กระทบไหล่..อดีตเชฟโรงแรมห้าดาว ทำ Foods Testing ที่ Carrefour เบลเยียม เหนื่อยไหมคะ ? กับการทำงานของแม่บุญ กระโดดไปกระโดดมาเป็นลิงแถวเกาะสมุยไม่มีผิด หลังจากทำงานที่โรงพยาบาลเสร็จ พักยกไปหลายวัน เพราะงานแบบนี้เขาจะเรียกตัวก็ต่อเมื่อมีคนขาดงาน รู้ไหมว่าค่าแรงที่บริษัทต่าง ๆ ต้องจ่ายให้บริษัทจัดหางานที่ส่งคนงานแบบ DHL คือส่งถึงที่ เขาคิดแพงมากจ้า แต่บริษัทจัดหางาน...เขาจ่ายพวกเราตามกกฏหมายแรงาน ตามอัตราค่าจ้างขั้นต่ำแล้วแต่ตำแหน่ง หน้าที่ นี่ไงเขาถึงอยู่ได้ เปิดสาขากันยิ่งกว่า 7-11 เสียอีก หลายวันต่อมา นาตาลี ที่ตอนนี้กลายเป็นซี้ของแม่บุญ ๆ เคยทำผัดไทยไปให้ชิม พร้อมเพื่อนในแผนกเดียวกันอีกสองคน พากันติดใจแม่บุญกันเป็นแถว น้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาโทรมาหาทุกทีเวลามีงานด่วน แถมถ้าไม่อยากทำก็บอกไป นาตาลีคนดีก็จะอือ อือ.ฉันจะโทรหาคนใหม่ก็ได้ แต่คราวหน้าเธอต้องไปนะ..ขอนะจ๊ะแม่บุญ.. มันหาคนยากจ้า แผนกครัวน่ะ ที่มาสมัครกันมากมายเขาก็ไม่มีประสบการณ์เหมือนแม่บุญ ..ที่สำคัญไม่มีใบประกาศ เขาเลยไม่เอา รู้แบบนี้มันน่าเล่นตัว ขึ้นค่าตัวเสียจริง ๆ นะเนี่ย แต่อย่าเลย..กลัวนาตาลีไม่โทรเรียกอีก คราวนี้นอนนับดาวเล่นแน่ ๆ อ้าว..นาตาลีเขาโทรมาบอกว่าให้ไปทำงานที่บรัสเซลล์ เมืองหลวงของยุโรปนี่ไง วันที่ไป ขสมก. ขนส่งเมียกรู ...ประจำตัวขับพาไปส่ง ไปดูให้แน่ใจว่าไปถูกที่ ไม่หลงไปลงที่อื่น ขี้เกียจวิ่งตามหา ว่างั้นเถอะ เพราะเคยวิ่งรถกลับไปมาสองรอบเพราะแม่บุญนั่งรถไฟหลงทาง อิ อิ นาตาลีบอกว่าให้ไปที่ คาร์ฟูร์ สาขาใหญ่นะจ๊ะ ไปถึงแล้วให้แต่งเลย ..ไม่ใช่ ให้ไปรายงานตัวกับคุณเลขาแล้วเขาจะบอกเองว่าต้องทำอะไรบ้าง งานนี้ที่ต้องเตรียมตัวก็คือเครื่องแต่งกาย ใส่กางเกงสีดำ เสื้อแขนยาวสีขาว เอาแบบกลาง ๆ เพราะไม่รู้ว่าจะให้ไปทำอะไรแน่ พอไปถึงประชาสัมพันธ์โทรบอกเจ้าหน้าที่ให้ลงมารับ แล้วก็พาไปห้องใต้ดิน เดินวกไปวนมาจนมาถึงที่... เลขาฯ แจ้งว่า วันนี้จะมี Food testing โดยแม่บุญ และเชฟ ที่เขาจ้างมาจากบริษัทเดียวกับแม่บุญนั่นแหละ เราสองคนจะเป็นคนเตรียมอาหาร ๆ ที่ว่า คืออาหารกระป๋อง..แบบใหม่ที่บริษัทต่าง ๆ ส่งมาให้ชิม เพื่อให้คัดเลือกไปขายหน้าร้านว่างั้นเถอะ โดยเราสองคนจะทำการอุ่นอาหารแต่ละอย่าง จัดใส่จานให้สวยงาม ใส่อาหารอย่างละนิดไม่ต้องมาก อาหารมากมายหลายอย่างถูกยกลังมาไว้ข้างหน้า ห้องใกล้ ๆ กัน เป็นเหมือนห้องทั่ว ๆ ไป ตรงกลางมีโตีะ เก้าอี้ ให้สำหรับประชุมกันก่อน หลังจากนั้น จะมีอาสาสมัคร หรือบุคคลที่มาจากบริษัทที่เขาเชิญมา ให้มาชิม ในที่นี้จะมีคนที่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องอาหารมาชิมด้วย เพื่อจะได้แยกแยะว่ามันดี มีประโยชน์ อร่อยมากมายแค่ไหน ใกล้ ๆ กันมีคอก..ใช่จ้า เขากั้นเป็นคอก ๆ พร้อมกระดาษเช็ดปาก แก้วน้ำ ขวดน้ำ กระโถน..เอาไว้บ้วนทิ้ง เพราะอาหารมากมาย แค่ใส่ปากเคี้ยว ๆ ให้รู้รสชาติ แล้วคายทิ้ง ขืนกินหมดทุกอย่างท้องแตกตายพอดี แล้วยังมีใบประเมินผล ให้กากบาทว่าอาหารจานไหนที่กินแล้ว โดนใจ..