No. 513 บล๊อกประจำวันศุกร์ - อาทิตย์
ร่วมกิจกรรมบันทึกความทรงจำ |
|
|
ครอบครัวเรา จาก อ.ปาย เมืองที่แสนจะธรรมดา เป็นเพียงบ้านป่า ท้องนาสีเหลืองทอง |
อพยพไปอยู่เชียงใหม่ |
ยังจำได้ว่า อ.ปาย ผู้ชายส่วนใหญ่ จะใส่กางเกงขาก๊วยแค่ครึ่งน่อง เสื้อสีเนื้อเข้ม |
ใช้เชือกผูกตรงหน้าอก
|
ส่วนผู้หญิงจะนุ่งผ้าถุงกรอมเท้า ใส่เสื้อแขนกระบอกยาว ถนนในตัวอำเภอเป็นถนนดินแดง |
มีร่องน้ำเล็ก ๆ สองข้างทาง น้ำใสจะไหลผ่านช้า ๆ แล้วไหลงลงสู่ลำน้ำปาย |
ส่วนตัวตลาดสด ตลาดเช้ามืด แม่ค้า |
ใช้ใบตองกล้วย ใบตองตึงปู วางผัก กับสัตว์ตัวเล็ก ๆ วางไว้บนพื้น ท่ามกลางแสงตะเกียง |
ที่จุดวับแวม เหมือนกับที่เคยเห็นในเชียงใหม่ตอนโตขึ้นมาแล้ว |
|
แม้ผมจะเล็กอายุเพียง 4 ขวบขณะแม่ พาลูก 4 คนเดินรอนแรม จาก อ.ปายไป อยู่ |
เชียงใหม่ ผมต้องนั่งบนม้าขนของ หรือไม่ก็เกาะหลัง คนคุมม้าต่าง
|
ได้กลิ่นเหงื่อ ท่ามกลางอากาศหนาวเย็น ถนนเป็นเพียงถนนดินแดงเล็ก ๆ ลัดเลาะไปตาม |
ไหล่ดอย รถยนต์ไม่มี แล้วก็ยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ เคยเห็นแต่ล้อเกวียน |
|
ยังจำใบหน้าของแม่ ที่เรียบเฉย เหม่อมองลูก ๆ ที่นั่งกินข้าวในป่าท่าม กลางแสง |
ไฟวับแวมจากกองไฟ เห็นหยาดน้ำตาแม่ไหลริน... |
แม่ดึงตัวผมเข้ามากอด และลูบหัวเบา ๆ เมื่อเห็นว่าผมนั่งมองใบหน้าแม่อยู่ |
แม่จะให้ลูก ๆ ย้ายไปเชียงใหม่ จะได้เข้าเรียนต่อ มีชีวิตที่ดี แม้พวกเราจะเสียพ่อไปแล้ว |
แม่จะดูแล ใกล้ลูก ไม่เป็นไรนะ
อ.ปาย มีเขตติดต่อกับ พม่า อยู่บนดอยสูง ตามภาพข้างบน เพียงแต่ภาพข้างบนเป็นภาพปัจจุบัน
ถ้าสมัยก่อน ต้นไม้จะมีมากกว่านี้แน่นอน
|
ถนน ร้อยกว่ากิโลเมตร ใช้เวลาหลายวันในการเดินเท้า ตามม้าต่างที่แม่จ้าง |
ขนของ ขึ้นดอยแล้วดอยเล่า ก็เข้าสู่ตัวเมืองเชียงใหม่ เมื่อไปถึงตัวจังหวัด |
|
เพียงเข้าตัวอำเภอ แม่แตง เห็นล้อเกวียนเหล็กวิ่งส่งเสียงดัง ตื่นเต้นน่าดู ผู้ใหญ่เขาหัวเราะ |
บอกว่า เขาเรียก รถยนต์ วันหลังจะพาขึ้นไปบนดอยสุเทพ
|
เราเข้าพัก ในบ้านชั้นเดียว ปลูกติดพื้นดิน อยู่หน้าโรงเรียนวัดหอพระ แม่ติดต่อเช่า |
ก่อนที่จะเดินทางมาถึง |
มาอยู่เชียงใหม่ไม่ถึง 2 เดือนแม่ก็คลอดน้องสาวของผม |
ตัวเล็กมาก เลยเรียกน้องสาวว่า อิ๊ด ก็ร้องให้เหมือนลูกหมูตัวเล็ก อิ๊ด ๆ |
