัดเกรงใจลูกบ้าง" ชาตรีติงจนฤทัยหุบปาก แต่ตฤณเริ่มสงสัย ถามแม่ว่า...หมายถึงใคร ชาตรีพยายามกลบเกลื่อน แต่ฤทัยยังตอกย้ำ

"ฉันไม่เข้าใจ...ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเราถึงต้องมาเจอกันอีก" ฤทัยกระทืบเท้าขึ้นห้องไป

"ผมคิดว่าแม่จะเป็นคนพูดง่ายที่สุด แต่กลายเป็นว่าแม่กลับขัดขวางผมกับน้ำหนึ่ง รังเกียจน้ำหนึ่งมาก" ชาตรีปลอบว่า เราก็ไม่ได้ปรึกษาเขาจริงๆ แต่เมื่อตัดสินใจแล้ว ลูกต้องเดินหน้าต่อไป...

ooooooo

คืนนี้ คณิตเดินออกมาจากคลินิกแห่งหนึ่งด้วยกัน ทั้งสองเครียดเมื่อมารตีท้อง เธอต้องการให้คณิตรับผิดชอบ จะให้เธออยู่ในฐานะเมียแบบไหน คณิตร้องลั่น ถ้าเปิดเผยไปรยาเล่นงานเขาตาย เร่งให้มารตีไปเอาเด็กออก เขายัง ไม่พร้อม วันหลังค่อยแต่งงานกันให้มีความสุข มารตี ไม่ยอมทำแท้ง คณิตเริ่มไม่พอใจ

"มันก็แค่มารหัวขน ตอนนี้มันยังไม่มีชีวิตจิตใจหรอก รีบไปเอาออกก่อนที่มันจะยากกว่านี้"

ขาดคำ มารตีตบหน้าคณิต แล้วยังด่าไม่เลี้ยง

"คนสารเลว...ที่ผ่านมาฉันตาบอด ไม่นึกว่าแกจะเลวบัดซบขนาดนี้"

มารตีวิ่งหนี คณิตได้แต่มองตามด้วยความแค้นที่ถูกตบ...มารตีวิ่งไปทรุดนั่งหลบอยู่ในความมืด ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาแล้ว จึงเอามือถือมากดหาใครคนหนึ่ง...จากนั้นเธอขึ้นรถ ขับไปร้องไห้ไป จึงไม่รู้จะไปไหน...ด้วยสายตาพร่ามัวเหมือนคนสิ้นแรง...เมื่อมีรถมอเตอร์ไซค์วิ่งตัดหน้า จึงหักหลบ รถพุ่งลงข้างทาง มารตีกรีดร้อง...ทุกอย่างจึงดับวูบลง

ตฤณโทร.ไปนัดพบกับน้ำหนึ่งในวันรุ่งขึ้น แล้วเตรียมตัวจะเข้านอน จึงได้รับโทรศัพท์จากตำรวจ แจ้งมาว่ามารตีประสบอุบัติเหตุ ตฤณจึงต้องรีบแต่งตัวขับรถไปดูอาการของมารตีในคืนนี้ทันที...

ooooooo

รุ่งเช้า...น้ำหนึ่งกับป้ามาลัยทำกับข้าวที่ตฤณชอบ ปลาดุกทอดกรอบ รอเขาที่บ้านสวน ตั้งโต๊ะไว้จนสาย ตฤณก็ยังไม่มา แต่คนที่มาคือปลัดกำพล...เขามาถามหาคุณอาทิพย์ ป้าบอกว่าเอาส้มโอไปส่งตลาด กำพลรีบบอกกับน้ำหนึ่งว่า ที่จริงอยากมาหาหนึ่ง มีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย

กำพลพาน้ำหนึ่งไปที่ท่าน้ำ ตั้งคำถามเรื่องที่เขาฟังมาจากอาหมอประสพว่า น้ำหนึ่งจะแต่งงาน ทำไมถึงไม่บอกเขา น้ำหนึ่งแก้ว่า มันเป็นเรื่องกะทันหันมาก หนึ่งเองก็แทบตั้งตัวไม่ทัน หนึ่งอยากคบกับตฤณไปเรื่อยๆ แต่ไม่อยากให้แม่ ไม่สบายใจ และแม่เองก็สนับสนุนให้เราแต่งงานกันเสียที

