ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 197 การตั้งต้นใหม่ของคนที่ล้มเหลว
ถนนสายนี้มีตะพาบ ก.ม.197
การตั้งต้นใหม่อีกครั้งของคนที่ล้มเหลว
โจทย์โดยคุณกะว่าก๋า
วันโน้นนานเกือบ12ปีแล้ว ฝากบ้านไว้กับญาติ เพราะต้องไปงานศพต่างจังหวัด นาน 10 วัน กลับมาถึงบ้าน พบกรงดักหนู ตั้งตากแดดอยู่ที่ระเบียงบ้าน แต่ด้านในมีกระรอกน้อยหางเป็นพวงฟูฟ่อง ขนออกสีทองแดงทั่วตัว พอเห็นเราก็ตะกุยตะกายรอบกรง ไม่ต้องมีคำอธิบายใดๆก็รู้ได้ ว่าเป็นฝีมือของญาติผู้นั้นที่ชอบดักสัตว์ ยิงนกตกปลา
>>>>>>>>>>>>>>>>
ด้วยความเวทนาจับจิต รีบหาน้ำ หาผลไม้ แตงกวา เท่าที่จะหาได้จากตู้เย็น ใส่ไปในกรงให้เจ้ากระรอกน้อยได้กินก่อน กระรอกกินอย่างรนราน โถ....กรรมเวรแท้ๆ
เมื่อเห็นเขา(เห็นว่าเป็นตัวผู้)กินแล้ว ก็พูดกับกระรอกว่า (รู้อยู่ว่าเขาคงไม่ตอบกลับ) "ขอโทษนะ ไม่ว่าใครจะจับเจ้าขังกรง แต่แม่มาปล่อยให้แล้ว จงออกไปเสีย...อย่ากลับมาให้ถูกจับอีก....." ค่อยๆเปิดกรง แล้วถอยออกมาดูในบ้าน กระรอกรีบกระโดดออกจากกรง แล้วเผ่นแผลวหายขึ้นไปบนต้นมะม่วงข้างบ้าน
>>>>>>>>>>>>>>>
ผ่านไปหลายวัน ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กที่มุ้งลวดหน้าต่าง โผล่ออกไปดู.....อ้าว!! นี่มันเจ้ากระรอกน้อยตัวนั้นนี่นา มาทำไมอีก... ลองหยิบขนมปัง ที่กำลังกินกับกาแฟตั้งไว้ให้ที่ระเบียง แล้วเราก็หลบเข้ามาแอบดูอยู่ในบ้าน เขาก็มาเอาขนมปังไปกินบนยอดมะม่วง
เป็นอยู่อย่างนี้หลายวันมาก เราก็ให้ขนมบ้าง ผลไม้บ้าง ตั้งไว้ที่ระเบียงบ้านเช่นเดิม มีอยู่วันหนึ่ง ลืมปิดประตูระเบียง เจ้ารอกแอบเข้ามาในบ้าน
รื้อโน่นนี่นั่น เจ๊าะแจ๊ะก็เห่าเรียกแม่ให้มาดู เราก็สอนเจ๊าะแจ๊ะว่านั่น "รอก" แล้วเดาะปาก ทำเสียงเรียกกระรอก แบบที่เคยได้ยินพ่อทำตอนเราเด็กๆ เป็นอยู่เช่นนี้อีกนาน บางวันมาส่งเสียงเรียก แล้วเกาะที่มุ้งลวดประตูประตูบ้างหน้าต่างบ้าง เจ๊าะแจ๊ะเห่าบอกแม่และวิ่งเล่นไปมา ตามทิศที่เจ้ารอกไต่อยู่ที่มุ้งลวด
พอเปิดประตูให้ เจ้ารอกก็รีบเข้าบ้าน นานวันเข้า ไม่เพียงเล่นกับหมาเจ๊าะแจ๊ะ แต่กระโดดมาเกาะที่ไหล่ เกาะที่แขนแม่ตะลี โดยไม่ได้เรียก
>>>>>>>>>>>>>>
เอาละสิ!!! เจ้ารอกมาทำตัวสนิทสนม ไต่ไปบนหัวบนไหล่ บนแขนเรา การที่ปล่อยเขาออกจากกรง เพื่อให้ไปมีอิสระอีกครั้งตามวิถีของเขา ล้มเหลว เขาไม่ไปตามวิถีของเขา
วันหลังแกล้ง ไม่เปิดประตูให้ เจ้ารอกจะมารอเจ๊าะแจ๊ะที่มุ้งลวดประตูและหน้าต่าง เจ๊าะแจ๊ะก็เล่นด้วย ต่างตัวต่างอยู่กันคนละฟากฝั่ง
แต่พอแม่ตะลีออกจากบ้านเท่านั้นแหละ เจ้ารอกรีบไต่เดี๊ยะ โดดตุ๊บลงมาบนบ่า เล็บแหลมคมจิกเป็นรอย เจ็บไปหมด ต้องรีบวิ่งหนีกัน
เป็นแบบนี้อยู่จนเป็น2เดือน มาเฝ้าหน้าประตูบ้านกันเลยทุกวัน ปล่อยให้เข้าบ้านบ้าง เป็นครั้งคราว แต่อยู่มา ไม่เกาะเฉยๆ มีการกัดย้ำๆที่คอและแขนแม่ตะลี คุณผู้ชายก็โดน จนเลือดหยด ทุกคนเลยไม่เล่นด้วย ก่อนเปิดประตูบ้านต้องแง้มๆดูว่าเจ้ารอกอยู่หรือเปล่า
>>>>>>>>>>>>>>>