ให้เขียนลงไป เพื่อฝ่ายประเมินผลเขาจะได้นำไปประชุมก่อนให้ฝ่ายจัดซื้อ ๆ มาขายให้ผู้บริโภคอย่างพวกเรานี่ไง ขอน้ำสักขัน น้ำลายหมดปากอธิบายยาว สิบโมงตรงเผ็ง คณะผู้บริหารและอาสาสมัครก็มาพร้อมหน้า แม่บุญกับเชฟ ร่วมกันทำงานในครัว เมื่อเป็นอาหารกระป๋องมันจะมีอะไรยาก แค่เปิด อุ่น จัดใส่จาน ส่งออก เดินไปเก็บ เอาของใหม่อุ่น เดินไปเสริฟ เดินไปเก็บ วนเวียนแบบนี้จนบ่ายกว่า ๆ ก็เป็นอันเสร็จพิธีการ จาน แก้วไวน์ มากมายกองเต็มไปหมด งานนี้ไม่ต้องล้างจ้า พรุ่งนี้เช้า พนักงานเขาจะมาทำความสะอาด หมดหน้าที่ แม่บุญเก็บของกลับบ้าน อะไรมันจะง่ายปานนั้น ดีกว่าไปทำที่ GSK บริษัทผลิตยา กับโรงพยาบาลเป็นไหน ๆ แถมได้ค่าจ้างเท่ากัน เพียงแต่เสียเวลาในการเดินทางหน่อยเท่่านั้นเอง ขสมก. มารอรับตรงเวลาอีกตามเคย บ้านนี้เขาเป็นโรคตรงต่อเวลากันทั้งบ้าน ถ้าสายสักสองนาทีแสดงว่าผิดปกติ ..ลูกสาว หลานสาว เมียเก่า เป็นโรคเดียวกันหมด ตอนนี้มันลามปามมาหาแม่บุญอีกด้วย ใครอย่านัดกับแม่บุญแล้วมาสายนะ ..เปิดแน้บกลับไปแล้ว.. มิเชลถามว่าเป็นไงบ้าง ? เล่าให้ฟังแกบอกว่าเออ..ค่อยยังชั่ว แม่บุญจะได้ไม่เหนื่อยไง ดีเสียอีก เสียแต่คราวหน้าแม่บุญต้องมาเองแล้วนะ รู้ทางแล้วนี่..ฉันว่าแม่บุญคงไม่หลงหรอกน่า สองสามวันต่อมา นาตาลีคนดีโทรมาตามตัวอีก แม่บุญ..ไปที่เดิมนะ เหมือนเดิม จ้าจะไปให้ทัน ไม่ต้องห่วง งานนี้ ขสมก.จริง ๆ เพราะต้องนั่งรถเมล์ด่วน ต่อด้วยรถรางใต้ดิน เพราะมิเชลแกไม่ชอบรถติดตอนเช้า ถ้านั่งรถเมล์เขามับัสเลนน์ วิ่งสบายไปไม่สายอีกต่างหาก วันนั้นอากาศค่อนข้างเย็น แม่บุญเลยใส่เสื้อสีขาว สามเสื้อยืดสีน้ำตาลทับ ค่อนข้างสุภาพเรียบร้อย แม่บุญไปถึงบริษัทตรงเวลา..เลขายิ้มให้แล้วก็บอกให้ไปห้องเตรียมอาหารได้เลย เอ..คราวนี้ไม่ใช่เชฟหนุ่มคนเดิม ผู้ชาย...อายุมากน่าจะประมาณหกสิบได้แล้ว แต่ยังดูกระฉับกระเฉงแข็งแรง ใส่ชุดเชฟ สวมหมวกทรงสูง มีผ้าเช็ดมือผูกหลวม ๆ ไว้เช็ดมือ มองมาที่แม่บุญ แล้วเอ่ยออกมาว่า ... เธอเองเหรอที่จะมาเสริฟวันนี้ ? ชื่อ อะไร ? มาจากไหน ? แล้วรู้หรือเปล่าว่าต้องมาทำอะไร ถามรัวเป็นประทัดเลย.. ชื่อ...มาจากประเทศไทย เออ..เบลเยียม ไม่รู้สิ ..เขายังไม่ได้บอกว่าให้มาทำอะไร ฉันคิดว่าทำเหมือนเดิม เหมือนครั้งที่แล้ว ... ทำอะไร ? เสริฟอาหาร ..ให้คนที่มาชิมอาหาร แต่วันนี้ไม่ใช่การชิมอาหาร...วันนี้เป็นวันเลี้ยงรับรองประธานบริษัท พร้อมกับคณะกรรมการสำคัญ ๆ อีกหลายคน ไม่มีใครบอกเธอเหรอ ? แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ .. แม่บุญ..อ้าปากแทบหุบไม่ลง ตายละหว่า ไม่มีใครบอกตู.เลย นาตาลีบอกว่าเหมือนเดิม .. ถึงได้ใส่กางเกงขายาวสีเทาอ่อน เสื้อขาว เสื้อกันหนาว ..กำลังนึก ๆ อยู่ว่ามันก็พอเป็นชุดเสริฟได้แหละน่า พอดีได้ยินเสียงตะวาดมาอีก คราวนี้เลยสะดุ้ง เลิกคิดเรื่องอื่นใด เธอจะมาเสริฟ เตรียมอะไรมาบ้าง ผ้าเช็ดมือสีขาวสำหรับถือจาน กระโปรง ? ตายแล้ว.. ว่าแล้วคุณเชฟ ..ก็ตะโกนเรียกเลขาเสียงดังลั่นห้อง ..มานี่หน่อย เลขาวิ่งหน้าตั้งเข้ามา เบรคแทบไม่อยู่ เพราะเชฟเล่นต่อว่าแบบประทัดงานตรุษจีน ใส่เป็นชุด เธอ.ให้ใครมาช่วยงานฉัน ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง ถามอะไรก็ไม่รู้เรื่อง โอ้ย..ฉันต้องเตรียมอาหารมากมายให้ประธาน ฯ แล้วใครจะเป็นคนเสริฟ ต้องจัดโต๊ะอีก รู้เรื่องหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไหนจะต้องเสริฟไวน์อีก ฉันตายแน่ ๆ .. เลขา...