บล๊อกประจำ วันจันทร์ / ศุกร์

ครึ่งเดือนกว่าแล้ว ไม่ได้ไปบ้านน้อย ในป่าจันทบุรี ช่างไฟฟ้า

น่าจะเดินไฟแล้ว พ่วงไฟฟ้าจากบ้านเพื่อน ให้ใช้ได้แล้ว

บ่าย 4 ขับรถจากโรงงานบางปู วิ่งถนนเส้นสุขุมวิท คลองด่าน สู่บางปะกง

เลี้ยวขวาเข้ามอเตอร์เวย์ ยอมเสียเงินค่าผ่านทาง 30 บาทที่ด่าน ก่อนออกสู่ถนนชลบุรี

บ้านบึง.. ปกติแล้วถ้าไม่ค่ำ จะใช้ทางลัด เกรงว่าจะมืด

เงิน 30 บาทมีค่ามากนะครับ ตอนนั้น บริษัท โรงงานต่าง ๆ เลิกจ้าง คนงานกันเยอะ

หนุ่ม ๆ หลายคนต้อง ใช้หนังสะติก ยิงกะปอมกินเป็นอาหาร

นี่เป็นเรื่องจริงนะครับ นักข่าวทีวีอิสสระ ใช้กล้องถ่ายคนยิงกะปอม แล้วเดินเข้าไปถามว่า

ทำไม จึงยิงกะปอม ไม่ซื้อหมูปิ้งกิน

พี่..ผมไม่มีเงินซื้อกิน โรงงานเลิกจ้าง ไม่มีเงินให้ลูกเมีย แค้นมาก.. พูดพลาง

หลบตา กัดกราม.....

นั่งดูทีวีวันนั้น ยอมรับว่ามัน..รู้สึกว่าไม่ดีเลย ชีวิตคน...

เราเอง ก็ต้องใช้เงินเท่าที่จำเป็น เพราะงานประจำระยะนั้น ต้องทำเพียงเดือนละ

15 วัน.. ส่วนสำนักงานบัญชีตนเอง ก็เหลืองานน้อยมาก

แต่ก็ยังดี กลางเดือนก่อน มีคนตามตัวไปทำงาน เพิ่มอีกแห่ง ความหวังเริ่มมีมาบ้าง

การทำสวน เป็นความหวัง ที่น่าจะ ไม่ไกลเกินเอื้อม อีกไม่เกิน 2 ปีผลไม้คงจะเริ่ม

ผลิดอก ออกผล ไว้ขาย หรือไว้กินได้บ้าง พวกขนุน มะม่วงเขียวเสวย มันขุนศรี

ความที่ ทำสวนใหม่ ยังแยกไม่ออกว่า ข้างล่างเป็นมะม่วงพันธ์ใด...?

ใครดูออกบ้าง....

