เงาะป่า

เงาะป่า

พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

เงาะป่าเรื่องราวของเงาะที่เรียกตัวเองว่า”ก็อย” เป็นเรื่องราวความรักของหนุ่มเงาะชื่อซมพลาหลงรักสาวที่ชื่อลำหับสาวเจ้ามีน้องชายชื่อไม้ไผ่ลำหับถูกพ่อแม่หมั้นหมายไว้ให้กับฮเนาโดยทั้งคู่มีฤกษ์ยามที่จะทำการวิวาห์กันแล้วลำหับเองไม่ได้รักใคร่ชอบพอชายใดส่วนไม้ไผ่ไม่ชอบฮเนาแต่มีใจเอนเอียงไปที่ซมพลาเมื่อซมพลาบอกกล่าวว่าตนเองพึงใจในตัวลำหับไม่ไผ่ก็เข้าข้างซมพลาลอบทำอุบายหลอกลำหับให้ออกมาพบซมพลาเมื่อได้พบซมพลาลำหับก็ต้องใจครั้นถึงงานวิวาห์ซมพลาก็หลอกล่อฮเนาแล้วลักพาลำหับหนีเข้าป่า

ฮเนาออกติดตามลำหับจนได้พบกับซมพลากลางป่าทั้งสองเกิดการต่อสู้กันยังไม่ทันที่มีใครแพ้ชนะรำแก้วพี่ชายของฮเนาติดตามมาพบเข้าใช้ลูกดอกอาบพิษเป่าเข้าใส่ซมพลาหวังช่วยน้องชายซมพลาโดนลูกดอกเข้าก็ซมซานหนีปะทะกับลำหับที่ออกติดตามมาซมพลาสิ้นใจในอ้อมแขนของลำหับลำหับเองก็ตัดสินใจปลิดชีวิตตัวเองตามผัวส่วนฮเนาที่เฝ้าติดตามหาลำหับเมื่อเห็นลำหับฆ่าตัวตายก็เสียใจและปลิดชีวิตตัวเองตายตาม

...บางช่วงบางตอนจากหนังสือ...

โอ้โอ๋ลำหับของเรียมเอ๋ย

ทรามเชยผู้เทียมชีวิตพี่

จะขออำลาเจ้าแล้วคราวนี้

มิได้มีชีวิตสืบไป

ฮเนาเขาตามสังหาร

ก็พอต่อต้านเขาได้

มีผู้ลอบยิงจากในไพร

เป็นจนใจจำลับดับชีวิต

พี่ตายจากพรากเจ้าไปทั้งรัก

สุดจะหักห้ามวิโยคโศกจิต

มาดแม้นชีวีพี่ม้วยมิด

จงคืนคิดรักใคร่ในฮเนา

เขาคงพิศวาสไม่บาดหมาง

จงเสื่อมสร่างวิโยคโศกเศร้า

ให้ที่ตายวายพะวงด้วยนงเยาว์

จะหลับตาลาเจ้าบรรลัยลาญ

เมื่อนั้น

นางลำหับเยาวยอดสงสาร

ฟังคำอำลาทุกประการ

เยาว์มาลจะพินาศขาดใจ

โอ้ว่าซมพลาของเมียเอ๋ย

ไฉนเลยมาสั่งดังนี้ได้

พ่อเดาจิตเมียผิดเป็นพ้นไป

ด้วยนึกว่าวิสัยเป็นนารี

คงกลัวตายหมายแต่จะหาสุข

ถึงยามทุกข์เข้าสักหน่อยก็ถอยหนี

อันฝูงหญิงจริงอยู่ย่อมมากมี

แต่ใจของน้องนี้ไม่เหมือนกัน

พ่อตายหรือจะหมายมีผัวใหม่

ให้กินใจกันเป็นนิตย์คิดหวาดหวั่น

ว่าเคยสองคงปองสามไม่ข้ามวัน

รสรักนั้นคงจะจางด้วยหมางใจ

รักของน้องปองแต่ให้แท้เที่ยง

ไม่หลีกเลี่ยงเข็ดขามตามวิสัย

จะให้พ่อวายชนม์พ้นห่วงใย

เมื่อเกิดไหนจะได้พบประสบกัน

ร่ำพลางนางฉวยบาเดะมา

จากมือซมพลาที่กำมั่น

แทงสอดซอกคอฉับพลัน

มอดม้วยชีวันทันใด

เมื่อนั้น

ซมพลาระทึกอกหมกไหม้

เสียวจิตพิษแล่นตลอดใน

โลหิตหลั่งไหลวายปราณ

ส่วนหนึ่งของพระราชนิพนธ์คำนำ...

