สรรพสิ่งล้วนเกี่ยวพัน
<<
สิงหาคม 2562
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
1 สิงหาคม 2562

ถนนสายนี้มีตะพาบ หลัก กม.ที่ 233 "เรื่องที่ทำให้เสียใจ"

ถนนสายนี้มีตะพาบ หลัก กม.ที่ 233 "เรื่องที่ทำให้เสียใจ"
โจทย์โดย คุณกะว่าก๋า

ชีวิตเด็กชาวสวน แม่เป็นลูกชาวสวน
ทำสวนเป็นอาชีพเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
เหน็ดเหนื่อยมากๆ ลูกๆในช่วงวัยเด็ก ก็ต้องทำสวนทุกอย่าง
ช่วยพ่อแม่  





แม่มาอยู่กินกับพ่อ แม่ทำสวนได้แต่ไม่เก่งนัก
ด้วยไม่ค่อยแข็งแรง
พ่อเป็นตำรวจ ที่ทำสวนไม่เก่ง
ไม่ค่อยรู้เรื่องเกษตรกรรมนัก
แต่เรื่องยิงนกตกปลา ล่ากระรอก พ่อถนัด
นั่งอยู่บนกิ่งมะม่วง ริมท้องร่องสวนได้เป็นครึ่งวัน
ในมือมีท่อทองเหลืองเป่าลูกดอกอันยาวเกือบ2เมตร




ตาคอยจ้องที่ฝูงลูกครอกไอ้ช่อน ตัวเหลืองๆส้มๆยุ่บยั่บๆ
  ฮุบฟองอากาศอยู่รอบๆตัวแม่ปลาช่อน ที่ดำวนเวียนเฝ้าลูกไม่ห่าง
นานๆก็จะขึ้นมา ฮุบอากาศเหนือน้ำสักที
จังหวะนี้เอง ที่พ่อจะเป่าลูกดอกที่เล็งไว้ออกไปอย่างสุดแรงเกิด
ถ้าแม่พ่อปลาช่อนโชคร้ายถึงฆาต ลูกดอกไม่พลาดเป้า
ปลาก็จะพาลูกดอก ว่ายวนไปมาจนกว่าจะหมดแรง
แล้วลอยนิ่งๆ ให้พ่อกระโดดลงไปจับเอามาได้
เย็นนั้นที่บ้านก็จะมีแกงเผ็ดปลาช่อน หรือต้มยำกะทิปลาใส่หัวปลี





ลูกดอกเหล็กแหลมมีปลายหางทำด้วยไม้ระกำแห้งที่เบามาก
เวลาหล่นลงน้ำถ้าพลาดเป้าก็จะลอย 
เก็บขึ้นมาใช้ได้ใหม่ ไม่จมหายไปในน้ำ 

เราเคยชอบที่จะไปดูพ่อนั่งเฝ้าปลา
แต่พอเห็นปลาถูกลูกดอก 
แล้วว่ายพล่านไปทั่ว
ด้วยความเจ็บปวด
และเลือดสีแดงผสมน้ำกลายเป็นสีจาง
กับลูกคร่อกที่แตกกระสานซ่านเซ็น
เราก็ไม่ชอบ ปล่อยให้พ่อเฝ้าไปคนเดียว
บอกพ่อว่า สงสารลูกมัน




แม้แต่ปืนลูกกรด ที่พ่อเผาตะกั่วให้หล่นลงน้ำเป็นหยดเล็กๆ
เพื่อเอามาผสมดินปืน และยัดใส่ลูกซอง
เอาไว้ยิงกระรอกในสวน
เราก็เคยนั่งช่วยพ่อช้อนลูกตะกั่วจากน้ำ
ช่วยกรอกลูกตะกั่วในลูกซอง
เพราะน่าสนุกดี



