<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
13 พฤษภาคม 2552
 
 
ละคร ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

กินรีเจอไฟโดยบังเอิญแถวเรือนหลังเล็ก และเกิดพึงพอใจในรูปร่างหน้าตาของเขาตั้งแต่แรกเห็น เธอพยายามยั่วยวนจนไฟรู้สึกอึดอัด โชคดีที่ดินเดินเข้ามาขัดจังหวะ กินรีฉีกยิ้มให้อีกหนุ่มที่หล่อเหลาไม่แพ้กัน และทำความรู้จักเขาด้วยสายตาวิบวับ แต่แล้วกินรีก็หน้าตูมขึ้นมากะทันหัน เมื่อกวางเข้ามาบอกดินกับไฟว่านายท่านเรียกไปพบ

ปานศักดิ์สั่งการให้ไฟไปเริ่มงานที่บาร์โรซี่ในวันพรุ่งนี้ และไฟต้องย้ายไปอยู่ที่อพาร์ตเมนต์คนงานแถวนั้นด้วย ส่วนดินให้ขับรถรับส่งนิอร เริ่มงานพรุ่งนี้เช่นกัน

หลังรับคำสั่งของปานศักดิ์เรียบร้อยแล้ว สองหนุ่มกลับไปยังเรือนเล็ก หลังจากนั้นอีกพักหนึ่งดินก็ย้อนกลับมาด้อมๆมองๆปานศักดิ์ที่ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่น ในมือดินถือมีดปลายแหลมเพื่อรอจังหวะชำระแค้นให้พ่อ

ขณะที่ดินย่องใกล้เข้ามา ปานศักดิ์ทำแก้วน้ำตกแตกและถูกเศษแก้วบาดมือ ดินเลยต้องรีบหลบเข้ามุมเพราะได้ยินเสียงนิอรดังมา นิอรเห็นเลือดที่มือพ่อก็ตกใจ เธอรีบห้ามเลือดและทำแผลให้พ่ออย่างอาทรร้อนใจ ทำเอาดินที่แอบมองอยู่นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

"แผลลึกเชียวค่ะ" ลูกสาวสีหน้าไม่สู้ดี พ่อกลับกระเซ้าอย่างอารมณ์ดีว่า ไม่ถึงตายหรอกน่า "ยังไงหนูก็ไม่อยากให้พ่อเจ็บ"

"เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ารักพ่อเป็นกะเขาเหมือนกัน"

"แล้วมีลูกคนไหนไม่รักพ่อตัวเองล่ะคะ"

คำพูดของนิอรกระทบใจดินอย่างแรง จนอดนึกถึงพ่อของตนเองไม่ได้ และดินยังจำวันที่พ่อสิงห์ถูกลูกน้องของเฮียวิทย์ซ้อมและถูกปานศักดิ์ยิงได้ดี ซึ่งตอนนั้นดินยังเด็ก
ดินพยายามขอร้อง แต่ผู้ใหญ่ทุกคนไม่มีใครฟัง...

แววตาดินที่แอบมองปานศักดิ์แข็งกร้าว เหตุการณ์ในอดีตทำให้ความแค้นทบทวีขึ้นมาอีกครั้ง ดินรอจนนิอรทำแผลเสร็จและเดินออกไปจากห้อง จะลงมือสังหารปานศักดิ์ด้วยมีดที่
เตรียมมาแต่แล้วปานศักดิ์เห็นแสงสะท้อนวาววาบของมีด เขาคว้าปืนจากลิ้นชักออกมาทันที ดินจึงต้องเร้นกายหลบหายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว

เสียงปานศักดิ์โวยวายว่ามีคนบุกเข้ามา นิอรวิ่งหน้าตื่นมาทันทีนึกว่าขโมยเข้าบ้าน ปานศักดิ์ไม่แน่ใจ แต่ก็รีบให้นิอรโทร.ไปที่ป้อมยาม เรียกพวกนั้นมา...เพียงชั่วครู่ ลูกน้องทุกคนของปานศักดิ์ก็กระจายกันออกตามหา แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติหรือใครสักคนที่แปลกหน้า เพราะดินได้รับความช่วยเหลือจากไฟ แล้วทำตัวกลมกลืนเข้าไปในกลุ่มคนของปานศักดิ์

เมื่อค้นหาทุกซอกมุมแล้วไม่พบร่องรอยอะไรเลย นิอรและกินรีจึงทักท้วงปานศักดิ์ว่า ที่เห็นแสงสะท้อนนั่นอาจเป็นแสงจากกระจกในห้องนั่งเล่นก็ได้ บ้านเราคนเยอะแยะ ใครมันจะกล้าบุกเข้ามา ปานศักดิ์รับฟังและนิ่งคิดทบทวนก่อนพยักหน้าและว่าอาจเป็นไปได้ ตนคงตาฝาดไปเอง

