No. 509 บล๊อกประจำวันศุกร์ - อาทิตย์ |
|
มีอยู่ระยะหนึ่งได้ทำงาน บริษัท แต่ต้อง ขี่มอเตอร์ไซค์ |
ท่ามกลางสายฝนเข้าป่าจันทบุรี เพือนำเงินค่าแรง ไปจ่ายคนงาน ขากลับบางครั้งต้องนั่งรอ |
น้ำในลำห้วยที่ไหลเชี่ยวกราก ลดลง จะได้จูงมอเตอร์ไซค์ข้าม เรียกว่านั่งหลาย ชม.
|
คนเดียวในป่าท่ามกลางความมืด สายฝน ความหนาว ความหิว |
ชีวิตเป็นแบบนั้นหลายปี ไม่เบื่อสนุกด้วยซ้ำ ร่างกายกลับแข็งแรง |
|
แต่ชีวิตผกผัน แปรเปลี่ยนให้ เข้านั้งทำงานในกรุงเทพ ผูกเน็คไท ทำงานในห้อง |
ปรับอากาศเย็นฉ่ำ วิเคราะห์ ตัวเลขกิจการ ดูแลกิจการสาขาต่าง ๆของบริษัท |
ดูดีมาก ๆ แต่ มีช่องทางทำมาหากิน ด้วยธุรกิจส่วนตัวควบคู่กันไป
นั่นคือ การขายผ้า ทำงานวันละกว่า 15 ชม. ได้เงินเพิ่มขึ้นก็จริง
|
หลายปี ร่างกายสุขภาพดูเหมือนดี แต่ไม่ดี สภาพจิตใจ เครียด หงุดหงิดมาก แต่ไม่ถึง |
ชี้หน้า...เกรี้ยวกราดแบบ แหะ ๆ
ผมเปล่าว่าใครนะเออ... |
|
ชีวิต หล่อแหลมหลายอย่าง เพราะต้องต่อสู้กับหลาย ๆ อย่าง วันหนึ่ง |
ทำผิด เลยต้องไปเสียค่าปรับที่ สน.ลุมพินี พอออกมา เห็นภาพ คนในสวนลุม แปลกตา |
นุ่งขาสั้น ทั้งหญิง ชาย คุยกันร่าเริง
|
เลยแกล้งเดินไป นั่งใต้ต้นก้ามปู ใกล้กับคนกลุ่มนั้น แหะ ๆ สนใจที่เขาพูด คุยกันเอิ๊กอ๊าก |
เฮียวิ่งตาม คนนั้นทำไม หรือว่า...
|
ก็เขาวิ่งเก่ง เห็นรูปร่างสวยวะ ผมหางม้าปัดไปปัดมาอยากเห็นหน้า |
นั่นซิ พอวิ่งทัน แล้วก็ชิ่งหนี ทำไมละเฮีย |
เออ.. ชี หันหน้ามา ตายห่... ยิ้มฟันเหยิน |
5555 |
ผมก็เผลอหัวเราะดังไปหน่อย หนึ่งในนั้น หันมายิ้มให้
มาเลยน้องมาคุยกัน |
ทีนี้เลยถูกพี่สิทธิ์ก็คนนั้นแหละ สัมภาษณ์ละเอียดยิบ คนอื่นรินน้ำให้ดื่ม เข้ามาคุยแบบกัน |
เองไม่ถือเนื้อถือตัว ผมอยู่ที่นั่นจนกระทั่งมืด |
|
อีกสองวันต่อมา พอเลิกงานก็ไปจอดรถริมถนน ผลัดเสื้อผ้าเป็นกางเกงขาสั้น |
ใส่รองเท้าผ้าใบ แบบพื้นเขียว เข้าไปสังเกตดูว่า จะเจอพวกพี่ ๆ |
นั่นไงเจอแล้ว เขาโบกมือชวนวิ่ง เลยสับเท้าวิ่งตื๋อ ตาม อย่างมั่นใจ |
ในฐานนะนักฟุตบอลเก่า (เมื่อ 12 ปีก่อน)
|
วิ่งตามเขาไปได้แค่ 200 เมตร ใจเต้นอย่างแรง โอ้ย หายใจไม่ทัน ต้องหยุดวิ่ง |
หน้ามืด ยืนเกาะต้นไม้ ภาพคล้าย กับข้างล่างนี้แหละ
|
พี่สิทธิ์คนเดิม คงจำผมได้ วิ่งมาตบไหล่ สู้ ๆ น้อง.. พักไปก่อน ค่อย ๆ เดินอย่าวิ่งนะ |
เดี๋ยวเจอกัน.. |
ยืนน้ำลายแห้ง หัวใจค่อยเต้นช้าลง เลยเดินตามเส้นทาง ร่มรื่นในสวนลุมพินี |
ยังสงสัยตัวเอง ไงอ่อนแอ.. วิ่งอย่างเขาไม่ได้ ทั้งที่เมื่อก่อนขี่มอเตอร์ไซค์ 100 กม. |
ถึงที่ยัง เดินเที่ยวต่อได้ |
เห็นตัวเองตอนนั้น หมดสภาพ คงเป็นด้วยไม่ได้ออกกำลังกายมานาน แถมชอบดริ๊ง |
มาก ไม่หมดขวดไม่กลับ บ้าน
|
|