แต่ยามตามพ่อไปสวน เห็นพ่อนั่งเล็งยอดมะพร้าวอยู่
ก็รู้แล้วว่าวันนี้พ่อต้องสอยกระรอก กระแตได้แน่ๆ
ตอนเด็ก ก็ตื่นเต้น คอยเชียร์พ่ออยู่ใกล้ๆ
ไม่ได้อยากให้กระรอกถูกยิงหรอก
แต่อยากได้หางเป็นพวงๆ ฟูๆของกระรอก
เอามาใส่ไม้ตากแห้ง และทำพู่ห้อยดูสวยๆ
ช่างไม่รู้เลยว่าบาปกรรมนักหนา



เรากินผัดเผ็ดกระรอกใส่ใบยี่หร่ารสร้อนแรงบ่อยมาก
ชาวสวนทุกสวนก็กินแบบนี้
เพราะกระรอกชุกชุม มันมากัดแทะเจาะมะพร้าวเสียหายหมด
ต้องกำจัดเสียบ้าง นี่คือวิถีชาวสวน

แต่ครั้งที่เราโตรู้ความมากแล้ว
พ่อได้เต่าตัวโตมากมา 1 ตัว
พ่อจับใส่กาบหมากมัดไว้ แล้วโยนใส่กองไฟ
ที่สุมด้วยหัวตะโหงกทางมะพร้าว และกาบมะพร้าว
เต่าดิ้นขลุกขลั่กอยู่ในกาบมะพร้าวด้วยความร้อนแผดเผา
เราน้ำตาร่วง แต่ด้วยไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็ยังเป็นเด็ก
เราไม่กินเนื้อเต่ากับพ่อด้วย ร้องไห้
นั่นเป็นสิ่งที่เรารู้สึกเสียใจจังเลย



และสิ่งที่ทำให้เราเสียใจยิ่งขึ้นก็เกิด
เมื่อคืนหนึ่งพวกเราหลับกันอยู่ในมุ้ง สี่พี่น้อง
ข้างๆมีตะเกียงน้ำมันก๊าดวางอยู่
ไม่รู้ใครที่ดิ้นไปดิ้นมา จนไปถูกตะเกียงล้ม
ไฟไหม้พรึ่บที่มุ้งทันที ลามจากด้านล่างจนขึ้นไปถึงเพดานมุ้ง
สี่พี่น้องร้อนมาก ตื่นแล้วร้องโวยวายสนั่น
พ่อที่นอนอยู่อีกฟากห้องได้ยินเสียงลูก
ลุกขึ้นมาแล้วถาโถมตัวเองรวบมุ้ง ตะปบ
เพื่อให้ไฟดับ มิให้ไหม้ลูก 
เวลานอน พ่อนุ่งผ้าขาวม้าตัวเดียว ไม่ใส่เสื้อ
ผลคือพ่อถูกไฟลวกหน้าอกแขนมือ ไหม้พอง
ใช้เวลารักษาอยู่นาน



ภาพอดีตผุดขึ้นมา เต่าที่ดิ้นทุรนทุรายอยู่ในกองไฟ
ที่พ่อเผามันวันนั้นวันที่ทำให้เราเสียใจ
มาวันนี้เราเสียใจกว่าวันนั้นอีก

เหตุการณ์วันนั้นเป็นวันสิ้นสุดการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
พ่อเลิกทำบาปอีก เลิกยิงนก ตกปลา ยิงกระรอก 

ทุกวันนี้ เมื่อเราเจอเจ้ารอกมากัดแทะ ดึงทึ้งผลไม้บ้าง
กัดดอกไม้ต้นรักต้นหวงเล่นประจำ
เราก็ได้แต่ทำบุญกรวดน้ำ แผ่กุศลให้ตลอด
คงเป็นผลพวงจากเอาหางของพวกเขามาเล่นในวัยเด็ก

สิ่งที่เขียนในบล็อก จะมีเรื่องพวกนี้สอดแทรกอยู่บ่อย
ไม่ว่าจะเป็นหนีแม่ปลาช่อนตอนลงไปเก็บสายบัวขายในท้องร่อง
โดนปลาช่อนกัดขา เป็นรอยฟันเล็กๆแสบๆคันๆ

