งานเทศกาลอาหารไทย ที่เบลเยียม ขายอาหารงานไทยแฟร์ เบลเยียม 20 August 2011 หลังจากหายป่วย นานจนเกือบเปื่อยยยย ก็ได้เวลาลุกขึ้นมาทำงานเตรียมอาหารไปขายในงานไทยแฟร์ ที่จัดไกลจากบ้านแม่บุญขับรถประมาณสองชั่วโมง แบบตามกฏ แต่ถ้าไปกับขาซิ่งแบบมิเชล ชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึง นี่ขนาดส้นเท้าแตกละเอียดตอนตกจากที่สูง กับอายุปูนนี้ ก่อนหน้านี้จะขนาดไหน ??? งานไทยแฟร์ที่ว่า ที่เบลเยียมจะมีสองงาน งานแรกจะจัดมานานกว่า จัดโดยสถานทูตไทยที่นี่ร่วมกับร้านค้า ขายอาหาร จัดที่เมืองหลวง บรัสเชลล์ เปิดเทศกาลอาหารไทยให้กับชาวต่างชาติได้ิ้มลองชิมอาหารไทย ในราคามิตรภาพ ส่วนคุณภาพและปริมาณ แล้วแต่ร้านค้า แฮะ ๆ ราคาบังคับไม่เกิน 5 ยูโร จ้า แต่ก่อน ตอนเปิดงานปีแรก มันขายราคานี้ได้หรอก เพราะผักราคาไม่เกิน 10 ยูโร ต่อกิโล กะทิ หนึ่งกล่อง ไม่เกิน 2 ยูโร ตอนนี้ราคาผักเกือบ 20 ยูโร กะทิ ขึ้นมาเกือบ 5 ยูโร ต่อกระป๋อง ขายไปเช็ดน้ำตาไป ข้าวก็ขึ้นราคา ลูกค้าก็อยากกินอิ่ม เอาเนาะ ช่วยกัน สร้างชื่อเสียงให้ประเทศ ปีนี้แม่บุญไม่ได้ไปร่วมงานด้วย เพราะติดงานรับจัดเลี้ยงที่เขาจองมาข้ามปี งานจัดตรงกันพอดี ต้องรักษาคำพูดจ้า แม้จะได้กะตังค์น้อยกว่าก็ต้องทำตามที่รับปากไว้ งานที่สอง เขาจัดกันที่เมืองชายทะเล Bredene ปีนี้จัดเป็นปีที่สาม ประสบผลสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ คนจัดเป็นเพียงหญิงไทยตัวเล็ก ๆ ที่มีอุดมการณ์ อยากเผยแพร่ อาหารและวัฒนธรรมไทยให้ต่างชาติแถบโน้นได้รู้จักเมืองไทยกันมากขึ้น โชคดีที่มีคุณพ่อสามี เคยทำงานเป็นหัวหน้าระดับใหญ่โต เลยสามารถเกณฑ์สมัครพรรคพวกซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นผู้มีหน้าที่การงานระดับประเทศ มาช่วยเก็บขยะในงานได้อย่างน่าทึ่ง แถมแต่งกายเสื้อม่อห่อม ผ้าขาวม้าผูกเอว แต่เป็นฝรั่งหัวแดงกันทั้งนั้น แล้วจะไม่ให้ประสบความสำเร็จล้นหลามได้ไง ที่ Bredene ปีแรก แม่บุญไปทำอาหารและแกะสลักโชว์ คนมารุมกันเหมือนผึ้งตอมดอกไม้ อิ อิ พูดให้ดีขึ้นมาหน่อยเนาะ ปีที่สอง สาม ของด .หันมาจับกะทะ ทำอาหารไทยขายกับเขามั่ง โดยทำห่อหมกปลา ผัดไทย ปอเปี๊ยะสดเวียดนาม อ้าว ไหนว่าไทยไงแม่บุญ เอาน่า ฝรั่งชอบกิน เพราะช่วงที่จัดอากาศมันร้อนได้ที่พอดี กินอะไรสด ๆ น่ะ ชื่นใจจะตาย ขายดีด้วยนะ .. ปีนี้ ทำเพิ่มขึ้นมาอีกนิด มีกุ้งห่มผ้า ซาโมซ่าไส้กระหรี่ไก่ ปอเปี๊ยะสด แกงกระหรี่ไก่ แกงฮังเล ผัดไทยเส้นจันทน์ และวุ้นเส้น มาเพิ่ม