เกือบสองปีมานี้ เห็นทีวีดาวเทียม โฆษณา ลู่วิ่งอัตโนมัติ เครื่องซิทอัพ โห..นักออก |
กำลังกายวิ่งฉิว มีซิคแพค กล้ามเนื้อ ปลีน่องทั้งหญิงชาย เล่นกันสนุกสนานหน้ายิ้ม |
รูปร่างสวย งดงาม |
ผมนั่งมองแล้วก็รีบกดรีโมท ไปดูช่องสารคดี หรือไม่ก็หนังสืบสวนแทน ดูจะรื่นรมย์ |
สมจริงกว่า |
ได้ไปบ้านเพื่อน บ้านคนรู้จักหลาย บ้าน เห็นเครื่องออกำลังกาย วางอยู่ |
แต่ละเครื่องหลายหมื่นบาท วางไว้ที่ห้องเก็บของ หรือไม่ก็ข้างตัวบ้านฝนสาดถึง |
ฝุ่นจับเขลอะ..บางบ้านใช้เป็นที่ตากผ้า พาดผ้า...
|
ไม่ใช้เครื่องแล้วเหรอ |
หนูลองวิ่งได้ 3 วัน รู้ตัวเลยว่า หนูเหนื่อยง่ายกว่าคนอื่น เกล็ดเลือดน้อย |
ปอดหนูเล็ก รูจมูกไม่คล่อง หัวเข่าหนูเจ็บ..วิ่งวันที่ 2 ก็เจ็บชายโครงทนไม่ได้ หายใจ |
ไม่ทัน |
อีกคน..หนูฝืนร่างกายวิ่งลู่ หลับเป็นตาย เช้ามาไม่อยากจะลุกไปทำงาน ปวดร้าว |
สาวบางคนซื้อจักรยานมาขี่ เครื่องแต่งกายครบ ปั่นได้ 2 วัน |
พี่ไวน์หนูไม่ปั่นแล้ว เจ็บก้น หนูจะกินให้น้อยลงก็ได้ จะได้ลดน้ำหนัก ว่าแล้วก็เดินเปิด |
ตู้เย็น เอาทุเรียนอบแห้งมาเลี้ยง ส่วนตัวน้องสาวคนนี้ หยิบกินไปด้วย หมดถุง
ส่วนใหญ่คนซื้อ เครื่องออกกำลังกาย มักจะคิดว่า ใคร ๆ ก็วิ่งได้เร็วไว ภายใน 3 วัน แบบ
นักแสดงที่เป็น ผู้ออกกำลังกายมานาน |
|
เมื่อปี 2522 การออกกำลังกาย ที่คนนิยมมากที่สุด คือการจ๊อกกิ้ง |
แน่นอนผมเอง ก็เช่นกัน พวกเพื่อน และพี่ที่สวนลุมพินี ดีมาก ๆ |
คุณไวน์เริ่มวิ่ง มันจะหายใจไม่ออก ใช้วิธีเดินให้เร็วกว่าปกติ แกว่งแขน |
วันละ สอบรอบ (5.2 กม) ห้ามวิ่งนะ เดินเร็วสัก 7 วันค่อยวิ่งเหยาะ ๆ ให้ช้าที่สุด |
วันหนึ่งวิ่งได้ 2,000 ก้าวก็พอแล้วเดินต่อ |
แล้วผมจะวิ่งรอบสวนลุมได้ ในกี่วันครับพี่สิทธิ์ |
อ๋อ..ส่วนใหญ่เดินวิ่งสัก 20 วันก็วิ่งรอบได้แล้ว แต่ไม่ได้วิ่งเร็วมากนักนะ |
ผมก็ทำตามที่พี่ ๆ เพื่อน ๆ แนะนำ แค่ถนนในสวนลุม 2.6 กม..ผมใช้เวลาเดือนครึ่ง |
จึงวิ่งได้รอบโดยไม่หยุด
|
และสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ พอไปเดินวันละ 2 รอบได้ 5 วันหลังเลิกงาน เฝ้าแต่คิดอยากจะ |
ไปออกกำลังกาย |
ภายหลังจึงรู้ว่า ขณะเดินเร็ว ๆ ไปครึ่ง ชม.กว่า ร่างกายจะหลังสารเอ็นโดรฟินออก |
มา เกิดความสบายกาย สบายจิต... ทำให้ เสพติดการออกกำลังกาย |
โดยไม่รู้ตัว |
แน่นอน ผมชอบเข้าแข่งขันวิ่ง มินิ หรือไม่ก็ ฮาร์ฟมาราธอน เป็นเกมส์ที่ผมติดมากที่สุด |
ที่ไหนมีแข่งวิ่ง ผมมักจะไป เช่น วิ่งบนเขาค้อ เขาใหญ่ นครนายก ศรีราชา |
หาดใหญ่ วิทยาลัยครูจอมบึง ในกรุงเทพ นั้นแน่นอนที่สุด
ภาพข้างบน ลงแข่ง จาก มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ มาที่สวนลุม แล้ววิ่งกลับเป็น สี่เหลี่ยมระยะทาง 9.5 ก.ม.