กล้วยไม้ ดอกไม้ ผลไม้ถูกกระรอกกัดกิน กัดเล่นหมด
แม้แต่ต้นไผ่ก็กัดเล่นไม่เหลือ
 กระรอก ที่มาอยู่ด้วยและไล่กัดเราและเพื่อนบ้านจนเลือดหยด
ต้องไปฉีดวัคซีนกันบาดทะยัก
หรือแม้แต่เต่าที่อยู่ๆก็มาอยู่ที่บ้านเอง แล้วก็หายไปหลายครา

ผลพวงคงเป็นเพราะเหตุการณ์จากอดีตที่พ่อทำไว้
ต่อเนื่องมาถึงลูก ที่ถูกเจ้ากรรมนายเวรของพ่อตามมา
ใครอาจคิดว่า คงเป็นไปไม่ได้ แต่เราคิดว่าเป็นไปแล้ว
และพยายามทำบุญสม่ำเสมอ
อุทิศส่วนกุศลให้พวกเขาตลอด
สักวันคงหมดหนี้กรรมกัน

นี่คือเหตุการณ์ที่ทำให้เสียใจ ด้วยไม่สามารถแก้ไขอะไรได้
เพราะมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ที่ลูกห้ามไม่ได้


ขอบคุณภาพทุกภาพจากอินเทอร์เน็ตด้วยค่ะ

สวัสดี








 



Create Date : 01 สิงหาคม 2562
Last Update : 2 สิงหาคม 2562 9:09:51 น. 30 comments
Counter : 6956 Pageviews.  

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณtuk-tuk@korat, คุณhaiku, คุณInsignia_Museum, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณmcayenne94, คุณเริงฤดีนะ, คุณtoor36, คุณอุ้มสี, คุณกะว่าก๋า, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณkae+aoe, คุณRinsa Yoyolive, คุณล้งเล้งลัลล้า, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณวลีลักษณา, คุณSai Eeuu, คุณสองแผ่นดิน, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณSweet_pills, คุณJinnyTent, คุณNior Heavens Five, คุณnewyorknurse


 
อ่านแล้วรู้สึกสงสารและเห็นผลจากการกระทำ จะด้วยเหตุๆใด

แต่ถ้าประติดประต่อผลต่อเนื่อง เรื่องที่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแบบครึ่งๆของ

ผลกรรมจากการกระทำนะคะ แต่ถ้าเราเอาเหตุและผลก็คืออุบัติเหตุที่

เกิดขึ้นแล้วไม่ได้ระวังเพราะเหตุการณ์เฉพาะหน้าที่เกิดขึ้น

ขอบคุณที่เขียนเล่าสู่กันฟังค่ะ


โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:11:47:28 น.  

 
อ่านเรื่องราวในบล็อกพี่
ภาพในอดีตของผมก็ฉายชัดขึ้นมาเลยครับ

เรื่องกรรมเป็นสิ่งที่ผมเชื่อมาก
สมัยเด็กผมก็ซนครับชอบเอาหนังสติ๊กยิงหัวปลาช่อน
ยิ่งมันมีลูกครอกยิ่งยิ่งสนุกเลย
ผมยิงมันจนหัวแตก และจากนั้นไม่นาน
ผมยิงหนังสติ๊ก แต่พลาด มือลื่น
ด้ามไม้ฟาดใส่ปากตัวเองจนแตก
ตั้งแต่นั้นผมไม่ทำร้ายสัตว์อีกเลยครับ

เรื่องกรรมที่พ่อของพี่ทำไว้
เป็นอุธาหรณ์ที่ดีมากๆเลยครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:12:46:01 น.  

 
อ่านแล้วอดคิดถึงวีรกรรมของตัวเองไม่ได้เหมือนกันค่ะ
ยิ่งโตยิ่งรู้ความ กลัวบาปกลัวกรรมมากขึ้น
อดีตผ่านไปแล้วแก้ไขไม่ได้ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็ประเสริฐแล้วค่ะ

ชอบอ่านเรื่องแนว ๆ นี้ค่ะ ... กฎแห่งกรรม
ขอบคุณที่เอามาเล่าสู่กันฟังนะคะ


โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:12:51:19 น.  

