| No. 910 ชีวิตเป็น แบบนี้แหละ…? |
|
| ชีวิตเราผ่าน โควิดมาได้ เอะ ผ่านหรือยัง น่าจะสะบักสะบอมกันอยู่บ้างส่วนผม เล่นเอาผอมแต่พุงป่อง |
| แม้ร่างกายจะไม่สมบูรณ์แต่ใจยังสู้ชูนิ้ว เอะไม่ได้ซิเดี๋ยวโฆษณา ลิโพ หรือเข้าข้างเด็ก/รัดบาน งั้นยกกำปั้น...ดีกว่า |
| |
| วันนี้นึกขึ้นได้ว่าครั้งไทยเจอวิกฤติต้มยำกุ้ง ผมก็เจอค่อนข้างหนักมากกว่า โควิดมาเยือน เพราะไม่ได้เตรียมอะไรไว้ |
| |
| บริษัทเขา ตัดค่ารับรอง/ค่าน้ำมันรถหมด เงินเดือนเหลือ ครึ่งเดียวชีช้ำกระหล่ำปลีเกือบจะไปหา |
| กะปอมมาปิ้ง/แหย่ไข่มดแดง ทำอาหารกินกันซะแล้ว แต่ชีวิตไม่หมดหวัง ยังคงไปทำงานที่โรงงานอาทิตย์ละ 3 วัน |
| |
| ตอนเช้าก็ไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนหลวง ร.9 กรุงเทพไปทุกเช้าเลยมีเพื่อนเพิ่มขึ้นเยอะ ขอเอ่ยบางคนนะครับ |
| |
| เจ้าของโรงหมูชื่อ ตือ. จรัล กับต๋อย บังโซนสามคนนี่เป็นมุสลิม พวกเราคบกันได้ดีมาก ๆ 555 |
| พี่กิจจาข้าราชการเกษียณจากกรมศุลกากร อ.สำเริง เป็นอาจารย์พระนครเหนือ เฮียตงค้าขาย/มีรีสอร์ทเมืองกาญจนบุรี |
| เกี้ยนขายกระเป๋าแถวประตูน้ำ บุ้ง เซลล์ขายสี ชูศักดิ์ทำบ้านจัดสรรขาย อาจารย์ชัยนักวิ่งแข่งอาชีพไม่แน่ชัดมีสวนที่ชุมพร |
| |
| วิ่งคุยกันไป เพื่อนกลัวเมียพวกเขาจะรอเบื่อระหว่างที่เราวิ่ง น่าจะหาครูมาสอนพวกเธอเต้นแอโรบิค คนเห็นด้วยเยอะ เลยพร้อมใจกัน |
| ควักกระเป๋าซื้อเหล็กเส้น/เหล็กแผ่นมาตัด อ๊อก ทาสีทำเวทีขนาดเล็ก พอให้ครูนำเต้นขึ้นเต้นได้ |
| ส่วนผมแหะ ๆ ช่วยเงินเขานิดหน่อย ใช้แรงงานตัวเองเลื่อยเหล็ก เจียร ทาสีพยายามจะอ๊อกเหล็กแต่ |
| ไม่ชำนาญ พอแหย่ลวดเชื่อมได้นิดเดียวก็ ติดปึ๊กมันยาก มือไม่เที่ยง เลยทาสีดีกว่าทำกันหลายวัน |
| |
| พอเวทีเสร็จก็ยืมรถ 6 ล้อจากเฮียเต็กขนไปที่สวนหลวง แน่นอนเรา ขออนุญาตจากมูลนิธิสวนหลวงร.9 ใช้สถานที่แล้ว |
| คุณตือจ้างครูมาช่วยสอน บางคนไม่ต้องจ้างแต่คุณตือซื้อชุดแอโรบิกให้ครูแทน สนุกครับ |
| พวกผมเป็นหน้าม้า ไปเต้นหน้าเวทีกับ สาว ๆ ทั้งที่เต้นไม่เป็นกันวันแรกมีคนเต้น 60 กว่าคน อ.ชัย.ก็ประกาศเชิญคนอื่นมา |
เต้นด้วยกันเพียงสัปดาห์เดียวมีคนเพิ่ม 100 กว่าคนจนลานจอดรถแรกเต็ม(ภาพข้างล่าง)