งานนี้เตรียมทำของว่างไว้ล่วงหน้า แล้วจับแช่แข็งเลยทันที ขอยืมกล่องโฟมแบบพิเศษ จากเจ้านายที่ร้านมาขนของแช่แข็งและเนื้อไก่ ไอ้เจ้ากล่องที่ว่า มันดีเหลือเชื่อ เก็บอาหารแช่แข็งแบบแข็งยันนาทีสุดท้าย สามทุ่ม โดยน้ำแข็งยังแกะแข็งเป๊ก เหมือนเอาออกจากตู้แช่แข็งใหม่ ๆ เลยทีเดียว ที่เมืองไทยตอนนี้อาจจะมีขายแล้ว คล้าย ๆ กระติกน้ำแข็งนั่นแหละ แต่คุณภาพคับกล่องจริง ๆ แม่บุญมีอยู่ใบแต่ไม่ดีขนาดนี้ ซื้อเองไม่ไหวเพราะแพงเหลือเกิน ก่อนวันงานสองวัน แม่บุญขอลาหยุด เพราะต้องทำอะไรมากมาย เตรียมอุปกรณ์ เตรียมรายการของที่ต้องซื้อ ทั้งของแห้ง ของสด ทำน้ำซอสไว้ราดปอเปี๊ยะเวียดนาม ซอสผัดไทย วันศุกร์เช้าไปตลาดตั้งแต่ไก่ยังงัวเงีย ยังไม่ขัน กลับเข้าบ้านไก่ออกไข่พอดี งานนี้เหมาไข่ไก่มาสามแพค เพราะต้องทำผัดไทย มิเชล .สามีในฝันของสาว ๆ หลายคน เพราะพี่แกช่วยหั่นผัก หั่นไปสิบกิโล ดีนะไม่นอนละเมอมาหั่นแม่บุญ พูดแล้วเสียว หั่นแล้วก็ล้าง ปั่นเอาน้ำออก ใส่กล่องพลาสติคขนาดใหญ่ ปิดด้วยกระดาษ ซับและเก็บความชื้นผักจึงยังสดเมื่อเอาออกมาผัด บ่าย ๆ แกก็ไปเริ่มทะยอยเก็บของ อุปกรณ์ทั้งหมดลำเลียง และจัดให้ลงตัว รถตู้เล็ก ๆ ของเราใครจะเชื่อว่ามันจุได้อย่างเหลือเชื่อ แทบทุกตารางนิ้วถูกจัดของใส่ให้ได้มากที่สุด หากต้องจัดใหม่ไม่รู้ว่าจะทำได้อย่างเดิมหรือเปล่า ตีสามห้าสิบ นาฬิกาที่ตั้งยังไม่ดัง แต่เราสองคนตื่นโดยอัตโนมัติ อาบน้ำ ซดกาแฟเรียกความสดชื่นคนละแก้ว ที่เหลือเทใส่กระติกเอาไปกินด้วย ของในตู้เย็น ตู้แช่แข็งถูกลำเลียงลงกล่องเก็บความเย็น แล้วก็ช่วยกันแบกลงบันไดไปใส่รถ ที่อพาร์ทเม้นท์เล็ก ๆ ของเรา มีสามชั้น ๆ บนสุดที่เราอยู่ จะเห็นวิวทุกมุมมอง แต่ไม่มีลิฟต์จ้า แขกที่มาบ้านหากแก่ อิ อิ หรือเป็นโรคปวดเข่า แย่หน่อย แต่เราสองคนเดินกันจนชินแล้ว ดีนะบริหารขาไง หัวใจด้วย ตีห้าตรงเป็ง ที่มิเชลออกรถเดินหน้าไปที่เมืองชายชะเลที่ว่า อากาศตอนเช้านี่สดชื่นจริง ๆ วันนี้เป็นวันที่อากาศดีที่สุดในรอบสิบกว่าวันที่ผ่านมา ที่ฝนตกตลอด แต่วันนี้แสงแดดทั้งวัน บนท้องถนนเลยมีรถที่มุ่งหน้าไปเมืองชายทะเลกันเยอะขึ้น แม่บุญไม่ได้หลับเลยจ้า นั่งเป็นเพื่อนมิเชลไปจนถึงที่ หกโมงครึ่งพอดีที่รถไปจอดที่ลานจอดรถ ต้องรอให้เขาเปิดให้รถเข้าได้ตอนเจ็ดโมง แม่บุญเลยถือโอกาสสำรวจสถานที่เสียหน่อย ปีนี้เขาจัดบูชเพิ่มขึ้นเพราะมีแม่ค้าอยากขายของกันเยอะ อาหารที่ขายจะมีซ้ำบ้างเป็นเรื่องปกติ แต่คนจัดพยายามไม่ให้มีซ้ำเยอะ เพราะต้องการให้หลากหลาย มีคนไทยที่เหมารถมาจากเยอรมัน