No. 493 บล๊อกประจำวัน ศุกร์ - อาทิตย์
ร่วมกิจกรรม Blogs to Friends
|
| |
| นั่งนึกถึง เรื่องราวที่ผ่านมา ได้แต่ทำงาน แต่ก็ชอบท่องเที่ยวไปในที่ เขียวสด |
| หรือพวก ปิคนิคชายป่า เดินป่าก็ไป กับเพื่อนผู้ชาย |
| แต่ถ้า เพื่อนชวน ไปงานเลี้ยงตอนเย็น ตอนกลางคืน เฉย ๆ มักจะเลี่ยงไม่ค่อยไป |
คือมันเบื่อ เป็นคนคุยไม่เก่ง
|
| จะว่าเป็นคนไม่ชอบสังคม ก็ไม่ใช่ เพราะเมื่อก่อนที่ทำงานใหม่ ๆ นาน ๆ มาแล้ว |
เพื่อนผมมีทั้ง ช่างไม้ พ่อค้าผ้าที่ระยอง หมอ พนง.ขาย ทนายความ
|
| คือพวกเรา ไม่ค่อยถือเนื้อถือตัว ไปแบบสบาย ๆ นั่งดื่มน้ำพรรค์นั้นกันบ่อย แถวชายหาด |
ระยอง ดื่มกันที่ชายหาด จนหลับคาชายหาด ตื่นขึ้นมา
|
ถูกหมูชาวบ้าน มาดุนหาเศษอาหาร แล้วผมคงจะนอนทับ อาหารอยู่มั้ง 555
|
| หลังจากนั้น ได้เข้ากรุงเทพ เปลี่ยนที่ทำงานหลายกิจการ และได้ |
| ทำงานที่ภัตตาคาร ผับ บาร์ นานเกินไป เลยเบื่อ ๆ การสังสรรค์ท่ามกลาง |
| ควันบุหรี เสียงดนตรีดัง ๆ |
| |
| พอเข้ามาเริ่มเขียน บล็อก ก็เขียนเกี่ยวกับ ท่องเที่ยวตามป่าเขา เที่ยวแบบชาวบ้าน |
| จะเป็นแนว นั่งรอบกองไฟ(เล็ก ๆ) ดีดกีต้าร์ ร้องเพลง ไปกับเพื่อนที่เต้นแอโรบิกด้วยกัน |
หรือกลุ่มงานบริษัทอื่นที่ทำงานด้วยกัน
|
| |
| เพื่อน ๆ ทุกกลุ่มจะชอบ บางคนกำลังมีความรัก นั่งมองตากัน ท่ามกลางความ ความหนาวเย็น |
| เห็นแววตาแห่งความรัก สลับกับแสงไฟระยิบระยับของกองไฟ |
| แค่นี้ก็มีความสุข ทั้งตัวเรา และเพื่อนหนุ่มสาว.. |
|
| หลายปีก่อน เพื่อนที่เป็นบล๊อกเกอร์สายอาหาร กับสายถักนิตติ้ง โครเชร์ แนวหน้า |
มีชื่อเสียงมากในขณะนั้น แม้กระทั่งในปัจจุบันก็ยังดังไม่หยุด
|
| พี่ไวน์ พวกหนูจะไปเที่ยวนครนายก ไปพักแรมที่รีสอร์ท พี่สนใจไปปะ |
| คนชวน เป็นข้าราชการ นักกลอน ที่ถนัด ถักโครเชร์ นิตติ้ง พอบอกว่า มีแม่ครัวกะทะหลุด |
จะไปด้วยอีก 2 คน โห...ดีใจมาก ๆ ที่ได้รับเกียรติให้ไปเที่ยวด้วย
|
| ไปครับ... วันไหน... |
|
| ตอนนั้นนั่งทำงานแถวสีลม เมืองแห่งธุรกิจ แต่ผมเป็นเพียง พนง.เล็ก ๆ นั่งกินอาหาร |
| แถวซอกตึกเล็ก ๆ เช่น ถนนประมวญ ซอยวัดแขก พวกข้าวมันไก่ ขาหมู ผัดไท |
เรียกว่า กินอาหารข้างถนนเป็นประจำ
|
| กลางคืนไปทำงานต่อที่ผับ ที่เขาเน้นขายเหล้า มีอาหารที่พ่อครัวทำให้กินประจำก็ |
| ผัดสิ้นคิด... แม้จะไม่เบื่อ แต่ก็อยากกินอาหารอื่นบ้าง |
| 555 ดีใจครับ จะได้กินอาหารจากแม่ครัวมือเอก แห่งบล๊อกแก๊ง แถมได้พบตัว |
