อำลา... บากาน อำลา..พม่า ตอนจบ ๓๑ มกราคม ๒๕๕๒ เช้านี้เรามีโปรแกรมส่งท้ายลาบากานด้วยการไปชมโรงงานผลิตเครื่องเขินอันขึ้นชื่อของที่นี่ ไซมารับไปที่โรงงานนอกเมืองห่างออกไปราวหนึ่งชั่วโมง มิเชลยังคงท้องเสียอยู่บ้างแม้จะน้อยลง ไซบอกข่าวดีให้เราว่าเจ้านายตกลงใจยอมซื้อตั๋วเครื่องบินกลับย่างกุ้งให้มิเชล ส่วนแม่บุญก็ตามที่คุยกันไว้คือซื้อเอง ตกลงเราก็ได้ทุ่นเวลาที่จะต้องระหกระเหินบนรถไปสองวันหนึ่งคืน และต้องนั่งรถทั้งวันย้อนไปทางเดิมที่มา..สนุกเสียที่ไหนกัน ?? แม่บุญดีใจจนบอกไม่ถูก คิดว่าพระพม่าท่านคงเข้าใจที่แม่บุญขอเลยช่วยให้เราได้กลับเร็วขึ้น ดีใจที่หากมีอะไรมากกว่านี้อย่างน้อย ที่ย่างกุ้งก็มีโรงพยาบาลที่ดีกว่าที่นี่แน่นอน เราไปดูโรงงานเล็ก ๆ ทำเครื่องเขินกันแบบในครัวเรือน มีคนงานทำงานอยู่ร่วมสามสิบกว่าคน แต่ละคนกำลังขมักเขม้นทำงานของตัวเอง ช่างที่เขียนรูปนั่งตาแทบจะติดกับภาพที่วาด ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำงานได้ยังไงกับแสงที่มีเพียงเล็กน้อย ไฟฟ้าก็ไม่มี สายตาคงเสียกันแน่ ๆ ก่อนแก่ งานที่ทำมีออเดอร์จากอเมริกาก็มี พวกนักสะสมของเก่าก็มี แม่บุญเองเดินดูรอบ ๆ ชอบใจพวกของเก่าที่ใช้แล้ว แต่ราคาของแต่ละชิ้นทำให้กลืนน้ำลายลงคอหลายครั้ง ที่ทำได้ซื้อได้ก็เพียงซื้อถ้วยสำหรับใส่น้ำชา ที่ทำจากหางม้าเอามาทากาววนรอบ ๆ ถ้วยที่ทำจากไม้ไผ่ที่ถูกเหลาจนบางเฉียบ หลังจากนั้นก็ลงครั่งให้ติดนาน ตากแดด เอามาขัด ลงสี ..ยิ่งมีสีมาก ก็ยิ่งทำงานมากขึ้นอีกหลายขั้นตอนเพราะต้องรอให้สีแรกที่ลงแห้งก่อน รู้อย่างนี้แล้ว ถ้วยที่ซื้อราคาใบละหนึ่งดอลล่าห์ไม่แพงเลยสำหรับแม่บุญ เราดูอยู่ได้เกือบชั่วโมงก็พากันกลับ เพราะมิเชลปวดท้องอีกแล้ว มิเชลขอกลับไปนอนที่โรงแรม ปล่อยให้ไซพาแม่บุญตระเวณดูรอบ ๆ เมืองบากานทั้งเก่าและใหม่ ขากลับเห็นคนขึ้นบอลลูนที่อยู่สูงขึ้นไปไม่มาก เข้าใจว่าเป็นนักท่องเที่ยวที่ยอมเสียเงินแพงเพื่อดูวิวเมืองบากานในมุมสูง หวังว่าจะได้ภาพสวย ๆ ไง สองสาวอเมริกันนั่งรถม้าผ่านไป เขาไม่ทันเห็นแม่บุญกับไซที่นั่งรถสวนทางมา นี่แหละชีวิตนักเดินทาง พบกัน พูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้ ประสบการณ์กัน แล้วก็จากกัน อาจจะมีบ้างที่ยังคบหาติดต่อกันอยู่ แต่จากประสบการณ์ของเราสองคนพอจากกันแล้ว ก็ต่างคนต่างไปไม่ค่อยได้ติดต่อกันอีก คงเพราะต่างมีภาระหน้าที่ของตนเองนั่นเอง กลับมาถึงโรงแรมประมาณห้าโมงเย็น เห็นมิเชลยืนถ่ายรูป ชาวพม่าหญิง ชาย ที่กำลังทำพิธีแต่งงาน มิน่าเมื่อวานถึงเห็นเขาตกแต่งห้องอาหารเสียสวยงาม ดีใจที่มิเชลลุกออกมาได้ แสดงว่าคงดีขึ้นบ้างแล้ว ตอนเย็นเราสองคนดินหาข้าวกินแถว