| No. 480 บล๊อกประจำวัน ศุกร์ - อาทิตย์ |
| |
| งานตะพาบ... พักร้อน ... |
| |
| เห็นหัวเรื่องแล้ว มองไปข้างนอกห้องทำงาน |
| เปลวแดดระยิบระยับ ขืนออกเดินทางไปพักร้อน กลับมาคงเกรียมเป็นปลา หลายแดด |
นั่งนึกเรื่องราวที่ผ่านมา
ระหว่างทำงานบริษัท หรือ องค์กรรัฐวิสาหกิจ หลายสิบปี มีโอกาส
ลาพักร้อน ทุกปีตามสิทธิ.. กลับมาก็ทำงานตามปกติ
แต่ไม่มีครั้งไหน ที่ยังจำติดตรึงไว้ในใจเท่าครั้งนี้
|
| ระยะที่ทำงานกับบริษัท มีสาขาทั่วประเทศ พวกเราสมุห์บัญชี ไม่ค่อยลางาน |
หรือลาพักร้อนกันเลย คือทุกคนมีความตั้งใจงาน อยากได้เงิน %
หรือเงินรางวัลที่บริษัท จ่ายให้ทุกเดือน
ยอดที่รับ มากกว่า เงินเดือน |
|
|
| สำนักงานใหญ่บริษัท คงเห็นวี่แววอะไรสักอย่าง เลยจัดโปรแกรมให้สมุห์บัญชีทุกสาขา |
| ไปพักร้อน อิงกับการ อบรมให้มีความรู้เพิ่ม |
| แล้วให้ ผช.สมุห์บัญชีทำหน้าที่แทน 30 วัน บริษัทคงกลัวพวกเรานั่งทับอึ |
| มาจากเหตที่ไม่ยอมลาพัก |
| ทีแรกเราก็อิดออดไม่อยากไป กล้วร้อน แต่พอบอกว่า ไป หัวหิน ฟรีทุกอย่าง |
งั้นต้องไป
|
| วันแรกที่ไปถึงหัวหิน รับแจกกุญแจให้ พักห้องละ 2 คน |
| รีสอร์ทใหญ่แห่งหนึ่งติดชายทะเล |
| ทุกคนใส่กางเกงขาสั้น เสื้อคอกลม หรืออะไรก็ได้ตลอดเวลาที่ อยู่อบรม |
สมุห์บัญชีใหญ่ กับทีมอบรมบอกว่า ให้ทุกคนเข้าอบรมทุกวันมีการเช็คชื่อด้วย
|
| เวลา 6.30 เลิก 7.30 ตอนเช้า กับ |
4 โมงเย็น เลิก 5 โมงเย็น นอกนั้น อิสระเสรี.....
|
| โห..พอรู้เวลาอบรม วันละ 2 ชม.. เลยใส่กางเกงขาสั้น เสื้อกล้าม |
ลากรองเท้าแตะ เข้าห้องอบรม ที่เย็นฉ่ำแอร์เย็นมาก ๆ
|
| พวกเราทำงานตัวเลขก็จริง แต่ไม่ค่อยรู้อะไรมากนัก บริษัทเลยอบรม |
ด้านคณิตศาสตร์ประกันภัย เป็นส่วนใหญ่ เบื่อมาก แต่หนีไม่พ้น
|
ทุกวันจะเข้าอบรม วิชาการต่าง ๆ พอ ครบ ชม. ก็ออกไปเที่ยวในที่ต่าง ๆสบายจริง ๆ
วันหนึ่งไปที่ สะพานปลา
น้องนั่งคนนะ
ได้เลย...
มาตกปลาบ่อยเหรอ น้อง
เปล่าตก.. นั่งเล่นเฉย ๆ นั่งดูแมลงปอปลายไม้นะพี่
อ้าว ขอโทษครับ คิดว่าน้องเป็นผู้ชาย เห็นใส่กางเกงชาวเล ใส่หมวกด้วย
อิ อิ เหมือนผู้ชายเหรอพี่
แหะ ๆ ครับ
พี่ตกปลาก็แล้วกัน หนูไปตลาดก่อน
อยู่อบรมได้ 5 วันแล้ว ช่างปลอดโป่ง สบายใจ สบายกายที่ได้ออกกำลังกาย
หลังจากเตะบอลชายหาดกับเพื่อน ๆ เหนื่อยเลย นั่งพิงกำแพงหิน
มองคนขี่ม้าผ่านไปผ่านมา
เห็นคนใส่กางเกงสีสด เดินผ่าน เฮ้ย สาวคนที่เจอสะพานปลานี่นา รีบลุกวิ่งเหยาะ ๆ ตาม
น้อง เดินเล่นเหรอ จำผมได้เปล่า
คุ้น ๆ อ๋อพี่ที่เจอสะพานปลานี่เอง พี่อยู่กลุ่มสมุห์บัญชีที่มา อบรมเหรอพี่
ทำไมรู้ละครับ
ก็หนู ๆ ทำงานที่รีสอร์ท พักอยู่ด้านใน โน่นคะพี่ พ่อกับแม่ บอกว่า สมุห์บัญชีมาอบรมร้อยกว่าคน
ชอบเปล่าครับ
ชอบ..ไร พี่
คือ ๆ พวกพี่มาพัก ทำให้น้องเหนื่อยหรือเปล่า
ไม่เหนื่อย แต่ก็ดีทำให้รีสอร์ทได้เงินเยอะไปละพี่
หนูขอตัววิ่งจ๊อกกิ้งก่อน
ได้เลย แล้วเจอกัน วันหลังวิ่งด้วยคนนะ...