 
ขอบคุณที่เล่าสู่กันฟังค่ะ


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:13:37:14 น.  

 
แม่ตะลีฯ เขียนเล่าจนเห็นภาพ ท้องร่อง น้ำนิ่ง ฝูงปลาลูกครอก
แล้วเสริมด้วยภาพประกอบยิ่งแจ่มชัด

ชอบวิถีชีวิตแบบนั้น ยกเว้นเรื่องเต่าไม่เด็ดขาดครับ เรื่องเชือดไก่
ตอนเด็กหนุ่มทำ พอโตมาเข้าอยู่ใน กท.ไม่ทำเลย

ยิ่งอ่านชีวิตประวัติหลวงพ่อจรัญ ทั้งชุดหลายครี้ง..ทำให้รู้ว่าควร
ละเว้นการฆ่าสัตว์ การให้ร้ายคน แม้แต่การดื่มสุรา.. งดไปเลย
ครับ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:15:14:06 น.  

 
อ่านแล้วเข้าใจชีวิตของเด็กบ้านสวนเลยครับ
ตอนเด็กๆฝีมือการตกปลาไม่เท่ากัน บางคนเก่งตกปลาได้มาก บางคนปลาไม่กินเหยื่อ
หลายๆเรื่องต้องกำจัดผู้บุกรุกเพื่อให้ผักผลไม้อยู่รอด เป็นไปตามยุคครับ


โดย: Insignia_Museum วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:17:00:04 น.  

 
วิถีชาวสวนสมัยก่อนที่น่าสนใจมากเลยครับ ผมโตมาใน กทม ไม่มีญาติต่างจังหวัดเลย ไม่มีบ้านสวน หรืออะไรทั้งนั้น ความบันเทิงนี่ไม่เคยมีหรอกครับยิงนกตกปลา อย่างดีก็ขี่จักรยานแล้วโดนหมาน่าซอยไล่ 5555
สำหรับเรื่องที่ทำให้เสียใจ แต่สุดก็ก็ทำให้คุณพ่อของพี่เลิกฆ่าสัตว์ได้ ก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ดีแล้วครับ เสียใจ แต่เดินต่อไปในทางที่ดีขึ้นได้ เยี่ยมเลยครับ


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:17:19:04 น.  

 
วิถีชีวิตปกติของคนสมัยก่อนนะคะ
คุณแม่ตะลียังโชคดี ที่ไม่เกิดในเผ่ากินคน
ไม่งั้น ป่านนี้ อาจยังหอมหวานเนื้อมนุษย์ซะก็ได้

เพราะพระพุทธศาสนา จึงทำให้เราลดละเลิก
การเบียดเบียน การได้มารู้ บาปบุญดีชั่ว
เพราะได้อัตภาพร่างกายตั้งต้นจากพ่อแม่
บุญกุศลที่คุณแม่ตะลีได้ทำ พ่อแม่จึงได้ไปด้วยโดยปริยายค่ะ


โดย: mcayenne94 วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:17:51:57 น.  

 
ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ชีวิตสู่กันฟังค่ะ


อ่านแล้วพาลย้อนตัวเอง
ว่าไปทำบาปกรรมอะไรไว้มั่ง
ตัวเองถึงได้ตาฝาฟาง เกินกว่าวัย เกินกว่าใคร

มานึกขึ้นได้เด็กๆชอบหย่อนเบ็ดริมคลองข้างบ้าน
หย่อนไปก้ได้ปลาหมอ ปลากระดี่ ปลาช่อน มา
บางทีแค่หย่อนเบ็ด ไม่มีเหยื่อยังได้ปลาหมอมา

แล้วเราก็ปล่อยไป ไม่ได้ฆ่าแกง
แต่ บางตัวคงโดนตา(ของ)ปลาบ้าง

ปลา กลับลงน้าไปคงมองไม่ถนัด ไม่ชัด
ผิวพรรณถลอกเป็นร่องรอย
เราจึงมัก มีแผลตามเนื้อตัว หายช้า

ดีที่คิดได้เอง ตกปลาอยู่แค่ปิดเทอมพักเดียวก้เลิก
(เพราะทำบาปขึ้นมาก)
เวรกรรม เห็นทันตา



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 1 สิงหาคม 2562 เวลา:20:09:18 น.  