ๆ โรงแรม มิเชลขอกินซุปใส ๆ ใส่ผักนิดหน่อย ไม่แตะเนื้อสัตว์ใดๆ แม่บุญก็เช่นกัน พรุ่งนี้แล้วสินะที่เราจะได้กลับย่างกุ้ง และหลังจากนั้นอีกสองวันการเดินทางเที่ยวพม่าของเราสองคนก็จะจบลงอย่างสมบูรณ์ ๑ กุมพาพันธ์ ๒๕๕๒ มิเชลตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่ดีกว่าเดิม อาการถ่ายน้อยลงจนเกือบปกติ แต่ก็ยังไม่วางใจในอาหารจานใด ๆ ที่มีเนื้อสัตว์ หลังอาหารเช้าที่มีเพียงกาแฟ กับขนมปังปิ้งคนละสองแผ่น เราก็ขึ้นรถไปที่สนามบินบากาน ไซ..แซวเราสองคนว่าทิ้งเขาได้อย่างไร จริง ๆ แล้วเราต้องร่วมทางกันกลับไปนอนที่ตองอูก่อนหนึ่งคืน แล้วเดินทางกันอีกหนึ่งวันจนถึงย่างกุ้ง มิเชลกับแม่บุญอดหัวเราะไม่ได้ ระยะเวลากว่าสิบวันที่ระหกระเหินไปในที่ต่าง ๆ ด้วยกัน แยกกันเฉพาะตอนนอนเท่านั้น เป็นธรรมดาที่จะต้องก่อเกิดความผูกพันต่อกัน เราพูดคุยกันเรื่องของชีวิตของแต่ละคน แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน สงสารไซ....ที่เลือกเกิดไม่ได้ แม่บุญบอกเขาว่า แต่เราก็เลือกที่จะดำเนินชีวิตเราได้ ไซบอกว่า..ใช่ที่ประเทศของเธอ แต่ไม่ใช่ที่นี่..โธ่เอ่ยชีวิต จะให้ช่วยได้อย่างไร ไซ..ขับรถจากไปหลังจากมาแวะส่งเราสองคนที่สนามบินบากาน คงเหงาแย่เลย ขับรถอีกวันกับคืนกว่าจะถึงย่างกุ้ง แล้วพบกันนะไซ ที ห้า ขอให้โชคดี เรามองสนามบินที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนสนามบิน เหมือนโรงเก็บเครื่องบินมากกว่า ตอนที่เราไปถึงยังไม่มีผู้โดยสารมากนัก มีเพียงเด็กสาวผมยาวจนถึงตาตุ่มมาเปิดร้านขายของที่ระลึกที่จำพวกเครื่องเขิน เครื่องบินมาตรงเวลาใช้ได้แฮะ ดูแล้วไม่ต่างจากสายการบินลาวที่เราเคยใช้บริการครั้งหนึ่งเมื่อปีที่ผ่านมา บนเครื่องบินมีบริการเพียงเครื่องดื่มเท่านั้น แต่ใช้เวลาแค่ชั่วโมงกว่าเราทั้งคู่ก็มาถึงสนามบินกรุงร่างกุ้ง เท็กซี่จากบริษัททัวร์ถูกส่งมารอรับตั้งแต่สาย ๆ และตรงดิ่งไปที่โรงแรมที่เราจะเข้าพักสองคืนสุดท้ายก่อนกลับเมืองไทย โรงแรมเซ็นทรัล..ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ราคาที่พักคืนละ ๒๕ ดอลล่าร์ ทำให้เกิดความสะดวกสบายกว่าพักเกสต์เฮ้าส์ในคืนแรกอย่างลิบลับ ผู้จัดการบริษัททัวร์เข้ามาต้อนรับอย่างใจดี เขามีเคาร์เตอร์ทัวร์ที่นี่ด้วยเพื่อติดต่อกับนักท่องเที่ยวได้อย่างสะดวก ก็ที่นี่แหละที่เรามาติดต่อทัวร์ในวันที่สองที่มาถึง เขาถามเราเรื่องความสะดวกสบายที่ได้รับตลอดการเดินทาง และขอให้เขียนคอมเม้นท์ลงในสมุดเพื่อให้นักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ ที่จะมาใช้บริการได้เกิดความมั่นใจในบริการของบริษัท หลังจากนั้นเราสองคนก็ขอตัวแยกไปพักผ่อน