ทำเวลาได้ 41.49 นาที ตอนนั้นเพิ่งฝึกซ้อมวิ่งจ๊อกกิ้งได้ประมาณ 1 ปี
|
|
ตั้งแต่นั้นมาผม ออกกำลังกายประจำ ตั้งแต่ จ๊อกกิ้ง ท๊อกกิ้ง คือวิ่งไปก็พูดกันไป
เสร็จจากวิ่งมินิมาราธอน วันเปิดทางด่วนบางนา บางปะกง ก็นั่งคุย กับเพื่อน
ซ้ายมือ(ของคนอ่านนะครับ) สุด คุณเฉลียง คุณวิโรจน์
แล้วก็ น้องต่อ นันทวัฒน์. หน้าตาน่าเกลียดเนาะ 555 คนอะไรหล่อ น้องเขาเป็นนักแสดง
คนได้ถ้วยรางวัล คือคุณเฉลียง ส่วนผมคงเป็นตัวประกอบ ไม้ประดับ
ตลอดมา เรียกว่า คงเส้นคงวา 555
|
ผมกับเพื่อน ๆ เต้นแอโรบิก เล่นเรือใบ เล่นวินด์เซิร์ฟ ปั่นจักรยาน
|
ปัจจุบัน ผมเล่นกีฬา อย่างน้อยอาทิตย์ละ 4 วันเป็นอย่างน้อย
|
เพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่าน อยากจะออกกำลังกาย ไม่ต้องซื้อลู่วิ่งไว้ในบ้าน เซ็ง..
คนที่เล่น หรือแสดง เขาวิ่งมาหลายปี เลยถูกชวนมาเป็น พรีเซ็นเตอร์เครื่อง เลยวิ่งฉิว ไม่หอบ
พวกเราวิ่งแบบนั้น ต้องฝึกนานพอสมควร ไม่เกี่ยว รูจมูกเล็ก ปอดเล็กหรอกครับที่ วิ่งแล้วหอบ
ตัวโยน
|
ลองเข้าร่วมกลุ่มกับเพื่อน คอเดียวกัน ได้ออกกำลังกายสนุก ๆ กัน ไม่เซ็งด้วย
ไว้บล๊อกต่อ ๆ ไปค่อยมา บอกว่า มีกีฬาอะไรบ้างที่ เล่นได้ง่าย
เล่นแล้ว ติด.. อยากเล่นต่อ ไม่ท้อ
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
end
visit บล๊อก 688,175 st
= งานเขียนประเภท Diarist
|
|
เห็นพี่วิ่งออกกำลังกายรุ้งก็ได้แต่ชื่นชมอยู่ห่างๆ ไม่สู้ค่ะเรื่องวิ่งเรื่องเดิน
เรื่องน้ำหนักตอนนี้ทำใจแล้ว ส่วนเรื่องออกกำลังกายนี่ทำใจไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้ที่พยายามก็แค่แอโรบิควันละ 30 นาทีโกงนิดหน่อยอีกต่างหาก ที่ฝืนตัวเองทำก็เพราะอยากกระตุ้นกล้ามเนื้อหัวใจไม่ให้มันขึี้เกียจสันหลังยาวเหมือนเจ้าของแค่นั้นเองค่ะ
เพื่อนรุ้งก็ชอบไปวิ่ง เวลามีงานวิ่งก็มักไปวิ่งรุ้งก็ได้แต่รับฟังและเป็นกำลังใจให้ ซึ่งเจ้ากำลังใจนี่เขาก็ไม่ได้อยากได้หรอกรุ้งรู้
โหวตให้ค่ะ
ไวน์กับสายน้ำ Diarist
ปล. ภาพที่พี่ถ่ายรูปกับคนถือถ้วยรางวัล คนที่ถือถ้วยรางวัล 1 ใบในมือนั่นดาราใช่มั้ยคะ