Bloggang.com : Heavenworth : ละคร ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนที่ 8

<<

พฤษภาคม 2552

>>

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

19 พฤษภาคม 2552

ละคร ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนที่ 8

ตอนที่ 8

เสียงปรบมือของผู้ชมดังกึงก้องขึ้นหลังจากพิธีกรประกาศถึงคิวมวยครั้งยิ่งใหญ่ที่ทุกคนรอคอย ซึ่งชิงชัยเงินรางวัลกว่าสองแสนบาท แถมผู้ชนะยังมีสิทธิ์ได้รับคัดเลือกให้แสดงนำในภาพยนตร์เรื่อง "ยอดพยัคฆ์นักมวย"
ทันทีที่ระฆังยกที่หนึ่งดังขึ้น นรสิงห์และเกียรตินรินทร์ต่างพุ่งเข้าใส่อย่างไม่ยอมกันและกัน ชั้นเชิงการชกของทั้งคู่แพรวพราว กินกันไม่ลง ทำเอาผู้ชมลุ้นกันตัวโก่ง ส่งเสียงเชียร์อื้ออึง จังหวะหนึ่งก่อนหมดยก นรสิงห์โดนชกเซไปเล็กน้อย แต่เพียง เท่านั้นสมชายก็บ่นพึม จนนิอรที่นั่งอยู่ข้างๆแปลกใจ

"ตายๆ ให้มันเบาๆหน่อยไม่ได้หรือไง"

พอหมดยกที่หนึ่ง ปานศักดิ์กระซิบถามซิตี๋ว่า ตกลงเกียรตินรินทร์มันว่ายังไง ซิตี๋กระซิบตอบว่า มันรับเงินไปแล้ว ไม่น่ามีปัญหาอะไร

"ดี...ถ้างั้นก็เพิ่มเงินเล่นข้างเกียรตินรินทร์อีกห้าหมื่น"

ซิตี๋หันไปหาโต๊ะมวยซึ่งนั่งมุมประจำรอรับสัญญาณจากบรรดาเซียน ซิตี๋ทำมือว่าเพิ่มเงินแทงเกียรตินรินทร์อีกห้าหมื่น ทางโน้นรับสัญญาณว่าโอเคทันที

ระฆังเริ่มยกสอง เกียรตินรินทร์โชว์ลีลาไล่ถลุงนรสิงห์ อย่างมั่นใจ นรสิงห์อาศัยจังหวะที่เกียรตินรินทร์ประมาทชกเปรี้ยง ทำให้เกียรตินรินทร์ถึงกับเซ แต่ยังพยายามตั้งสติปล่อยหมัดใส่นรสิงห์ กลับถูกนรสิงห์ที่หลบไปมาแล้วอาศัยจังหวะสวนกลับถลุงเข้าใส่ คราวนี้เกียรตินรินทร์ถึงกับเซติดเชือก

"ดีมากๆ สมบทบาทที่สุด ดีมาก" สมชายดีใจออกนอกหน้า

แต่แล้วเหตุการณ์เริ่มพลิกผัน เกียรตินรินทร์โกรธ ควบคุมตัวเองไม่อยู่ ลืมเรื่องล้มมวย แล้วกระหน่ำหมัดไม่ยั้งใส่นรสิงห์จนถึงกับทรุด โดนกรรมการนับ

"บ้า...บ้าที่สุด"

"ใจเย็นค่ะ พี่สมชาย" นิอรเตือน

นรสิงห์ลุกขึ้นมาเกาะเชือก เกียรตินรินทร์กำลังจะเข้าไปชาร์จ ก็พอดีระฆังตีหมดยก กรรมการจึงรีบไปแยก
"ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว ไอ้คนทรยศ!" ว่าแล้วสมชายก็ผลุนผลันลุกจากที่นั่งเดินออกไป

ขณะที่เกียรตินรินทร์กลับเข้ามุม นั่งให้พี่เลี้ยงนวดเฟ้น สายตาจับจ้องไปที่นรสิงห์ด้วยความอาฆาตแค้น สมชายเดินเข้ามาด้วยอารมณ์โกรธจัด

"เกียรตินรินทร์ แกกับฉันตกลงกันว่ายังไง ลืมแล้วเหรอ"

"เรื่องนั้นน่ะ มันโมฆะไปตั้งนานแล้ว"