แม่บุญอยากเดินไปเที่ยวตลาดเพราะอยากดูว่าจะสามารถซื้ออะไรติดไม้ติดมือเป็นของที่ระลึกจากพม่าได้บ้าง มิเชลนักเดินทางผู้ทรหดขอไปเดินด้วย หน้าที่ดูสดใสขึ้นกว่าเดิมมากทำให้คลายความกังวลไปได้เยอะทีเดียว เราสองคนเดินดูตลาด แวะเข้าซอกซอยต่าง ๆ ดูชีวิตของชาวพม่าที่อยู่ กินกันอย่างไม่มีปากมีเสียงใด ๆ กับการปกครองของรัฐบาลทหาร .. ๒ กุมพาพันธ์ ๒๕๕๒ เราตื่นกันแต่เช้า กินอาหารเช้าเสร็จก็รีบเดินไปตลาดเช้า เพราะอยากดูตามประสาคนชอบกิน จริง ๆ แล้วเราก็มาเดินกันเมื่อวานเย็น แต่ยังไม่สะใจ วันนี้ทั้งวันเลยใช้เวลาเดินๆๆๆ ดูให้ทั่วเมืองย่างกุ้ง เสียดายตึกรามบ้านช่องเก่า ๆ สมัยเมื่ออังกฤษปกครอง รัฐบาลไม่มีเงินซ่อมแซมหรือไม่อยากซ่อมเพราะไม่อยากเห็นอดีตอันขมขื่นที่ต้องตกอยู่ภายใต้การปกครองของชาติอื่นก็ไม่รู้ ถนนหนทางก็เดินง่ายบ้างยากบ้างแล้วแต่จะมีอะไรต้องซ่อมแซม เครื่องปั่นไฟใหญ่บ้างเล็กบ้างวางเกะกะไปทั่วทางเท้า ตึกสูงมากมายดูเก่าซอมซ่อเพราะไม่มีการดูแลรักษา สี..ไม่ต้องพูดถึง มันกระดำกระด่างเหมือนผ้าขี้ริ้วเก่า ๆ นั่นแหละ ไม่ยักเหมือนที่เวียดนาม ที่นั่นตึกต่าง ๆ ทาสีสันฉูดฉานเหมือนบ้านตุ๊กตา ทั้งเขียว ชมพู ส้ม เห็นแล้วนึกว่าเมืองการ์ตูนไปโน่น เที่ยง..เรานั่งกินอาหารในร้านสำหรับนักท่องเที่ยวใช้เงินจ๊าตให้หมด ๆ เพราะแลกคืนก็แทบจะไม่ได้อะไร มิเชลซื้อโสร่ง หรือ ลองจี เป็นของฝากแม่บุญก็ซื้อเหมือนกัน อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ บางอย่างนำเข้ามาจากเมืองไทย ซื้อไปก็อายเขา พรุ่งนี้เที่ยงเราก็ถึงบ้านที่เมืองไทยแล้ว อยากได้อะไรค่อยไปหาซื้อเอา เย็นวันนั้นเราเลือกที่จะไปกินข้าวที่ภัตตาคารริมน้ำ เพื่อดูชาวบ้านขึ้น ลงเรือกลับบ้านหลังเลิกงาน พระอาทิตย์..สาดแสงสีแดงเจิดจ้ากระทบกับสายน้ำเบื้องหน้า เรือลำใหญ่ลอยลำอยู่ไม่ไกลหลังการเดินทางอันยาวนาน เยื้องออกไป เรือโดยสารลำขนาดกลางกำลังทำหน้าที่รับส่งชาวบ้านเพื่อไปส่งอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ เขาห้ามนักท่องเที่ยวเข้าไปในบริเวณท่าเรือ..ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อวานตอนเย็น..เรานั่งดูพระอาทิตย์อัสดงอยู่บนเจดีย์แห่งใดแห่งหนึ่งที่บากาน วันนี้..เรามานั่งดูพระอาทิตย์ดวงเดียวกันตกอยู่อีกที่หนึ่ง...ย่างกุ้ง พรุ่งนี้เย็น..เราจะเห็นอย่างเดิมแต่คนละที่ บ้านเรา..ประเทศไทย ที่ไหน ๆ ในโลกก็ไม่เหมือนบ้าน ที่มีความรัก ความอบอุ่น รออยู่ แม้จะมีปัญหามากมายภายในประเทศ แต่ไม่ได้หมายความว่า แม่บุญจะหมดรักประเทศของเรา ถ้าเทียบกับไซ..แม่บุญภาวนาขอเกิดเป็นคนไทย อยู่ภายใต้ร่มเงาของศาสนาพุทธ อันมีในหลวงของเราที่พวกเราชาวไทย เคารพรักพระองค์ท่านเหนือกว่าสิ่งใด หากจะมีบุญได้เกิดอีกครั้ง..