 

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
a whispering star Parenting Blog ดู Blog
nonnoiGiwGiw Diarist ดู Blog
ล้งเล้งลัลล้า Travel Blog ดู Blog
จันทราน็อคเทิร์น Travel Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Art Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog
ตะลีกีปัส Diarist ดู Blog

สงสารเลยค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:0:10:45 น.  

 
ผมไม่ชอบก็เจ้ากระรอกนี่แหละ ที่บ้านผมก็โดนครับ มากินมะม่วงเฉย จริงๆ จะกินผมก็ไม่ว่าหรอก แต่ขอให้กินเป็นลูกๆ นี่เล่นกัดลูกนี้ทีลูกนั้นที ลูกละนิดละหน่อยแล้วมันทำให้มะม่วงเสียหมด ผมล่ะเสียใจจริงๆ กรณีเต่าในเรื่องที่เล่ามาน่าสงสารเต่าจริงๆ ครับ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:0:32:10 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับพี่



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:6:36:28 น.  

 
เพิ่งตื่นหรือยังไม่รู้ ดูพ่อหุ่นเป๊ะ
ยืนเป่าลูกดอกแล้วงงๆว่าทำไมพ่อดำจัง 55
ซีเรียสนะเนี่ย

เนอะ สงสารลูกปลาช่อน
แต่พอแม่มันกลายเป็นแกงแล้ว อร่อย ชิมิ

อ้านกลับไปกลับมาว่าทำอะไรกับลูกตะกั่ว
แก้คำผิดด้วยนะจ๊ะ ช้อนลูกตะกั่ว มากกว่ามั้ง

รวมๆแล้วสนุกมากนะคะ
บล็อกสดชื่นด้วยบรรยากาศสวนมากจ้าาา



โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:6:55:22 น.  

 
"อ่าน" นะจ๊ะ ติดโรคพมพ์ผิดซะแระ

สงสารกระรอกและเต่าด้วย เต่าแหละสงสารที่สุด
เพราะมันไม่น่าจะได้ทำอะไรผิด แต่นี่คงเป็นปกติ
ของวิถีชาวสวน ใช่ป่ะ



โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:7:02:51 น.  

 
ผ่านมาแล้วนะคะ เห็นภาพเลย มี้เก็ก็เคนมีเรื่องที่เสียใจ ตอนเด็กๆ มีคนให้กระต่ายมา แต่ด้วยความเด็ก ดูไม่ได้ น้องหมาที่บ้านคาบไปกิน เสียใจไม่ลืมจนถึงทุกวันนี้


โดย: kae+aoe วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:9:03:08 น.  

 
เลิกยิงนก ตกปลา ล่ากระรอก
ชีวิตใครใครก็รัก เป็นแบบนั้นจริงๆ ค่ะ


โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:10:04:10 น.  

 
สวัสดียามบ่ายค่ะ วันนี้ก็ยังนั่งปักชุดมือระวิง ละมือแวะมาทักทายกันก่อนค่ะ ระลึกถึงเสมอค่ะแม่ตะลี


โดย: ล้งเล้งลัลล้า วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:12:47:51 น.  

 
ชอบคอมเม้นพี่มากเลยครับ ฮามากเลย 55555

งั้นผมก็เด็กสวนละครับ “สวนกุหลาบ” ^^


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:13:47:44 น.  

 
สวนมะลิ หรือ สวนกุหลาบ ก็หอมทั้งคู่ครับ


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:15:14:27 น.  

