No. 435 เที่ยว ต้นหนาว ปลายฝน
| บล๊อกประจำวัน ศุกร์ / จันทร์ ตะพาบ... ปลายฝน ต้นหนาว... 
| | | | ก่อนที่จะไปเที่ยวภาคเหนือ มีคนทักท้วงว่า ระวังนะ จะเจอฝน | | อากาศยังไม่หนาว ไปเที่ยวที่ไหนไม่สะดวกนะ เฉอะแฉะ ถ่ายภาพมาจะไม่สวย | | | | ได้แต่อมยิ้ม เพราะรู้ว่า ฝนตกไม่ทั่วฟ้า อีกอย่างแต่ละท้องที่ หาฝนตกไม่ค่อยมี | | พอดูข่าวทีวีว่า ที่นั่น ที่นี่ฝนตก อยากจะไปเที่ยวแถวนั้น ทันที | | | | ยังคิดเลยนะครับว่า ต่อไปคงจะมีการจัดทัวร์ ชมสายฝนในไทยบ้างแล้ว 555 | | อย่าว่า ล้อเล่นนะครับ ไม่นานหรอก | | | | เคยทำงานบนดอยสูง มองลงไปในหมู่บ้านข้างล่างไกลออกไปกว่า เห็นสันดอยลิบ ๆ | | เมฆสีดำคล้ำ ลอยเคลียคลอ บังแสงแดดที่เจิดจ้า เริ่มมืดครึ้มเป็นปริมณฑลกว้าง | | 
| | กระแสลมบนพัด มวลความชื้นในก้อนเมฆดำ บีบอัดรวมตัวหนาแน่นหนัก | | รวมตัวเป็นหยาดน้ำ ร่วงสู่พื้นล่าง ไม่นานบริเวณฝนตกเริ่มกว้างขึ้น ๆ ชาวบ้านสุมไฟ | | เผาหญ้า เกิดควันไฟลอย ขึ้นสู่ฟ้าเป็นลำ อ้อยอิ่ง ถูกพรมด้วยหยาดฝน | | ค่อย ๆ ดับเลือนหายไป
| | | | จากแสงแดดที่แผดกล้า ในท้องทุ่งอันกว้างใหญ่ อากาศ เริ่มเบาบางเพราะความร้อน | | ลอยขึ้นเบื้องบน เกิดช่องว่างที่บางเบา อากาศที่เย็นจากสายฝน ลอยเลื่อนเข้า | | แทน เกิดกระแสลมเบาๆ กลุ่มเมฆก็เคลื่อนคล้อยตาม กว้างขึ้น ๆ | | ความเย็นจากสายฝนแผ่สร้านไปทั่ว แม้ตัวเราจะอยู่อีกดอย ก็ได้รับความเย็นสบายเช่นกัน | | แม้บนดอยที่เราอยู่ จะไม่มีฝนตกก็ตาม 
เป็นภาพเมื่อปี ค.ศ 1987 ประมาณปี 2530 
| |
| | บางเวลาอยู่บนดอยสูง นั่งดูต้นขิง กับต้นเผือกหอม เห็นแดดแผดเผาใบพืชในไร่ | | ดีใจนะครับ แสงแดดจะช่วยต้นพืชปรุง สังเคราะห์แร่ธาตปุ๋ย เป็นอาหารเลี้ยงต้น | | แต่ถ้านานวัน ไม่มีฝนตก หัวอกของเรา เริ่มห่อเหี่ยวเหมือนใบขิง ใบเผือก | | อยากจะให้ฝนตก มาเลี้ยงต้นพืช วิตกนิด ๆ | | แหงนมองเบื้องบน เห็นลมพัดเมฆสีดำ ซ้อนกันขึ้นมาหลายชั้น เริ่มยิ้มออก | | ใช่แล้วครับ เมฆซ้อน ๆ กันหลายชั้นแผ่กว้างขึ้น ไม่นานก็รวมตัว ตกสู่ ใบเผือก พลิกไป | | มาร่วงสู่ดิน ดูซับไว้อย่างชุ่มฉ่ำ มีความสุขมาก 
| | | | ทำให้เกิด ความหวัง ความจริง ที่จะได้ผลผลิตจากไร่ เปลี่ยนเป็นเงินตรา เลี้ยงชีวิต | | นั่นคือช่วงหนึ่งของชีวิต ที่ชอบฤดูฝน ยิ่งปลายฝน ยิ่งชอบเพราะ | | จะได้เก็บผลผลิตการเกษตร จะได้เงินใช้ ภาพข้างบน เป็นถุุงใส่แง่งขิง 33 กก. มีข้อตกลงระหว่างผมกับโรงงานที่รับซื้อ | | ว่า จะถือว่า ขิงหนักเพียง 30 กก.. หักค่าดิน 3 กิโลกรัม ก็โอเค | | ไปเชียงราย เชียงใหม่ครั้งนี้ เป็นการระลึกถึงความหลัง อยากจะเห็นน้ำฝนที่หยาดหล่น | | สู่ดินซึมซับ ที่เหลือไหลสู่ลำห้วย 
บางส่วนไหลสู่อ่างเก็บน้ำใหญ่ | | ชาวบ้านจะได้ใช้ทำเกษตร แน่นอนบางส่วนส่งสู่ลำเหมือง เป็นน้ำใช้ในชีวิตประจำวัน | | | 
เราขับรถ ไปอยู่บนดอย กันแบบสบาย ๆ อยู่กันหลาย ชั่วโมง อาหารไม่ต้องห่วงเตรียมใส่ รถไป เรียกว่า ไปถ่ายภาพ ต้นไม้ รากหญ้า จริง ๆ นะครับ บางครั้งถ่ายเจาะไป ใกล้กับดิน 
มองไกลออกไป เห็นดอยที่โล้น ต้นไม้ถูกตัด แล้วชาวบ้านปลูกพืช ไว้ขาย ยอมรับว่า สวย งดงาม แต่ก็อดวิตก ไม่ได้ว่า แล้วน้ำฝนตก จะมีต้นไม้ดูดซืมไว้ได้อย่างไร 
ต้นไม้มีน้อย ไม่อาจจะดูดซับน้ำไม่ได้มาก แน่นอนสายน้ำ ย่อมจะไหลลงสู่พื้นราบ มวลน้ำที่ไหลแรง ทำลายดิน หญ้า ต้นไม้เล็ก หลุดลอย สู่ถนน เช่นภาพแรก ระหว่างที่ท่องเที่ยว เชียงรายเชียงใหม่ ได้แวะเที่ยว เขื่อนแม่กวง ที่ อ.ดอยสะเก็ด ตอน ปลายฝนต้นหนาว เห็นน้ำที่อยู่ข้างล่างแล้ว ใจหาย น้ำน้อยมาก ๆ 
เมื่อกลับเข้ากรุงเทพ ก็ทราบข่าวจาก ผู้เกี่ยวข้องกับเขื่อน ว่าต้องจำกัดการใช้น้ำสำหรับปีนี้ เรายังคงท่องเที่ยวไป ทั้งพื้นราบ และ บนดอย ยามเช้า บนดอยมีเมฆหมอกลอย ทำให้อากาศเย็นสบาย ไม่ถึงกับหนาว ก็โอเค... 