สาธุ จบบริบูรณ์ ..เที่ยวพม่ากับแม่บุญ คำแนะนำเมื่อท่องเที่ยวในพม่า วีซ่า เปิดดูเว็ปไซด์สถานทูตพม่าเรื่องรายละเอียดต่าง ๆ แม่บุญจ่ายคนละ 25 US dollars สำหรับวีซ่านักท่องเที่ยวไม่เกิน 28 วัน เขาขอรูปถ่ายคนละ 2 รูป และจะได้เอกสารเหมือนกันสองชุด สำหรับยื่นให้เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองที่สนามบิน สกุลเงิน (Kyat) ใช้เงินจ๊าต เมื่อปี 2009 เงินไทยแลกได้ 1 บาท 30 จ๊าต อัตราแลกเปลี่ยนเงิน 1 ดอลล่าร์แลกได้ประมาณ 900-1100 จ๊าต แล้วแต่จะเจอวันเงินขึ้นหรือลง และแล้วแต่โชค..ถ้าดี มีคนเดินถามแลกเงินให้ราคาดี แต่ระวังอย่าแลกมาก เพราะเวลานับเดี๋ยวตาลาย และถูกโกง จะว่าไม่เตือน ที่พัก เกสต์เฮ้าส์ราคาถูก ๆ เริ่มตั้งแต่ 10 ยูเอสดอลล่าร์ บางแห่งปีนกระไดสูงไปชั้นเจ็ด เพราะไม่มีลิฟต์ ถ้ามีตังค์พอจ่าย หาโรงแรมนอนเถอะ คืนละ 20-25 us dollars เปิดหาจองตามเว็ปไซด์โรงแรมมีมากมายให้เลือก อาหารการกิน ถ้าชอบกินเครื่องเทศแบบแขก ๆ งานนี้สบาย เพราะมีแต่แบบนี้เป็นส่วนมาก ส่วนภัตตาคารสำหรับนักท่องเที่ยวจะมีอาหารจีน พวกผัดผักใส่กุ้ง ไก่ แบบใส่วิญญาณมาให้ ถ้าเป็นเมืองท่องเที่ยวบางแห่งมีร้านอาหารไทยด้วย แต่แม่บุญไม่ได้กินเพราะหาไม่เจอ อย่าใฝ่ฝันถึงอาหารฝรั่งให้เปลืองตังค์ กินอาหารธรรมดาแบบของเขานั่นแหละ ระวังหน่อยก็แล้วกัน ถ้าเป็นไปได้เลือกเข้าร้านอาหารที่มีเครื่องปั่นไฟใหญ่ ๆ หน้าร้าน เพราะของในตู้เย็นจะได้ไม่เสีย หรือจะพกมาม่าไปก็ไม่ว่ากัน ใครหวังจะไปช้อปปิ้งขอให้คิดดี ๆ เพราะทำจากไทยทั้งนั้น นอกจากลองจี หากอยากจะเท่ห์ใส่แบบเขาบ้าง ไปทั้งที อยากให้ไปดูวิถึของชาวพม่ามากกว่าจะตั้งหน้าตั้งตาซื้อของ เหมือนที่ชาวต่างชาติชอบว่าค่อนแคะคนไทย..ไปดูบ้านเมือง ศิลปวัฒนธรรมของเขาน่าจะดีกว่า.. ค่าเครื่องบินในประเทศ ระหว่างเมืองใหญ่ ๆ ปี 2009 Yangoon to Bagan 80 usd Bagan to Mandalay 35-37 usd Mandalay to Heho 35-37 usd Heho-Yangoon 80 usd หรือหากจะทำแบบแม่บุญก็ติดต่อทัวร์พาเที่ยวตลอดวัน เหมาทั้งรถทั้งคนขับ รวมค่าโรงแรม ถามราคากันเองก็แล้วกัน แม่บุญจ่ายไปคนละ 550 usd สิบกว่าวัน แต่มันผ่านมาเกือบสองปีแล้วราคาอาจจะเปลี่ยนแปลงได้ แบบนี้เหมาะสำหรับคนที่มีเวลามาก ๆ แต่จะเสียเวลาในการเดินทางมาก เพราะต้องนั่งรถทั้งวันซึ่งบางครั้งก้ไม่มีอะไรน่าสนใจ นอกจากป่า...เลือกเอาแล้วกันนะ ขอให้เที่ยวพม่าให้สนุกเหมือนแม่บุญนะ เจอกันใหม่ที่ใหม่ .. สวัสดี   Create Date : 10 สิงหาคม 2554 22 comments Last Update : 10 สิงหาคม 2554 1:10:47 น. Counter : 6122 Pageviews. Share Tweet