 
สวัสดีวันสุขค่ะแม่ตะลี^^

วิถีชีวิตของคนในยุคนั้น ด้วยเหตุผลที่ทำไปเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของคนในครอบครัวในการดำรงชีวิต

ขอบคุณที่แชร์สู่กันฟังนะคะ

เด็กสวนกันทั้งนั้นเลยมีทั้งมะลิ-กุหลาบ ส่วนเราอยู่วัง...(วังน้อย) อิอิ


โดย: สันตะวาใบข้าว วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:17:04:25 น.  

 
ดีจังเลยค่ะกรวดน้ำทำบุญให้ถือว่าได้ตัดกรรมนะคะ
เราเกิดมาเพื่อเรียนรู้ถูกผิด รู้แล้วก็วาง


โดย: วลีลักษณา วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:18:09:07 น.  

 
จริงค่ะ คุณแม่ตะลี คนติดกาแฟถ้าเช้าไหนไม่ได้กาแฟ
หรือได้ไม่ถึงขนาด จะปวดมึนหัว คัดจมูกหูตาหน้าบวมไปหมด
แต่ตอนนี้ พยายาม ลดปริมาณลงเรื่อยๆ เลือกชนิดเบาบาง
มีแค่ความหอมอบอวล แต่ไม่แรงค่ะ


โดย: mcayenne94 วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:18:40:02 น.  

 
อ่านเรื่องนี้ นึกถึงน้องคนหนึงที่นับถือกันเป็นพี่น้อง พ่อของนางชอบใช้ปืนลูกกรดมาก จนตั้งชื่อลูกสาวว่า ลูกกรดค่ะ ไม่ซ้ำใครจริงๆ


โดย: Sai Eeuu วันที่: 2 สิงหาคม 2562 เวลา:20:39:48 น.  

 
สวัสดียามดึกครับ แม่ตะลี
เท่าที่อ่านหนังสือธรรมะมา กรรมใครก็คนนั้นรับ ไม่ตกทอดถึงลูก
สมัยเด็กๆ ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ อาหารอุดมสมบูรณ์
ก็ต้องฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมาเป็นอาหารครับ
ฆ่าเต่าก็เคยเห็นครับ ผู้ใหญ่จับเต่าโยนเข้ากองไฟซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แล้วเราเด็กๆก็ได้กินแกงเนื้อเต่า แต่กระรอกไม่เคยกินครับ
เศรษฐกิจพอเพียง เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลา ก็ต้องฆ่า ไก่ ปลา เพื่อมาเลี้ยงชีวิต




โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 3 สิงหาคม 2562 เวลา:0:01:41 น.  

 
"สักวันคงหมดหนี้กรรมกัน"
ขอให้วันนั้นมาถึงโดยเร็วนะคะแม่ตะลี
ขอบคุณแม่ตะลีที่แบ่งปันประสบการณ์ค่ะ


โดย: Sweet_pills วันที่: 4 สิงหาคม 2562 เวลา:0:29:32 น.  

 
เขาว่าแกงส้มผักบุ้งให้อร่อยเด็ด
ต้องแกงปรุงรสให้ได้ทีแบบรสจัดจ้าน
พอจะตักกินก็ใส่ลูกครอกปลาช่่อนลงไป
ลูกครอกเจอร้อนรีบมุดเข้าไปอยู่ในหลอด
ผักบุ้ง คนกินก็โฮกฮากซดเป็นบ้าไป
บาปอยู่ที่คนทำ กรรมอยู่ที่คนกิน



โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 4 สิงหาคม 2562 เวลา:15:49:21 น.  

 
สวัสดียามเย็นครับคุณตะลีกีปัส
เรื่องเวรกรรมยิ่งโตเท่าไหร่ยิ่งเห็นชัดขึ้นครับ
โหวตครับ


โดย: Nior Heavens Five วันที่: 4 สิงหาคม 2562 เวลา:17:31:18 น.  

