โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 207
โจทย์ โดย คุณกะว่าก๋า
"สิ่งที่จะหายไปใน 2 ปีข้างหน้า"
เวลาส่งงาน 12 ก.ค. 2561
ไม่อยากจะคิดถึงวันข้างหน้าเลยค่ะ
ยิ่งเวลานานมากๆด้วยแล้ว
คิดไม่ค่อยออก
ไม่พูดถึงสิ่งไกลตัว
พูดแต่เรื่องใกล้ตัวที่เห็นง่ายๆดีกว่าค่ะ
ไปอ่านเพลงพวงมาลัยของพี่ภา
เลยงัดกลอนมาบ้าง
กว่าจะเรียบร้อยเล่นเอาน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล
เศร้าใจ ในกลอนอาลัย(ของแม่ตะลี)
**********
**อีกสองปีสิ่งใดจะหายจาก
เป็นการยากที่จะรู้สู่คำไข
แค่คาดเดาความจริงตามวันวัย
ตัวฉันไงเปลี่ยนแปลงตามครรลอง
ฟันฟางผุกร่อนล้มหลุดหาย
ผมสยายสีดอกเลาเหมือนเศร้าหมอง
หนังก็เหี่ยวพุงก็ยื่นยืนตัวพอง
จะลุกนั่งยืนยองยากทุกครา
ตาเคยแจ่มเล็งภาพชัดถนัดถนี่
มัวเสียนี่ฝ้าฟางทั้งซ้ายขวา
เปลี่ยนแต่แว่นเสียเงินเอือมระอา
ก็ใช่ว่าจะดีเช่นแต่ก่อนกาล
กินอะไรอาจไม่หร็อยอร่อยจิต
ที่เคยติดกลิ่นรูปรสอาหาร
อาจไม่คุ้นไม่ชอบเช่นวันวาน
แล้วก็พาลบ่นเพรื่อเพราะเหลือทน
จะจู้จี้ขี้บ่นคนเบือนหน้า
จะเหลียวขวาแลซ้ายไปทุกหน
หวังเพียงพบใครคนหนึ่งพึ่งยามจน
พลันพบตนเป็นที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียว**
กลอนพาไปออกนอกชายฝั่งตลอดค่ะ
เพราะแต่งดี(กวีโบ้ยปาก)

สิ่งใดหายไปช่างมัน
เพราะจริงๆแล้ว >>>ไม่มีอะไร
สวัสดี
โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบครั้งต่อไป หลักกิโลเมตรที่ 208
"ชีวิตพอเพียง" โจทย์โดยคุณ อาจารย์สุวิมล
เวลาส่งงาน 27 ก.ค. 2561
ทุกวันนี้เป็นอย่างที่กลอนว่าไว้เลยค่ะ
สิ่งที่ดีๆของร่างกายเริ่มจะหายไปเยอะ แงๆ
นอร์เวย์ เมืองที่น้องสาวอยู่เป็นเมืองเล็กๆเงียบๆ
ธรรมชาติสวยมากๆค่ะ น่าไปเที่ยวชม
ขอบคุณที่แวะชมกุหลาบพันปีค่ะ
ไว้แวะมาใหม่ค่ะ
ปล.เหมือนว่าป้าตะลีไม่ได้ตั้งเอนทรี่นี้เป็นหน้าหลักนะคะ