ชะโงกทัวร์ ...เวีนนนา...ออสเตรีย ชะโงกทัวร์ เวียนนา นานมาแล้วตั้งแต่ปี ๑๙๙๖ .เกือบ ๒๐ ปีมาแล้ว ครั้งแรกในชีวิตที่ได้มาเหยียบแผ่นดินประเทศออสเตรีย ตั้งแต่เขายังใช้เงินตระกูล ชิลลิ่ง ราคาเท่ากับเงินบาทไทยสมัยนั้น พี่สาว...ที่อยู่สวิสฯ ต้องผ่าตัดสมอง แม่บุญลางานโรงแรมที่ทำแต่ก่อนมาดูพี่ ๑ เดือนเต็ม แบบไม่รับเงินเดือน ก่อนจะเข้า รพ.พี่สาวแอบไปซื้อตั๋วรถไฟ city nightline ไปลงที่ Salzbourg, Austria ให้ เพราะรู้ว่าหากให้แม่บุญรู้ แม่บุญไม่ยอมไปแน่นอน ก็ใครจะไป..แม่..ให้มาดูแลพี่ ไมได้ให้มาเที่ยว พี่สาวเขาเห็นแม่บุญกลัว...เพราะต้องฉายเดี่ยว เขาพูดแบบไม่ใยดีว่า เด็กอายุยังไม่ถึง ๒๐ เขายังเดินทางคนเดียวได้ เธออายุจะเข้า ๓๐ ปีแล้วจะมากลัวอะไร ? ว่าแล้วก็พาไปส่งที่สถานีรถไฟซูริคตอนบ่ายแก่ ๆ ครั้งนั้นนึกในใจว่า ไปตายเอาดาบหน้า รถไฟแบบนั่งเอนนอนสะดวกสบายสมกับเป็นรถไฟระหว่างประเทศ ไปถึงเมืองแห่งเสียงดนตรี Salzbourg ตี ๔ กว่า ที่สถานีรถไฟอันหนาวเหน็บ ทั้งฝน ทั้งหิมะ กระหน่ำตกลงมา แม่บุญยืนอยู่อย่างเดียวดายบนชานชาลา ในใจแอบนึ่งแช่งพี่ตัวเองที่ส่งมาลำบาก เดินเลาะหาโรงแรมแถว ๆ สถานีรถไฟ มีแต่แพง ๆ จำได้ว่าเป็นโรงแรมโนโวเทล เงินที่ติดตัวมาเพียงน้อยนิดขืนนอนก็หมดตัวกันพอดี ตกลงเลยไปนั่งรอที่ห้องผู้โดยสาร รอจน ๘.๓๐ น. ที่เจ้าหน้าที่การท่องเที่ยวมานั่งประจำที่ จากนั้นก็เข้าไปถามว่า จะหาที่พักราคาไม่แพงได้ที่ไหนบ้าง? นั่งรอคิว พอดีสาวผมดำ ท้วม ๆ เธอถามข้อมูลบางอย่างแม่บุญได้ทีเลยถามเธอว่า เธอพักที่ไหน ? เธอบอกว่าพัก youth hotel แม่บุญถามต่อว่า ขอไปพักด้วยได้ไหม ? เพราะไม่รู้จะไปพักที่ไหน พึ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก สาวชิลี...เธอบอกภายหลัง พยักหน้าให้ตามเธอไป โรงแรมที่ว่าอยู่ด้านหลังสถานีรถไฟ เดินลากกระเป๋าไปไม่นานก็ถึง สาวชิลีเลยถามเจ้าหน้าที่ให้ว่า แม่บุญ...ไม่ใช่สมาชิก พักได้ไหม ? เธอพยักหน้าบอกว่าได้ แต่จ่ายแพงกว่าสมาชิก ๓๐๐ ชิลลิ่ง ต่อคืน รวมอาหารเช้า ทำไมจะไม่เอา แม่บุญรีบตกลงทันที ตกลงเราเลยได้พักห้องเดียวกัน มีเด็กสาวอเมริกันอีก ๓ คนเป็นเพื่อนร่วมห้อง เตียงเป็นเตียง ๒ ชั้น แม่บุญนอนเตียงล่าง เพื่อน..นอนเตียงบน ครั้งนั้นแม่บุญพึ่งเคยเที่ยวคนเดียวเป็นครั้งแรก ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว แต่สาวชิลีเธอใจดีมาก หนีบแม่บุญไปด้วยทุกที ๓ วันที่เรากิน เราเที่ยว และนอนด้วยกัน จนกลายเป็นเพื่อนกันในที่สุด เรามาจากกันตอนที่เธอจะไปเที่ยวเมือง Innsbruck แต่แม่บุญจะไปเวียนนา...