กำพลทำหน้าไม่ดี เขาบอกว่าฟังแล้วใจหาย...แต่น้ำหนึ่งอยากให้เขาแสดงความยินดีด้วย

"ถ้าหนึ่งอยากให้พี่ยินดีด้วย เย็นนี้พี่จะพาหนึ่งไปเลี้ยงข้าวแสดงความยินดีสักมื้อดีไหม" เมื่อน้ำหนึ่งบอกไม่ว่าง เขาจึงเสนอใหม่ "งั้นพี่นั่งคุยกับหนึ่งก่อนนะครับ เพราะจากนี้ไปพี่คงไม่มีโอกาสคุยกับหนึ่งอย่างนี้อีกแล้ว" สิ้นคำขอ...น้ำหนึ่งมองกำพลอย่างเห็นใจ...

ooooooo

ในตอนสาย ที่โรงพยาบาล...มารตีนอนบาดเจ็บมีผ้าพันแผลที่ศีรษะอยู่บนเตียง...พอลืมตาตื่นก็เห็นตฤณนอนหลับเฝ้าอยู่...หลังจากที่ตฤณมาพบเธอกลางดึกที่โรงพยาบาล และถูกตำรวจสอบปากคำเรียบร้อย กระทั่งหมอย้ายมารตีมานอนในห้องคนไข้ ตฤณจึงได้หลับ

มารตีเห็นตฤณจึงเรียกอย่างตื่นเต้นตกใจ ตฤณลืมตาตื่น ดีใจที่มารตีฟื้นแล้ว เธอถามว่า เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง ตฤณจึงเล่ารวบรัดว่าเธอขับรถลงข้างทาง แต่ไม่เป็นอะไรมาก ตำรวจเห็นมือถือที่โทร.หาเขาครั้งสุดท้าย จึงโทร.ตาม และเล่าว่าเกิดอะไรขึ้น...มารตีฟังแล้วปล่อยโฮออกมาทันที ตฤณรีบจับมือปลอบว่าเกิดอะไรขึ้น....

หลังจากมารตีเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟังจนหมดแล้ว ตฤณจึงคำรามออกมาด้วยความเห็นใจ

"ทำไมไอ้คณิตถึงได้เลวขนาดนี้ ลูกของเขาเอง เขาไม่รักเลยรึไง" แล้วตฤณก็ปลอบใจว่า เขากับน้ำหนึ่งเคยหลงเชื่อ เขาเหลี่ยมจัด พี่มารตีโชคดีที่เห็นธาตุแท้เขาแล้ว

"แต่มันสายเกินไปสำหรับพี่" มารตีจับท้องตัวเอง "แล้วลูกพี่ล่ะ...เขายังอยู่ใช่ไหม" ตฤณเห็นแล้วอดสงสารมารตี ไม่ได้...พยายามพูดออกมาจนได้

"ผมเสียใจด้วยครับพี่" จบคำพูด มารตีร้องไห้โฮใหญ่ เขาต้องกอดเธอไว้ มารตีคำรามออกมา

"สมใจเขาแล้วสิ เขาไม่อยากเอาเด็กคนนี้ไว้ พี่มันโง่เอง แม้แต่ลูกก็ไม่อยากมาเกิดกับแม่อย่างพี่" ตฤณพยายามปลอบให้มารตีเข้มแข็งไว้ อย่าไปนึกถึงคนเลวๆอย่างนั้น "พี่จะไม่มีวันกลับไปหาเขาอีก อย่าบอกใครนะว่าพี่อยู่นี่ รับปากนะตฤณ อย่าบอกใครเด็ดขาด" ตฤณรับคำทันที...

แต่ความดีของตฤณก็ละลายหายไปทันที เมื่อเขาขับรถจะไปหาน้ำหนึ่งที่บ้านสวนตามนัด แต่มันสายไปหลายชั่วโมง...ก่อนจะถึงบ้านสวน เขาเห็นปลัดกำพลขับรถออกมามีน้ำหนึ่งนั่งมาด้วย จึงโบกให้รถจอด เขาลงไปเคาะกระจกถามน้ำหนึ่ง เธอตอบชัดคำว่า กำลังจะไปทานข้าวกับพี่กำพล

"แต่เรานัดกันไว้นะ" ตฤณชักไม่พอใจ

"ยังจำได้เรอะ คุณผิดนัดตั้งหลายชั่วโมง แล้วยังไม่โทร.มาบอกอีก"

"ผมขอโทษ มือถือแบตฯหมด...แล้วมีธุระสำคัญที่ยังบอกตอนนี้ไม่ได้"

"อย่ามาแก้ตัวเลย คนไม่รับผิดชอบอย่างคุณ ไม่สมควรแต่งงานกับหนึ่ง"

กำพลขับรถออกไปทันที ตฤณร้องเรียกก็ไม่ทันเสียแล้ว...