มาเจิมเองค่ะ เพราะอยากขอโทาที่หายไปหลายวัน เพราะป่วยไข้หวัดรับประทาน ปวดไปทั้งตัว ไม่ได้ไปทำงานหลายวันทีเดียว คิดถึงเพื่อน ๆ ชาวบล็อคที่แอบคิดถึงแม่บุญ บ่นจนแม่บุญจามไปหลายหน คิดถึงอาหารอร่อย ๆ ของป้าโอ..ทำอะไรกิรน้อ ?? น้องไก่ ด้วย ..และน้องทิพย์ น้องยุ้ย..ทุก ๆ คน เอ่ยชื่อไม่หมดก็อย่าน้อยใจนะคะ ขืนลงหมด ลมใส่พอดี ว่าแล้วก็ขอตัวไปนอนอีกสักพัก ...   โดย: Maeboon 10 สิงหาคม 2554 1:15:59 น.

แวะมาเยี่ยมก่อนจะหายไปหลายวัน ไงไงก็ฝากบ้านด้วยนะคะแม่บุญ .............................. อย่ามัวไปเพ่งโทษคนอื่น ใครทำอะไร ก็เป็นกรรมของเขา เขาทำอะไรยังไง เขาก็ได้อย่างนั้น แต่เราเพ่งโทษเขานั้น เราคิดไม่ดี แสดงว่าเราทำไม่ดีอยู่ เพราะการเพ่งโทษเป็นสิ่งไม่ดี ให้เลิกเพ่งโทษคนอื่น แต่ดูตัวเองว่าทำอะไรดีแล้วหรือยัง โดย... ขวัญ เพียงหทัย จาก “ติ่มซำอิจฉา“ หนังสือ ช้อปปิ้งบุญ เว็บ ruendham.com   โดย: ร่มไม้เย็น 10 สิงหาคม 2554 1:31:17 น.