ยังจำได้เลา ๆ ว่าแม่ทำอาชีพรับจ้างเย็บเสื้อผ้า และขายของชำเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่กับ |
บ้าน ไม่ใช่ทำร้านค้าใหญ่แบบที่ อ.ปาย |
แม่เล่าให้ฟังว่า เปิดบ้ายขายของที่เชียงใหม่ไม่ดีเลย ได้ค่าจ้างตัดเสื้อผ้าเล็กน้อย |
แม่เลยนำทองที่ติดตัวมา ทะยอยขาย เลี้ยงลูก |
ระหว่างนั้น จะมีคนจาก อ.ปาย มาเยี่ยมมา ค้างที่บ้านเราบ่อย และคงได้ปรึกษากัน |
|
แม่เลยไปเช่าบ้านไม้สองชั้น หลังโต ข้างโรงเรียนยุพราชแทน |
ทำเป็นหอพัก สำหรับเด็กหญิงชาย จาก อ.ปาย อ.เชียงดาว อ.ฝาง อ.ดอยสะเก็ด |
อ.สารภี แล้วก็ อ.แม่สายเชียงราย |
แม่กับพี่สาว จะต้องทำอาหารให้ทุกคนทานวันละ 3 มื้อแน่นอนคือ ใส่ปิ่นโตไปทานที่ |
โรงเรียนด้วย เด็กทุกคนจะเข้าเรียนชั้นมัธยมที่โรงเรียนต่าง ๆ แต่ทุกคนแม่จะสอน |
ซักผ้า รีดผ้า ของใครของมัน..
ส่วนล้างจาน ห้องน้ำ ถูบ้าน เปลี่ยนเวรกัน |
แม่จะเคร่งครัด ให้ทุกคน อ่านหนังสือ ทำการบ้าน เข้านอนตามเวลา แน่นอนที่นอน |
เป็นของแต่ละคน ต้องตึงเปรี๊ยะ
|
เก็บมุ้งเรียบร้อยดีที่สุด ถ้าทำดีที่สุด จะมีขนมให้ทานเป็นพิเศษเป็นรางวัลพิเศษจากแม่ |
ทุกเดือน. ใครทำการบ้านไม่ได้ แม่จะสอนให้ เพราะอาชีพเดิมแม่เป็นครู |
|
มีเด็กต่างจังหวัด ต่างอำเภอ จองเข้าพักล่วงหน้าเป็นปี ๆ เลย เพราะไม่มีที่ว่าง |
พ่อแม่เด็กเขาชอบ ที่แม่ จะสอน มารยาท การไหว้ การกินอาหาร |
การใช้ช้อนซ่อม จากเด็กบ้านนอก ทำอะไรไม่เป็น ปิดเทอมกลับบ้าน พ่อแม่เด็กจะเห็น |
ว่า เก็บที่นอนตึงเปรี๊ยะ ล้างจานเอง
|
|
การเงินของครอบครัว ก็พอไปได้ แต่ไม่ดีนัก เพราะพ่อแม่ของเด็กที่นำลูกมาฝาก |
บางคนฐานะไม่ดี ไม่ค่อยมีเงินมาให้ตามกำหนด ให้ไม่ครบบ้าง |
บางทีก็ไม่ได้เงิน เขาก็ยกข้าวสารมาให้ครั้งละหลาย ถัง 555
ผมว่าแม่เก่งมาก เลี้ยงลูก 5 คนด้วยตัวคนเดียว ส่งให้พวกเราได้เรียนตามกำลังฐานะ
แล้วผมจะไม่รักแม่ได้อย่างไร ผมถ่ายภาพแม่เมื่อแม่อายุเกือบ 90 ปี
พาแม่ไปเที่ยวนะครับ
|
|
ส่วนไวน์ กับพี่ชาย ต้องกินนอน ร่วมกับ เด็กชาย วัยเดียวกัน ไม่มีสิทธิพิเศษ |
ที่นอน จะปู เรียงกันเป็นตับ |
หลังจากทำการบ้านเสร็จ แม่จะให้ทุกคนเข้านอน มุ้งใครมุ้งมัน ปิดไฟ.... นอน |
ใครจะฉี่ตอนกลางคืนก็ได้...เพียงแต่ต้องฉี่ใส่กระโถน เป็นสังกะสีเคลือบสีขาวมีฝาปิด |