"ไอ้ทรยศ!!" สมชายด่าด้วยความโมโหจัด แล้วเดินกระแทกออกไป

ระฆังยกต่อไปเริ่มขึ้นแล้ว ครั้งนี้เกียรตินรินทร์ดูมั่นใจในตัวเอง เมื่อนรสิงห์พยายามจะเอาชนะแต่เกียรตินรินทร์กลับอาศัยชั้นเชิงที่เหนือกว่าต่อยนรสิงห์ล้มคว่ำ นรสิงห์พลาดท่า พยายามลุกขึ้นมาสู้ใหม่ แต่เกียรตินรินทร์ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ ต่อยนรสิงห์เซไปเซมาครั้งแล้วครั้งเล่า

นรสิงห์พยายามหาโอกาสในขณะที่เกียรตินรินทร์กำลังประมาท แล้วจังหวะหนึ่งนรสิงห์ปล่อยหมัดเด็ดเสยใต้คาง ทำให้เกียรตินรินทร์ค้างกลางอากาศ จากนั้นนรสิงห์ก็ปล่อยหมัดตามอีกชุดใหญ่ ที่สุดเกียรตินรินทร์ก็ทรุดฮวบลงไปกองให้กรรมการนับจนครบ แล้วกรรมการก็เข้ามาชูมือนรสิงห์ ท่ามกลางเสียงปรบมือของคนทั้งสนาม น้ำดีใจกระโดดกอดครูแก่ ขณะที่ปานศักดิ์โกรธหัวเสีย ตรงข้ามกับสมชายนั่งนิ่งเงียบ นัยน์ตาแข็งกร้าว ครุ่นคิดบางอย่างที่เต็มไปด้วยความประสงค์ร้าย

ooooooo

เกียรตินรินทร์กลับเข้ามานั่งซึมในห้องพักนักมวย ท่ามกลางพี่เลี้ยงครูมวยที่ดูเซ็งๆซึมๆ กัน สักครู่ ปานศักดิ์ กับซิตี๋เดินเข้ามาพร้อมลูกน้อง เมื่อทุกคนหันมาเห็นก็เริ่มแยกตัวออกไป จนเหลือแต่เกียรตินรินทร์ที่ฝืน ยิ้มใจดีสู้เสือ
"มึงล้มมวยหรือเปล่า" ปานศักดิ์เปิดฉากถามนิ่มๆ

"ผมเปล่า"

"มันคงให้เงินมึงมากกว่า"

"ผมประมาท"

"แสดงว่าฝีมือสู้มันไม่ได้"

"จะว่างั้นก็ได้"

ปานศักดิ์พยักหน้าเข้าใจ ทำท่าจะหันหลังกลับไป แต่แล้วจู่ๆก็หันมาตบผัวะเต็มหน้าเกียรตินรินทร์ ถึงได้เลือดที่มุมปาก จากนั้นปานศักดิ์สั่งซิตี๋เอาเงินคืนจากมัน ซิตี๋จัดการ ทันใด เปิดล็อกเกอร์หยิบเงินออกมา รวมทั้งเงินของสมชายด้วย

"เงินพวกนั้นของผม" เกียรตินรินทร์ร้องค้าน ซิตี๋แสยะยิ้มก่อนถาม

"แน่ใจเหรอว่าของมึง"

"ของป๋าสมชาย"

"งั้นถือว่าเป็นดอกเบี้ยละกัน"

ปานศักดิ์พอใจกับการกระทำของซิตี๋ จากนั้นทั้งหมดก็ชักแถวพากันออกไป เกียรตินรินทร์มองตาม ทั้งโมโหทั้งแค้นใจ...

ขณะที่นรสิงห์กำลังแต่งตัวเตรียมกลับบ้าน แต่เมื่อหันไปทางประตูห้องก็พบว่าเกียรตินรินทร์ยืนมองอยู่ ด้วยอารมณ์

คุกรุ่นเหมือนกับว่าอยากจะหาที่ระบายออก นรสิงห์วางท่าผู้ชนะ ถามผู้แพ้ว่า อยากเอาคืนหรือไง?