หายป่วยเร็วๆนะคะแม่บุญ ราคาโรงแรมไม่แพงเลยเนอะ ตักข้าวผัดมาฝากค่ะ เผ็ดหน่อยนะคะ คราวนี้หายหวัดแน่ๆค่ะ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 10 สิงหาคม 2554 2:20:26 น.

ขอให้แม่บุญหายเร็วๆนะคะ ตอนแรกคิดว่าแม่บุญคงทำงานยุ่งและไม่มีเวลาพาเที่ยวค่ะ ดูรูปภาพทริปนี้สวยๆ และน่าสนใจอีกแล้วค่ะ เดี๋ยวจะกลับมาอ่านละเอียดอีกทีค่ะ   โดย: ทิพย์ IP: 122.105.234.241 10 สิงหาคม 2554 3:46:13 น.

หายป่วยเร็ว ๆ นะคะแม่บุญ ตอนนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ รักษาสุขภาพด้วยจ้ะจะได้มีแรงพาพวกเราไปเที่ยว ป้าโอรออ่านบล๊อคต่อไปค่ะ อยากรู้ว่าที่ไหนน๊า...ที่ไม่มีใครอยากไป แต่ทำไมเราอยากติดตามอ่านล่ะ ต้องน่าสนใจมิใช่น้อย   โดย: เนินน้ำ 10 สิงหาคม 2554 10:15:09 น.

พักผ่อนเยอะๆค่ะแม่บุญ จะได้มีแรงพาไปเที่ยวต่อค่ะ   โดย: phunsud 10 สิงหาคม 2554 11:18:42 น.

ตามมาอ่านตอนจบจ้า มิน่าว่าทำไมแม่บุญหายไป ไม่สบายนี่เอง แข็งแรงขึ้นแล้วใช้มั้ยคะ อ่านตั้งแต่แรกเห็นใจแม่บุญก่อนเลย ตามด้วยคุณมิเชล สุดท้ายคือไซ หนึ่งในคนพม่าที่ต้องดิ้นรนสู้ชีวิต น่าเห็นใจจัง จริงๆ แล้วต่างจังหวัดบ้านเราก็ยังมีสภาพแบบไซอีกเยอะนะคะแม่บุญ อยากช่วยทุกคนเลย แต่ไม่สามารถจะทำได้ เราโชคดีที่เกิดในเมืองไทย เมืองที่มีในหลวงอย่างที่แม่บุญบอกค่ะ ยุ้ยอัพบล๊อคเค๊กไป แม่บุญเลยอดชิมเลย จะเอามาให้ชิมถึงที่ก็เอามาไม่เป็นเสียด้วยสิคะ   โดย: PrettyNovember 11 สิงหาคม 2554 16:24:10 น.

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เป็นห่วงค่ะ ตอนนี้แม่บุญอาการดีขึ้นบ้างแล้ว แต่ยังเจ็บคอเหลือเกิน กินอะไรก็ลำบาก แต่จะยอมเจ็บแวะไปกินเค้กหนูยุ้ยเสียหน่อย ..   โดย: Maeboon 12 สิงหาคม 2554 1:01:01 น.

มาชมพระอาทิตย์สวย ๆ ฉลองวันแม่ด้วยคนค่่ะ และจะคอยติดตามรีวิวอิตาลี่ต่อนะคะ ไม่สบายหายเร็ว ๆ นะคะ ราคาอาหารจีนของภัตตาคารเทียนสิน กรุงโรม เริ่มต้น 5-6-7 ยูโรค่ะ ม้อนั้นเบ็ดเสร็จ 20 ยูโร เที่ยวให้สนุกนะคะ   โดย: Ma Ma Pim IP: 124.120.12.95 12 สิงหาคม 2554 5:28:50 น.

สุขสันต์วันแม่ค่ะแม่บุญ ขอบคุณมากค่ะ แม่บุญหายป่วยยังคะ วันนี้มาแบบสั้น ๆ ก่อนค่ะ   โดย: เนินน้ำ 12 สิงหาคม 2554 7:16:03 น.

สุขสันต์วันแม่ค่ะ คุณแม่บุญ   โดย: phunsud 12 สิงหาคม 2554 7:42:45 น.

ตามเที่ยวพม่ากับแม่บุญสนุกมากรูปก็สวยแถมได้ความรู้ ขอบคุณมากคะ   โดย: อมระปุระ IP: 223.206.125.125 12 สิงหาคม 2554 15:05:42 น.

แม่บุญจ๋า ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ ยุ้ยทำแบบนี้ให้ลูกหลานดูด้วย เป็นการสอนให้พวกเค้าเห็นไปในตัวค่ะ เค้าจะได้รู้จักกตัญญูเมื่อโตขึ้นน่ะค่ะแม่บุญ คิดถึงแม่บุญนะคะ   โดย: PrettyNovember 12 สิงหาคม 2554 17:11:40 น.