มากันห้าคน เป็นทีมที่แข็งมาก เพราะตระเวณไปขายอาหารไทยแทบทุกแห่ง ทั้ง เยอรมัน เบลเยียม ลักแซมเบอร์ก สวิสฯ เนเธอร์แลนด์ อาหารที่ขายก็ก๋วยเตี๋ยวต่าง ๆ ไก่ย่าง หมูทอด ส้มตำ ปลาทอด ข้าวเหนียว ทำกันเป็นล่ำเป็นสัน เห็นแล้วอดทึ่งไม่ได้จริง ๆ ถามเรื่องการเสียภาษี ว่าเสียยังไง เพราะงงงง แต่น้องที่มาบอกว่าเจ้าของร้านจัดการ เลยไม่รู้ว่าทำยังไง ? เจ็ดโมงครึ่ง เราลำเลียงของลงรถไปไว้ในเต้นท์ที่จัดให้ แล้วก็เริ่มจัดข้าวของให้เป็นที่เป็นทาง เต้นท์กว้างมากวิ่งไล่จับกันได้สบาย เลยไม่อึดอัด เพราะข้าวของเยอะเหลือเกิน มิเชล...รู้งานเป็นอย่างดี เพราะทำมาสองครั้งแล้ว แกจะเป็นฝ่ายศิลป์ จัดตกแต่งเต้นท์ ด้วยร่มเชียงใหม่อันเล็กเอามาห้อยหน้าร้าน ผ้าชาวเขาสีน้ำเงินเข้มเขาที่ซื้อมาจากเชียงใหม่ถูกนำมาปูทับกระดาษสีฟ้า ให้มีสีสัน กระดาษที่ตัดเป็นลวดลายสวยงามคล้ายตุง จากเชียงใหม่อีกแหละ เอามาแขวน หากมองจากมุมอื่นมาที่ร้านจะโดดเด่นกับร่มและผ้าชาวเขาเป็นอันมาก แม่บุญ....หันหน้าหันหลัง จัดอุปกรณ์ครัว ดูว่าวางตรงไหนจะสะดวกมือที่สุด เอาสะดวกตัวเองให้มากเพราะพอถึงเวลาทำไม่มีเวลาแก้ไขอะไรแล้ว สิบโมงกว่า ๆ แม่บุญเริ่มเห็นฝรั่งเดินเข้ามาชมร้านค้าต่าง ๆ ที่จัดเสร็จแล้วบ้าง ยังไม่เสร็จบ้าง แม่บุญเองก็ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเช่นกัน อาหารที่แม่บุญทำมาขาย มี แกงกระหรี่ไก่ ผัดไทยเส้นจันทน์และวุ้นเส้น ปอเปี๊ยะสดเวียดนาม กุ้งห่มผ้า ซาโมซ่า และแกงฮังเล ที่กล้า ๆ กลัว ๆ ว่าฝรั่งจะกินได้ไหม น้องที่จัดงานบอกว่าลองดูเพราะแปลกเขาอาจจะ...ชอบ แม่บุญซื้อเนื้อหมูมาทำร่วมห้ากิโล.. เยอะนะ สิบเอ็ดโมง ลูกค้าคนไทยรายแรก มาซื้อปอเปี๊ยะเวียดนาม ขณะเดียวกันแม่บุญก็ลงมือทำแกงกระหรี่ไก่ ที่รวนไก่มาแล้ว และต้มมันฝรั่งมาแล้วเช่นกัน เพียงแต่ผัดเครื่องแกง เติมกะทิ แล้วก็ตั้งหม้อทิ้งว้เลย เครื่องทอดของว่าง..มันไม่ทำงาน...หรือมันยังไม่ตื่น หรือขี้เกียจ...แม่บุญร้องจ๊าก เรื่องใหญ่แน่ ๆ ทำไงดี ดีนะที่เขาให้ใช้ไฟฟ้าได้ เราเตรียมเตา Induction ที่เร่งความร้อนได้ถึง 3000 watt มาสำรอง ใช้กระทะทอด มิเชล..