"วันนี้กูไม่ได้แพ้" เกียรตินรินทร์โต้เสียงดุดัน นรสิงห์ ไม่เข้าใจ ถามว่ามึงพูดอะไร "กูล้มมวย"

เขียวถึงกับหัวเราะก๊าก เย้ยว่า "ล้มมวยหรือล้มจริง"

"ถ้าต่อยจริง มึงแพ้แน่" เกียรตินรินทร์คำราม นรสิงห์เลยท้าทาย และโดดเข้าใส่ก่อน จากนั้นทั้งเกียรตินรินทร์และนรสิงห์ก็ตะลุมบอนกัน โดยมีเขียวคอยเป็นตัวเสริม อาศัยจังหวะเผลอเข้ารุม เกียรตินรินทร์ถึงกับทรุดลง แล้วโดนยำ ดินโผล่ เข้ามาเห็น จึงเข้าขวาง

"อยากโดนนักใช่มั้ยมึง" ว่าแล้วนรสิงห์และเขียวก็เปลี่ยนเป้าหมายมาช่วยกันรุมดิน ดินสู้ยิบตา แต่เมื่อโดนรุมก็ทรุดฮวบ เกียรตินรินทร์พยายามพยุงตัวขึ้นมาสู้ต่อ พลันนรสิงห์มองผ่านประตูออกไปเห็นนิอรกับสมชายกำลังเดินตรงมา จึงเริ่มครุ่นคิดบางอย่าง

นิอรกับสมชายให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนเสร็จ กำลังจะเดินกลับ แต่สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นด้านในห้องพัก นักมวย จู่ๆนรสิงห์ก็เซออกมานอกห้อง ดินและเกียรตินรินทร์ ตามออกมารุมชกนรสิงห์ นิอรรีบวิ่งเข้าไปห้าม ขณะที่ครูแก่ น้ำ และคนอื่นๆ ก็กรูกันมาเหมือนกัน

เกียรตินรินทร์เห็นท่าไม่ดีรีบชิ่งหนีไปก่อน แล้วทุกคนก็ได้ยินเสียงนรสิงห์ขอความช่วยเหลือจากครูแก่ บอกว่าตนโดนรุม เขียวทำทีเป็นเดินโซเซออกมาจากห้องอีกคน ร้องโอดโอยเจ็บปวด
"นี่มันเรื่องอะไรกัน" นิอรถามร้อนรน

"ผมกำลังเปลี่ยนเสื้อ จู่ๆ ไอ้นี่กับไอ้เกียรตินรินทร์ก็เข้ามาหาเรื่อง" นรสิงห์ปั้นเรื่อง เขียวพลอยผสมโรงว่า "มันเอาไม้ตีหัวผม แล้วก็ช่วยกันรุมนรสิงห์...โอ๊ย"

"ทำไมเธอต้องทำแบบนี้" นิอรหันไปตำหนิดิน

"ผมทำแต่สิ่งที่ถูกต้อง" ดินยืนยัน

"แล้วการมารุมทำร้ายคนอื่นมันถูกต้องหรือไง...ไปนะ ออกไป แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก"

ดินพูดไม่ออก จำต้องเดินออกไป นรสิงห์ลอบยิ้มสะใจ แล้วสำออยให้ทุกคนช่วยกันดูแล โดยเฉพาะน้ำที่ดูจะห่วงใยนรสิงห์เป็นพิเศษ...

ด้านเกียรตินรินทร์ที่หลบออกมาก่อน เขาตามสมชายไปถึงลานจอดรถ เห็นสมชายเดินมากับเด็กหนุ่มสองคน ทันทีที่เกียรตินรินทร์ร้องเรียกพี่...สมชายตวาดถาม เรามีอะไรต้องคุยกันอีก เกียรตินรินทร์ถึงชะงัก แล้วตัดพ้อว่าพี่เชื่อที่นรสิงห์ หาว่าเขารุมมันเหรอ สมชายยังเสียงแข็ง บอกว่าเรื่องนั้นพี่ไม่สน ที่ยังโกรธ เขาน่าจะรู้ดีว่าพี่ไม่ชอบคนทรยศ

"ผมไม่ได้ทรยศอะไรพี่เลยนะ พี่บอกให้ผมล้มมวย ผมก็ล้มให้แล้ว"

"เหรอ"

"ตอนอยู่บนเวที ผมก็ต้องแสดงให้สมบทบาท ถ้ามีพิรุธ คนอื่นก็ต้องจับได้น่ะสิ"

"นั่นสินะ"

"แล้วส่วนที่เหลือ ผมขอเลยนะพี่"

สมชายรับคำง่ายดาย หันไปหยิบเงินส่งให้เกียรตินรินทร์ปึกใหญ่ เกียรตินรินทร์ดีใจชมพี่สมชายน่ารักจริงๆ พลางก็คลี่เงินมานับ แต่จังหวะเผลอนั้นเอง ก็มีเสียงปืนดังขึ้น ร่างเกียรตินรินทร์สะดุ้งเฮือกก่อนทรุดฮวบ เงินในมือหล่นกระจาย เลือดสีแดงฉานไหลนองพื้น สมชายเก็บปืนใส่กระเป๋าอย่างใจเย็น บอกให้เด็กหนุ่มทั้งสองเก็บเงิน ใครอยากได้เท่าไหร่ ก็เก็บไปเลย แล้วไปเจอกันที่บ้าน...

