| No. 1018 ค้าแบบนี้ พอไหวมั้ง......? |
 |
ก่อนโควิดมาเยือนทำงานประจำรายได้อยู่พอมีเงินเก็บ แต่โชคดีได้เริ่มทำงานพิเศษเริ่มทำก็ อาย |
| แต่ไม่น่าเชื่อใช้ทริคนิดหน่อยทำเงินยอดขายเดือนละหลายบาท (กาลครั้งหนึ่งนะครับ 555) |
| ค่อยเรียนรู้ไปแต่ดันไปเป็น ศิราณีให้คำแนะนำปรึกษาค่อนข้างเสี่ยงก็ ๆ เขาท้อง...อุ้ยเป็นแบบไหนลองอ่านดู |
| |
| ตอนเป็นเด็กรุ่นกระทงอายุ 12 -13 ปี ปลูกผักกาด ชะอม คะน้า หอม ผักกาดขาวปลี ยอดฟัก เลี้ยงหมูไว้ |
| คนละตัวกับพี่ชาย ใช้ขี้หมูตากจนแห้ง โรยแปลงผัก.. ผักงามจนกินไม่หมด พี่คนหนึ่งรับอาสา |
| นำไปขายที่ตลาดสดช้างเผือก..เชียงใหม่ |
| ผม อายไม่กล้าขาย..แต่ก็ไปยืนดูเขาขายกัน พี่สาวคนที่ว่า ขอไปห้องน้ำ ผมก็เห็น |
| คนเก็บค่าแผงขายของเดินมา.. |
| |
ภาพข้างล่างเป็นภาพแทน.. เป็นตลาดที่ลาว ลักษณะคล้ายที่เชียงใหม่สมัยก่อน..
 |
| ไอ้หนู คนขายไปไหน คนของเจ้าของตลาดช้างเผือกมาเก็บค่าวางของขาย |
| บ่าฮู้ครับ สงสัยจะไปห้องน้ำ |
| เลยไม่ต้องเสียค่าวางของขาย |
| พอโตเป็นหนุ่มไม่เคยขายอะไรเลย จนกระทั่งไปทำงานประจำ สาขาพิษณุโลก เพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านหนังสือ ชวนให้ |
ไปขายหนังสือมือหนึ่ง มือสองที่ งานวัดใหญ่ ก็ไปกับเขาด้วยเพื่อน ๆ ช่วยกันขายสนุกดีแต่ผม ยังคงอายขายไม่เป็น
|
| โชคดีบริษัทย้ายไปอยู่หลายสาขา เห็น ผจก.สาขา อบรม พนักงานขายใหม่ หรือเร่งเร้า แนะวิธีการ |
| ตลาดให้.. คนฟังก็เคลิ้ม... เขาใช้หลักเดียว คือ ฐานสามเหลี่ยม สร้างทีมขายหรือที่เรียกในการขายตรง ทีมไหนขายได้ |
| หมื่นบาทหัวหน้าทีมจะได้ส่วนเกินจาก คอมมิชชั่นอีก .75 % ของยอดขายลูกน้อง |
| ถ้ายอดขาย สองหมื่น ได้คอมปกติ หัวหน้าทีม ได้ส่วนเกินอีก 2.75 % เรียกว่าก้าวกระโดด.. แต่บริษัทมีสินค้าใช้ได้จริง |
| และดีด้วย ผมเลยจำ ๆ วิธีการไว้ |
| จนกระทั่งได้เข้าทำงานบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งในกรุงเทพ มีสาขากระจายไปทั่วประเทศมีพนักงานกับแผนกอื่นมาก |
| วันหนึ่ง น้องสาวที่อยู่สมุทรปราการ นำผ้าชิ้นมาขายแถวบ้าน อ่อนนุช เลยรู้ว่ากำไรดีมากน้องสาวเงินหมุนไม่ทันเลยชวน |
| ทุน ผมเลยนำทองไปจำนำ หุ หุ ได้มา 5 พันบาทน้องสองคนนำไปซื้อผ้าชิ้นมาขาย...วันเดียวผ้าหมด |
| แต่ผมยังอาย ขายไม่เป็นนะครับ 55 |
เลยนำทองไปจำนำ เพิ่ม ได้เงิน ผ้ามาเยอะ.. ตอน เช้าจะขับรถไปส่งให้น้องที่กรมชลประทาน
รถโฟล์คเก่า ๆ คันแรกที่มีไว้ใช้ เป็นพาหนะซื้อขายสินค้าทำเงินได้มากจริง ๆ ต่อมาเปลี่ยนรถใช้อีกหลายคันและไปส่งของ
|
ที่กรมทางหลวงขายไปบ่อย และหลายจุด วันหนึ่งเกิดพลิกล๊อค น้องไม่ว่าง ถุงผ้าอยู่ในรถโฟล์คเต่า กลัวผ้าหายเลยหิ้งถุง