เหงื่อแตกเลย เพราะร้อน จากนั้นกุ้งห่มผ้า ซาโมซ่า ก็ลงไปนอนแช่น้ำมันร้อน ๆ เป็นที่สนุกสนาน เตรียมให้ลูกค้าได้ลิ้มลอง ขอบอกหน่อยหนึ่งว่า กุ้งของแม่บุญ กรอบนานมาก แป้งไม่เหี่ยวเหมือนเจ้าของ ซาโมซ่าก็อร่อยจ้า กรอบเช่นกัน จำได้ว่าแขกเริ่มกินกันเช้ามากกว่าปีที่ผ่านมา แม่บุญเริ่มขายหลังเที่ยงไปเล็กน้อย เส้นผัดไทยที่เตรียมไว้หนึ่งลัง มี 34 ห่อ ถูกนำมาแช่น้ำครั้งแรกสิบสองห่อ ต่อมาเพิ่มอีกครั้งละห้า จนหลัง ๆ ไม่ได้นับ เพราะไม่มีเวลา ได้แต่เท ๆ แช่น้ำให้เร็วที่สุดเพราะลูกค้าเมื่อเห็นผัดไทยใหม่ ๆ ร้อน ๆ ก็มายืนรอเลยทีเดียว แม่บุญยืนผัดไม่ได้วางตะหลิว มิเชลเป็นคนตักขาย แล้วแม่บุญก็กะโดดไปหุง ข้าว ไปทอดของว่าง วิ่งสลับกับมิเชลตอนแกไปล้างกระทะให้ เตาแก๊ส..เกือบหมดถัง ไข่สามแพคหมดไปสอง เต้าหู้ กุ้งแห้ง หมด ผักถั่วงอก ต้นหอมฝรั่งที่ใช้แทนต้นกุ้ยช่าย เพราะไม่มีขายเลย หัวไชโป๊หวาน ไม่ได้ใส่ ลืมหั่นและไม่มีเวลาแล้วเพราะทำกันสองคน วิ่งกันเป็นลิง แกงฮ้งเลยังไม่รู้ว่าจะออกหัว หรือ ก้อย..สาธุ หลวงพ่อ ขอยืมประโยคนี้จากมิเชลมาใช้ก่อนนะ หอยทอดร้านข้าง ๆ ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า เพราะฝรั่งไม่เคยกิน ไม่เคยเห็น แถมคนทำเป็นฝรั่งหัวแดง สามีของน้องตุ๊กหญิงไทยใจเหล็กอีกคน กระเพาะปลาที่เห็นก็หมดไปตอนบ่าย พร้อมหอยทอด เจ้ากรรมถั่วงอกหมด สามีหนูตุ๊กคนงามไปซื้อถั่วงอกบิโอ มา ราคาแพงกว่าหอย งานนี้น้องตุ๊กเกือบผัดสามีแทนถั่วงอก แม่บุญกระโดดข้ามเต้นท์ไปคุยเลยรู้เรื่อง .. กลับมาผัดไทยต่อ งานนี้มีน้องคนไทย สาวงามมายืนเยี่ยม ๆ มอง ๆ ดู แม่บุญผัดอย่างเมามันส์ในอารมณ์ เธอมายืนให้กำลังใจ และสำรวจไปในตัวว่าแม่บุญผัดไทยแบบไทยหรือแบบฝรั่ง งานนี้มีตำหนิจ้า...กล่าวคือ เธอมาพูดลอย ๆ ทีหลังว่า อยากขายผัดไทยที่เป็นไทยจริง ๆ ใส่เครื่องเคราครบ ไม่ว่าจะเป็น กุ้งแห้ง ไชโป๊ดองเค็ม เต้าหู้ กุยช่าย ถั่วงอก ที่สำคัญน้ำผัดไทยของแท้ ไม่ใช่ซอสมะเขือเทศ แม่บุญฟังแล้วก็นั่งนึก ๆ ว่าตัวเองทำผิดสูตร..หรือเปล่า อันว่าน้ำผัดไทยนั้น แม่บุญได้สูตรเด็ดมาจากเชฟโรงแรมสี่ดาว ผัดให้แขกกินจนแทบไม่ทัน ส่วนผสมที่ว่า มีน้ำมะขามเปียก น้ำตาลปีป น้ำปลา ในสัดส่วนเท่ากัน เคียวจนเป็นเนื้อเดียวกัน และต้องการให้สีสวยหน่อย เติมซอสมะเขือเทศด้วยสักนิด เวลาผัดสีจะสวยงาม กลับไปเปิดดูผัดไทยโบราณ เขาจะเพิ่มพริกแห้งคั่วและป่นใส่เข้าไปด้วย แต่ฝรั่งไม่กินเผ็ดจ้า เลยไม่ใส่ นึกออกแล้ว...วันนั้น วันที่เคี่ยวน้ำผัดไทย แม่บุญจับเทใส่ขวดซอสมะเขือเทศ เพื่อความสะดวกในการขน และการเทใส่เส้นขณะผัด ...คนไม่รู้ ก็จะว่าใส่ซอสมะเขือเทศ เวรกรรม ....แต่ตอนผัด มีฝรั่งมายืนดู แม่บุญบอกเขานะว่าไม่ใช่ซอสมะเขือเทศ แล้วยังโชว์ขวดน้ำซอสขวดใหญ่ ให้ดู ว่าตักมาใส่ในนี้ด้วยกลัวจะเข้าใจผิด กลายเป็น..