เมืองหลวง เราจึงต้องลากันที่สถานีรถไฟ และติดต่อกันทางเมล์ จนในที่สุดเธอไปเที่ยวเมืองไทยแวะไปเยี่ยมแม่บุญ ครั้งนั้นแม่บุญยังทำงานโรงแรมซึ่งมีเครือข่ายที่สมุย เลยได้ราคาพนักงาน จองห้องไว้ ๗ วันพาเพื่อนเที่ยวเสียฉ่ำใจ จนเธอบอกว่า เป็นครั้งแรกที่ได้นอนโรงแรมระดับสี่ดาว... มาว่ากันต่อ เมื่อไปถึงเวียนนา ที่สถานีรถไฟสมัยนั้น มีคนมาถามว่าจะหาที่พักให้ แม่บุญตกลงทันที ได้ที่พักเป็นโรงแรมขนาดกลางไม่ไกลจากสถานีรถไฟ จำได้ราง ๆ ว่า เจ้าของเป็นชายและหญิงกลางคน ห้องที่พักไม่มีห้องอาบน้ำ เวลาจะอาบต้องไปขอกุญแจ ขอผ้าขนหนู ห้องที่พักไม่มีกลอน ก่อนนอนต้องลากกระเป๋าเดินทาง โต๊ะ เก้าอี้ในห้องมาขวางทางเอาไว้ ทรมานบันเทิงกันตั้งแต่เริ่มต้นเที่ยวก็ว่าได้ อยู่ได้สองวัน ไปเที่ยวพระราชวังเชินบรุนนด์ ไปเที่ยวที่ไหนอีกจำไม่ได้ วันที่สามที่ตั๋วครบกำหนดกลับ เช้คเอ้าท์ออกจากโรงแรม เอากระเป๋าไปฝากในตู้เก็บของที่สถานีรถไฟ แล้วก็ออกเดินเที่ยวในเมือง เหนื่อย..เลยหยุดพักซื้อกาแฟร้านแมคโดนัลล์มานั่งดูผู้คนเดินไปมา ใกล้ ๆ แม่บุญ มีผู้ชายอายุอานามไม่มากนัก ถามว่าแม่บุญมาจากไหน และจะไปไหน เลยบอกว่ามาเที่ยวและกำลังจะกลับ รอเวลารถไฟ เขาถามต่อว่า ไปเที่ยวมาทั่วหรือยัง บอกไปว่ายัง..เพราะมันกว้างใหญ่ไม่รู้จะไปยังไง เขาถามต่อว่า เธอเชื่อใจฉันไหม ? ทำไมหรือ ? แม่บุญถามกลับ เธอยังมีเวลาอีกตั้งครึ่งวัน มานั่งเฉย ๆ ทำไม ฉันจะพาไปเที่ยวเอง ตามฉันมาก็พอ พอได้ยินดังนั้น แม่บุญไม่รอช้า รีบพยักหน้าหงึกหงัก ลืมคำสั่งกำชับของพี่สาว ที่บอกไว้ก่อนเดินทางว่า....อย่าไปไว้ใจใครง่าย ๆ นะ เดินทางคนเดียวแบบนี้ เออน่า..นี่มันกลางวันแสก ๆ คงไม่มีใครคิดเอาฉันไปทำมิดีมิร้ายหรอก อีกอย่างท่าทางโลโซแบบนี้ เขาคงสมเพชมากกว่า เลยจะพาเที่ยว ...แก้วกาแฟถูกโยนทิ้งขยะอย่างรวดเร็ว พร้อม ๆ กับที่ขาก้าวตามหนุ่มแปลกหน้าไปทันที เขาพาไปดูพิพิธภัณฑ์ พาไปดูอีกหลายแห่ง แต่ละที่เขาพาไปส่งแล้วนั่งรอด้านหน้า ให้แม่บุญไปดูข้างใน พอออกมาก็พาไปดูที่อื่นต่อ ( ตอนนั้นแม่บุญใช้กล้องถ่ายภาพเป็นฟีมล์สีล้างอัดแล้วเก็บไว้ที่เมืองไทย ) จนสมควรแก่เวลาเขาพากลับมาส่งที่ร้านแมคโดนัลล์ ซื้อแฮมมาสองอันแบ่งให้แม่บุญกินด้วยพร้อมน้ำเสร็จสับ ให้เงินคืนก็ไม่ยอมรับ มีแต่ยิ้ม แม่บุฐเลยขอที่อยู่ บอกว่าจะส่งโปสการ์ดมาให้จากเมืองไทย แกให้มาจึงรู้ว่าเป็นชาวอาหรับที่ลี้ภัยมาอยู่ที่นี่ และไม่ค่อยพูดถึงตัวเองมากนัก ตกลงเขาก็ส่งแม่บุญขึ้นรถไฟกลับซูริค...โดยไม่ได้หวังอะไรตอบแทนเลย กลับมาถึงสวิสฯ เล่าให้พี่สาวฟัง เธอแทบจะกินหัวแม่บุญเรื่องที่ไม่เชื่อคำสั่งเธอ เลยถามกลับว่า แล้วฉันกลับมาหรือเปล่า ปลอดภัยทุกอย่างเธอถึงยอมอย่างอ่อนใจ...