เออ..คือ ฉันโทรไปบอกบริษัทให้ส่งเขามา เพราะครั้งที่แล้วเขาทำได้ดี ฉันไม่อยากเปลี่ยนคนใหม่ ฉันว่าเขาน่าจะทำได้นะ เชฟ....ไม่รู้แหละ เธอไปเรียกเพื่อนเธอมาช่วยจัดโต๊ะ มาเสริฟ และเป็นผู้ช่วยฉันข้างบน ให้ผู้หญิงคนนี้ เตรียมของอยู่ข้างล่าง เตรียมจานชาม แก้วก็พอ เลขา...ค่ะ ค่ะ ฉันจะเรียกเพื่อนมาช่วยเชฟ ตามที่สั่งค่ะ ว่าแล้วเลขาก็ค่อย ๆ หลบหายไปทางประตู ทิ้งให้แม่บุญ ซึ่งตอนนี้สติ สะตัง เริ่มกลับคืนมา อะไรว่ะ ? มาถึงก็ว่า ๆ ๆ ๆ ไม่ถามสักคำว่าทำอะไรได้บ้าง เล่นคิดเอง ถามเอง ตอบเอง สรุปเอง เป็นไงเป็นกัน ต้องขอรบด้วยสักยก ..ว่าแล้วแม่บุญก็เอ่ยปาก ที่หุบมาเป็นเวลานาน แม่บุญ..... เชฟคะ ? เชฟ...เรียกทำไม ฉันกำลังปวดหัว แม่บุญ....อย่าพึ่งปวดค่ะ ฟังฉันพูดสักนิด อาจจะทำให้เชฟรู้สึกดีขึ้นก็ได้ค่ะ คือ ฉันเรียนจบด้านอาหารมาจากสถาบันที่ชื่อนี้ จากเมืองนั้น เรียนมาสามปี สอบผ่านจนได้ใบประกาศมาแปะข้างฝา การจัดโต๊ะ ที่เชฟว่า ฉันก็ทำมาหมดแล้ว ส่วนทำอาหาร ฉันก็เรียนมาเยอะพอควร แม้ว่าจะไม่เก่ง แต่ก็พอทำได้ค่ะ เชฟ....แล้วทำไมไม่พูด แม่บุญ....ก็เชฟไม่ถาม ? เชฟ....มองหน้าเหมือนไม่เชื่อมือ แล้วก็สบัดก้น หันไปหาเตาที่กำลังเตรียมทอดปลา แม่บุญ...เชฟจะให้ทำอะไร สั่งมาได้เลย เชฟ ...เก็บของที่ฉันเตรียมไว้ทั้งหมด ใส่รถเข็น อย่าให้ขาดอะไรเป็นอันขาด ของในนี้..หมายถึงในกระเป๋าแบบเก็บความเย็น..ไม่ต้องยุ่ง ฉันจะทำเอง แม่บุญ ..ได้ค่ะเชฟ ว่าแล้วก็ก้มหน้าก้มตาเก็บของตามที่เชฟสั่ง แกคงอารมณ์ดีขึ้นมานิดนึงตอนบอกกล่าวเล่าขานที่มาของแม่บุญ ตอนหนึ่งแกพูดขึ้นมา เชฟ...ฉันเคยอยู่เมืองไทยมาห้าปี ทำงานที่โอเรียเท็ล และโรงแรม..ห้าดาว แม่บุญจำชื่อไม่ได้ ฉันทำครัว ทำอาหารให้คนสำคัญ ๆ ของเมืองไทยได้ลิ้มรสอาหารฝรั่งเศสมาเยอะแล้ว แม่บุญ...อ้าปากค้างรอบสอง เหรอคะ ดีใจจัง แล้วชอบอาหารไทยไหมคะ ? เชฟ....ชอบสิ แต่มันเผ็ด ต้องไม่ใส่พริกถึงจะกินได้ ฉันชอบต้มยำกุ้ง อร่อยมาก คุยกันได้ไม่นาน เชฟก็บอกให้ขนของที่เตรียมไว้ทั้งหมดขึ้นไปที่ห้องที่เขาเตรียมไว้ แม่บุญเข็นรถเข็นไปพร้อมกับเพื่อนของเลขา ที่เขาส่งมาให้ช่วยเชฟในการจัดโต๊ะ และช่วยเหลือในครัว หีบ..ใบใหญ่ ภายในบรรจุ ช้อน ซ่อมของหวานของคาว เมื่อเปิดออกมาจะเป็นแบบสามชั้น ลดหลั่นกัน เชฟออกจะภูมิใจกับ หีบสมบัติ ใบนี้มาก เชฟ...แพงนะนี่ย ฉันลงทุนซื้อมาไว้ใช้เวลาจัดเลี้ยงคนสำคัญเท่านั้น อ้าวเธอ..มาจัดโตีะ ส่วนเธอ. แม่บุญ..ไปเตรียมของในครัวให้เรียบร้อย สาวที่ถูกสั่งมาช่วยจัดโต๊ะ เริ่มถามเชฟว่าต้องทำอะไร ยังไง เสียงเชฟอธิบายแว่ว ๆ ส่วนแม่บุญจัดของออกมาเรียง อาหารมีไม่กี่อย่างเพราะเลี้ยงแค่สิบสามคน พอจัดเสร็จแม่บุญอดไม่ได้ก็ออกไปเยี่ยม ๆ มอง ๆ ตามประสามคนมืออยู่ไม่สุข เดินไปเห็นสาวคนนั้นจัดแบบผิด ๆ ถูก ตำแหน่งของช้อน ซ่อม ช้อนของหวานมันต้องสวยงาม ปลายด้ามเท่ากัน หากจะลดหลั่นก็ต้องให้เหมือนกัน แต่เธอชอบลูกผสม มันดูไม่สวย ไม่ถูกต้อง .. แม่บุญดูแล้วก็เกิดอาการ วันสอบจัดโตีะกลับมาเยือน เลยค่อย ๆ เดินวน ๆ จัดการจัดเสียใหม่ พร้อมวางแก้วให้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง ส่วนผ้าเช็ดปาก เอามาพับ ๆ เสียหน่อยให้หน้าตาดีกว่าเดิม งานนี้เชฟแอบมอง...