|
| เราเกรงใจคนมาจอดรถ เรา เลย ย้ายไปเต้นตรงถนนคนเดิน ตรงสี่แยก(ที่ปัจจุบันใช้อยู่มารวม 20 ปี) ถนนไปร้าน S & P อาคารชายชล |
เวทีจะตั้งตรงสี่แยก เห็นป้อม รปภ. สีเขียวข้างล่าง เห็นถนนโล่งแบบนี้ขณะเต้นจะมีคนเต็มถนน ยาว 100 เมตรนะครับ
|
คนมาร่วมเยอะ คุณตือจ่าย เบี้ยเลี้ยงให้ครูฝึกเกือบสองเดือน ส่วนผมถูก อาจารย์ชัยให้ช่วยทำหน้าที่ดีเจเปิดซีดีเพลงแอโรบิค
เวทีเหล็กเราติดล้อยางเลื่อนไว้หน้าทางแยกถัดจาก มอเตอร์ไซค์ข้างล่าง พอเต้นเสร็จก็เลื่อนย้ายไปเก็บอาคารชายชล
 |
ตู้เครื่องเสียงสีเขียวใหญ่ ลำโพงใหญ่ เราได้รับอนุญาตตั้งประจำตายตัวตามภาพข้างล่าง
คุมเครื่องเสียงแทนชั่วคราวอาจารย์ชัย แกว่า จะไปต่างจังหวัดแล้วหายจ้อยไปเลย เวร...จนกระทั่งบัดนี้
หลังจากอาจารย์ชัย ไปทำมาหากินที่เกาะช้าง จ.ตราด ได้กลับมากรุงเทพอีกครั้งแล้วเสียชีวิต ผมได้ไปร่วมเผาศพอาจารย์ด้วย |
ภาพข้างบนมองไปที่โค้งปากหมา เห็นไกล ๆ นั่นไช่เลย (เรานั่งกินกาแฟแล้วก็ แซวหญิง/ชายแบบเพื่อนเขาเลยเรียกว่าโค้งปากหมา)
|
ผมกับทีมงานทุกคนทำงานฟรีนะครับ หลังจากเต้นแอโรบิกแล้วก็ไปนั่ง ชงกาแฟ กินอาหารเช้าตรงโค้งปากหมาก็ในส่วนนั่นแหละ
เพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านอาจจะเคยไปโค้งนั้แล้ว เวลากลางวันเขาจะไปถ่ายพรีเวดดิ้งตรงโค้งนี้บ่อยมาก
|
แล้วแยกย้ายกันไปทำงาน |
| กินกาแฟกันไปผมก็ นึกเกรงใจคุณตือที่ต้องจ่ายเบี้ยเลี้ยงครูฝึกคนเดียว ก็ทุกคนเจอโรคต้มยำกุ้งกันถ้วนหน้านี่นา |
| เลยคุยกันว่า ผมจะเป็นพิธีกรพูดข้างเวทีก่อน/หลังเต้นว่า ใครจะช่วยเงินค่าใช้จ่ายเท่าใดก็แล้วแต่ ก็นำเงินมามอบให้ผมที่ข้างเวที |
| ตามกำลังทรัพย์ เราจะไม่เดินเรี่ยไรเด็ดขาด |
| เพื่อนกลุ่มปากหมาก็โอเค ผมเลยทำหน้าที่มรรคทายกทุกวันก็ว่าได้ มีคนนำเงินมาช่วย 20 - 30 -100 บาทวัน ๆ หลายร้อยบาท |
| ผมจะจดชื่อ จำนวนเงินแต่ละคนใส่สมุดไว้ |
| |
| สิ้นเดือนก็ใช้คอมพิวเตอร์พิมพ์รายชื่อแต่ละคน ใส่จำนวนเงิน รวมแต่ละวัน จ่ายอะไรไปบ้างเหลือเงินเท่าใด |
| เซ็นชื่อประกาศติดไว้หน้าเวทีทุกต้นเดือนแล้วพูดใส่ไมโครโฟนว่า ช่วยตรวจดูว่า มีรายชื่อตกหล่นหรือเปล่า ถ้าตกหล่น |