ในความดื้อของแม่บุญ นี่เป็นเรื่องราวของชะโงกทัวร์ครั้งแรกที่เวียนนา เป็นการเดินทางคนเดียวที่ไม่เคยลืมเลย... ชะโงกทัวร์ครั้งที่สอง คือครั้งนี้ รถมาถึงเวียนนาเอาบ่ายแก่ ๆ รีบหาอะไรที่มันกินง่ายที่สุด มิเชลบอกว่ามีเวลาถึงเที่ยงคืนเท่านั้น วันนี้วันอาทิตย์ร้านรวงปิดหมด มีทางเดียวคือนั่งรถทัศนาจรรอบเมือง ที่วิ่งกันให้ควัก เราสองคนจ่ายเป็นสองทริป คือสีเหลือง ดูเมืองรอบนอก และพระราชวังเชิร์นบรูน และพิพิธภํณฑ์อีกสองแห่ง ส่วนสีแดงวิ่งรอบเมืองด้านในดูสถานที่สำคัญ ๆ ตกลงกันตามนั้นก็รอจนได้เวลารถสีแดงออก นั่งรถไป ถ่ายภาพไปจากบนรถ มันไม่ได้อารมณ์เลย แต่จะทำไงได้ เวลามีจำกัด จากนั้นก็ลงไปเปลี่ยนนั่งรถสีแดงที่พาทัวร์รอบเมืองด้านนอก ทั้งหมดใช้เวลาไป สองชั่วโมง จากนั้นก็เป็นการเดินดูเมืองกันเอง ระหว่างทางพยายามนึกถึงเมื่อครั้งมาที่นี่ครั้งแรก ดุเหมือนว่าอะไร ๆ มันจะเปลี่ยนไปหมด ร้านค้าแบรด์เนมทั้งน้านนนน...หลุยส์วิตตองดูจะเลิศกว่าเพื่อนที่เช่าตึกทั้งหมดเปิดขายผลิตภัณฑ์ แถมปิดอย่างแน่นหนา ใครคิดจะขโมยคงจะต้องคิดมากอยู่สักหน่อย แม่บุญเดินดุแล้วก็เฉย ๆ ไม่นึกอยากจะได้ เพราะถึงถือไป เงินในกระเป๋าไม่มี แถมยังต้องโหนรถเมล์ มันก็แค่นั้น ทำให้คนเขาเห็นสมเพชมากกว่า ใช้ไอ้ที่ไม่มียี่ห้อมาจนอายุปูนนี้ ไม่ต้องระมัดระวังมากนัก สบายใจกว่ากันเยอะ เก็บตังค์ไว้เที่ยวดีกว่า...แม่บุญเอ่ยกับมิเชล ที่พยักหน้าเห็นดีเห็นงามด้วย บ่ายแก่ ๆ เราแวะไปกินขนมเบเกอรี่ร้านเก่าแก่ที่ตั้งอยู่ในซอกในหลืบของเมือง เผอิญตอนั่งรถชมเมือง ไกด์เขาบรรยาย เลยจำไว้แล้วก็มาลองชิม อร่อยเหมือนที่เขาว่าไว้ มื้อเย็นเรากินข้าวในร้านเล็ก ๆ ที่เห็นคนเดินเข้าเดินออกกันเยอะ ที่แท้ก้เป็นร้านเก่าแก่ มีเมนูไม่กี่อย่างให้เลือก เราเลือกกิน schnitzel เนื้อสัตว์ชุบแป้งทอด กินกับมันฝรั่ง เหมือนที่เห็นขายกันทั่ว ๆ ไป ทั้งที่สวิสฯ เยอรมัน และที่ออสเตรีย กินแล้วก็เลี่ยน ๆ ไม่อร่อย กินกันตาย...เหมือนที่แม่เคยพูดเวลากินข้าวไม่อร่อย จากนั้นก็เดินชมเมือง อากาศยามค่ำนี่เย็นน่าดู เดิน ๆ เพราะต้องรอเวลารถออก เขานัดไว้เที่ยงคืน เดินเข้าเดินออกซอกซอยต่าง ๆ ห้าทุ่ม...ไปพักขา กินขนมอร่อยขึ้นชื่อของออสเตรีย Strudel ไส้แอปเปิ้ล ที่ร้านเก่าแก่ สวยงาม พร้อมกาแฟคนละแก้ว มันอร่อยเหาะไปถึงสวรรค์จริง ๆ แป้งบางเฉียบกรอบ เข้ากันกับแอปเปิ้ลที่หั่นบาง ๆ คลุกเคล้าจนเข้ากันกับเครื่องเคราของแต่ละร้าน ชิ้นไม่ใหญ่ไม่เล็ก ๘ ยูโร แพงเนาะ...แต่ก็กินเพราะความอยาก อยากรู้ว่ามันอร่อยจริงอย่างที่เขาร่ำลือหรือเปล่า ? กินแล้วเก็บมานอนฝันหวานว่า เอาไว้ตอนเรียนทำเบเกอรี่จะมาถามครู แล้วจะพยายามทำให้อร่อยแบบนี้ให้ได้ จากนั้นก็เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย เตรียมตัวไปขึ้นรถกลับบ้าน แต่รถที่ว่า ปล่อยให้คอยกันจนตี ๑ ถึงได้มารับ เล่นเอาหนาวกันแทบแข็งไปทั้งตัว ในที่สุดมินิทริป แบบชะโงกทัวร์ของเราสองคนก็จบลงไปด้วยความคิดว่า...จะไม่ทรมานสังขารนั่งรถเที่ยวข้ามคืนแบบนี้อีกแล้ว ...เจอกันใหม่ค่ะ..ที่ไหน ค่อยว่ากันอีกที   Create Date : 11 พฤษภาคม 2556 16 comments Last Update : 21 มีนาคม 2561 1:12:04 น. Counter : 4497 Pageviews. Share Tweet