เพราะเมื่อก่อนมีห้องน้ำห้องส้วมห้องเดียวอยู่ข้างล่าง
ข้างล่างเป็นภาพแทน ที่ค้นได้ในกูเกิ้ล เขาขายรวมกับเครื่องครัว 555 เมื่อก่อนเรื่อง
ถ่ายรูปเป็นเรื่องใหญ่มาก ต้องมีเงิน..เลยไม่มีภาพประกอบ |
|
มีอยู่คืนหนึ่ง กินแดงโมเยอะไป เลยลุกไปฉี่ ที่กระโถนกลาง พอเปิดออกมา |
แสงจากดวงจันทร์ส่องสว่าง เห็นน้ำฉี่เกือบเต็ม..ทำไงดี อั้นไม่ได้แล้ว เลยต้องปลดปล่อย |
เฮ้อสบาย ...แล้วปิดฝาไว้ตามเดิม เข้านอน อิอิ |
|
เช้ามาก็รีบตื่น เข้าห้องส้วมข้างล่างก่อนเพื่อน แล้วรีบล้างหน้าแปรงฟันที่ระเบียงบ้าน |
ไม่ได้อาบน้ำหรอกครับ หนาว...สุด ๆ ต่างคนต่างรีบ แต่งตัวเตรียมกระเป๋าเรียนแล้วไป |
กินข้าว.. กำลังช่วยกันยกกับข้าว เสียงใครไม่รู้บ่น |
ไผเยี่ยว เรี่ยราดวะ (ใครฉี่เรียราด) ระวังตัวไว้เฮอะ แล้วจะรู้สึก |
ไวน์นำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ บอกได้ไงเนาะ 555 |
|
กระโถนฉี่ห้อง เด็กชายจะมี 2 ใบ แต่ละวันแต่ละเช้า จะมีเวร 2 คนเตรียมกระโถน |
กับเทกระโถน ทำความสอาด เททิ้งแล้วต้อง ใช้น้ำสบู่กรดล้างขัด คว่ำตากแดด |
ทุกคนมีวันที่ต้องทำหน้าที่ แน่นอน ติดกระดานดำข้างฝาไว้ |
|
เช้าวันเสาร์ ไม่ต้องตื่นเช้า เลยนอนเล่นในมุ้ง กันหลายคน บางคนก็ลุกไปแล้ว |
นอนเล่นไปก็นึกได้ว่า วันนี้จะพากันไปว่ายน้ำในคูเมือง ขออนุญาตแม่ไว้แล้ว ดีเหมือนกัน |
นึกได้ว่า วันนี้เป็นเวรเถ กระโถนฉี่ เลยลุกไป อ้าวเหลือเพียงใบเดียว อีกใบ |
เพื่อนชื่อมานพ รักเรียน (นามสกุลดีมาก) คงจะยกไปแล้ว...
|
เลยค่อย ๆ จับยกขึ้นจะไปเท โห... หนักน้ำฉี่สีเหลืองเอียงล้น ฝา.. เวรจริง ๆ |
นึกเคียดแค้น ใครวะฉี่แล้วไม่อั้นไว้บ้างเลย น้ำสีเหลืองปริ่ม.. พอเดินลงบันใดไปหน่อย |
เดียว น้ำฉี่ไหลถูกมือเปียก.. หยดเป็นทางกลิ่นอย่าบอกใคร |
|
ล้างกระโถน ตากแดด เสร็จแล้วรีบ นำผ้าแห้งมาซับน้ำฉี่ที่บันใด แล้วไปซัก |
น้ำบิดจนแห้งมา ถูน้ำฉี่จนหายเหม็น ต้องทำครับ |
ไม่งั้นถูกแม่ตี..... |
เวร..ย่อมระงับด้วยการ ฉี่ให้ปริ่ม
ต่อไปมั้ง 555
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
end 694.052
visit บล๊อก 692,938 st
=1,114
งานเขียนประเภท Diarist |
จดจำรายละเอียดในอดีตได้เยอะนะคะ
โหวตให้เลยคะ..
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น