จากนั้นไม่นาน ปานศักดิ์ก็ได้รับรายงานจากซิตี๋ว่าสมชายฆ่าเกียรตินรินทร์ทิ้ง ปานศักดิ์คิดไม่ถึงว่าสมชายจะโหดขึ้นทุกวัน ซิตี๋จึงบอกให้รู้ว่า เพราะสมชายมีรัฐมนตรีสุชลหนุนหลัง ถึงกล้าลงมือฆ่าด้วยตัวเอง...ปานศักดิ์เงียบไปอย่างครุ่นคิด เนื่องจากการเติบโตขึ้นมาของสมชายในวันหนึ่งอาจจะมาทับเส้นทางของเขาก็เป็นได้

ข้อมูลของซิตี๋เป็นจริงทุกอย่าง...ที่ห้องรับแขกซึ่งเป็นเซฟเฮ้าส์ของรัฐมนตรีสุชล สมชายกำลังนั่งเจรจากับสุชลด้วยเรื่องที่เขาฆ่าเกียรตินรินทร์ สุชลจึงอดตำหนิสมชายไม่ได้ว่า ทำอะไรประเจิดประเจ้อ น่าเกลียดเกินไป

"ไอ้เกียรตินรินทร์มันทรยศผม แล้วยังจะมาขอเงินผมอีก ผมเลยระงับอารมณ์ไม่อยู่ พี่ช่วยผมด้วยนะ"

"อืม...แล้วมีอะไรตอบแทนพี่บ้างล่ะ"

"ถ้าพี่หมายถึงพวกดาราสาวๆในวงการละก็ อยากได้ ใครก็ชี้มาได้เลย ผมจัดให้พี่ได้เสมออยู่แล้ว"
"ก็ดาราที่ชื่อกนกวรรณ ที่เคยให้ทาบทามน่ะ"

"พามาแล้วครับพี่ รออยู่ข้างนอก"

"แหม...รู้ใจจริงนะเรา" สุชลยิ้มร่า สมชายหายไปครู่เดียวก็พากนกวรรณเข้ามาเสิร์ฟแทบตักสุชล กนกวรรณอ่อนน้อมเหลือเกิน สมชายเลยสบายใจเดินเลี่ยงออกไป ปล่อยให้สุชลกับกนกวรรณสบตากันหวานเยิ้ม...

ooooooo

ตกเย็น ทุกคนในหน่วยสืบราชการลับเตรียมตัวกลับบ้าน อัคคีขออาศัยรถหมู่ไม้ไปลงที่เดิม พอหมู่ไม้ ออกรถไปแล้ว อัคคีหันมองรอบๆ ก่อนเดินเลี้ยวหายไปมุมหนึ่ง นรากรขับรถสะกดรอยตามมาตลอด รีบจอดรถหลบไว้ แล้ววิ่งมายังจุดที่อัคคีลงรถ แต่ไม่เห็นอัคคีเสียแล้ว

นรากรเดินวนไปเวียนมาแถวนั้น แล้วเดินไปหยุดหน้าบ้านปฐม มองสำรวจเข้าไปข้างใน แต่ไม่เห็นอะไรผิดปกติ จึงละสายตาไปเพ่งบ้านหลังอื่น ไล่ไปทีละหลัง พอหันกลับมาก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อไฟมายืนมองเธออยู่

ไฟทำเหมือนไม่รู้จักนรากร เดินผ่านไปเฉยๆ ขณะที่นรากรรู้ว่าไฟคือนักเลงที่บาร์ แต่จำไม่ได้ว่าเป็นอีกร่างของอัคคี เธอจึงแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขาเช่นกัน...ไฟเดินผ่านไปสักครู่ นรากรก็เหลียวมอง ความรู้สึกลึกๆของความเป็นผู้หญิงแสดงตัวตนออกมา เธอแอบชอบผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้ว แต่อีกใจก็ออกจะสงสัยว่าเขามาทำอะไรแถวนี้ ไฟเองก็แปลกใจเช่นกันที่เห็นนรากร แต่มั่นใจว่านรากรคงจำเขาไม่ได้แน่นอนว่าคืออัคคี จึงหันกลับมาสบตาเธอ

นรากรรู้สึกเขินกับสายตาของเขาเล็กน้อย แต่แล้วก็แสร้งทำเป็นไม่พอใจ ถามเขาว่ามองทำไม ไฟยอกย้อนว่า "ก็คุณมองผม"

"ฉันไม่ได้มอง แค่กำลังหาคน"

"ใคร?"