| เป็น ๆ กันด้วย.. |
|
| เช้าวันหนึ่งที่สดใสมากๆ ผมขับรถพิคอัพ 4 ประตูคันเก่ง ไปรับ Kapeak ที่พูดไม่เก่ง |
| แต่เจ๋งทุกคำ ที่บ้าน เลย เอแบค รามคำแหง....กะเปี๊ยกนี้ เราพบกันมาก่อนแล้ว ก็ที่ผม |
| พาเดินเที่ยวถ่ายรูปเนื้อที่ 500 ไร่จนขาผมลาก 555 |
| |
| มุ่งสู่ นครนายก ผ่านถนนสายสวย ที่มีต้นไม้ดอกสีเหลือง น่าจะชื่อดอกฝ้ายคำ |
| หรืออะไรนี่แหละ แหะ ๆ ไม่ถนัดอะไรสักอย่าง ถ้าพี่ภาวิดา หรือไม่ก็แม่ซองเบอร์เบอร์ 9 |
| มาด้วย คงจะบอกได้ว่า ชื่อดอกอะไร |
| ส่วนกะเปี๊ยก จะว่านั่งน้ำลายบูดก็ไม่เชิง แหะ ๆ คอยตอบคำถามผมเรื่อยแหละ |
| เลยรู้ว่า กะเปี๊ยกเป็นข้าราชการซีเลขที่มีค่าสูง เคยทำงานที่ จ.ตาก |
| เลยขอย้ายมา อยู่ นครนายก จะได้อยู่ใกล้กับ สามีกับลูกสาว... พอย้ายมาปั๊บ อ้าว |
อ้าว ฝาละมีคุณเปี๊ยก ย้ายไป สมุทรปราการ
|
| นี่แหละข้าราชการ ต้องทำตามหน้าที่ |
| |
| นั่งรถไม่นานก็ถึง นครนายก... เข้าตัวตลาดไปกินข้าวเช้า และแล้วก็เจอแม่ครัว |
| มือหนึ่ง หรือ แม่ครัวกะทะหลุด |
| คุณโอ เนินน้ำ กะ คุณบิบี๊ หรือชื่อบ่งบ๊ง... ไม่แปลกตาเลย สวยครับ |
สวยแบบที่เห็นในบล๊อก ไงงั้น
เลยใช้ดอกไม้แทน
|
| ผมเลยขับรถนำหน้า ไปสู่ถนนอะไรไม่รู้แหะ ๆ ที่มุ่งหน้าสู่ เขื่อนขุนด่านปราการชล |
| แต่ไปไม่ถึง เลยกลุ่มรีสอร์ทเยอะ ๆ ไปหน่อยเดียวก็ เลี้ยวเข้าถนนคอนกรีตแคบ ๆ |
| ลัดเลาะไปเรื่อย ๆ ซ้ายมือเป็นลำห้วย ไม่นานก็ถึงรีสอร์ท บ้าน & ต้นไม้ |
| ที่คุณเปี๊ยกจองไว้สำหรับ 4 คน |
| ที่พักสวย..สะอาดมาก ดูภาพนะครับ |
|
| เก็บของเข้าเก็บไว้ในที่พัก ผมถูกให้ขึ้นไปพัก ชั้นที่สอง ดูแล้วน่าจะดีเนาะ แต่กลางคืน |
กลัวผี.. นอนคนเดียวซะด้วย แต่มาคิดอีกที ผี..คงจะต้องผ่าน 3 สาวก่อน 555
แก้ไขนะครับ 555 คุณเปี๊ยกบอกว่า ผมนอนชั้นล่าง เพราะเดิมทีให้นอนชั้นบนแต่
ผมหัวสูง หัวชนฝ้าเพดาน บ่อย น้อง ๆ เขาสงสาร
เลยเปลี่ยนที่่นอน... เออหนอ..อุตส่าห์เล่าซะดิบดี ชักหลงลืมเป็น คนเคยหนุ่มซะงั้น
|
|
พวกเราต่างถ่ายภาพ ที่พักรีสอร์ท แล้วพากันขึ้นรถผมคันเดียวก็พอ
คันนี้แหละที่ผมใช้ ขับเข้าไป ทำไร่ในป่าที่ อ.แก่งหางแมว จันทบุรี ประจำ
|
| คือกะจะไปเที่ยวที่กันดารหน่อย คุณบิบี๊ จะพาไปบ้านพักเพื่อนที่อยู่ในป่า ถนนไป |
| องค์พระพิคเนศน์ โตที่สุดในโลก (เขาว่า) ไปเจอบ้านเพื่อน |
ชื่อลุงช้าง แต่เจ้าบ้านไม่อยู่ เลยถ่ายภาพไม้ดอก...