สุชสันต์วันแม่นะคะแม่บุญ   โดย: anigia 12 สิงหาคม 2554 22:42:52 น.

สัวสดีวันแม่แบบสาย ๆ หน่อยค่ะแม่บุญ :)) มาทันตอนจบเที่ยวเมืองพม่าด้วย ... ตอนนี้คุณมิเชลเป็นฝ่ายท้องเสียนะคะ ... งานนี้หากจะไปเที่ยวพม่า คงต้องพกยาแก้ท้องเสียขนานดีไปด้วย ... พักโรงแรม ก็ท่าทางดีเหมือนกันเนาะแม่บุญ ไม่แพงมาก ... แต่เกสเฮาวส์ ก็ผจญภัยดีนะคะ .... แอบเห็นคอมเมนท์บอกแม่บุญไม่สบายอีกแล้วนะคะ ... ขอให้หายไว ๆ ค่ะ ... แม่บุญจะได้เข้าครัวทำอาหารอร่อย ๆ ให้ชมอีก ... แน่ะมีเร่งคนป่วย :))   โดย: Tristy 12 สิงหาคม 2554 23:36:46 น.

ตามมาชมภาพสวย ๆ และเรื่องราวสนุก ๆ ค่ะ อยากถ่ายรูปได้สวย ๆ เหมือนแม่บุญจัง ขอบคุณแม่บุญที่แวะไปเยื่ยมชมบล๊อกนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ปล..ขอให้หายป่วยไวๆ นะคะ   โดย: ืNatteke IP: 95.96.212.236 13 สิงหาคม 2554 3:07:16 น.

อ่านแล้วก็นึกถึงกลิ่นอายและบรรยากาศของพม่าค่ะ เคยไปอยู่นานหลายเดือนหลายปีผ่าน คิดว่าอะไรหลายอย่างก็คงยังไม่เปลี่ยน เรื่องอาหารต้องระวังเป็นพิเศษเลย เจอพิษอาหารเข้า เที่ยวไม่สนุกเลยนะคะ ๐๐ เปรู ถ้านับระยะทาง ไกลเมืองไทยพอสมควร เท่าที่เจอมีแอร์มาเลเซียค่ะ ที่บินตรง บัวเอโนสไอเรส ที่เหลือก็บินจากยุโรป ส่วนบินผ่านเมกาไม่แพงแต่ยุ่งยากเรื่องวีซ่านะคะ สรุปว่า เที่ยวลาติน ถ้ามีวีซ่าเมกา ก็ทำให้การเดินทางถูกลงเยอะเลยค่ะ   โดย: ostojska 14 สิงหาคม 2554 9:39:05 น.

หายเร็วๆนะคะแม่บุญ ตอนนี้อากาศไม่ดีเลยเนอะ พาลป่วยกันได้ง่ายๆค่ะ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 14 สิงหาคม 2554 18:01:29 น.

มาเยี่ยมมาพี่ไก่ กุ้งเองก็เป็นหวัดมาเป็นเดือนแล้วเหมือนกันค่ะ   โดย: กุ้ง (kungviyada ) 15 สิงหาคม 2554 13:47:25 น.

ขอบคุณค่ะแม่บุญ มาเยี่ยมค่ะ ขอให้หายป่วยแข็งแรงไว ๆ นะคะ เดี๋ยวป้าโอต้มน้ำซุปให้ดื่มแบบหนังจีนนะคะ ซุปเยื่อไผ่ใส่เก๋ากี้บำรุงกำลังจ้า.. ทานเลยนะคะกำลังร้อน ๆ เลยค่ะ   โดย: เนินน้ำ 15 สิงหาคม 2554 17:35:25 น.

แวะมาทักทายและมาเยี่ยมค่ะแม่บุญ หายป่วยไวๆนะคะ ปล.ขอบคุณค่ะแม่บุญ   โดย: phunsud 15 สิงหาคม 2554 19:13:32 น.

แม่บุญแข็งแรงขึ้นบ้างหรือยังคะ. ยุ้ยแวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: PrettyNovember 15 สิงหาคม 2554 21:47:45 น.