ถนนเส้น อ.บ้านบึง ไป อ.แกลง จังหวัดระยอง ราบเรียบ เป็นถนนขึ้นเนิน ลงเนิน บางช่วง

เป้นพื้นที่ราบ สองฝั่งเป็นสวนยางพารา ใกล้อำเภอ วังจันทร์ มีสวนปาล์มน้ำมัน

ท้องฟ้าเริ่มมืดลง ถึงสามแยก อ.แกลง เลยเลี้ยวขวาไปทางระยอง วกกลับมาอีกนิดเดียว

แวะซื้อไก่ย่างอิสลาม กับข้าวเหนียว ไว้เป็นอาหารเย็น ในคืนนั้น

แล้วขับรถ มุ่งสู่ อ.นายายอาม จันทบุรี เลี้ยวซ้าย เข้าสู่ถนนดำ ผ่านป่ายางมืดครึ้ม

ไฟหน้ารถส่องสว่าง ไปไกล ไม่มีรถสวน เลย ตบไฟสูงให้มองเห็นไกลขึ้น

กว่า 25 กม. ที่ขับสู่ บ้านพวา ต.สามพี่น้อง อ.แก่งหางแมว

จากถนนดำ เลี้ยวซ้ายเข้าถนนเล็ก ดินลูกรัง เป็นหลุมเป็นบ่อ นาน ๆ จะเห็นแสงไฟ

ของชาวบ้าน สองข้างทางมืดเพราะสวนยาง เสียงรถอิซซูสุ ครางดังเป็นปกติของเขา

ช่วยให้อุ่นใจ ได้ดี ระยะทางกว่า 3 กม.ที่มืดมิด เลี้ยวขวาเข้าบ้านเพื่อน

คนชื่อ เอม แวะเอากุญแจบ้าน ที่ฝากเขาดูแลช่างไฟฟ้าเดินสายไฟ

ขับเข้าบ้านที่ไม่ไกลกัน หันหัวรถถิ่มไปหน้าประตูบ้าน ใช้ไฟรถส่องสว่าง

เปิดกุญแจบ้าน เปิดมุ้งลวด กดสวิทไฟฟ้า ในบ้าน หน้าบ้านสว่าง แล้วกลับไปปิดเครื่องรถ

ขนของเข้าบ้าน

เอม เพือนปูเตียงไม้สัก ให้แล้ว ค่อยดีหน่อย

คว้าไม้กวาด กวาดฝุ่นกับเศษ

สายไฟ ทิ้งนอกบ้าน นำหมอนสี่เหลี่ยม ผ้าห่มจากรถ ไปวางไว้บนเตียง ถอดเสื้อ

กางเกง แขวนไว้ในบ้าน เดินไปอาบน้ำที่ตุ่มนอกบ้าน

น้ำในตุ่มเย็นมาก ๆ กลั้นใจตักน้ำราดตัว ถูสบู่ แล้วราดน้ำจนสะอาด เช็ดตัวล้างเท้า

แล้วก้าวขึ้นบ้าน ที่สูงจากพื้นดินเกือบ สองฟุต แต่งตัว

นั่งกินข้าวเหนียว ไก่ทอดอิสลาม จิ้มแจ่ว คนเดียว.... ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบ จนน่ากลัว

เลยเปิดวิทยุ หาคลื่น มีแต่เพลงลูกทุ่ง เสียงวิทยุเอเอ็มชัดดี

มองไปหน้าบ้าน ที่เป็นสวนยางคนอื่น มืดมิด เลยปิดประตูไม้ งับหน้าต่างหัวนอน กับ

ข้างเตียงไว้นิดหน่อย ปิดไฟหน้าบ้าน แล้วเข้านอน ให้ไฟห้องนอนสว่างไว้ก่อน

แหะ ๆ กลัวครับ

กว่า สอง ชม. นอนไม่หลับ กลัว .... คิดไปต่าง ๆ นา นา.. ตอนแง้มหน้าต่างดู

ข้างนอก เห็นอะไรไม่รู้ สลัว ๆ ในป่ายาง

เอ..นอนสว่างแบบนี้ ถ้า ผ.สระอีมา มันก็เห็นตัวเราซิเนาะ... งั้นปิดไฟนอนดีกว่า

เวลาผีมา มันจะได้ไม่เห็นตัว ดึงผ้านวมผืนบางคลุมทั้งตัว แล้วหัวก็ปิดไว้ด้วย

ดีนะครับ อากาศระยะนั้นเย็น

นอนพลิกไปมาหลายตลบ ถ้าเปิดวิทยุไว้ ผี มันได้ยิน มันก็รู้ว่า ผมอยู่ ไม่เอาดีกว่า

ปิดวิทยุ ทุกสิ่งเงียบ นอนฟังเสียงสัตว์ วิ่งไปมา น่าจะเป็นอีเห็น หรือกระต่าย

หรือไม่ก็เสียงเลื้อยของงูมั้ง.....