 
อ่านเรื่องราวของแม่ตะลีในวันนี้
อดที่จะนึกถึงเรื่องราวในวัยเด็กของตัวเองไม่ได้ค่ะ
จินก็เคยทำกรรมด้วยความไม่รู้มาเยอะ
เห็นเป็นเรื่องสนุก ทำโดยไม่คิดอะไร
ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษลึกซึ้ง

มาเข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรมลึกซึ้ง
ตอนที่เริ่มศึกษาธรรมะกับหลวงพ่อจรัญ นี่แหละค่ะ
ตอนแรกกลัวกรรมมาก แต่พอศึกษาไปเรื่อยก็ทำใจได้

กรรมเก่าต้องใช้ กรรมใหม่ต้องสร้าง
หลวงพ่อสอนมาแบบนี้

กรรมเก่าเรากลับไปแก้ไขไม่ได้
แต่กรรมใหม่เราสร้างได้ ว่าจะสร้างกรรมดีหรือกรรมไม่ดี
ต้องยอมรับผลการกระทำด้วยความไม่รู้

แต่มันก็แปลกนะคะ
เวลาที่เราเผชิญกับอะไร มักจะนึกรู้สาเหตุ
เป็นสิ่งที่ได้เฉพาะตนว่าเหตุเพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้
มันนึกออกเอง รู้เอง และคิดว่ามันเป็นกรรมที่เราทำอะไรมา
คงอย่างที่พระท่านบอกว่า ใครไม่รู้แต่เรารู้อยู่แก่ใจ

สมัยเด็กจินทำหมดค่ะ ตามประสาเด็กบ้านนอก
ยิงนก ตกปลา จับจั๊กจั่น ขุดจิ้งหรีด
หนักไปทางความสนุกมากกว่าเป็นห่วงโซ่ของอาหาร
ตอนนี้ จะตบยุงสักตัว เผลอเหยียมมด ยังไม่สบายใจเลย

ยิ่งอายุเยอะยิ่งกลัว
เพราะที่เคยทำผิดมาโดยไม่รู้ก็ชดใช้ไม่จบไม่สิ้นแล้ว แฮร่
ถ้ารู้ก็คงไม่ทำ




โดย: JinnyTent วันที่: 4 สิงหาคม 2562 เวลา:17:52:21 น.  

 

สงสารเต่าเหมือนกัน
ก่อนเคยชอบต้มปูม้า ที่นิวยอร์ก ปูม้าที่นิวยอร์กเขาขายเป็นๆ
ถ้าตายก็ขายอีกราคาหนี่ง คนไทยชอบไปซื้อที่ตลาดจีน China town
ระยะหลังๆเราคนไทยไม่ค่อยซื้อปูเป็นๆกันแล้ว กลัวบาป
เขามีปูตายขาย ก็ซื้อแบบนั้นมาผัด ต้มก็ไม่ค่อยอร่อย

ส่วนกระรอกเดี่ยวนี้ก็เยอะไปหมด ไม่กล้าทำอะไร นางก็
มากัดสายไฟในรถอีก แต่ก็ทนๆไป บางบ้านก็เอาดักมาดัก
แล้วเอาไปปล่อยไกลๆ เราก็สงสารอีก พรากครอบครัว ...

เอาเป็นว่าตอนนี้เรารู้แล้วก็ไม่ทำ ความทรงจำที่มีก็ยังมี
เขาว่าอย่าไปคิดถึงมัน ทำบุญแผ่กุศลให้เขาไป ขออโหสิกรรมกัน


โดย: newyorknurse วันที่: 5 สิงหาคม 2562 เวลา:4:55:12 น.  

 
มาชวนไปเที่ยวสวนแบบนี้เลยค่ะ


โดย: kae+aoe วันที่: 5 สิงหาคม 2562 เวลา:8:54:27 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

BlogGang Popular Award#20


 
ตะลีกีปัส
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [?]




New Comments
[Add ตะลีกีปัส's blog to your web]