| หมายความว่า ผมเม้มเงินนะครับ คนฮาตึง ทุกสิ้นเดือนจะมีคนมาดูมาชี้ว่า นี่ไง ฉันช่วยชมรม แล้วเธอละ... อยู่ตรงไหน) |
| |
| ตัวเงินแต่ละวันจะเปย์ ฝากเข้าบัญชีในนาม คุณต๋อยคุณนวล(ทีมงาน) ที่ธนาคาร ทั้งคู่ต้องเซ็นชื่อร่วมกันจึงจะถอนได้ |
เงินที่จะถอนส่วนใหญ่เป็น เบี้ยเลี้ยงครูฝึกและดีเจ/เวที เท่านั้นเองซื้อเครื่องขยายเสียงทดแทนของเดิมที่เก่า
|
ภาพข้างล่างเป็นภาพเก่า ครั้งที่ผมกับเพื่อน ๆ ช่วยกันจัดการ คนเยอะดี )
ภาพครูฝึกสอนอยู่บนเวทีในปัจจุบัน
ปัจจุบันคนเต้นน้อยลง(ข้างล่างเป็นด้านหลังเวที) แต่มีคนช่วยค่าใช้จ่าย มากกว่าครั้งที่ผมอยู่ดูแล บังวุฒิ เขาเก่งน่าชื่นชม
ด้านหน้าเวทีจะมีสมาชิกเต้นอีกส่วนหนึ่ง ด้านหน้าจะดูครูฝึกแล้วเต้นได้ยากกว่า หลังเวที
|
| ชมรมเลยมีชื่อเสียงด้านความโปร่งใสใช้เงินเป็น วันหนึ่ง |
| มีชายหนุ่มใบหน้าเรียบเฉย สะพายกระเป๋าหนังไว้ข้างตัว จำได้ว่าเป็นคนคุ้มกันหนึ่งในสาม ของป๋า.... ที่ไปออกกำลังกาย |
| เวลาป๋าวิ่ง จะมีคนคุ้มกัน สองคนวิ่งคู่ อีกคนห้อยท้ายตามไปตลอด |
| ทุกคนมีกระเป๋าสะพายข้างแน่นอนมีไม้ตีพริกมั้งอยู่ในนั้น เวลาป๋าหยุด คนหนึ่งในนั้นจะใช้ผ้าขนหนูเล็กเช็ดเหงื่อให้ |
ผมไม่ค่อยเข้าใกล้เท่าใด
ที่นั่นมีคนที่เราพบตัวเราจะเกร็งตัว หรือระวังตัวด้วยสัญชาติญานหลายคน เราเรียกว่า เฮีย ป๋า บ้างหลายคนแต่เขามิได้
ทำอะไรนะครับเพียงแต่ ใบหน้าเขาไม่ยิ้ม เมื่อไปออกกำลังกาย
|
| หนุ่มคนนั้นพูด...พี่ตามผมไปหน่อย นายเขาอยากเจอ ที่จอดรถครับ ว่าแล้วก็ผายมือให้ผมเดินนำหน้า |
| เอาละ ทำไงดีใจดีสู้เสือ(บอดี้การ์ด)เดินนำหน้าไป |
| ที่รถเก๋งสีดำยาวรถยุโรป มีคนยืนอยู่สองคน พอเห็นผมมาก็เปิดประตูรถด้านหลังออก ป๋าก็กวักมือเรียก |
| คุณจัดการแอโรบิคใช่เปล่า |
| ครับ มีอะไรให้รับใช้ ครับ |
| ป๋าคนนั้นยิ้มนิด ซักถามอยู่สองนาที พลางหยิบเงินปึ๋งหนึ่งมอบให้ เอ้าผมขอสนับสนุนชมรม ทำต่อไปนะเป็นกิจกรรมที่ดี |
| มีอะไรให้ช่วยเหลือ บอกก็แล้วกัน |
| ผมยกมือไหว้แล้วรับเงิน |
| เดินกลับไปที่ชมรม นับเงินเขียนชื่อใส่สมุดว่า ป๋า....... 10,000 บาท ผมใม่ประกาศใส่ไมโครโฟนแบบมรรคทายกวัด |
| เพราะป๋าสั่งห้ามว่า ไม่ต้องระบุชื่อนะ |