แต่ไม่ว่า ไม่พูดอะไร ปล่อยให้ทำจนเสร็จ ส่วนเพื่อนเลขา มองแล้วก็พูดกับเชฟว่า ไหนบอกว่าเขาทำไม่เป็น ทำได้ดีกว่าฉันอีก ... แล้วก็ได้เวลาเตรียมอาหาร มีหอยนางรมสด แล้วก็มีอะไรอีกอย่างจำไม่ได้ อบชีส และอีกอย่างก็มีชีสอีก คิดในใจว่าคลอเรสเตอรอลสูง ๆ ทั้งนั้นเลย ทำไมไม่เลือกให้คละ ๆ กัน อีกอย่างมีแต่ชีส เลี่ยนแย่เลย อาหารจานแรก เป็นสลัดและปลาทอดเนย..กับซอส เชฟบอกให้เอาผักสลัดใส่จาน แต่สาวเจ้าไม่มีความคิดเรื่องการจัดให้สวยงามก็ใส่ลงไปทั้งกำ งานนี้แม่บุญต้องกัดริมฝีปากไว้ ไม่ใช่จะกัดเขานะ อยากจะบอกว่ามันไม่สวย อยากให้ทำใหม่ เชฟแกมัวแต่ใส่ใจกับการทำอาหารหน้าเตา เลยไม่ได้มอง แต่พอแกหันมาเห็นก็ไม่เห็นว่าอะไร ส่วนจานหลักเป็นเนื้อแกะราคาแพง กินกับมันฝรั่ง แล้วก็ผักต้ม พร้อมซอส คราวนี้แม่บุญ อดไม่ได้เลยช่วยจัดแต่งเสียหน่อย ให้หน้าตาเธอดูดีกว่าเดิม ส่วนจานแรก พอเชฟกับสาวเจ้าเดินไปรับแขก แม่บุญก็รีบ ๆ เอาผักทั้งกำ แบ่งออกมามั่ง จัดเร็ว ๆ พอพวกเขาเดินมาแม่บุญก็ทำเป็นจัดของอย่างอื่น เชฟ..คุยเก่งจัง เดินไปเปิดไวน์ ให้ท่านประธานด้วยตัวเอง บรรยายสรรพคุณอาหารต่าง ๆ ที่จัดเตรียมมาเสริฟในวันนี้ คุยกันอีกสักพัก แกก็มาเตรียมทอดเนื้อ คราวนี้แม่บุญขอช่วยหน่อยเถอะ เพราะมันหลายกระทะ เชฟจะทำคนเดียวหมด ก็ให้รอกินจนเหงือกแห้งพอดี ทำไปก็ฟังแกบอกไปว่าต้องทำยังไง ส่วนสาวคนนั้นออกไปดูแลแขก เสริฟไวน์ หลังจากนั้นแกก็ให้แม่บุญออกไปเสริฟ ผ่านการสอบมาแล้ว ว่าเวลาเสริฟ ต้องทางด้านขวาเท่านั้น วางอาหารไว้หน้าแขกให้ถุกตำแหน่งและทิศทางเดียวกันหมด งานนี้ไม่ยาก แค่สิบกว่าคน ตอนสอบใหญ่สี่สิบกว่าคน ทำมาหมดแล้ว อิ อิ เชฟมายืนคุมด้วยสายตา แต่หน้าแกยิ้ม ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย หลังจากการเลี้ยงรับรองผ่านไป ก็ต้องเก็บของลงไปห้องครัวข้างล่าง พึ่งรู้ความลับของเชฟว่าทำไมไม่ให้แตะกระเป๋าเก็บความเย็น เพราะเนื้อมากมาย ราคาแพง ยังนอนเรียงกันอีกมากมายพอที่จะเป็นอาหารเย็นสำหรับสี่ ห้าคนได้สบาย ๆ งานนี้เชฟรีบปิดกระเป๋าแต่แม่บุญเห็นเสียแล้ว เฮ้อ..ไม่ว่าที่ไหนก็หมือนกันหมดเนาะ ดูก็รู้ว่าแกเตรียมมาเกิน เพราะเงินที่จ่ายเป็นเงินบริษัท เก็บของแล้วแม่บุญก็ลากลับบ้าน อีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมา นาตาลี โทรมาตามอีก แม่บุญ...ไปที่เดิมนะ ..คราวนี้เชฟ....เขาระบุตัวแม่บุญ ให้ไปทำงานด้วย ....อ้าวเหรอ ..งงง แต่..นาตาลี ฉันไปไม่ได้ ฉันมีงานจัดเลี้ยงพอดี ต้องขอโทษด้วยนะ บอกเชฟด้วยว่า ฉันขอโทษและขอบคุณที่เรียกใช้บริการฉันอีก... แล้วก็เล่าให้มิเชลฟัง มิเชลหัวเราะ ว่าเชฟ..คงเห็นแล้วว่าแม่บุญทำได้จริง ๆ ถึงได้ระบุตัวมา แต่น่าเสียดายที่เรามีงานรับจัดเลี้ยง เลยต้องให้เขาหาคนอื่นไปแทน จนถึงวันนี้..ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ที่นาตาลีไม่ได้โทรมาเรียกตัวไปทำงาน เพราะเข้าใจว่าแม่บุญไปเมืองไทย ส่วนแม่บุญ...ได้งานที่ใหม่เป็นงานประจำ ทำอาหารตามเคย แต่..ทำในหอพักหญิงของมหาวิทยาลัย...งานนี้ทำคนเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ อย่าลืมติดตามกันนะคะ   Create Date : 05 กรกฎาคม 2554 31 comments Last Update : 5 กรกฎาคม 2554 1:14:42 น. Counter : 2109 Pageviews. Share Tweet