คืนแรกของการนอน คนเดียวในบ้านน้อย แห่งป่าจันทบุรี น่ากลัวมาก... หลับไปตอนไหน

ไม่รู้ ตื่นมา เปิดไฟเข้าห้องน้ำ ที่ติดกับห้องนอน แล้วนอนฟังวิทยุ การเกษตรต่อ

แสงสว่าง ลอดเข้าห้องนอนผ่าน ช่องแสงหน้าต่าง เลยลุกเปิดประตูไม้ ดูข้างนอก

อืม สวยดี อากาศค่อนข้างเย็น.... ออกไปนั่งเล่นที่ขอนไม้เตี้ย ๆ หน้าบ้าน

บ้านน้าอนงค์ กับ เอม บ้านพิณพาท ชื่อเขาแบบนั้นจริง ๆ นะครับ ยังมืดสนิท

คงจะยังไม่ตื่น.... ใครว่าชาวสวนตื่นเช้า ไม่จริงเนาะ

สู้คนกรุงเทพแบบพวกเราไม่ได้ ตี 4 ตื่นเตรียมอาหารเช้า ตี 5 เดินไปขึ้นรถเมล์

บางคนก็ขับรถไป กว่าจะถึงที่ทำงาน แปดโมงกว่า...

นั่งอยู่หน้าบ้านนาน..มาก ๆ ดีที่อากาศเย็น วันนี้จะชวน เอม คนสวนไปดู พันธ์สะตอ

ที่สังจาก ใต้ มาเตรียมปลูกในสวน แต่ก่อนไป จะไป ขอเลขบ้าน

หลังน้อยซะก่อน

นั่งนึกถึงตอนที่ไปขอเลขบ้าน แล้วอดอมยิ้มไม่ได้ ปกติที่ กรุงเทพ หรือ พิษณุโลก

หรือที่ไหนก็ตาม ต้องเขียนแบบพิมพ์เขียว ไปยื่นขอที่เทศบาลสร้างบ้าน หรือที่อำเภอ

แต่บ้านสวน ณ แก่งหางแมว ผมต้องไป ติดต่อขอ ที่หมอสาธารณะสุขตำบล

ครับ ใช่ครับ ฟังไม่ผิดหรอก กำนันแนะนำ

ผมขับรถไปถึง สถานีอนามัยตำบล ขึ้นไปหา หมอ ท่านเป็นหมอจริง ๆ นะครับ

ท่านใจดีมาก

พี่ชื่ออะไรครับ

ผมชื่อ.ไวน์.... อยู่หมู่ 8 สามพี่น้อง มาขอเลขบ้านนะครับ

อ๋อ...ได้ครับ พี่ปลูกบ้านเสร็จแล้ว พี่ถ่ายภาพ ห้องส้วมมาด้วยเปล่า

อะไรนะหมอ 555

ห้องส้วมครับพี่ ถ้าพี่มีภาพ ผมจะได้ไม่ต้องไปดูส้วม จะได้ออกหนังสือรับรองให้

อ้อ 555 ได้ครับหมอ ผมถ่ายไว้ในมือถือ... นี่ครับ

โห..ส้วมพี่ชักโครกด้วยเหรอ ชาวบ้านแถวนี้ แม้แต่ที่นี่ ยังใช้นั่งยองอยู่เลย

หมอ ออกหนังสือรับรองให้ใบ ไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมใดๆ นะครับ ทางการเขาสั่งมา

ว่า ใครจะขอเลขบ้าน จะต้องมีส้วม 555

สันนิษฐานว่า คงกลัว ราษฏร ไปนั่งถ่าย แล้วหญ้า แทง.....แหะ ๆ แทงก้น

ตอนนี้บ้านหลังน้อย มีเลขที่บ้าน อยู่ที่หมู่ 8 ต.สามพี่น้อง อ.แก่งหางแมว แล้วนะครับ

เพื่อให้ได้สิทธิบางอย่าง เลยย้ายทะเบียนบ้านไป เป็นคนบ้าน นอก เอ้ยบ้านป่า แล้วด้วย

แต่ จะมีสิทธิได้ลงประชามติหรือไม่

ตอบไม่ได้ครับ 555