"เพื่อน พอจะรู้จักหรือเปล่า ผู้ชายท่าทางทึ่มๆ ใส่แว่น ดูเชยๆ"

"ผมไม่รู้จักใครแถวนี้ แค่ผ่านมาเท่านั้น"

"งั้นก็แล้วไป" นรากรหันหลังเดินออกไปโดยไม่เหลียวมามอง...

ooooooo

เช้าวันนี้นิอรไม่มีคิวงาน เธออยากพบดิน จึงแกล้งซักถามกวางว่าดินอยู่ไหน พอได้คำตอบว่าที่ครัว จึงเลี่ยงออกไป แล้วไปเห็นดินกำลังปั้นดินเหนียวเป็นรูปตุ๊กตาผู้หญิง แต่พอเขาเหลือบเห็นนิอรเดินเข้ามา ก็รีบเก็บตุ๊กตานั้นซ่อน แล้วจะลุกหนี

นิอรเริ่มหงุดหงิดไม่พอใจ สั่งให้เขาหยุด เธออยากรู้ ว่าทำไมเขาต้องไปทำร้ายนรสิงห์

"มันผ่านไปแล้วครับ ผมไม่อยากพูดถึง"

"แต่เธอเป็นลูกจ้างของฉัน เธอไปมีเรื่องกับใคร ฉันมีสิทธิ์จะสอบสวน"

"คุณตัดสินแล้วว่าผมผิด สอบสวนไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร ผมขอตัว"

ดินเดินหนีไป แต่นิอรยังอยากจะพูดคุยด้วย จึงทำทีถามหากีตาร์ของเธอ อ้างว่าต้องใช้ ดินจึงรีบกลับไปห้องพักเอากีตาร์มาคืน นิอรกลับไม่รับ จะให้ดินช่วยสอนเล่นกีตาร์ แต่ดินปฏิเสธทันที ทำให้นิอรอดน้อยใจไม่ได้...

ลมกำลังแต่งตัวเตรียมไปโรงงิ้ว จู่ๆก็มีเพื่อนคนงานสองคนเข้ามาสอบถามเกี่ยวกับสมาคมลับ ซึ่งพวกเขาอยากเข้าร่วมด้วย ลมปฏิเสธลูกเดียว เพราะยังไม่ไว้วางใจใครทั้งนั้น หลังจากนั้นลมไปปรึกษาหารือกับสมาชิกในกลุ่ม ที่บางคนก็ถูกชาวบ้านรบเร้ามาเหมือนกัน แสดงว่าพวกเขาอยากเป็นแนวร่วม แต่เฮียอู๋กับเฮียเพ้งไม่อยากเชื่อว่าจะมีคนร่วมมือกับพวกเรา ลมจึงเสนอว่าอย่างนี้ต้องทดสอบ แต่ยังคิดวิธีทดสอบไม่ออก ทันใดน้ำก็ปิ๊งขึ้นมา ถามทุกคนว่า รู้จักตำนานขนมไหว้พระจันทร์ใช่ไหม

"ใช่ๆ คืนไหว้พระจันทร์" ลมตื่นเต้น "ใครที่เป็นแนวร่วมกับพวกเรา น่าจะแสดงตัวให้พวกเรารู้บ้าง"

คนอื่นๆมองหน้ากันไปมาในเชิงปรึกษา ถามความเห็น แล้วที่สุดก็เริ่มพยักหน้าเห็นด้วย ครั้นวันรุ่งขึ้น ทุกคนในสมาคมลับก็ช่วยกันเขียนข้อความดังนี้ลงกระดาษ

"โปรดร่วมกับสมาคมลับ ต่อต้านคนเลว ถือเทียนสัญลักษณ์ ได้ยินเสียงประทัด ออกมารวมตัวที่ถนนหน้าบ้าน ศาลเจ้า หรือที่อื่นใด การแสดงพลังทำให้เรารับรู้ว่าพวกท่านและสมาคมลับรวมเป็นหนึ่งเดียว"