เราไปเที่ยวกันที่ ตัวเขื่อนขุนด่าน แล้วไป |
| ศูนย์เกษตร หน้าเขื่อน... ไปดูสวนปลูกผัก ไฮโดรโฟนิค |
| ยังครับ..ไปอีก ไปสวนวังตะใคร้.. ที่กว้างมาก มีลำห้วยไหลผ่ากลาง มีคนนำอาหาร |
ไปกินกันริมลำธาร ทำเอาพวกเราหิว
|
| แต่ก็อดทนไปก่อน ขับรถไปริมชายป่า เห็นใบชะพลูใบโต สวย |
| คงเป็นชายป่า เลยช่วยกันเก็บใบชะพลูมาเยอะ... ที่มองซ้ายมองขวา ไม่ใช่อะไรหรอก |
จะถามว่า นอกเขตวังตะใคร้ แต่ไม่เห็นใคร เลยเก็บกันใหญ่ ได้เยอะมาก
|
| เดินไปพักใหญ่ เห็นคนเล่นน้ำ คงจะยังอยู่ในเขต จะคืนใบชะพลูก็เสียดายของ |
| หาคนรับคืนไม่ได้ เลยวางไว้ในรถ ขับรถกลับ |
| ไปรีสอร์ทที่พัก ตอนนั้นเย็นย่ำสนธยาแล้ว แม่ครัวทั้ง 3 ช่วยกันทำเมี่ยงคำ ก็ใช้ใบชะพลู |
ที่เราเก็บมารองหุ้ม ใส้เมี่ยงคำ น่าจะหลายคำนะครับ
|
| อร่อยมาก... สามสาวช่วยกันทำ ช่วยกันกิน... ส่วนผมก็คอยมองว่า เมี่ยงคำ |
| คำไหนที่ไม่ใส่พริก 555 กินไม่ได้ครับ เด็ก เอ้ย แก่.อนามัย กินเผ็ดไม่ได้ |
| กัดไปคำแรก รู้เลยว่า น้ำราดเมี่ยงคำ อร่อยจริง ๆ สมกับที่ได้ชื่อว่า แม่ครัวเอก |
แห่งบล๊อกแก๊ง
ข้างบน ห่อด้วยใบคะน้าที่เตรียมมาจาก มั่งก๊อก ส่วนข้างล่าง
เราใช้ใบชะพลูที่เก็บมาริมลำห้วย ที่เราไปเที่ยวนั่นแหละ 555 จะทิ้งก็เสียดายของ
|
| ส่วนผม เขาคงจะไม่กล้าใช้ทำอะไร คงจะ กลัวของเขาเสียมากกว่า แต่หลังจากนั้น |
ไปเที่ยวครั้งต่อ ๆ ไปถูกคุณโอ ใช้ทำงานบ่อยเลย 555
คงเห็นว่า ผมอู้ เป็นประจำ
|
แอบมองเทออยู่นะจ้ะ อิอิ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
วาว..หนึ่งหนุ่มกะ 3 สาว...
มีสาวๆแม่ครัวมือหนึ่งทำกับข้าวให้ทานด้วย
บรรยายกาศสดชื่น ต้นไม้เยอะ
ไม่มีอะไรจะสุขไปกว่านี้แล้ว..อิอิ
ยกให้คุณพี่โอ เนินน้ำเลยค่ะ..ทริปนี้