หนังสือที่แต่งนี้ไม่ได้ตั้งใจสำหรับที่จะเล่นละครและไม่รู้ว่าจะดีเพราะแต่งเรื่องชาวป่าซึ่งกันดารเหลือประมาณเหมือนคุมโต๊ะมีแต่ชิ้นกะลาแล้วขาดกี๋ขาดเท้าโดยมากจะคุมให้งามก็ยากอยู่แต่ครั้นเมื่อคุมเข้าเสร็จแล้วดูมันก็งามดี ประสาเครื่องน้ำเงินเครื่องแดงหรือช้ำเลือดช้ำหนองได้ตัดคำบรรดาที่สูงเกินไปออกหมดตั้งเรื่องขึ้นตามความคิดนึกเอาใหม่แต่นำความจริงมาเจอลงไว้เป็นตอนพอให้ค่อยแยบคายขึ้นสักหน่อยความจริงซึ่งเก็บได้แต่เล็กน้อยได้เขียนไว้ในคำบอกรูปต่อไปข้างหน้านี้ ผู้ซึ่งจะอ่านควรจะสังเกตให้เข้าใจจึงจะรู้ว่าแต่งอาศัยหลักอยู่เท่าใด

ส่วนศัพท์ภาษาก็อยู่ไล่เลียงจากอ้ายคนังทั้งนั้นแต่ไม่ใช่ไล่เลียงขึ้นสำหรับหนังสือนี้ ได้ชำระกันแต่แรกมาเพื่อจะอยากรู้รูปภาษาว่ามันเป็นอย่างไร แต่คำให้การนั้นได้มากแต่เรื่องนกหนูต้นหมากรากไม้ เพราะมันยังเป็นเด็ก บางทีผู้อ่านจะเหนื่อยหน่ายเพราะคำที่ไม่เข้าใจมีมากจึงได้จดคำแปลศัพท์ติดไว้ในสมุดเล่มนี้ด้วย

หนังสือนี้ไม่ได้ตั้งใจที่จะแต่งให้ถูกถ้วนและไม่ได้ตั้งใจที่จะเดินตามแบบ ได้เขียนตามน้ำใจที่นึกจะทำอย่างไรก็ทำเพราะเวลาที่เขียนนั้น เป็นเวลาที่ต้องการจะเปิดไม่ให้มีอะไรบังคับใจ เมื่อเขียนแล้วเสร็จเห็นว่าควรจะเล่าสู่ผู้ซึ่งชอบพอกันฟังได้จึงได้ให้พิมพ์ขึ้นไว้เป็นฉบับแรกสำหรับแก้ไขจะได้ไม่เลอะเลือนในเวลาคัดกันต่อๆไปแต่วิธีเรียงเป็นหนังสือสำนวนอย่างไทยๆ เก่ากินเวลาและความพอใจของคนปัจจุบันนี้จะอ่านได้แต่เฉพาะตัว ซึ่งพอใจจะอ่านหนังสือแปลกๆ ไม่เลือกแต่งตามแบบหรือเบื่อแบบหวังว่าจะไม่เป็นที่เหนื่อยหน่ายใจของผู้อ่านพวกนั้นนัก

เงาะป่าใช้บทประพันธ์ประเภทกลอนแปดแม้ว่าจะอ่านยากสักนิดเพราะมีภาษาก็อยแทรกไว้ตลอดแต่ก็สามารถเปิดดูคำแปลได้ หนังสือเล่มนี้เป็นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเรียกได้ว่าเป็นวรรณกรรมเอกชิ้นหนึ่งของไทย เป็นอมตะนิยายรักที่ไม่มีวันคลาย เป็นสมบัติที่ชนรุ่นหลังควรรักษาไว้ จึงอยากแนะนำค่ะ

เพื่อนๆไม่ต้องโหวตให้เอนทรี่นี้นะคะแค่แวะมาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ

Create Date : 24 กันยายน 2559		0 comments
Last Update : 3 ตุลาคม 2559 19:54:11 น.
Counter : 4690 Pageviews.
Share Tweet