เจิมมมมมม   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 5 กรกฎาคม 2554 1:39:05 น.

ตอนแรกฟังแม่บุญเล่าเรื่องไปเรียนทำอาหาร ทำเอาไก่เคลิ้มอยากตามไปเรียนเป็นเพื่อนเลย แต่พอมาฟังตอนนี้ มันไม่ได้ง่ายๆเลยนะนั่น วิ่งรอกทำตรงโน้นทีตรงนี้ที สมบัติ ข้าวของเครื่องใช้ มันจะชินมือหรือแม่บุญ??? และเผื่อไปเจออาหารที่เราไม่ชอบนี่ ต้องชิมอีกด้วยป๊ะ แล้วมันจะอร่อยยังงัยเน้อ...คิดไม่ออกจริงๆ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 5 กรกฎาคม 2554 1:46:20 น.

"หัวใจ" อาจเป็นตัวสร้างความรู้สึก "รัก" แต่จะยืนยาวหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับ "ความผูกพัน" ที่คนสองคนมีให้กัน สวัสดีจ้า เข้ามาเยี่มชม มาทักทายกัน   โดย: vootb 5 กรกฎาคม 2554 4:27:44 น.

งานที่ได้รับจากบริษัทจัดหางานนี่หลากหลายจริงๆ นะคะ ยากบ้างง่ายบ้าง 2 งานที่ทำนี้ง่ายกว่า 2 งานแรก ได้ประสบการณ์ที่หลากหลายจริงๆ 2 งานนี้อ่านสบายไม่ต้องเครียดและลุ้นแทน เพราะพี่ไก่ผ่านงานยากกว่านี้มาแล้ว 2 งานนี้เลยดูเป็นง่ายไปเลย เพียงแต่เชฟด่วนตัดสินพี่ไก่ซะก่อน พอได้เห็นผลงานก็ยอมรับในความสามารถ เชฟฝรั่งก็แอบมุบมิบของเหมือนกันเหรอเนี่ย อ่านเพลินๆ ก็จบอีกแล้ว จะรออ่านตอนหน้านะคะ   โดย: ทิพย์ IP: 122.105.233.124 5 กรกฎาคม 2554 4:38:28 น.

โดย: นาฬิกาสีชมพู 5 กรกฎาคม 2554 4:44:43 น.

มาติดตามอ่านค่ะ ตอนต่อไป งานคงหนักนะคะ ต้องทำคนเดียวหมดทุกอย่าง   โดย: Sky With Rainbow 5 กรกฎาคม 2554 7:14:24 น.