| บังโซนทีมงานมันตั้งชื่อผมว่า ขอทานบรรดาศักดิ์ก็โอเค แต่เงินเข้าชมรมเดือนละ 3 หมื่นกว่าบาทจ่ายเบี้ยเลี้ยงให้ครูฝึกกับดีเจ |
| เกือบสามหมื่น เงินเหลือทุกเดือน สะบาย ๆ |
| ทำได้เกือบสิบปี บริษัทให้ย้ายไปอยู่สีลม เลยให้บังวุฒิ ทำหน้าที่แทน บังแกเก่งมีคน ร่วมช่วยเหลือ 4 - 5 หมื่นบาททุกเดือน เจ๋ง... |
| ผมยังทำบัญชีให้ชมรม แต่มาหยุดเมื่อโควิดมาเยือน บังวุฒิเป็นผู้รับ เวร... เป็นกรรมที่ดีแทน 555 |
| คนเต้นอาจจะน้อยลงตามกาลเวลา แต่กิจการก้าวหน้า บริการเช้า เย็นทุกวัน ถ้าวันเสาร์อาทิตย์จะเพิ่มรอบ 8 โมงด้วย |
| |
| แล้วป๋า คนนั้นยังเจอกันบ้างหรือเปล่า แน่นอนผมยังเจอป๋า ผมหรือป๋าเห็นกันก็ ยกมือโบกทักทายกัน |
| ถ้าไกลกันก็ตะโกนสวัสดี ผมไม่กลัวแกแล้ว ป๋าก็เดินออกกำลังกายไม่ต้องให้ลูกน้องเดินตามอยู่ที่รถก็แล้วกัน |
| แสดงว่าเมื่อก่อนป๋าแกก็กลัวผมหรือกลัวคนอื่นเหมือนที่ผมกลัวแก 555 |
| |
| ที่ชมรมแอโรบิคที่ผมช่วยทำงานให้ สิบกว่าปีมีคนบริจาคประจำ กิจกรรมการกุศลนี้อยู่ได้ คนที่มอบเงิน แบบป๋าให้หลายคน |
| พอถามชื่อ พวกเขาโบกมือว่าไม่ต้อง ระบุชื่อเขียนว่า "ไม่ประสงค์ออกนาม" ใส่ในประกาศก็พอ |
| แน่นอนผมแอบรู้ชื่อเขาเหล่านั้นอยู่แล้ว |
| เงินท่านได้แต่ใดมาไม่รู้นะครับ รับมาใช้ในกิจกรรมชมรมเพื่อประชาชน เป็นการกุศลทั้งผู้มอบให้ เพราะผู้ใช้บริการชมรม |
| ต่างชื่นชมความมีน้ำใจดี เกื้อกูล ไม่เป็นปฏิปักษ์ต่อกันดีที่สุด เพราะคำว่า "เพื่อน" |
| |
การช่วยเหลือ ความมีน้ำใจ บริจาคเพื่อสังคม มากหรือน้อยไม่สำคัญถ้าใจ "ให้"
ก็ดีสำหรับตนเองและคนอื่นเสมอครับ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนที่ให้ใช้ภาพประกอบ |
| L |
| st. 1,721,610 |
| = |
| ขอบคุณเพื่อนที่แวะเข้ามาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้นิดผมจะได้กลับไปเยือนได้ถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
นักหน่าเอาการเลยครับพี่ ตามฝันทีผมฝันไว้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สงสัยประโยคนี้..
*เจ้าของโรงหมูชื่อ ตือ. จรัล กับต๋อย บังโซนสามคนนี่เป็นมุสลิม*
มุสลิม เป็นเจ้าของโรงหมู ?
5 5 5