ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 286 "ถูกปฏิเสธ"
ตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 286 "ถูกปฏิเสธ" โจทย์โดยคุณต่อ toor36วันนี้วันพระเดือนสิบ ขึ้น๑๕ ค่ำ เดือน๑๐ ทำอาหารหวานคาวไปวัด ใส่บาตรทำบุญ กว่าจะกลับบ้านก็เที่ยง เพิ่งมีโอกาสเขียนค่ะ
"ถูกปฏิเสธ" วันหนึ่ง ยืนโบกรถแท้กซี่อยู่หน้าปากซอยบ้าน โบกคันแล้วคันเล่า ที่เปิดไฟ "ว่าง" ทุกคันโฉบเข้ามาเทียบพรืด แต่พอเราบอกไปสนามบินดอนเมือง เขาบอกขอโทษครับต้องไปส่งรถ ห๊ะ...นี่เพิ่งบ่ายเองนะ จะส่งรถแล้ว อะไรนะ ปฏิเสธผู้โดยสารเหรอ
เราอุตส่าห์ออกมาหน้าปากซอยแต่เนิ่นๆ ทั้งที่เครื่องออก6โมงเย็น กะว่าไปนั่งคอยเครื่องออกที่สนามบินสัก2-3ชั่วโมงก็ไม่เป็นไร ดีกว่าตกเครื่อง แต่การไม่เป็นเช่นนั้น เพราะแท้กซี่ไม่ค่อยมีผ่านมา และทุกคนปฏิเสธหมด เหตุผลเดิมๆ ทำไงดี..เอาน่า รอคันต่อไปแล้วกัน จนในที่สุด มีคันหนึ่งรับ แต่เวลาก็จวนแจมาก ต้นทางจากตลิ่งชัน ออกพระราม7 เจ้าประคุณ รถคุณพี่แท้กซี่แล่นอืดมาก มิหนำซ้ำ ยังมีเสียงแคร๊กๆๆๆๆๆใต้ท้องรถไปตลอดทาง และมีเสียงเหมือนชิ้นส่วนอะไรจะหลุด เราเร่งพลขับว่า ลูกพี่เร็วกว่านี้ได้อีก เดี๋ยวฉันจะตกเครื่องแน่ถ้าช้า คุณพี่พลขับบอก ครับๆ เร็วแล้วครับ โธ่ๆๆๆๆๆๆ....เราดูนาฬิกาข้อมือทุก20วินาที จราจรก็ไม่เป็นใจเลย
นั่งใจร้อนรนเหมือนนั่งบนเตาไฟ พอถึงชานชาลา จ่ายค่าโดยสารเสร็จ แม่ตะลีลากกระเป๋าได้ ก็ใส่ตีนผีวิ่ง อย่างไม่คิดชีวิต ใจจะขาดระหว่างทางเสียให้ได้ ได้ยินเสียงประกาศ "ประกาศครั้งสุดท้ายจากสายการบิน... เที่ยวบินที่ ...คุณลี ซู กรุณามาขึ้นเครื่องที่ประตูหมายเลข78 ด่วนค่ะ" นึกในใจขณะวิ่งว่า ได้ยินแล้ว กำลังจะถึงและกำลังจะหมดลมแล้วด้วย!
ประตูขึ้นเครื่องอยู่ท้ายสุดของอาคาร คิดดูว่าไกลแค่ไหน กว่าจะวิ่งถึง
ในที่สุดก็ มาถึงหน้าประตูจะขึ้นเครื่อง พนักงานรีบตรวจบัตรโดยสารและบอร์ดิ้งพาสที่เช็คอินมาจากบ้านแล้ว เธอบอกให้แม่ตะลีรีบวิ่งต่อเพราะประตูเครื่องจะปิดแล้ว โอ๊ย....วิ่งต่อลงทางลาด แล้วก็ถึงประตูเครื่อง พอแม่ตะลีเดินพ้นขอบประตูเครื่องบิน พนักงานก็ปิดประตูทันที
แม่ตะลีลากกระเป๋าเดินผ่านแถวที่นั่งไปพร้อมเอ่ยปาก ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะไปเรื่อยๆ จนถึงเลขที่นั่งของตนเอง ยกกระเป๋าขึ้นเก็บที่ช่องเก็บ หย่อนก้นลงนั่ง ท่ามกลางสายตาที่จ้องมาเหมือนอยากกินเนื้อแม่ตะลียังไงยังงั้นเลย ในที่สุดแม่ตะลีก็ได้ออกเดินทางพร้อมผู้โดยสารอื่น ที่นั่งคอยแม่ตะลีอยู่คนเดียว ดีที่ไม่ ถูกปฏิเสธ จากเที่ยวบินนี้ ได้กลับบ้านทันเวลา เย้!!! และไม่หัวใจวายตาย ระหว่างทางวิ่งขึ้นเครื่องเสียก่อน
สวัสดี
ขอบคุณเจ้าของภาพ จากอินเตอร์เน็ตด้วยค่ะ
Create Date : 21 กันยายน 2564 |
Last Update : 22 กันยายน 2564 12:00:16 น. |
|
12 comments
|
Counter : 1617 Pageviews. |
|
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณSertPhoto, คุณhaiku, คุณเริงฤดีนะ, คุณทนายอ้วน, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณSweet_pills, คุณหอมกร, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณKavanich96, คุณnewyorknurse, คุณอุ้มสี |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 21 กันยายน 2564 เวลา:17:56:29 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 21 กันยายน 2564 เวลา:20:24:51 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 21 กันยายน 2564 เวลา:22:17:01 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 22 กันยายน 2564 เวลา:7:32:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 กันยายน 2564 เวลา:18:23:29 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 23 กันยายน 2564 เวลา:0:58:18 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 กันยายน 2564 เวลา:6:53:50 น. |
|
|
|
โดย: Kavanich96 วันที่: 24 กันยายน 2564 เวลา:8:21:23 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 28 กันยายน 2564 เวลา:16:29:18 น. |
|
|
|
| |
จากบล็อก
น้องหมาชื่อ กาก้า ครับ ชื่อมาจากนักบอลสมัยก่อนที่ชื่อ ริคาร์โด้ กาก้า อายุน้อยกว่าเจ๊าะแจ๊ะประมาณ 4 ปี ช่วงหลังๆ ผมเลยต้องเอาใจมันหน่อย เพราะเวลาที่เราจะอยู่กับเขาคงเหลือไม่มากแล้ว