พอแยกย้ายกลับมาที่เรือนเล็ก ไฟทวงบุญคุณจากดินทันที "นายเป็นหนี้ฉัน" ดินย้อนถามว่าต้องการอะไร ไฟลดเสียงลง บอกว่ามีใครบางคนอยากคุยด้วย...แล้วเช้าวันใหม่ ไฟก็พาดินไปที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งซึ่งไฟนัดผู้พันแสวงเอาไว้

ดินแปลกใจที่ผู้พันแสวงรู้ว่าเขามีคดีแค้นกับปานศักดิ์ เรื่องที่ปานศักดิ์ฆ่าพ่อของเขา พอเขาถามออกไป ผู้พันแสวงก็เล่นลิ้นว่า อย่าลืมสิว่าผมเป็นหัวหน้าหน่วยสืบราชการลับ ดินเลยตอกหน้าว่า
"ตำรวจรู้ทุกเรื่อง แต่ตำรวจไม่ทำอะไรเลย"

"ใครว่าล่ะ ที่ฉันเรียกนายมาพบวันนี้ก็เพราะว่าฉันกำลังจะหาทางเล่นงานพวกมันให้ดิ้นไม่หลุด"

"คนพวกนี้ ถ้าจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน เราเองจะเป็นฝ่ายแย่" ไฟเสริม

"ยังไงผมก็ต้องแก้แค้นมันให้ได้" ดินสีหน้าแน่วแน่

"เปลี่ยนเอาความแค้นมาเป็นแรงจูงใจในการทำงานเพื่อชาติจะได้มั้ย"

"ทำงานเพื่อชาติ" ดินทวนคำ พร้อมกับมองหน้าผู้พันแสวง

"ใช่ ถ้านายฆ่าไอ้ปานศักดิ์ตาย ความแค้นนายอาจจะจบลง แต่ขบวนการยาเสพติดของมันก็จะยังอยู่ต่อไป ยาเสพติดพวกนี้นับวันก็มีแต่จะทำให้ประเทศชาติอ่อนแอ แทนที่นายจะฆ่าไอ้ปานศักดิ์ ฉันอยากจะขอให้นายช่วยเป็นสายให้กับเรา คอยรายงานความเคลื่อนไหวของมัน และเมื่อถึงโอกาสเหมาะๆ เราก็จะได้บุกรวบไอ้สารเลวพวกนี้ให้สิ้นซากไปเลย"

"ต่อจากนี้ นายจะสืบเรื่องทางบ้านของมัน ส่วนฉันจะไปสืบเรื่องที่บาร์ ถ้ามีอะไรด่วนก็โทร.มาที่เบอร์นี้" ไฟรวบรัดแล้วยื่นเบอร์โทรศัพท์ซึ่งเขียนใส่เศษกระดาษให้ดิน...

ooooooo

ใกล้ค่ำ ไฟเข้ามาที่บาร์โรซี่ของปานศักดิ์เพื่อเริ่มปฏิบัติงาน โดยซิตี๋บอกรายละเอียดว่า งานที่นี่เริ่มตอน 6 โมงเย็น ไฟต้องดูแลความเรียบร้อยให้พนักงานพร้อมทำงานก่อนที่แขกจะเข้า แล้วระหว่างที่บาร์เปิด ต้องดูแลอย่าให้เกิดการทะเลาะวิวาท ถ้าแขกเมาหรือมีปัญหาก็ต้องรีบเคลียร์ให้เร็วที่สุด

หลังจากเข้าใจหน้าที่ของตนดีแล้ว ไฟก็เริ่มปฏิบัติทันที... ส่วนที่โต๊ะวีไอพี ปานศักดิ์นั่งอยู่กับกินรีที่เริ่มทำหน้าเซ็ง ทั้งที่เพิ่งจะมาถึงได้ไม่นาน กินรีบ่นเบื่ออยากกลับ แต่ปานศักดิ์จะรอดูมวยก่อน กินรีเลยลุกกระฟัดกระเฟียดออกไป สักครู่ซิตี๋เข้ามานั่งแทน และรายงานปานศักดิ์ว่าวันนี้มีนักมวยหญิงมาใหม่

ปรากฏว่าปานศักดิ์รู้จักดี บอกชื่อนิกกี้ พลางชี้มือไปยังเจ้าหล่อนที่เดินขึ้นเวทีในชุดนักมวย

นิกกี้รูปร่างหน้าตาดี ขึ้นเวทีวอร์มร่างกาย ขณะที่คู่ต่อสู้

คือนักมวยทอมโหด ท่าทางแมนมากๆ พอสัญญาณการชกเริ่มขึ้น สองฝ่ายเริ่มต่อสู้ ช่วงแรกนิกกี้ดูเหมือนจะเสียเปรียบเพราะรูปร่างบอบบางกว่า แต่ด้วยชั้นเชิงที่ชาญฉลาดทำให้นิกกี้พลิกโอกาสกลายเป็นผู้ชนะ ล้มคู่ต่อสู้ร่างยักษ์ได้ไม่ยาก