คนไทยนั่นเองที่เข้าใจผิดไป... แม่บุญขายอาหารไทยมาหก เจ็ดปี ก่อนหน้านี้ทำอาหารไทยแบบไทย ไทยแท้ ๆ แต่บางอย่างมันต้องปรับเพราะฝรั่งเขากินไม่ได้อย่างเรา หรือบางอย่างเขาก็ไม่กิน เช่น กุ้งแห้งที่ใส่ผัดไทย ซื้อมาจากตลาด อตก. แพงหูฉี่ ตัวโตทีเดียว เอามาใส่ผัดไทย พร้อมไชโป๊ปรากฏว่าเขาเขี่ยทิ้งหมด เพราะมันแข็ง อันหลังมันเค็ม ผัดกี่จาน ๆ เขาก็เขี่ยทิ้ง จนมิเชลบอกว่าอย่าใส่เลย เสียดายเงิน เก็บไว้ใส่เมี่ยงดีกว่า ส่วนกุยฉ่าย...หลังจากราคาผักขึ้นมาอีกเท่าตัว แถมหายากยังกับทอง ก่อนหน้าวันงานไปตระเวณหาจนเกือบหมดร้านไทย จีน ไม่มีขายจ้า ถูกเหมาไปหมด แม่บุญอยู่บ้านนอกนาน ๆ จะได้เข้าเมือง ..ช้าไป งานนี้เลยใช้ต้นหอมฝรั่งต้นใหญ่มาหั่นใส่แทน แต่ไม่ใช่ใส่แบบไม่ดู เพราะเห็นร้านอาหารไทยหลาย ๆ ร้านใช้วิธีนี้แก้ขัด เลยทำตาม เพราะดีกว่าไม่มีผักอะไร นอกจากนั้นก็มีถั่วงอก มีมะนาวซีกให้ ของหวาน เช่น ขนมหม้อแกง ทำได้...แต่ห้ามใส่หอมเจียว ฝรั่งเขาว่าเอาของหวานมาปนของคาว ไม่กินจ้า.. ฝรั่งที่อื่น แม่บุญไม่รู้ว่าเขากินกันยังไง แต่ที่เบลเยียมเขาเป็นแบบนี้ โลกนี้มันบูด ๆ เบี้ยว ๆ ไม่มีอะไรแน่นอนเป็นมาตรฐาน อย่าได้ถือเอาคำพูดแม่บุญไปเป็นข้ออ้างใด ๆ เพราะแม่บุญพูดตามที่เห็น ตามประสบการณ์ ของตัวเอง เอ้า...วกเข้ามาเรื่องขายอาหารต่อ ไหมหล่ะ ..แกงฮังเล ..มันไม่ได้ถูกปากไปเสียทุกคน บางคนที่อยากลองเขาก็กิน บางคนไม่รู้จีกก็ไม่กล้า เพราะสีอันเข้มข้นของพริกแกงผสมขมิ้น....ฝรั่งเขากลัวเผ็ด แม่บุญไม่ใส่ขิงซอยเพราะกลัวเผ็ดกำลังสอง เลยใส่แต่ถั่วลิสงคั่ว คนไทยที่รู้จักจะกินบ้าง ไป ๆ มา ๆ มันเหลือประมาณสองกิโล ..งานนี้คาดเดาผิดไปหน่อย ปีหน้าเอาใหม่ หาของใหม่ ..ปีที่แล้วทำห่อหมก ขายดีทีเดียว ปีนี้เปลี่ยน ลูกค้ามาถามหา..เอ้า..เป็นงั้นไป ส่วนแกงกระหรี่ไก่ แม้ฝรั่งบางคนจะบอกว่า ไม่ใช่ไทย แต่ก็ขายหมด เส้นทางของอาหารเป็นเส้นทางแห่งวัฒนธรรมอันยิ่งใหญ๋ ที่ผสมผสานกัน จากความสัมพันธ์ จากการเดินทางค้าขายติดต่อกันในอดีต อาหารมากมายที่ไม่ใช่ของไทย แต่คนไทยรู้จักนำมาประยุกต์ นำมาปรับปรุงจนเป็นแบบฉบับเฉพาะตัว กลายเป็นอาหารที่สร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศ ไม่ต้องยกตัวอย่างไกล...ผัดไทย นี่แหละ ที่ถูกต้องเขียนแบบมี ย ยักษ์ นะจ๊ะ เพราะต้นแบบมาจากจีน แต่คนไทยหัวดีเอามาปรับและปรุงจนอร่อยแบบไทย ๆ เลยเรียกว่า ผัดไทย จ้า เรื่องนี้มีตำนาน ต้องไปเปิดอ่านกันนะหากอยากรู้ ...