เจิมค่ะ   โดย: porntip IP: 178.117.199.66 11 พฤษภาคม 2556 0:30:55 น.

เห็นละอยากไปเที่ยวมั่งจัง....... คอยติดตามอ่านอยุ่เรื่อยๆนะคะ ขอบคุนสำหรับบทคมดีๆ   โดย: porntip IP: 178.117.199.66 11 พฤษภาคม 2556 0:37:52 น.

ตามมาเที่ยวเวียนนาด้วยครับ แม่บุญ เที่ยวเดี่ยวน่าสนุกครับ แถมได้เพื่อนด้วย ชอบภาพยามค่ำครับ สวยไปอีกแบบ   โดย: เศษเสี้ยว 11 พฤษภาคม 2556 1:06:23 น.

ผจญภัยตั้งแต่ยังสาวเลยน๊าแม่บุญ เป็นเรา เราก็กลัวง่ะ บอกตรงๆ แม่บุญนี่ใจกล้าดีแท้ เห็นแล้วอยากไปเที่ยวมั่งง่ะ   โดย: schnuggy 11 พฤษภาคม 2556 2:41:17 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่แม่บุญ   โดย: กะว่าก๋า 11 พฤษภาคม 2556 6:55:02 น.

ตามไปเที่ยวเมืองในฝันด้วยนะคะ สวยๆๆๆๆสมคำบรรยายจริงๆค่ะ ประทับใจในความกล้าหาญของแม่บุญมากๆๆๆๆ และแอบอยากมีพี่สาวใจดีแบบนี้นะคะ ขอบคุณที่แบ่งปันความสุขดีๆค่ะ   โดย: Candy (candy17 ) 11 พฤษภาคม 2556 13:02:13 น.