ซิตี๋สนใจนิกกี้อย่างมากแต่พยายามเก็บอาการ ถึงกระนั้นปานศักดิ์ก็มองออก ยิ่งตอนนิกกี้เข้ามาหาปานศักดิ์ ซิตี๋จ้องเธอตลอด ปานศักดิ์จึงบอกกับซิตี๋ว่านิกกี้เป็นคนไทยแต่โตที่เมืองนอก เป็นคนประสานงานให้เราตอนส่งของไปอเมริกา

"อ๋อ จำได้ครับ เคยคุยกันทางโทรศัพท์ ทำไมถึงอยากกลับมาอยู่ที่นี่ล่ะ"

"เบื่อฝรั่ง น่ารำคาญ เมืองไทยน่าจะสบายกว่า"

ปานศักดิ์ชื่นชมฝีมือนิกกี้ไม่เบา เตะต่อยเหมือนผู้ชาย นิกกี้คุยว่าเธอเรียนมาร์เชี่ยลอาร์ตมาแต่เด็ก มาที่นี่มีเวทีมวย เธอเลยได้ปลอดปล่อยบ้าง ไม่งั้นคงไม่เฟิร์มอย่างนี้หรอก ปานศักดิ์ไม่ค่อยเข้าใจนักกับภาษาไทยปนฝรั่งของนิกกี้ ซิตี๋เลยต้องกระซิบอธิบายว่า เธอเรียนศิลปะป้องกันตัวมา หุ่นถึงดีแข็งแรงได้สัดส่วน... ปานศักดิ์รีบเออออและหัวเราะแก้เกี้ยวเพื่อให้กลมกลืนเหมือนว่าตนเองก็รู้ภาษาฝรั่ง
"ขอตัวก่อนนะคะนาย จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า" นิกกี้ลุกออกไปแล้ว ปานศักดิ์ถามซิตี๋ทันทีว่า จะเอาไหม ซิตี๋ไม่เข้าใจว่าเจ้านายหมายถึงอะไร แต่พอเจ้านายบอกว่าอย่าโง่น่า เดี๋ยวจัดให้...ซิตี๋ก็ถึงบางอ้อ แต่ยังไม่มั่นใจว่าเธอจะสนใจเขาเหรอ

"เอาน่า เดี๋ยวจัดให้ ฮ่ะๆ เหงามานานแล้วนี่"

ซิตี๋ออกอาการเขินๆ แบ่งรับแบ่งสู้ราวกับเด็กหนุ่มที่ไม่เคยผู้หญิง ขณะที่ปานศักดิ์หัวเราะเปิดเผยไม่เกรงใจใคร

อีกมุมหนึ่งในบาร์ ไฟยืนคุยอยู่กับพนักงาน กินรีเดินผ่านมาแล้วสะดุดกึก จ้องไฟอย่างพึงพอใจก่อนเยื้องกรายเข้ามาหา พนักงานคนนั้นจึงเลี่ยงออกไป กินรีทักทายไฟไม่กี่คำก็รุกคืบถึงเนื้อถึงตัวจนไฟเริ่มอึดอัด ทำท่าจะไม่เล่นด้วย เธอจึงหาว่าเขาปอด

"มันไม่ถูกต้อง" ไฟสวนทันควัน

"ที่แท้ก็ไม่กล้า"

"อย่ามาดูถูกกัน" ไฟชักโมโห กินรีกลับยิ่งยั่ว

"ถ้าปอดแหก ก็ช่างเถอะ" ว่าแล้วกินรียักไหล่ในเชิงดูถูก ไฟคว้าตัวกินรีมาระดมจูบ แต่พอกินรีเคลิ้ม ไฟก็หยุดมองหน้า

"ไม่ใช่ไม่กล้า แต่ผมชอบความถูกต้อง" ไฟย้ำชัด

แล้วผละไปทันที กินรีสะใจในอารมณ์ เข้าใจว่าชายหนุ่มเดินหนีไปเพื่อให้ตนเองตาม พอไฟหันมาเห็นกินรีก็ชะงักไม่คิดว่าเธอจะตามมาอีก

"มีอะไร" ไฟถามห้วนๆ

"ได้ใจมากเลยนะเมื่อกี้"

"นี่ยังจะต้องการอะไรจากผมอีก"

"ก็แค่อยากให้สานต่อ ติดเครื่องรถแล้วจะไม่ยอมขับได้ยังไง"

"รถบางคันก็น่าที่จะขับต่อ แต่บางคันจอดเอาไว้อย่างนั้นแหละดีแล้ว"

(อ่านต่อ)

เครดิต //www.thairath.co.th


Create Date : 13 พฤษภาคม 2552
Last Update : 13 พฤษภาคม 2552 17:52:48 น. 0 comments
Counter : 171 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com