แม่บุญ ศึกษามาหมดแล้วจ้า ส่วนกุ้งห่มผ้า ซาโมซ่า ขายได้เรื่อย ๆ ไม่ฮือฮา เพราะทำขายกันเยอะ สูตรใครก็สูตรใคร เขากินกันแล้ว ก็ไม่อยากกินอีก คงคิดว่าเหมือน ๆ กัน ดีนะที่วันนั้นไม่เอาไปหมดตู้แช่แข็ง เพราะเน้นทำผัดไทยมากกว่า เนื่องจากเส้นแห้ง เวลาจะใช้ค่อยแช่น้ำ แต่หากเป็นของแช่แข็ง หากเอาออกมาแล้วเอากลับเข้าไปแช่ใหม่ไม่ได้ ... ต้องทำให้หมด หรือ ทิ้ง หรือกินเอง ทางเลือกสุดท้าย ที่ขายดีรองลงมาคือ ปอเปี๊ยะเวียดนาม ..ทำไปห้ากล่อง ร้อยห้าสิบชิ้น ขายเกลี้ยง คงเพราะอากาศร้อนด้วย พอได้เจอผักสด กุ้งต้ม น้ำจิ้ม มันเข้ากัน แต่ก็มีที่ต้องให้ชิมก่อน เพราะฝรั่งหลาย ๆ คนกล้า ๆ กลัว ๆ งานนี้ต้องตัดเป็นชิ้น ๆ ให้ชิม พอชิมแล้วซื้อกันคนละจาน บางคนซื้อกลับบ้าน ผัดไทยก็เอากลับ ดีที่เตรียมกล่องพลาสติคไปด้วย อันนี้คาดการณ์ถูก แม่บุญ....เดินทำผัดไทยจนผักหมด สามทุ่มครึ่ง ผัดไทยจานสุดท้าย ผัดเสร็จดื่มเบียร์กันคนละขวด นั่งพับคาเก้าอี้ ลุกไม่ขึ้นเพราะปวดขา ปวดแขนไปหมด มิเชลยิ่งแย่หนัก เพราะเท้าแกบวม เท้าที่เคยถูกผ่าตัดประท้วงหนัก เดินแทบไม่ได้ ต้องนั่งพักกันนาน ดีที่เรารู้ตัวล่วงหน้าว่าขากลับรถจะติดมากช่วงหัวค่ำ เราสองคนเลยค่อย ๆ ทยอยเก็บของ จับลำเลียงให้เข้าที่ให้ได้มากที่สุด เพราะขากลับมีของเพิ่มคือลังเส้นผัดไทยที่ยังเหลืออยู่บ้าง และของอย่างอื่นอีก > ห้าทุ่มครึ่ง...มิเชลจอดรถให้แม่บุญ นวดเท้าริมทางเพราะปวดเท้ามาก ยาก็ไม่ได้ติดมา ...เวรกรรมจริง ๆ นี่ไง เป็นสาเหตุที่มิเชลอยากจะเลิกทำ เพราะสังขารมันประท้วง หกทุ่ม...เราสองคนออกเดินทาง มุ่งหน้ากลับบ้าน แม่บุญ..หลับ ๆ ตื่น ๆ กังวลกลัวมิเชลหลับใน แต่ตัวเองก็เหนื่อยสุด ๆ ตีสองกว่า ๆ ที่รถค่อย ๆ เคลื่อนเข้าไปจอดที่ลานจอดรถ เราสองคนทิ้งทุกอย่างไว้ในรถ พรุ่งนี้ค่อยจัดการ...เดินขึ้นบันได ขึ้นชั้นสามแทบไม่ไหว ถึงบ้าน..แม่บุญ ต้มน้ำร้อน ผสมน้ำเย็น อุ่นจนเกือบร้อน ใส่เกลือทะเลอีกกำใหญ่ เทใส่ถังสองถัง เราสองคนหย่อนเท้าลงในน้ำอุ่นจัด ความร้อนที่ค่อย ๆ กระจายตัวมาบนเขาช่วยบรรเทาความเมื่อยล้า ที่ยืนกันตั้งแต่เจ็ดโมงเช้ายัดห้าทุ่ม ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น เราก็ค่อย ๆ คลานขึ้นเตียง หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า... เจอกันใหม่ปีหน้าจ้า....ปีนี้ขอนอนให้เต็มอิ่มโดยไร้เสียงนาฬิกาปลุกสักวัน...หวังว่าจะไม่ละเมอมาผัดไทย...ราตรีสวัสดิ์   Create Date : 29 สิงหาคม 2554 19 comments Last Update : 28 ธันวาคม 2556 1:35:42 น. Counter : 2171 Pageviews. Share Tweet

จองเจิม   โดย: เนินน้ำ 29 สิงหาคม 2554 1:07:32 น.