 |
| ไปที่ทำงานแถวเพลินจิต น้อง ๆ ในแผนกขอดูเลยบอกว่า ถ้าสนใจเอาผ้าไปก่อนสิ้นเดือนจ่ายครึ่ง |
| อีกเดือนจ่ายหมด.. คนมุงดูเลือกซื้อ จดชื่อ ราคาใส่สมุดเกือบไม่ทันผ้าเกือบหมดทั้งสองถุงใหญ่ |
| วันหลังก็แกล้งนำไปอีก แหะ ๆ ชักขายเป็น ใบหน้าหยิกไม่ค่อยเจ็บแล้ว ก็ได้เงินนี่นาขายดีแต่ ตำแหน่งหน้าที่มันค้ำอยู่ |
| ไม่เหมาะแน่ จะเหมือนกับการบีบให้คนช่วยซื้อกลัวคนจะว่า พวกน้อง ๆ เพื่อนจะซื้อด้วยความเกรงใจ |
| เลยให้ต้อย ลูกน้องคนสนิท ช่วยจดบัญชีว่า ใครเอาไปมั่ง และช่วยเก็บเงินให้ด้วย |
| เดือนแรกก็ยก ค่าผ้าที่ต้อยช่วยซื้อ 1 ชิ้น |
| ดูแล้วต้อยเขาพอใจ..เลยบอกว่า ผมจะนำผ้ามาต้อยช่วยขาย และเก็บเงิน ดูแลว่าใครควรจะปล่อยให้ซื้อบ้างเดือนหนึ่ง |
| ต้อยเก็บเงินส่งประมาณ 10,000 กว่าบาท เลยแบ่งให้ 10 % เยอะนะครับ พนง.ทั่วไปเงินเดือนประมาณ 2 พันบาท |
| มีเวลาว่างก็ไปแหล่งขายแถวฝั่งธนบุรี แถวบางกรวยมีเพื่อนรุ่นน้องอยู่ คือโรงจักรไฟฟ้ามี จนท.เยอะมากน่าจะดี |
| เข้าไปข้างในยาก อาศัยรู้จักคนข้างในกับหัวหน้าผู้หญิง |
ผมก็ฝากหัวหน้าช่วยดูให้ อ้างว่าไม่คุ้นเคยกับใคร
หัวหน้าช่วยจดชื่อคนซื้อราคาให้ผมด้วย |
| ได้ซิ หัวหน้ายิ้ม |
| พอสิ้นเดือน ผมก็ยกค่าผ้าชิ้นที่หัวหน้า ซื้อไปฟรี ทีแรกเขาไม่กล้ารับ ผมเลยขยั้นขยอให้หัวหน้า |
| เขาเลยต้องรับแบบอาย ๆ |
| เดือนต่อมาแหะ ๆ หัวหน้าช่วยเก็บเงินให้สองหมื่นกว่าบาท ผมก็ใช้วิธีแบ่ง 10 % แอบให้ไม่ให้ใครเห็น บอกว่า |
| หัวหน้ารับไปเถอะครับ ผมช่วย ๆ น้องเขาขาย สงสารน้อง |
จริง ๆ แล้วสินค้าเป็นของผมหมดแหละ
ผมเริ่มเดินทางไปคุย คนรู้จักตามจังหวัดต่าง ๆ ให้ช่วยขายตรงต่อลูกค้าในที่ทำงาน หรือบ้านเลือกคนที่น่าจะขายสินค้าได้
|
| ไม่ถึงปีผมขยาย แหล่งขายในกรุงเทพ ต่างจังหวัดในภาคเหนือ ภาคใต้มี นครศรีธรรมราช สุราษฏร์ธานี หาดใหญ่ |
| ปัตตานี นราธิวาส มีคนช่วยขาย 17 คนยอดขายรวมเยอะ ต้องใช้สั่งซื้อผ้า/สินค้าวันละ 10,000 - 20,0000 |
| ผมขายทั้งผ้าตัดเป็นชิ้นใหญ่ ตัวอย่างผ้าชิ้นเล็กพึงใจก็ตัดส่งไป ขายแม้กระทั่งผ้านวม เครื่องไฟฟ้าเครื่องเสียง |
| สินค้าส่งทางไปรษณีย์ รถทัวร์ น้อง ๆ คนขายสิ้นเดือนก็โอนเข้าบัญชี/ส่งธนาณัติ/ดร๊าฟท์ให้ |
| |
| จำต้อยที่ ช่วยผมขายผ้าได้เปล่า...ต้อยคนนี้ผมสัมภาษณ์และรับเข้าทำงานด้วยตนเอง |
| ช่วยตรวจสัญญา เอกสาร เอกสารทั้งหมด แล้วค่อยให้ผมดูเซ็น..ต้อยจะดูแล น้ำชากาแฟเมื่อผมมีแขกต่างสาขามาติดต่อ |
| งาน ต้อยทำหน้าที่คล้ายเลขา...เราทั้งสองเลยสนิทกันมากต้อยมีปัญหาก็มาปรึกษาเล่าให้ฟัง |
| |