กำลังอ่านเพลิน ๆ จบซะแล้ว   โดย: เนินน้ำ 5 กรกฎาคม 2554 10:47:03 น.

การเรียนทำอาหาร..เรียนจบแล้วก็ต้องหาประสบการณ์ คนที่จบแล้วออกมาเปิดร้านเลย..ไม่นานก็หอบผ้ากันเปื้อนกับชุดกลับบ้าน เพราะมันไม่เหมือนตอนเรียน การฝึกงาน..ยิ่งหลายแห่ง หลายสถานที่ หลายความแตกต่าง จะทำให้ได้รู้จักที่จะรับมือกับเหตุการณ์ต่าง ๆ การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า การตัดสินใจ ที่สำคัญได้เรียนรู้..รู้จักคน ว่าจะปรับตัวในการทำงานให้เข้ากับคนอื่น ๆ ได้อย่างไร ซึ่งสำคัญมากที่สุดสำหรับแม่บุญ พอไปรับจัดงานเลี้ยง ไม่ว่าจะเจอสถานการณ์ยังไง แม่บุญ..จะเย็นเป็นหิมะ เพราะเจอมาหมดแล้ว แขก..เสียอีกที่คิดมากจนนอนไม่หลับ กลัวงานจะออกมาไม่ดี กลัวไม่มีคนกินอาหารแปลก ๆ ..เพราะความไม่คุ้นเคย สิ่งเหล่านี้ หากได้เผชิญกับมันมาก่อน เรื่องใหญ่จะกลายเป็นเรื่องเล็ก แขกหลาย ๆ คน หลาย ๆ ครั้งที่แอบถามมิเชลว่า ภรรยาเธอทำใจยังไง ถึงได้นิ่งจัง ทั้ง ๆ ที่ทำครัวคนเดียว เลี้ยงคนกินมากมาย เขาไม่สั่น ไม่กลัวอะไรเลย มิเชลได้ยินก้หัวเราะหึ ๆ บอกว่า เขาทำอาหารไป ทำสมาธิไปนะสิ ใจมันจดจ่อ เลยคิดเรื่องอื่นไม่ทัน... อีกอย่าง...การคำนวณระยะเวลา คิดล่วงหน้าว่าจะทำอะไรก่อนหลัง เพราะอาหารออกไม่พร้อมกัน หากนานเกิน คนกินรออออ....นานเกินไป คิดถึงตัวเราที่ต้องรอนาน ๆ เวลาไปร้านอาหาร ทั้งหิว ทั้งหงุดหงิด ทั้งหมด มาจากประสบการณ์ทั้งนั้น นี่เองแม่บุญถึงได้วิ่งรอกเป็นลิง หลาย ๆ ท่านคงเข้าใจมากขึ้นแล้วตอนนี้ ไม่นานมานี้เจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนด้วยกัน เธอเดินกระเผกมากินข้าวร้านแม่บุญโดยไม่รู้มาก่อน เจอหน้ากันเธอตกใจและดีใจไปพร้อม ๆ กัน กอดเสียแน่น หายใจแทบไม่ออก เธอบอกว่าคิดถึงฝีมือทำอาหารของแม่บุญ ของว่างต่าง ๆ ที่แม่บุญขยันทำของแปลก ๆ ไปให้กิน บรรยายสรรพคุณกับเพื่อนที่มาด้วยเสียยาว เขินไปเลย แม่บุญดีใจที่เป็นหญิงไทยคนเดียวในชั้นที่เพื่อน ๆ รักปานจะกลืนแทนข้าว..วันนั้นเธอกินของว่างฝีมือแม่บุญสามอย่างยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง..บอกว่าอร่อยเหมือนเดิม   โดย: Maeboon 5 กรกฎาคม 2554 11:45:23 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ อ่านเพลินเลยค่ะ สนุกอีกแล้วค่ะ   โดย: phunsud 5 กรกฎาคม 2554 12:17:46 น.

แวะมาอ่านด้วยคนค่ะแม่บุญ อ่านเพลินเลย แม่บุญเล่าได้สนุกมากๆค่ะ เป็นประสบการณ์ที่ดีจริงๆ แอบชื่นชมแม่บุญอยู่ห่างๆ แม่บุญเก่งและขยันมากๆค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่แวะไปเดินเล่นตลาดนัดด้วยกันค่ะ นกว่าถ้าแม่บุญมาห่อปอเปี๊ยะที่นี่ ต้องสวยและน่าทานมากๆแน่นอนค่ะ มีความสุขมากๆค่ะวันนี้ รออ่านตอนต่อไปนะคะ   โดย: LoveParadise 5 กรกฎาคม 2554 12:49:42 น.

ตามคห.8 ของแม่บุญ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ ประสบการณ์นี่สำคัญมาก คนมีประสบการณ์ขณะที่กำลังทำอาหารอย่างหนึ่ง ในหัวสมองต้องวางแผนไปอีก 2-3 สเต็ปข้างหน้าแล้ว เคยฝึกงานตอนเรียนคอร์สทำอาหาร ตอนสอบนี่หัวหมุน วิ่งพล่าน กลัวไม่ทันเวลาที่จำกัด ถ้าให้ทำงานจริงๆอย่างแม่บุญนี่ นึกไม่ออกว่าตัวเองจะอยู่ในสภาพไหนเลย   โดย: Sky With Rainbow 5 กรกฎาคม 2554 13:00:52 น.

