มาเจิมเอง ดูว่ายาวววววว..อีกแล้ว แต่ถ้าตัดออก มันไม่ต่อเนื่อง ทน ๆ อ่านหน่อยนะคะ ทุก ๆ ท่าน

เจิมมั่ง อิอิ

โห..อ่านเที่ยวนี้เสร็จ ไม่อยากทำอาหารแระ มันไม่เหมือนทำกินเอง หรือทำกินกันแค่เป็นกลุ่มๆเนอะ

ต้ิิองคิดเผื่อเอาไว้ทู๊กอย่างเลยนั่น และแม่บุญต้องชิมเนื้อทุกอย่างด้วยป่าวคะ และถ้าเป็นเนื้อที่ไม่ชอบทำไงอ่ะ

อ่าว...ยาวต่อเนื่องรู้เรื่อง รู้ราวดีคครับแม่บุญ
อรุณสวัสดิ์์ครับแม่บุญ

แหงะ เห็นไปชวนมาอ่านบาหลี แต่ไม่ได้ตั้งหน้าหลักเหรอคะ? ขอลิงก์หน่อยจิคะ แหะๆ

แม่บุญเสียอย่างสบายไปแปดอย่างฮิฮิฮิ แล้วอย่างลืมพักผ่อนบ้างน่ะค่ะ และได้มีแรงไปสู้กับเชฟอ้วนต่อคงต้องผอมเพราะแรงต้านกับแม่บุญแน่ ๆ ๆ 555

แค่อ่านยังเหนื่อยแทนค่ะ และลุ้นระทึกตอนพี่ไก่ไปช่วยเชฟดาร์วี่ ขนาดเชฟดาร์วี่ยังพลาดได้ ถ้าไม่ได้พี่ไก่ช่วยแก้สถานการณ์ให้เชฟดาร์วี่คงได้ตกงาน นึกถึงนิทานอีสปเรื่องหนูกับราชสีห์ เพราะปฎิภาณไหวพริบของพี่ไก่แท้ๆ ทำให้แก้ปัญหาทำอาหารได้ทันแบบเส้นยาแดงผ่าแปดจริง

มิน่าเวลาไปทานอาหารที่ร้าน เวลาสั่งสเต๊ก ยังคิดว่าทำไมถึงทำอาหารได้เร็วจริงๆ เพราะเขาทำเนื้อให้สุก 50% ก่อนนี่เอง

บุคคลิกของเชฟอ้วน ทำให้นึกถึง Gordon Ramsay จัง

เห็นด้วยอย่างยิ่งเรื่องการจัดลำดับความสำคัญของงาน สามารถนำไปใช้ได้กับทุกอย่างจริงๆ แม้กระทั่งงานบ้าน+55

มาแล้วค่ะแม่บุญ
ชอบอ่านเรื่องเล่าของแม่บุญนะคะ ทั้งสนุก น่าติดตาม และน่าตื่นเต้นในเวลาเดียวกันค่ะ
ฝรั่งไม่ได้เก่งทุกเรื่องค่ะแม่บุญ บล๊อกนี้อ่านแล้วก็รู้ว่าคนไทยไม่น้อยหน้าใครในโลกนะจ๊ะ

อ่านประสบการณ์แม่บุญสนุกจังเลยค่ะ เชฟเบนน่ารัีกอ่ะ ส่วนเชฟอ้วนเค้าคงกลัวคนอื่นไม่รู้ว่าตัวเองเก๋าหรือเปล่า แต่แม่บุญเก่งจังค่ะ หัวไวด้วย มิน่าล่ะเชฟเบนถึงให้ไปยืนหน้าเตาเลย เย้ๆ คนไทยก็เก่งแบบนี้แหละ

ตามมาอ่านต่อจ้าแม่บุญ อ่านสนุกค่ะ จะเขียนยาวแค่ไหนก็จะมาอ่านค่ะแม่บุญ เชฟเบน น่ารัก เหมือนที่คุณบุ๊งพูดจริงๆค่ะส่วนเชฟอ้วนก็นะ อิอิ
ปล.วันนี้ เอาเอแคร์มาฝากแม่บุญด้วยจ้า สดๆใหม่ๆจากเตาจ้า

ตามมามันส์ + ฮากับภาคสอง
อ่านไม่ทันไร ว๊าาาา จบซะละ
ไหวพริบกับความสามารถไม่ใช่ว่าจะมีกันทุกคน อันนี้ขอปรบมือให้ค่าาาาา

มาต่อเร็ว ๆ น๊าแม่บุญ เดี๋ยวคนรอจะรอไม่ไหว

ท่าทางภาคสองเชฟเบนหนุ่มโสดจะเป้นพระเอก โดยมีเชฟอ้วนเป็นตัวร้าย แต่นางเอกดันไม่ใช่แม่บุญ...นั่นสิ มันน่านะ

เชฟเขาไม่ได้ชิมเนื้อทุกชิ้นค่ะ ชิมเฉพาะซอสต่าง ๆ เวลาย่างเนื้อเขาจะย่างให้สุกตามที่ลูกค้าต้องการ สุกมาก น้อย แล้วแต่คนชอบ ย่างเสร็จยกใส่จานโลด

เรื่องไหวพริบในครัว..มันจะเพิ่มขึ้นตามประสบการณ์ค่ะ ทำมากก็รู้มาก แก้ไขสถานการณ์ได้มาก บางทีจับแพะชนแกะได้เมนูใหม่อีกก็มี อันนี้แม่บุญลองบ่อย ๆ อิ อิ