ตามมาเที่ยวด้วยอีกแล้วค่ะ เก่งจังค่ะ ตอนนั้น เดินทางเที่ยวคนเดียว แต่ตอนนี้ มากับคนรู้ใจ น่ารักจริงๆค่ะ   โดย: Sai Eeuu 11 พฤษภาคม 2556 16:51:12 น.

สวัสดีครับ อ่านแล้วก้ทึ่งเอามากๆ คุณแม่บุญเก่งจริงๆ เที่ยวเมืองนอกเมืองนา ตัวคนเดียวได้ตลอดปลอดภัยแบบนี้ คงแล้วแต่ว่า เราจะไปเจอใครมากกว่านะครับ อันนี้แสดงว่าแม่บุญ จิตใจดีเลยได้เจอแต่คนดีๆ ปล.บรรยากาศยามค่ำคืนที่นั่นสวยมากเลยนะครับ ดูหน้าพี่มิเชลแล้ว ท่าทางอบอุ่น คงจะใจดีมากๆเลยนะครับ ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันนะครับ อ้อ เรื่องอาหารวันนั้น รสชาติอร่อยทุกอย่างเลยครับ แต่ละคนตั้งใจทำกันสุดฝีมือ ไม่มีใครยอมใครครับ555   โดย: multiple 11 พฤษภาคม 2556 18:09:51 น.

มิตรภาพระหว่างการเดินทางที่น่าจดจำ เป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่ามากครับ   โดย: Insignia_Museum 11 พฤษภาคม 2556 19:57:03 น.

ร่วมชะโงกทัวร์ด้วยคนค่ะ อิอิอิ ตอนไปชลไปพักที่หน้า สเตฟานพลัส เลยค่ะ ขี้เกียจหาโรงแรมไกล 55+ ปล. พี่ไก่ลองทำคุกกี้อัลมอนด์ของคุณบุ๊งสิค่ะ กินกับกาแฟ รับรองฝรั่งติดใจจนลืมไม่ลงเลยค่ะ   โดย: chon CH 11 พฤษภาคม 2556 22:12:55 น.

เวียนนา ออสเตรีย นี่สวยจังเลยนะคะ ชอบโบสถ์ ปราสาท สวยจังเลยค่ะ   โดย: lovereason 12 พฤษภาคม 2556 0:01:58 น.

แม่บุญคะ หนูกดถูกใจจองที่ไว้ก่อนนะคะ วันนี้ไปเที่ยวค่ะ เดี๋ยวหนูมาเก็บอีกรอบ เวียนนา...ในฝันเลยนะคะ ในฝันที่หมายความว่า คงไม่ได้ไปหรอกค่ะ แต่ชอบดู เค้าว่าปร๊ ค (เขียนยังไงคะนี่) เวียนนา ละแวกนี้สวย คลาสสิค โรแมนติก โพดๆ ค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 12 พฤษภาคม 2556 7:48:42 น.

กด Like ให้เป็นคนที่ 11 อลังการงานสร้าง เลยค่ะแม่บุญ อาหารก็น่าทานมากๆ ค่ะ   โดย: อุ้มสี 12 พฤษภาคม 2556 16:26:02 น.

ขนมเตะตาที่สุดเลยค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 12 พฤษภาคม 2556 20:24:54 น.

พี่ไก่ตัดผมสั้นหรือคะ ดูสดใสมากเลย ตุ๊กกลับมาได้สักพัก ว่าจะเขียนบล๊อกแต่ยังสลัดตัวขี้เกียจออกไปไม่หมดสักที กลับไทยคราวนี้ สนุกคุ้มค่า มีเวลาให้กับครอบครัวสุดๆเลยค่ะ แต่ก็เห็นใจคนที่บ้านเหมือนกัน นั่งหนาว นอนหนาว ส่วนเราคนไปก็นั่งร้อน นอนร้อน..โลกหนอ ช่างต่างกันแท้ ปล. ไปตามหาหนังสือเล่มนั้นที่พี่ไก่ลงสัมภาษณ์ หาไม่เจออ่ะ   โดย: kamaron 12 พฤษภาคม 2556 22:18:15 น.

รูปถ่ายสวยมาก เป็นเมืองที่ฝันอยากไปเที่ยวมากเมืองหนึ่ง คงจะเดินตามรอยแม่บุญในไม่ช้านี้ chase for the dream when you can I have never stopped my dream.   โดย: sunantha IP: 223.204.13.190 15 สิงหาคม 2556 15:44:42 น.