อากาศเย็นสบาย ปลายฝนต้นหนาว ยังคงตราตรึงอยากจะอยู่ที่นั่นนาน ๆ แต่ก็ต้องกลับ เข้ากรุงเทพ และมีโอกาศแวะ เข้าเขื่อนยันฮี ระยะทางจากถนนพหลโยธินเข้าไปข้างในไม่ไกล ประมาณ 17 กม..ถนนดีมาก 
..... 
.... 
.... 
... 
ถนนเส้นนี้ ทอดยาวลงไปข้างล่าง เป็นถนนแคบ ไปสู่ ทางลงแพ ที่บริการท่องเที่ยว ไปสู่ ดอยเต่า เชียงใหม่ ระยะทาง 207 กิโลเมตร 
หันไปซ้ายมือ จะเห็นท้องน้ำ กว้างใหญ่ เป็นที่กักเก็บน้ำ สำหรับ ด เขื่อนแห่งนี้ สำรวจเพื่อสร้างในปี 2495 และลงมือก่อสร้างปี 2500 โดยเทฐานคอนกรีต ลงบนหินที่แข็งแกร่ง ทอดยาวไป ยังภูเขาทั้งสองด้าน โดยใช้ปูนซิเมนต์ เป็นจำนวนมาก รัฐบาลสมัยนั้น จึงก่อตั้งบริษัทปูนซิเมนต์ไทย เผื่อผลิตซีเมนต์ 
..... 
.... 
ภูเขาทั้งสองข้างเป็น หิน จึงเหมาะแก่การสร้างเขื่อนชนิดนี้ 
เขื่อนนี้ ใช้กักเก็บน้ำเพื่อการเกษตร และผลิตกระแสไฟฟ้า สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของพวกเรา ได้พระราชชื่อเขื่อน เป็นเขื่อนภูมิพล ในปี 2507 ยังประโยชน์มากมาย แก่พวกเรา ราษฏร์ของพระองค์ 
น้ำที่ปล่อยสู่กังหันไฟฟ้า จะปล่อยสู่ลำน้ำ ก็คือน้ำปิง แล้วไปไปบรรจบ กับสายน้ำอื่นที่ปากน้ำโพ นครสวรรค์ กลายเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา 
ตัวเขื่อนยาว 486 เมตร ก่อสร้างอยู่ระหว่างเขา ระยะที่ไปสายลมพัดเบา ๆ แต่ก็นำความหนาวเย็น ค่อนข้างมาก จนต้องกระชับ คอเสื้อแจ๊กเก็นให้แนบชิดเข้าไป เราจำต้องจากเขื่อนใหญ่แห่งแรกของไทย กลับเข้าสู่กรุงเทพ พร้อมกับของกิน ของฝาก ทั้งที่นั่งกลางคน เต็ม 
ของฝาก แค่นี้ไม่พอครับ ต้องใส่ท้ายรถ ด้วย 
เห็นภาพแล้ว หนาวครับ ไม่ใช่ ความหนาวจาก ฤดูหนาวนะครับ เห็นน้ำในเขื่อน แม่กวงอุดมธารา ที่ อ.ดอยสะเก็ดเชียงใหม่ กับ น้ำในเขื่อน ภูมิพล มีน้ำไหลจากดอย น้อยลงทุกปี เลยหนาว... เพื่อน ๆ คิดอย่างไรบ้างครับ ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ end 593,787
visit บล๊อก 592,529 st
=1,258
งานเขียนประเภท Diarist
เพื่อน จากเฟซบุค/บล๊อกแกง แวะมาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้ ที่กล่องความเห็น.. ผมจะได้แวะไปเยือน ตอบแทนครับ ขอบคุณล่วงหน้า
| Create Date : 13 พฤศจิกายน 2558 |
| Last Update : 16 พฤศจิกายน 2558 4:53:30 น. |
|
27 comments
|
| Counter : 1948 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
เมื่อก่อนไม่ชอบหน้าฝนเลยค่ะรู้สึกว่าเฉอะแฉะ
แต่ตอนนี้กลับกันซะแล้ว เมื่อไหร่ฝนตกรู้สึกชุ่มฉ่ำ
กระทั่งเสียงฝนยังว่าไพเราะเลยค่ะ