จากนั้นตฤณขับรถกลับบ้าน เดินคอตกให้แม่ฤทัยเห็น...แล้วบอกแม่ว่า เขาไม่ได้ไปดูการ์ดกับน้ำหนึ่ง เขาผิดนัดเธอหลายชั่วโมง เธอเลยออกไปกับเพื่อนชาย...แม่ฤทัยร้องจ๊าก ร้องว่าไม่งามนะ จะแต่งงานกับลูก แล้วยังออกไปกับผู้ชาย น้ำหนึ่งทำเหมือนไม่แคร์ ไม่อยากแต่งกับลูก

"ผมก็ไม่รู้ว่าเขาอยากแต่งกับผมหรือเปล่า หรือเกรงใจพ่อที่ไปขอวันนั้น"

"ถ้าเขาไม่อยากแต่งจริง จะยกเลิกตอนนี้ก็ยังทัน...หรือเลื่อนไปก่อน ให้เขามีเวลาคิด ดีกว่าแต่งไปแล้วอยู่อย่างฝืนใจ หนึ่งอาจมีคนอื่นอยู่ในใจก็ได้"

"จริงสิครับ เขาอาจมีคนอื่นอยู่ในใจก็ได้ ท่าทางเขาก็ไม่ได้เต็มใจแต่งกับผมสักเท่าไหร่"

ตฤณฮึดฮัดสะบัดตัวอย่างเจ็บแค้นแน่นอก เดินหนีไป แม่มองตามยิ้มย่องผ่องใส

ooooooo

น้ำหนึ่งให้กำพลพาไปหาพ่อประสพที่คลินิก กำพลขอไปรอข้างนอก ให้พ่อลูกได้คุยกัน น้ำหนึ่งกอดพ่อ บอกว่าคิดถึงพ่อมากทำไมไม่กลับบ้าน ประสพโยกหัวลูกอย่างสงสาร บอกพ่ออยู่คลินิกก็สบายดี
ลูกสาวถามว่าพ่อไม่สบายใจเรื่องเธอจะแต่งงานหรือ ประสพรีบบอกว่าพ่อดีใจที่ลูกจะแต่งงานแต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พ่อให้ลูกเข้มแข็งไว้ พ่อจะไม่ยอมให้ลูกเผชิญปัญหาคนเดียวแน่

"การแต่งงานคือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ พ่อจึงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต"

"พ่อกับแม่ยินดีให้หนึ่งแต่งกับตฤณ หรือว่าพ่อมีอะไรขัดข้อง หนึ่งยินดีเลื่อนการแต่งงานออกไป"

พ่อลูกคุยไปซักถามกันไป จึงรู้ว่าหนึ่งไม่ค่อยแน่ใจ พ่อประสพจึงถามว่า ทะเลาะกันมาหรือเปล่า หนึ่งเลี่ยงว่าไม่มีอะไร แต่ขอให้พ่อกลับไปอยู่บ้าน ดูแลหนึ่งกับแม่เหมือนเดิม ประสพจึงรับคำว่าเสร็จงานแล้วจะกลับไป...น้ำหนึ่งกอดพ่ออย่างมีความสุข พ่อกอดลูกมองลูกด้วยแววตาหมองลงไปอีก

เมื่อกำพลพาน้ำหนึ่งกลับไปส่งที่บ้านสวนเป็นเวลาเย็นมากแล้ว กำพลขอโทษคุณทิพย์ที่พาน้ำหนึ่งมาส่งจนเย็นมาก ทิพย์บอกว่าไม่เป็นไร รู้เรื่องตฤณผิดนัดแล้ว...จากนั้นขอคุยกับกำพลตามลำพัง...เริ่มด้วยขอบคุณที่กำพลเสมอต้นเสมอปลาย ไม่มีอะไรเสียหาย กำพลจึงถ่อมตนบอกว่าเขาทำได้แค่นี้ ต่อไปตฤณคงมาดูแลน้ำหนึ่งต่อไปแล้ว

"วันหนึ่งถ้าน้ำหนึ่งเสียใจคงนึกถึงปลัดแน่ๆ เรื่องความรักมันไม่ตายตัว มันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับความรัก... ปลัดเหมือนพี่ชายน้ำหนึ่ง เราตัดกันไม่ขาด แต่ถ้าคิดว่าน้ำหนึ่งแต่งงานแล้วจะหันหลังให้พวกเราก็ได้"