| ต้อยกำพร้า พ่อแม่ เลยอยู่กับแม่บุญธรรม กับพี่สาวมาตั้งแต่เด็ก รักแม่มากแต่พี่สาว แรงมากคอยกลั่นแกล้งตลอดคงเกลียด |
| ต้อยที่ไม่ใช่น้องของตน..ต้อยก็สะสมความเครียดระวังตัวตลอด |
| ให้บังเอิญ สาวคนนี้ชอบกับ สาทิตย์ ลูกคนจีน เป็นเซลแมน บริษัทขายบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ บริษัทอยู่แถวถนนเพชรบุรี |
| ต้อยพาแฟนไปพบปะแม่ ๆ ก็ยกมื้อไหว้ข้างเดียว แล้วไม่พูดอะไรเลย |
| หนาว..กันทั้งสองคน |
| คือแม่เขาไม่ชอบ ลูกคนจีน หาว่า เคี้ยวอาหารอ้าปาก แต่งกายไม่ดี พูดเสียงดัง กะล่อน |
| ผมรับฟังแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองเขาก็คบหากันเรื่อยมา อีกปีกว่า |
| พี่ไวน์ หนูอยากแต่งงาน กับสาทิตย์ คุณแม่คงไม่ยอม หนูกลุ้ม ทำไงดี |
| ก็ลองพาไปพูดกับคุณแม่อีกสักครั้ง ว่าจะส่งผู้ใหญ่มาสู่ขอซิ |
| เรื่องเงียบอีกหลายวัน ต้อยก็นั่งร้องให้ |
| เป็นไรไปต้อย |
| คุณแม่ไม่ยอม ชี้ไปที่ประตูให้สาทิตย์ ออกไปจากบ้าน ต้อยเสียใจ พี่สาวก็ด่าต้อยหาว่า |
| ร่านไม่รักดี.. ทำไงดีคะพี่ไวน์ |
| ผมนั่งอึ้งไปพักใหญ่ นึกหาวิธี ได้ |
| ต้อยไปกระซิบบอกคุณแม่ ว่า |
| ต้อยท้องได้ สามเดือนเมนส์ขาด |
| ต้อย ๆ ไม่เคย... นอนกับสาทิตย์ เอ้อ ถ้าบอก คงถูกคุณแม่ ตีแน่เลย.. แต่จะลองดูคะ |
อีกอาทิตย์ต่อหน้า
|
| พี่ไวน์ คุณแม่ตกใจ ..พูดไม่ออก สอบถามว่าต้อยไป ๆ กับสาทิตย์กี่ครั้ง ต้อยตอบไม่ได้ งงไม่ได้เตรียมเรื่องเลยนั่งร้องไห้ |
| คุณแม่เลยลงนั่งข้างตัว ปลอบใจ..ให้สาทิตย์ส่งผู้ใหญ่ไปขออีกสิบวัน อากู๋กับเตี่ยจะไปสู่ขอคะ |
| เฮ้อ.. โล่งอก... ทั้งสองแต่งงานกัน อยู่กันอย่างมีความสุข อีก 5 ปีต่อมาทั้งสองซื้อ |
| อาคารพาณิชย์อยู่แถว ปัฐวิกร... ฐานะการเงินดีขึ้นเรื่อย ๆ |
เขียนเล่า เผื่อจะเป็นประโยชน์เพื่อนที่คิดจะค้าขายควบคู่ไปกับงานประจำงานหนักมากแต่ได้เงินเยอะค้าขายแบบไดเร็คเซลก็น่าจะใช่ เพียงแต่ให้ลูกทีมไปขายถึงตัว เพราะตอนนั้นยังไม่มีโทรศัพท์ให้เห็นตัวคู่สนทนา ปัจจุบันเห็นคนขายสินค้าทำท่าแปลก ๆ น่ารักดี บางทีก็ แหะ ๆ พูดไม่ได้.....
แต่อย่าไปให้คำปรึกษาชีวิตแบบผมนะครับบาป |
| เพื่อน ๆ บล๊อกเกอร์ก็พวกเรา ๆ ทำงานประจำและทำงานพิเศษควบคุ่มาหลายปี และเห็นหลายคนระยะโควิดมาเยือนเลยไม่ค่อยเดือดร้อนเท่าใด น่าสนใจ..มีใครบ้างบอกกันบ้างนะครับน่าจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้าง |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re 708/654.) |
| st ผู้เข้าชม 1,997,815. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ขายของในที่ทำงานก็ดีไปอย่างเสียอย่าง
ได้แค่ลูกค้ากลุ่มเดียว