ฟังแล้วเหนื่อยแทนแม่บุญเลยค่ะ แต่ขายดีก็ยังมีกำลังใจให้เหนื่อยต่อไปได้ค่ะแม่บุญ แต่ยังไงก็ต้องรักษาสุขภาพนะคะ ถ้าแม่บุญว่างช่วยลงสูตรน้ำผัดไทยหน่อยนะคะ ป้าโอเคยลองผสมสูตรที่เค้าว่าอร่อยกันนักหนาน่ะค่ะแต่มันไม่ลงตัวทำครั้งเดียวเลยเลิกไม่ได้ผัดกินมาหลายปีแล้วค่ะ พอแม่บุญเล่าแล้วทำให้นึกอยากทานขึ้นมาเหมือนกัน ตอนนี้คงหายเหนื่อยแล้วเนอะ เมนูปีหน้าป้าโอไปช่วยปาดปากหม้อเอาป่ะ อิอิ..   โดย: เนินน้ำ 29 สิงหาคม 2554 1:25:05 น.

สวัสดีบามเช้าค่ะ ขอตามมาเที่ยว เทศกาลอาหารไทยด้วยคนค่ะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ   โดย: iamorange 29 สิงหาคม 2554 6:40:06 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ เป็นเทศกาลที่น่าสนุกจังเลยครับ คงทำให้คนไทยหลายคน คลายความคิดถึงบ้านได้เลยนะครับ ได้ทานอาหารไทยกันด้วย   โดย: กะว่าก๋า 29 สิงหาคม 2554 6:51:10 น.

งานน่าสนุกจังเลยค่ะแม่บุญ ผู้คนล้นหลาม อาหารก็เยอะ(ชอบจัง) ว่าแต่ทำอาหารกันหลายอย่างมากเลย ทำกันสองคนเหรอคะ เก่งจัง   โดย: AdrenalineRush 29 สิงหาคม 2554 11:20:02 น.

ขอตามมาเที่ยว..งานเทศกาลอาหารไทย ที่เบลเยียมด้วยครับ   โดย: moresaw 29 สิงหาคม 2554 11:30:26 น.

มาแล้วค่า แม่บุญ มาแปะไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับมาอ่านอีกรอบค่า ยกขนมมาฝากแม่บุญก่อนค่ะขายอาหารเหนื่อยๆพักทานขนมก่อนนะคะ   โดย: phunsud 29 สิงหาคม 2554 12:53:24 น.

555 เอางั้นเลยนะแม่บุญนะ ให้ป้าโอมายืนแคะข้าวเกรียบ น้องนัทมายืนยำ ไก่มายืนผัดก๋วยเตี๋ยว ส่วนแม่บุญมายืนตำน้ำพริกผักต้ม ต้องหากระสอบใหญ่ๆมาใส่เงินกลับบ้านแน่ๆ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 29 สิงหาคม 2554 13:10:03 น.

กระสอบหาไม่ยากจ้า แต่เงินนะสิ เหนื่อยนะกว่าจะได้ แต่รู้สึกว่าทีมนี้จะเข้มแข็งมาก คาดว่าจะต้องหากระสอบไม่ต่ำกว่าสามใบ อิ อิ   โดย: Maeboon 29 สิงหาคม 2554 14:08:26 น.