ตามมาอ่านบันทึกฝึกงานของแม่บุญต่อค่ะ
ได้ความรู้ดีมากๆ เป็นประสบการณ์ชีวิตจริงๆ
โอ้โห เชฟใหญ่เดินมาบอกให้เตรียมเมนูอาหารไทย
ตื่นเต้นๆๆๆๆๆ งานนี้จะได้โชว์ฝีมือนะคะ

สุดสัปดาห์ทีผ่านมาไม่ได้เข้าเน็ตเลย เพราะไปเที่ยวนอกเมือง
วันนี้มีดอกไม้มาฝากแม่บุญค่ะ

แวะมาทักทายยามค่ำค่ะ

อ่านแล้วได้ความรู้เยอะเลยนะคะ


ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ ยินดีต้อนรับเสมอค่ะ

ลืม..ต้องแก้ความเข้าใจกับน้องทิพย์เรื่องการย่างเนื้อก่อน จริง ๆ แล้วเนื้อทำสเตีกที่เสริฟแขกชิ้นไม่ใหญ่ และไม่ได้ย่างจำนวนมาก ๆ เหมือนเวลามีงานเลี้ยง จึงไม่ได้ย่างไว้ก่อน เขาจะย่างเฉพาะเวลามีออเดอร์เท่านั้น เพราะหากย่างไว้แล้วไม่มีแขกสั่ง เก็บไว้ในตู้เย็น น้ำจากเนื้อจเซึมออกมาจากความรัอนที่ปรุง หลังจากนั้นหากนำมาทำขาย มันจะแข็ง กินแล้วจะรู้ทันทีว่าเนื้อเก่า ไม่ใช่เนื้อใหม่ ๆ จ้า ที่เขาเสริฟได้เร็วเพราะการย่างสเต๊ก ต้องไม่ย่างนาน เนื้อจะเหนียว
เนื้อเป็ดก็เช่นกัน หากปรุงสุกมากเกินไปเนื้อจะเหนียว ให้มีสีแดงนิด ๆ จะอร่อยกว่า อันนี้ว่ากันแบบฝรั่งนะ ไม่เกี่ยวกับการปรุงแบบไทยจ้า

สวัสดีค่ะแม่บุญ...เข้ามาตามอ่านย้อนหลังๆๆๆ นิวัยคนไม่มีเวลาเท่าไหร่..งไอ้หมี่เหลืองที่แม่บุญเอามาผัดนี่เค้าเรียกหมึ่อะไรหน่ะ อยากรู้ๆๆ ขอภาพปลากรอบด้วยนะคร๊ะ?
ขอบคุณค่ะ

หาซื้อได้ตามซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่ว ๆ ไปค่ะ ไม่มช่มาม่า แน่นอน ที่ซื้อมาแม่บุญไปซื้อมาจากร้านจีน มันไม่มียี้ห้อค่ะ จะลองหาดูเผื่อมีเหลือ รอนะคะ

ขอบคุณค่ะ ได้ความรู้เพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย เกือบเข้าใจผิดไปแล้วเรา สบายใจขึ้นด้วยได้ทานอาหารที่ปรุงใหม่ๆ

ตามมาฝึกงานกับแม่บุญค่ะ
แค่อ่านอย่างเดียวก็เหนื่อย(แทน)แล้ว
ให้ทำเองจริงๆคงตายไปเลยค่ะ

หนูหนึ่งมีใจชอบทำอาหารและสามารถทำได้หลาย ๆ อย่าง อันนี้เป็นข้อดีอันแรก แต่ไม่รู้ว่าหากต้องทำทุกวันและทำให้คนเยอะ ๆ กินจะไหวไหม? เหนื่อยจริง ๆ จ้า

มาอีกรอบค่ะแม่บุญ มาช้าไปหน่อยเพิ่งโงหัวขึ้นมาได้ค่ะ แพ้อากาศอย่างแรง

ป้าโอเป็นแฟนเทนนิสนะคะ ใช่ร้านของเอแน็งรึเปล่าคะ ข่าวว่าเธอมีสถาบันสอนเทนนิส แต่ไม่เคยได้ยินว่าเปิดร้านอาหารด้วย เมื่อปีก่อนก็แขวนแรกเก็ตไปแล้วแต่เมื่อต้นปีก็กลับมาเล่นอีกแต่ข่าวว่าเจ็บค่ะเลยถอนตัว คราวนี้คงจะแขวนแร็กเก็ตไปเลยก็ได้เนอะ

ฟ้าแวะมาทักทาย และส่งยิ้มพร้อมกำลังใจให้แม่บุญคนเก่ง..ฟ้ายินดีที่ได้รู้จัก..มีความสุขมากๆนะคะแม่บุญ

ขอบคุณ ๆ พิรุณร่ำ ที่เอาดอกกุหลาบสวย ๆ มาฝากค่ะ

ใช่ค่ะป้าโอ..เขามีร้านอาหารด้วยค่ะ เชฟใหญ่..ถึงได้ทำอะไรมากมาย เพราะธุระกิจเธอเยอะมาก ตอนนี้กำลังมีความรักกับช่างภาพคนเบลเยียม อีกไม่นานเราคงได้รับข่าวดีกัน

เส้นทางแห่งคุณภาพจริงๆ เลยค่ะ พี่ไก่ใจดีแชร์ความรู้ และประสบการณ์ ที่มันเป็นรูปธรรมแก่น้อง และผู้ที่สนใจจะเลือกเดินสายนี้จริงๆ ขอขอบคุณมากๆ ค่ะ