"ไม่ครับ...ผมได้รับเกียรติคิดว่าเหมือนลูกหลาน ผมก็อุ่นใจแล้วครับ"

ทิพย์ยิ้มเย็น มีหนทางให้เลือกอยู่เบื้องหน้า...ปลัดกำพลเองฟังทิพย์แล้ว ไม่เข้าใจนัก

ooooooo

ลุงทองดีกับป้ามาลัยเองเห็นสภาพน้ำหนึ่งกับแม่ทิพย์ และเห็นสภาพตฤณกับกำพลแล้ว สองผัวเมียก็ได้แต่มึนงงในความเปลี่ยนไปมาของคนทั้งสี่คน... กำพลเองไม่ค่อยเข้าใจความคิดของทิพย์นัก จึงโทร.คุยกับน้ำหนึ่ง เธอก็ผิดคาดที่แม่พูดดีกับกำพล ที่มาส่งเธอจนเย็น แทนที่จะดุด่าว่าร้าย กลับยิ้มย่องผ่องใส...

น้ำหนึ่งยิ่งแปลกใจ แม้ว่าจะเย็นแล้ว แม่ทิพย์เข้ามาหาน้ำหนึ่ง...สั่งให้รีบไปหาตฤณที่บ้าน ปรับความเข้าใจกับเขาเสีย ต้องปรับความเข้าใจให้รู้ว่า บางทีเขาก็มีเรื่องส่วนตัวที่บอกใครไม่ได้

"หนึ่งกำลังจะแต่งงานกับเขา คนที่รักกันจริงต้องยอมอภัยกันได้ทุกเรื่อง" ทิพย์สั่ง

"เป็นแม่ แม่ยอมได้หรือจ๊ะ" แม่ฟังแล้วสั่งห้ามมาย้อน บอกให้ไปก็ต้องไป...ว่าแล้วหายใจขัด น้ำหนึ่งรีบประคองแม่ รีบขอโทษ ทิพย์สั่งเป็นคำขาด

"ไปหาตฤณเดี๋ยวนี้ ปรับความเข้าใจเขา อย่าให้อุปสรรคแค่นี้มาขวางการแต่งงานของลูก"

น้ำหนึ่งมองแม่แล้วมึน เหมือนอมยาขมเต็มปาก...

จากนั้นน้ำหนึ่งก็ทำใจขับรถไปยังบ้านตฤณ กว่าจะถึงก็ค่ำแล้ว แม่ฤทัยของเขาออกมาต้อนรับ แม้สีหน้าจะยิ้มแย้มแต่พยายามขัดขวางเต็มที่ บอกว่าตฤณหลับแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ น้ำหนึ่งขอร้องว่า มีการเข้าใจผิดนิดหน่อย ขอคุยกันเดี๋ยวเดียวว่าทำไมถึงผิดนัด ฤทัยตอบแทนว่า เธอเลี้ยงลูกมาอย่างดี ถ้าผิดนัดต้องมีเหตุผลอันสมควร

"หนึ่งขอโทษ หนึ่งผิดที่วู่วามไป ไม่ได้ฟังเหตุผลของตฤณเสียก่อน"

ฤทัยได้ทีจึงยกตฤณข่มน้ำหนึ่งว่า เขามีผู้หญิงมารอมากมาย แล้วอีกอย่างทรัพย์สมบัติเรามีมหาศาล ถ้ารักกันจริง เรื่องจดทะเบียนก็ไม่จำเป็น

"หนึ่งเองตั้งใจเสมอว่า ถ้าเรารักกันจริง การแต่งงานครั้งนี้ก็ไม่จำเป็นผูกมัดด้วยทะเบียนสมรสมันจะพิสูจน์ว่า หนึ่งไม่ได้แต่งเพราะหวังอย่างอื่น"

"หนูเข้าใจก็ดีแล้ว ตอนนี้ตฤณกำลังเสียใจ เขาสั่งฉันไว้ ไม่อยากคุยกับใคร หนูกลับไปก่อนเถอะ แล้วจะบอกตฤณให้ว่า หนูมาที่นี่"

น้ำหนึ่งไหว้ลาฤทัย...เดินมาไม่กี่ก้าว น้ำตาพรั่งพรูอาบหน้า สะอื้นจนไหล่สะท้าน...ฤทัยแอบมองตามยิ้มออกมาอย่างสะใจ...

ooooooo

อ่านต่อ

เครดิต //www.thairath.co.th


Create Date : 17 พฤษภาคม 2552
Last Update : 17 พฤษภาคม 2552 20:43:25 น. 0 comments
Counter : 1209 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com