เสร็จแล้วเอายัดใส่ในขนมไหว้พระจันทร์ ก่อนจะไปแจกจ่ายชาวบ้านตามร้านค้าต่างๆ เมื่อพวกกวนอูได้เห็นข้อความเหล่านี้เข้า ก็รู้สึกวิตกกังวลไม่น้อย พอถึงคืนวันไหว้พระจันทร์ กวนอูจึงอยากพิสูจน์ พาสมุนออกไปสอดส่อง ปรากฏว่าชาวบ้านเงียบกริบ ไม่เห็นมีใครทำตามข้อความในกระดาษสักคน ขณะที่พวกลมก็รอลุ้นอยู่เหมือนกัน กระทั่งถึงเที่ยงคืน ทุกคนจึงตัดสินใจแยกย้ายไปตามถนน แล้วจุดประทัด พร้อมกับตะโกนขอความร่วมมือจากชาวบ้านให้ออกมารวมตัวเพื่อสนับสนุนสมาคมของเรา

ปรากฏว่าอีกครู่เดียวก็ได้ผล ชาวบ้านร่วมร้อยคนเดินออกมาจากมุมต่างๆ มารวมตัวกันที่ศาลเจ้า กลุ่มของกวนอูเห็นเข้าถึงผงะ อยากจะอัดพวกมันให้กระอักเลือด แต่ดูท่าแล้วจะโดนพวกมันรุมเสียมากกว่า จึงเป็นฝ่ายล่าถอยไปเอง...

ooooooo

เช้าวันต่อมา ผู้พันแสวงนัดดิน ลม ไฟ มารวมตัวกันที่สนามกีฬาแห่งหนึ่ง ลมได้รับคำชมและเสียงปรบมือจากทุกคนที่ทำให้ชาวบ้านลุกขึ้นมาต่อสู้ และต่อไปพวกนักเลงคงขยาดไม่รังแกชาวบ้านอีก

"อั๊วรวมพวกชาวบ้านได้แล้ว จะทำไงต่อกันดี" ลมหารือ ทันใดนั้นเอง น้ำเดินเข้ามาตอบเสียงดังฟังชัด

"ก็ต้องช่วยกันวางแผน แล้วหาทางโค่นพวกคนเลวน่ะสิ"

ทุกคนหันไปมองน้ำอย่างแปลกใจ ลมถามเธอก่อนใคร "มาได้ไง" ผู้พันแสวงอมยิ้ม แล้วชี้แจง

"น้ำมาหาผม เขาตัดสินใจที่จะมาทำงานเป็นสายให้กับหน่วยงานของเราแล้ว"

"ไหนๆเราก็ไม่ชอบพวกนักเลงอยู่แล้ว ขอทำงานด้วยคนละกัน" พูดแล้ว น้ำเดินเข้าไปยืนรวมตัวกลายเป็น ดิน น้ำ ลม ไฟ...ทุกคนหันหน้าเข้าหาผู้พันแสวงซึ่งยืนอยู่ตรงข้าม รับฟังเจตนารมณ์
"การรวมตัวของพวกคุณจะไม่มีการบันทึกไว้ในประวัติ�ศาสตร์ จะไม่มีเกียรติยศชื่อเสียง หรือเงินทองเป็นสิ่งตอบแทน ดิน น้ำ ลม ไฟ จะเป็นขบวนการใต้ดินที่ต่อสู้กับความเลวร้ายในสังคม เราจะทำความดีเพื่อความดี"

"ต่อไปที่นี่จะเป็นจุดนัดของพวกเรา" ไฟเสริมขึ้นมา ผู้พันแสวงจึงว่าต่อ

"ถ้าผมไม่ว่าง ไฟจะเป็นคนดูแลงานของพวกคุณแทนผม เอาละ เรามาเริ่มทำความรู้จักกันให้มากขึ้น เริ่มที่พูดแนะนำตัวให้เพื่อนๆได้รู้จัก..."

