เผื่อใจเอาไว้ก่อน

แค่สอนก็ว่าเหนื่อย ต้องสู้รบปรบมือกับเด็กแล้วนะ ต้องบังคับทำงานวิชาการแสนยากเย็นแสนเข็ญอีกต่างหาก นอกจากใช้สมองอันน้อยนิดแล้ว ยังต้องแลกกับสุขภาพจิตสุขภาพกายอีกต่างหาก

ที่เบื่อและเอียนสุดๆ คือ การทำวิจัย เราไม่ชอบเลยนะ แต่เราก็ดันทำมาทุกปี ของงบปี 60 ส่งตีพิมพ์วารสารใหม่ของคณะไปแล้ว ผ่านไม่ผ่านก็ต้องผ่าน แต่สำหรับของงบปี 59 หวุดหวิดจะคืนเงินอยู่แล้วเนี่ย

ทำเสร็จตั้งแต่ต้นปี 59 ส่งวารสารผิดกลุ่มไป 5-6 เดือน บ้าแท้ เดือนกันยาส่งไปที่ม.รังสิต หายเงียบไปหลายเดือน ไม่รู้จะทำไง ติดต่อไม่ได้ จนเดือนนี้เกือบทั้งเดือนก็พยายามติดต่อไปก็ติดต่อไม่ได้ กว่าจะติดต่อได้ก็เมื่อวานนี้จะสิ้นเดือนอยู่แล้ว วันนี้จึงได้รับคำตอบว่า ใช้ไม่ได้ 555 เขาก็ไม่ได้เขียนแบบนั้นหรอก แต่ทำนองนั้นแหละ คือให้แก้ทั้งหมด มันก็เหมือนเขียนใหม่ เราก็ไม่รู้เขียนไงแล้ว 9 เดือนที่ผ่านมาคืออะไร เพิ่งอ่านเมื่อคืนเหรอ 555

จริงๆ เราพลาดเองที่เราดันส่งเป็นบทความวิชาการไป ทั้งที่เราไม่ปราชญ์ขนาดนั้น ในสมองไม่มีองค์ความรู้ห่าอะไรเลย 555 กล้าเขียนเนอะ

วันนี้เอาใหม่อีก มุ่งมั่นแก้และส่งที่ใหม่ ม.สยาม อย่างน้อยก็ติดต่อง่ายกว่าหน่อย โทรหาเขาเพื่อความชัวร์ว่าจะใช้เวลาพิจารณานานแค่ไหน เขาบอก 1-2 เดือน โอเค เรามีเวลา 3 เดือน มันต้องลองเสี่ยงว่ะ

สิงหานี้เราต้องจบให้ได้ ถ้าไม่ได้ นั่นหมายถึงเราต้องเอาเงินวิจัยมาคืนเขาสองหมื่นกว่าบาท 55555 นรกมั้ยละคะ ท่านผู้โช้มมมม อยากบอกโลกว่า ฉันก็พยายามแล้วนะเฟ้ย มีปัญญาแค่นี้ล่ะ

หลังจากนี้เราเลิกขอทุนทุกอย่าง ชีวิตหมกไหม้มากๆ ถ้าต้องคืนเงิน ทั้งวันร้องแต่เพลง "เผื่อใจเอาไว้ก่อน เธอยังไม่สาย
ให้โอกาสใจ เธอลองมองใครนอกจากฉัน..."

Create Date : 30 พฤษภาคม 2560		0 comments
Last Update : 30 พฤษภาคม 2560 21:40:56 น.
Counter : 1487 Pageviews.
Share Tweet