เจอกันก็ได้เฮฮา แต่ยิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งรวมตัวกันยาก ด้วยภาระหน้าที่ต่างๆ ของแต่ละคน เจอกันลำบากขึ้นจริงๆ

สวัสดีค่ะแม่ตะลี
เป็นมิตรภาพที่ยาวนานมากนะคะ
เพื่อนวัยมัธยม เป็นเพื่อนที่คบกันได้สนิทใจที่สุดค่ะ
เพราะวัยนี้ยังไม่มีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้องนะคะ ^__^

ของผมกลุ่ม ป.ตรี เลี้ยงกันทุกปี กลุ่มมัธยมนัดเจอกันทุกเดือนครับ แต่เป็นที่สุราษฏร์ฯ อดไปครับ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

ผมมีสองกลุ่มที่เลี้ยงกันตลอด
เพื่อน ป.ตรีกรุงเทพนี่ไม่เคยไปเลยครับ
ส่วนเชียงใหม่จัด 2 ปีครั้ง
ช่วงหลังก็ไม่ได้ไปเช่นกันครับ

นึกถึงงานเลียงรุ่น แต่ละสถาบัน.. สนุุกดี

เห็นเพื่อน ๆ ที่เฮี้ยวหรือพิเรณนึกขำ.. บางคนจะสอบตกมิตก
ชีวิตจริงเพื่อน กลับทำงานได้ดีมาก ๆ ประสพความสำเร็จมากครับ
แม่่ตะลี..

...
พูดถึงการแต่งกายแบบไทย ๆ.... ที่ชมรมผมจะคัดทีมงาน+
นักร้องดาวรุ่งขึ้นเวทีทุกวันศุกร์ หญิงต้องแต่งกายชุดไทย
เหนือ ใต้ กลาง อีสาณ.. (เฉพาะที่ รพ) แต่เวทีอื่นแต่งกาย
สุภาพครับ

หญิงแต่งกายนุ่งผ้าถุง สวยเป็นเอกลักษณ์คนชอบครับ

เข้ากรุงไปเรียนก็กลับมาแต่ง
กับคนบ้านเดียวกันอยู่ดีค่ะแม่ตะลี

สวัสดีค่ะคุณตะลี

เลี้ยงรุ่น เป็นงานที่ได้เจอเพื่อนเเยอะนะคะ
ถ้าเพื่อนๆถอดหัวโขนกันหมดแล้วนี่ยิ่งดีใหญ่เลยค่ะ
ของธัญนี่ยังมีหัวโขนกันแทบทุกคนค่ะ
ต้องรออีกสัก 4 ปีค่ะ น่าจะคุยกันสนุกกว่านี้ 555

ธัญเองไม่ได้ไปเลี้ยงรุ่นแล้วค่ะ เบื่อค่ะ
แต่ก็มีเจอกลุ่มเล็กๆ เรียนอนุบาลถึงมัธยม
ยังพอมีเพื่อนอยู่ค่ะ 555

ขอบคุณที่ร่วมเขียนฌจทย์นี้นะคะ

ก็คล้ายกันค่ะ..
แต่ของเริงฤดีนะ
เพื่อนมัธยมต้นและปลาย ขาดๆไปเพราะ
มีแต่เพื่อนอนุบาลกับประถม
ยังติดต่อกันได้อยู่ ด้วยเป็นบะแวกบ้านเดียวกันจนปัจจุบัน

เพื่อน ป.ตรี ป.โท
เจอกันตอนทำบุญ และงานขาวดำ

พรุ่งนี้คงจะเขียนตะพาบส่งบ้าง

มิตรภาพผองเพื่อน
อบอุ่นเสมอ