ดินเริ่มเป็นคนแรก ให้ข้อมูลอย่างละเอียด คนอื่นๆฟังด้วยความสนใจ และเป็นเช่นเดียวกันนี้จนครบทุกคน ท่ามกลางบรรยากาศอบอุ่น กลมเกลียว...

ooooooo

ที่วังพระองค์ชาย สิรีกำลังสนทนาอยู่กับท่าน ท่ามกลางเลขาฯ ธุรกิจกองถ่าย และทีมงาน โดยมีกนกวรรณเป็นหนึ่งในดาราที่เข้าพบพระองค์ชายด้วย ที่พระองค์ชายเรียกมาวันนี้ก็เพื่อจะแจ้งให้ทราบว่า ท่านกำลังจะมีโปรเจกต์หนังเรื่องใหม่ เรื่องบ้านปราสาททราย

สิรีฟังแล้วแสดงอาการตื่นเต้น "อุ๊ย ยินดีเพคะ บ้าน ปราสาททรายเป็นนิยายคลาสสิก สร้างกี่ครั้งประชาชนก็ให้การต้อนรับเพคะ"

"เห็นว่าเรื่องนี้ห่างหายไปนาน เราก็เลยอยากจะนำกลับมาสร้างใหม่อีกครั้ง"

"แล้วนางเอก..." กนกวรรณเนื้อเต้นอยากรู้

"ก็นี่ไง เราเรียกแม่สิรีมาเพื่อดูตัวจริง เพียงแต่ไม่ได้ เรียกมาคนเดียวนะ ยังมีนิอรอีกคนที่เรากำลังมองอยู่"

"จะให้นิอรเป็นตัวอิจฉาใช่ไหมเพคะ" กนกวรรณด่วนเดาเป็นการดักคอ

"ไม่ใช่ เรากำลังหาผู้ที่เหมาะสมกับบทนางเอก ระหว่างสิรีกับนิอร"

"คนใดคนหนึ่งหรือเพคะ"

"ถูกต้อง ไม่ว่ากันนะแม่สิรี เราแค่อยากใช้ระบบของเมืองนอกที่จะต้องมีการคาสติ้งดารากันก่อน"

"หมายถึงจะให้สิรีทดลองแสดงแข่งกับนิอรให้ท่านตัดสินหรือเพคะ"

"ถูกต้อง"

"ก็ได้เพคะ สิรียินดีเพคะ"

พระองค์ชายยิ้มพอใจ ขณะที่สิรีมีทีท่ามั่นใจไม่ยอมแพ้ แล้วสิรีก็หายไปในห้องแต่งตัวพักหนึ่ง กลับออกมาด้วยชุดสุดเนี้ยบ เริ่มวาดลีลาฝีมือทางการแสดงต่อหน้าพระองค์ชาย แม้จะเป็นเพียงฉากสั้นๆ แต่สิรีก็ทำได้ดีจนกนกวรรณมั่นใจว่า มือใหม่อย่างนิอรเทียบไม่ติดแน่

พูดถึงนิอรไม่ทันไร นิอรก็มาปรากฏตัว ด้วยพระองค์ ชายนัดเธอมาเหมือนกัน สิรีกับกนกวรรณชักสีหน้าไม่พอใจ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าพระองค์ชาย สองสาวเก็บอาการมิดชิด ทำเป็นพูดคุยด้วยดีกับนิอร แต่พอลับหลังท่าน สองสาวก็แอบกัดและดูถูกนิอรจนเธอหน้าเสีย

หนำซ้ำพวกเธอยังไม่หยุดแค่นั้น เมื่อรู้เห็นว่าพระองค์ ชายชื่นชมฝีมือการแสดงของนิอรไม่น้อย ถึงกับตัดสินใจไม่ถูกจะเลือกใครดี ท่านจึงขอเวลาคิดอีกสักหน่อย แล้วจะแจ้งให้ทราบ

กนกวรรณตัวแสบเสนอวิธีสกปรกจัดการขั้นเด็ดขาดกับนิอร สิรีรับฟังแผนของกนกวรรณแล้วคล้อยตามทันที ดังนั้นในช่วงที่นิอรขับรถกลับบ้านเพียงลำพัง กนกวรรณได้รีบติดต่อชายคนหนึ่งให้ขี่มอเตอร์ไซค์ปาดหน้ารถนิอรจนเกิดอุบัติเหตุ สิรีกะเอาให้ถึงตาย แต่นิอรแค่บาดเจ็บตามเนื้อตัวและหัวแตก พอปานศักดิ์รู้ข่าวจากตำรวจ จึงเรียกดินให้ไปยังที่เกิดเหตุด้วยกัน