ตามมาดูแม่บุญกระทบไหล่เชฟห้าดาวค่ะ โอ้ เค้าไม่ได้แจ้งเรื่องการเตรียมตัวก่อน ทำเอาเครียดเลยนะคะ เชฟระบุเจาะจงขอตัวแม่บุญวันหลัง แสดงว่าทำงานได้ดีมาก น่าดีใจจัง ไว้จะมาติดตามตอนต่อไปค่ะ   โดย: diamondsky 5 กรกฎาคม 2554 15:59:30 น.

มาส่งความคิดถึงพร้อมเครื่องดื่มเย็นๆค่ะ แม่บุญเขียนสนุก...อ่านเพลิน เป็นนักเขียนได้เลยนะคะเนี่ย   โดย: ร่มไม้เย็น 5 กรกฎาคม 2554 18:30:09 น.

แวะมาลงชื่อแปะทักทายไว้ก่อน หัวเรื่องน่าสนใจทั้งนั้นเลย..นิ วันนี้เพิ่งกลับจากโรงเรียน ทำงานบ้านเสร็จแล้วจะมาอ่านค่ะ แม่บุญ   โดย: Sao'Padlung 5 กรกฎาคม 2554 18:36:44 น.

โห..แม่บุญ ป้าโอแวะมาอ่านตั้งแต่สิบโมงเช้าแล้วจ้า... สามทุ่มแม่บุญเพิ่งจะไปตาม   โดย: เนินน้ำ 5 กรกฎาคม 2554 20:58:54 น.

ตาฟ่าฟาง ติงน่องนอยคุณป้าโอ อย่างอนนะจีะ   โดย: Maeboon 6 กรกฎาคม 2554 12:10:05 น.

หูย..ใครจะไปคิดเล็กคิดน้อยงอนแม่บุญได้ลงคอ ทั้งที่อุตส่าห์มาเล่าประสบการณ์ดี ๆ ให้พวกเราฟังละค่ะ เห็นด้วยกับแม่บุญค่ะว่าการทำงานทุกอย่างต้องมีการวางแผนล่วงหน้า เวลาทำกับข้าวก็เหมือนเราทำงานหนึ่งอย่าง ยังต้องลำดับความคิดว่าทำอะไรก่อนหลัง แล้วทำเรื่องยากให้มันง่ายเข้าไว้ ที่สำคัญใช้เวลาไม่มากด้วย เห็นบางคนเล่าว่าทำอาหารบ้าน ๆ แต่ละมื้อใช้เวลา 3 ชั่วโมง ฟังแล้วเหนื่อยแทน และเสียดายเวลาด้วยเนอะแต่ถ้าว่าง ๆ ก็คงไม่เป็นไร ที่ทำงานป้าโอมีบางคนชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ งานธรรมดาก็ทำซะดูเว่อร์ บางทีเห็นแล้วก็รำคาญค่ะ ที่พูดไม่ใช่ว่าเราดีกว่าคนอื่นนะคะ แต่อยากให้คิดและทำอย่างเป็นระบบ เพราะเราสามารถนำไปใช้กับอย่างอื่นได้ด้วยน่ะค่ะไม่ใช่แค่ทำอาหาร ขอชมว่าแม่บุญเก่งมาก ๆ ค่ะ ทั้งเรื่องงานและเรื่องการเขียน เห็นด้วยกับเม้นท์ข้างบนค่ะว่าน่าจะเขียนหนังสือด้วยนะคะ เพราะเรื่องเล่าของแม่บุญน่าสนใจค่ะ อ่านได้ไม่เบื่อเลย   โดย: เนินน้ำ 6 กรกฎาคม 2554 12:59:20 น.

สวัสดีค่า มาให้กำลังใจแม่บุญสู้ๆกับงานใหม่นะคะ ^^ ใครๆเห็นผลงานแล้วก็ติดใจแม่บุญกันทั้งนั้น ชักอยากจะลองบ้างแล้ว 555 สเปนมีอะไรให้เที่ยวอีกเยอะค่ะ ต้องค่อยๆเก็บไปเรื่อยๆ หวังว่าซักวันคงได้มีโอกาสไปเก็บแถวเบลเยี่ยมบ้างค่ะ อิอิ.. ^^   โดย: Panino 6 กรกฎาคม 2554 13:02:46 น.

แวะมาหาค่ะ หลังจากต้องไปนั่งขายกุ้งตากแดดหน้าดำตัวดำเสียหลายวันเลย เห็นพี่ไก่ทำอาหารแล้วก็อยากกินกุ้งที่มีสดดดดดพี่ไก่ต้องทำได้อร่อยมากกก กุ้งเองทำกับข้าวไม่เป็นค่ะ พักผ่อนด้วยน่ะค่ะวิ่งรอกทั้งวันสุขภาพจะแย่เอาค่ะ   โดย: กุ้ง (kungviyada ) 6 กรกฎาคม 2554 14:17:36 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ วันนี้นกเอาดอกไม้สวยๆมาฝากค่ะ สดชื่นๆด้วยกันนะคะ   โดย: LoveParadise 6 กรกฎาคม 2554 15:10:13 น.