มีอยู่วันหนึ่ง แม่ตะลีไม่อยู่บ้าน แขกที่มาบ้านไม่รู้เรื่อง เห็นเจ้ารอกไต่วนเวียนอยู่แถวๆต้นไม้หน้าบ้าน บางขณะก็เกาะคอยอยู่ที่ราวบันไดบ้าน เขาเลยเดาะปากเรียก เจ้าหางพวงก็รีบไต่ลงมา โดดเกาะที่ไหล่ แล้วกัดหูเขาทันที จนเลือดสาด เลอะเสื้อเชิร์ต ต้องรีบไปทำแผลฉีดยาที่โรงพยาบาล
เพื่อนบ้านตรงข้ามกัน เปิดประตูบ้านออกมา เจ้ารอกโดดเกาะ กัดมือเธอเลือดหยด ต้องรีบไปฉีดยากันบาดทะยักที่โรงพยาบาลอีก
>>>>>>>>>>>>>>
กิตติศัพท์เรื่องเจ้ารอกโหดตัวนี้ กระฉ่อนไปทั้งบาง เด็กๆพากันชอบ เรียกแล้ววิ่งหนี เจ้ารอก ยังเคยวิ่งลงมาไล่เด็กที่ถนน.. โอ๊ย....ใครๆก็บอกว่าเป็นกระรอกของแม่ตะลี เปล๊า!!!!...แม่ตะลีปฏิเสธคอเป็นเอ็น
ทำไงดี เจ้านี่เฝ้าอยู่หน้าบ้านแม่ตะลีทุกวัน ถ้าปล่อยทิ้งไว้แบบนี้ มีหวังถูกกัดกันถ้วนหน้า
ปรึกษาหาทางแก้ไขกับคุณผู้ชาย ซึ่งมีเพื่อนทำสวนสัตว์อยู่ เอาละ....ได้ข้อสรุป จะต้องแก้ไขความล้มเหลวในครั้งนี้ให้ได้
แล้ววันนั้น เราสองคนตายาย ก็ปล่อยให้เจ้ารอกเข้าบ้านได้ แต่เราโพกหัว พันตัว สวมถุงมือไม่ไให้เจ้ารอกกัดได้ ใช้ที่ดักเป็นตะกร้าผ้า ใส่กล้วยไว้ หลอกล่อกันอยู่นาน จนจับเจ้ารอกใส่ตะกร้าได้ เอามาใส่กรงเล็กๆอีกที
แล้วคุณผู้ชายก็พาไปให้เพื่อนที่สวนสัตว์ เราคิดว่าเราสามารถแก้ไขความล้มเหลวได้สำเร็จแล้ว เจ้ารอกคงได้ไปอยู่กับเพื่อนๆพวกเดียวกัน คงจะมีชีวิตชีวา และมีความสุขตามควร ไม่มาติดหนึบอยู่กับเราและเจ๊าะแจ๊ะ
>>>>>>>>>
เราไม่ได้พูดถึงเจ้ารอกอีกเลยเป็นเดือน แต่ในที่สุด เมื่อตาได้พบเพื่อน และถามถึงเจ้ารอก กลับกลายเป็นว่า เจ้ารอกไปกัดเพื่อนกระรอกในกรงเดียวกันตายไปหลายตัว เพื่อนของตา จึงต้องเอาเจ้ารอกไปปล่อยไว้ให้ห่างไกล
แม่ตะลีไม่รู้หรอกว่า นั่นเป็นการตั้งต้นใหม่ให้เจ้ารอกหรือเปล่า ไม่รู้ด้วยว่า การที่เจ้ารอกติดแจกับแม่ตะลี มาหาทุกวัน เฝ้าประตูบ้านเป็นเทือก หรือกัดคนโน้นคนนี้ เป็นเพราะอะไร
>>>>>>
ท่านที่รักอ่านแล้ว คงจะคิดในใจว่า ล้มเหลวยังไง ตั้งต้นใหม่ยังไง..งง แม่ตะลี ปล่อยเจ้ากระรอกน้อยให้เป็นอิสระแล้ว จุดมุ่งหมาย คือ อยากให้เขาไปอยู่อย่างอิสระ อย่างตามธรรมชาติที่เขาควรเป็น ควรอยู่ แต่จุดมุ่งหมาย นั้นไม่เป็นดั่งคาด เจ้ารอก...ไม่ไปไหน กลับมาผูกรักสลักแน่นกับแม่ตะลี กับเจ๊าะแจ๊ะและคนในบ้าน จึงเป็นการล้มเหลว
และเมื่อมาตั้งต้นแก้ไขปัญหาอีกครั้ง ก็มิได้ทำให้ ประสพผลตามที่หวังตั้งใจ นั่นอาจเป็นเพราะ...
การแก้ไขความล้มเหลวโดยการตั้งต้นใหม่ อาจได้ผลหรือไม่ได้ผล บางครั้ง...คงสืบเนื่องมาแต่กรรม ของใครก็ของใคร ไม่ว่าคนหรือสัตว์
สวัสดี
ขอบคุณภาพจากเน็ตค่ะ
| Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2561 |
| Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2561 15:19:46 น. |
|
43 comments
|
| Counter : 882 Pageviews. |
|
 |
|
..HappY Bright DaY & HappY ChinesE NeW YeaR 2018.. 
ให้กับคุณ ตะลีกีปัส 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