เมื่อถึงที่เกิดเหตุที่มีชาวบ้านมุงดูจำนวนหนึ่ง ดินวิ่งเข้าไปถึงตัวนิอรก่อนปานศักดิ์เสียอีก ช้อนร่างอุ้มนิอรขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงสุดใจ แล้วรีบส่งโรงพยาบาลให้หมอทำการรักษา ปานศักดิ์เองก็กระวนกระวายเป็นห่วงลูกไม่แพ้กัน แต่ อยากรู้ว่าใครกันที่ทำกับนิอรถึงขนาดนี้ จึงผละไปสอบถามพวกชาวบ้านใกล้เคียงที่เห็นเหตุการณ์ แล้วย้อนกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ซึ่งดินยังคงเฝ้านิอรอยู่ตลอด หลังจากเธอผ่านการทำแผลมาแล้ว

"ชาวบ้านเล่าให้ฟังว่า ก่อนเกิดอุบัติเหตุมีมอเตอร์ไซค์ วิ่งมาปาดหน้า ฉันสงสัยว่านิอรอาจถูกปองร้าย"

"ใครทำครับ"

"ตอนนี้ไม่รู้ ยังไงแกต้องอย่าให้คลาดสายตา เฝ้าลูกสาวฉันให้ดี"

ปานศักดิ์เดินออกจากห้องไป ดินยังคงยืนมองนิอรที่ยังไม่ฟื้นด้วยความห่วงใย

ooooooo

กนกวรรณส่งหนังสือพิมพ์ที่พาดหัวข่าวเหมือนกันแทบทุกฉบับที่นิอรประสบอุบัติเหตุให้สิรี...สิรีรับมาอ่าน แล้วพ่นเสียงออกมาอย่างขัดใจว่า "ยังไม่ตายนี่"

"แหม กะเอาถึงตายเลยเหรอคะ"

"เปล่า แค่นี้ก็โอเคแล้ว" สิรีรีบกลบเกลื่อน

"นอนพะงาบๆอยู่โรงพยาบาลแบบนี้ บทนางเอกบ้านปราสาททรายคงเหลือตัวเลือกแค่คนเดียวนะคะ"

"มันก็น่าจะเป็นอย่างงั้น"

"ยังไงพระองค์ชายต้องเลือกคุณสิรีอยู่แล้ว เชื่อซิ"

คำพูดของกนกวรรณยิ่งทำให้สิรียิ้มสะใจ ทะนงในตนเอง

ขณะเดียวกันนี้ ผู้คนในแวดวงบันเทิงกำลังทยอยกันมาเยี่ยมนิอรซึ่งรู้สึกตัวแล้ว ซึ่งหมอเพิ่งแจ้งให้ทราบว่านิอรต้องพักอีกสองสามวัน เรื่องงานจึงไม่มีปัญหา

ทางด้านปานศักดิ์ เขากำลังร้อนใจ จี้ติดซิตี๋ว่าหาคนที่ทำกับลูกสาวของเขาได้หรือยัง

"รู้เบาะแสแล้วครับ เป็นลูกน้องเก่าของไอ้สมชาย แต่ตอนนี้ทำงานอยู่กับท่านสุชล"

"อะไรนะ"

"ไม่ผิดตัวแน่ครับนาย เช็กจากทะเบียนรถมอเตอร์ไซค์ ที่ชาวบ้านบอกมา เป็นมอเตอร์ไซค์ที่ไอ้สมชายมันเป็นเจ้าของ"

"มันทำนิอรทำไม"

"คุณนิอรน่าจะรู้"

"งานนี้ให้ไอ้เชาว์มันจัดการ แต่อย่าเพิ่งให้ตาย เพราะอั๊วจะเป็นคนส่งวิญญาณมันเอง" ปานศักดิ์สั่งการด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ทว่าสายตานั้นเหี้ยมเกรียม ดุดัน...

ซิตี๋ไม่รอช้า ชวนอู๊ดไปพบเชาว์ถึงบ้านต่างจังหวัด แจ้งว่าพรุ่งนี้มีงานให้ทำ ครั้นถึงเวลานัดหมาย เชาว์ก็มาปรากฏตัวที่สนามมวย ซึ่งสมชายจัดมวยศึกวันล้างตาระหว่างเสือเผ่นกับนรสิงห์ ที่สำคัญไอ้คนที่ขี่รถมอเตอร์ไซค์ปาดหน้ารถ

นิอรก็มาป้วนเปี้ยนอยู่กับสมชายด้วย

อ่านต่อ

เครดิต //www.thairath.co.th

Create Date : 19 พฤษภาคม 2552

Last Update : 19 พฤษภาคม 2552 13:14:41 น.

0 comments

Counter : 330 Pageviews.

Heavenworth

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ

Webmaster - BlogGang

[Add Heavenworth's blog to your web]

Bloggang.com