ดูจากรูปในเฟสของน้องเค้าแล้วมาเจอคำบรรยายจากแม่บุญรู้สึกเสียดายจังเลยเลยค่ะที่ไม่ได้ไป   โดย: เจี๊ยบ IP: 80.201.10.3 29 สิงหาคม 2554 14:48:03 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ ตามมาชมเทศกาลอาหารไทยในเบลเยี่ยม โอ้โห ซุ้มอาหารแม่บุญทำเมนูหลายอย่าง อ่านชื่อแล้วน่าทานทั้งนั้น หอยทอดไทยๆ ฝรั่งชอบจริงๆ ค่ะ สงสัยติดใจแป้งกรอบนอกนุ่มใน ราดน้ำจิ้มนิดๆ (น้ำลายไหล) ซุ้มนวดไทย เป็นอะไรที่ดึงดูดมากๆ นอนสบายๆ ให้คนนวด เอิงคนไทยก็ชอบนะคะ (ส่วนใหญ่นวดเท้า) ขอบคุณที่นำภาพมาฝากกันค่ะ   โดย: diamondsky 29 สิงหาคม 2554 17:01:50 น.

แม่บุญสมควรได้ยกย่องเป็นตัวอย่างจริงๆ ขอให้เจริญๆเถิดนะคะแม่บุญ ขอเอาใจช่วยอีกแรง   โดย: ครูบ้านนอก IP: 49.48.118.140 29 สิงหาคม 2554 19:45:22 น.

ตามมาแล้วค่าาาา แต่มาไม่ทันแม่บุญขายหมดซะแล้ว เหลือแค่แกงฮังเล ไม่เป็นไรค่ะอันนี้ก็ชอบเหมือนกัน อาหารเยอะจังนะคะ ขนาดแม่บุญบอกว่าปีนี้เพิ่มขึ้นมาอีกนิดยังมีเพิ่มขึ้นมาตั้ง 7-8 อย่าง ต้องยกนิ้วให้แม่บุญกับคุณมิเชลเลยค่ะ อืมมม แช่เท้ากับน้ำเกลือนี่ดีจังไว้จะเอาไปลองแช่บ้างค่ะ อ้อ กลับไทยเมื่อไหร่ยินดีต้อนรับค่า   โดย: PrettyNovember 29 สิงหาคม 2554 21:18:45 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ จริงอย่างแม่บุญว่าค่ะ อาหารไทยถ้าทำแบบไทยแท้ๆ เลยฝรั่งมักจะกินไม่ได้ ต้องปรับเปลี่ยนให้ถูกกับลิ้นเค้า แต่ก็มีฝรั่งบางคนชอบอาหารไทยแบบที่เราทานกันแบบนั้นเลยค่ะ เค้าจะบอกเลยว่าอยากได้แบบที่เรากิน พอทำไปเค้าก็กินและกินอย่างอร่อยด้วยค่ะ   โดย: Close To Heaven 29 สิงหาคม 2554 23:47:20 น.

เป็นกำลังใจให้แม่บุญกับคุณมิเชลค่ะ การทำงานแบบนี้ต้องอาศัยแรงกายเป็นอย่างมาก ขอให้เท้าคุณมิเชลหายเร็วๆ นะคะ แม่บุญก็รักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ   โดย: ปริมค่ะ IP: 85.177.194.152 30 สิงหาคม 2554 4:46:59 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ บรรยากาศในงานดูคึกคักจังเลยค่ะ เห็นอาหารของแม่บุญมีหลายอย่างเลย น่ากินทั้งนั้นค่ะ เดี๋ยวต้องไปธุระก่อน จะกลับมาอ่านต่อค่ะ   โดย: ทิพย์ IP: 122.105.238.238 30 สิงหาคม 2554 5:30:32 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ แหม แม่บุญบรรยายซะหนูหายเหนื่อยเลย แต่ยังไงก็จะบอกว่าแม่บุญกับคุณมิเชลได้นอนก่อนหนู เพราะหนูนะเลยตีสองไปไกลแล้วค่ะ แถมเช้าต้องตื่นมาอบขนมปังให้ลูกค้าต่อ ขาหนูก็ประท้วงเหมือนกันนะคะ หนูต้องค่อยๆ ปลอบและสอนให้มีน้ำอดน้ำทน อิอิ ขอบคุณนะคะแม่บุญ   โดย: นกน้อย IP: 91.181.89.89 1 กันยายน 2554 14:42:09 น.

ภ้าได้รู้จักแม่บุญก่อนหน้า จะไปอุดหนุนถึงร้านเลยค่ะ แต่เห็นแว้บๆเพราะเดินผ่านไปมา ร้านแม่บุญคนเยอะพอสมควรเลยค่ะ   โดย: bunny2teddy@bloggang IP: 78.21.136.252 1 กันยายน 2554 15:08:19 น.

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ งานหน้าปีหน้า แม่บุญจะเปลี่ยนเมนู และทำอะไรให้ดีกว่านี้แน่นอน อย่าลืมไปอุดหนุนนะคะ   โดย: Maeboon 1 กันยายน 2554 16:31:19 น.