คุณป้าดอจ๋า สำนักพิมพืไหนเขาจะกล้าเอาเรื่องของแม่บุญไปพิมพ์ อิ อิ กลัวเจ๊งละไม่ว่า ก็มีแต่คนกันเองนี่แหละที่มาอ่าน อาให้กำลังใจกัน ว่าแล้วก็ขอขอบพระคุณทุก ๆ ท่านอีกมากมายจากใจ ที่ให้ดอกาสแม่บุญได้เขียนเล่าเรื่องราวประสบการณ์ให้พี่ ๆ น้อง ๆ ได้อ่าน หากจะเกิดประโยชน์ต่อผู้หนึ่งผู้ใดก็ขอยกความดีนี้ให้กับสัมมาอาชีพของตัวเอง ที่ได้ทำมาหากินมาจนถึงตอนนี้ ... สาธุ   โดย: Maeboon 6 กรกฎาคม 2554 20:45:41 น.

พอจะเข้าใจเล็กน้อย ถึงอรรมณ์การทำงานแบบฝรั่ง ไม่้ไหว ขอทำงานแบบไทยเงินเดือนนิดหน่อยก็ยอม   โดย: VET53 6 กรกฎาคม 2554 21:24:29 น.

ยินดีครับ ที่มาชิมมังคุดบล็อกของคนบ้านๆ 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 6 กรกฎาคม 2554 21:54:44 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ เมื่อคืนหลับค่ะเลยไม่ได้อัพบล๊อคตามเวลาเดิม เมื่อวานทานกับไข่เจียวค่ะ ลืมไปเนอะ ถ้าทานกับไข่ต้มยางมะเติมน่าจะเวิร์คกว่า เอาไว้ทำคราวหน้าจะต้มไข่เผื่อแม่บุญนะคะ   โดย: เนินน้ำ 7 กรกฎาคม 2554 10:55:12 น.

แวะมาทักทายตอนเที่ยงค่ะ ทานข้าวเที่ยงให้อร่อยนะคะ   โดย: ::ชีสเค้ก_ฟองเบียร์:: 7 กรกฎาคม 2554 12:21:04 น.

สววัสดีครับคุณแม่บุญ อ่านแล้วรู้สึกปลื้มคุณแม่บุญมากๆเลย ทั้งเก่ง ทั้งมั่นใจ เชิดชูคุณธรรม รักความยุติธรรม อิอิ คนเก่งส่วนใหญ่จะนอบน้อม ถ่อมตน แต่บางครั้งถ้าโดนดูหมิ่น ความรู้ความสามารถ นี่ก็ต้องแสดงวิทยายุทธ ให้ประจักษ์กับสายตากันบ้าง ปล.วันนี้ศิษย์หลาน เอาผัดไทหัดทำครั้งแรกมาฝากท่านอาจารย์ให้ช่วยชี้แนะด้วยครับ   โดย: multiple 7 กรกฎาคม 2554 14:36:36 น.

คุณศิษย์หลาน multiple คนแรกในประเทศไทย อุตส่าห์ลงมือผัดไทยมาให้กิน งานนี้ไม่ชิมก็ต้องอดกินของอร่อย ถ้าเป็นแม่บุญหากอยากจัดจานให้สวยไว้รับแขกสาว ๆ พอผัดเสร็จแม่บุญจะเอาตะเกียบมาหนึ่งอัน ม้วน ๆ เส้นให้หมุนตามตะเกียบแล้ววางตามยาว หรือทรงสูง จากนั้นจะเอากุ้งตัวโต ๆ มาทอดให้สวยแล้วประดับข้างบน รายรอบด้วยด้วยกุ้งตัวรอง หาใบกุ๋ยช่ายตัดให้เป็นเหมือนใบตาลสักสองใบมาเสียบ ๆ โรยด้านข้างด้วยถั่วงอกเด้ดหาง ถั่วกระเทาะพอให้แตกให้เห็นเป็นเมัด นิดหน่อยโรย ส่วนม่ะนาวผ่าครึ่ง แล้วสไลด์ให้เป็นวง วางข้าง ๆ นึกภาพตามนะศิษย์หลาน เอาใจช่วยนะจ๊ะ   โดย: Maeboon 8 กรกฎาคม 2554 0:25:56 น.

อ่านเพลินไปเลยครับ   โดย: เท่าไหร่เท่ากัน 10 กันยายน 2554 8:20:56 น.

ครับ หนุกดี Samsung UN55C7000 Samsung UN55C8000 Samsung UN55D7000 Samsung UN55D7900 Samsung UN55D8000 Samsung UN60D7000   โดย: babooloo 5 พฤศจิกายน 2554 11:31:15 น.

วันนี้ตามติดพี่ไก่มาหลายเรื่องเลย มาติดใจเชฟ คนสุดท้ายมียักยอก ...เอ หรือแกติดนิสัยมาจากบ้านเรา เวลาไปช่วยงาน...น้อ   โดย: ณี IP: 80.60.189.81 29 พฤศจิกายน 2554 19:37:57 น.

อ่านนานแล้ว พักตามั่งนะหนูณี เดี๋ยวสายตาเสีย พี่จะเสียลูกค้า   โดย: Maeboon 29 พฤศจิกายน 2554 21:13:58 น.