วิจัย
ตอนแรกก็ถอดใจแล้วว่าจะไม่ทำวิจัยอีก เพราะหมั่นไส้รองคณบดีฝ่ายวิจัยที่คอยจู้จี้จุกจิกน่ารำคาญ เกินนิสัยของผู้ชายจริงๆ จนต่างคนต่างเหม็นขี้หน้ากันไปเรียบร้อยแล้ว แต่พอคิดไปคิดมา ตอนแรกที่ส่ง proposal ไปแล้วโดนแก้ ก็เพราะเขียนเอนเอียงไปหน่อย แล้วคงไปเจอคนที่มีความคิดเห็นทางการเมืองตรงข้ามกับเราเข้า ก็เลยให้มาแก้ เลยขี้เกียจแก้ แต่ในเมื่อเรามีเรื่องที่อยากรู้หรือสงสัย(จึงอยากทำวิจัย) ทำไมเราไม่ทำต่อให้รู้ ทำมันซะ คิดว่าทำเพื่อตัวเองไม่ใช่เพื่อสาขา เพื่ออีตาคนนี้ หรือเพื่อใคร พิสูจน์ตัวเองสิว่าทำ(ก็)ได้...
วันนี้อยู่บ้านทั้งวัน เขียนบทที่หนึ่งใหม่ ก็รู้ว่าตัวเองยังงงๆอยู่นั่นแหละ จำไม่ได้แล้วว่าเขียนไงหว่า??? เรารู้สึกเราจับต้นชนปลายไม่ถูก อธิบายความต้องการของตัวเองได้ไม่ชัดเจน หลับไปตื่นนึง ก็ลุกมาเขียนต่อ
ไม่รู้ว่าวันหยุดจะคืบหน้าไปสักเท่าไหร่ ขยันได้สักกี่วันวะเนี่ย???
Create Date : 17 กรกฎาคม 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 19:21:52 น. |
Counter : 1356 Pageviews. |
|
|
แต่พออ่านเนื้อความ ใช่ครับ เห็นด้วยเลย ที่คิดทำเพื่อตัวเอง ทำให้ผลงานออกมาสำเร็จ ความภูมิใจอยู่ที่ตัวเรามากกว่า ที่คนอื่นจะชื่นชมครับ ซึ่งเป็นแค่ผลพลอยได้เล็กๆ เท่านั้นเอง
ขอให้สู้ๆ และขยันไปเรื่อยๆ จนกว่างานวิจัยจะเสร็จนะครับ