วันนี้ก็ได้พี่
ไม่ไหว เล่นบอลหมดแรง 555
วันต่อ ๆ มาก็เจอน้อง ที่ชายหาด อีก แหะ ๆ กะให้น้องเขามาจ๊อกกิ้ง
แล้ววิ่งตามแน่นอน
วิ่งเสร็จก็ขอตามไปส่งที่บ้านพัก
ของพนักงานรีสอร์ทบ้านพักเป็นเรือนไม้ยาว ไปส่งแค่ทางเข้า
ไม่กล้าเข้าในบ้านหรอกครับ น้องบอกว่า พ่อดุ
นึกถึงน้องเขารูปร่างสันทัด ปลีน่องเรียวสวยแบบนักกีฬาผิวเข้ม คงจะตากแดด ตัดแต่งกิ่งไม้ในสวน
นิ้วมือเรียวยาวสวย ตัดเล็บเรียบ
เคยถามน้องเขาว่า ทำงานหน้าที่อะไรที่รีสอร์ท
อิ อิ เป็น ลูกจ้างรีสอร์ทธรรมดาคะพี่
คงจะอายไม่กล้าบอกว่า ทำงานสวนของรีสอร์ท
ผมกับเพื่อนเดินเที่ยว
ในตลาดหัวหิน แถวตลาดฉัตรไชย
เกือบสามทุ่ม ชวนกันไปสนุกเกอร์
กับดื่มเบียร์ แถวร้านชาวเล ผมเบื่อดื่ม
เลยขอตัวกลับที่พัก ผ่านล๊อบบี้รีสอร์ท เป็นห้องโถงใหญ่
เปิดไฟสลัว มีคนเข้าไปนั่งจิบกาแฟ หลายคน
งั้นเข้าไปนั่งจิบกาแฟหน่อยคงจะดี เหงา..ครับนักดนตรีชาย กำลังเล่นแกรนด์เปียโน เพลงสากล ไพเราะมาก
ฟังหลายเพลงนั่งเหม่อมองเพดานห้องล๊อบบี้ เสียงเปียโนหยุดชั่วคราว แล้วเริ่มใหม่
เสียงเปียโน พลิ่้วนุ่ม แตกต่างกับกัน
หันไปมองอ้าวเป็นหญิงกระโปรง เสื้อลายทางแขนยาวเล็ก ๆ กำลังพรมนิ้ว
พอจบเพลง พวกเราปรบมือให้ เธออมยิ้มก้มหัวให้นิด ๆ
แล้วเริ่มเพลงใหม่เริ่มร้องเพลงคลอตามไปด้วย
เป็นเพลง ชุดบ้านทรายทอง หวาน..
เสียงใสคล้ายศรัณย่า ไพเราะมาก ยามที่พรมนิ้ว จะโน้มตัวลง
พร้อมกับร้องเพลงใบหน้ายิ้มนิด ๆ
เอะ..คล้ายกับ น้องสาวคนทำสวนไม่แน่ใจ
เลยเดินเฉียดไปใกล้ ๆเธอหันมา ยิ้มแววตาเป็นประกายดีใจ
ใช่เลย..น้อง...คนนั้นจริงด้วย
ผมที่มัดเป็นหางม้าปล่อย ลงประบ่า ใบหน้าแต่งสีอ่อนทาลิบมัน สวยมาก ตะลึงครับ ....
ยืนฟังจนกระทั่ง ขึ้นเพลงใหม่
คือลืมตัว ยืนฟังบังคนอื่น แถมในมือถือถ้วยกาแฟเลยรีบเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะตามเดิมคืนนั้นผมนั่งฟังน้อง..
เล่นเปียโนพร้อมกับร้องเพลง จนหมดเวลา
กลับไปนอนสบาย ๆ ไม่กล้าขอไปส่งน้องเขาที่บ้านแล้วครับ
ต้องเจียมตัว เราเป็นเพียงสมุห์บัญชีเล็ก ๆ
อีกอย่าง ผมคิดว่าน้องเขาเป็นคนทำสวน
ผมก็อายเป็นนี่นาช่างไม่สังเกตเลยว่า นิ้วน้องเรียวยาว สวย...
วันต่อ ๆ มาผมเล่นบอลชายหาดกับเพื่อน ๆ นัยตาก็คอยมอง ชะเง้อหา
นั่นกำลังจ๊อกกิ้งมา เลยวิ่งไปประกบ
เป็นนักเปียโน ร้องเพลง ไม่ยอมบอกผม
แหม.. หนูก็เป็นลูกจ้างรีสอร์ทจริงนี่นา อิ อิ
ผมพยายามกัดฟันวิ่งจ๊อกกิ้งตามน้องเขาไป ไม่กี่วัน ก็ขอให้น้องเขาเป็นคนพาเที่ยว
ได้ แล้วหนูจะดูวันเหมาะ ๆ นะคะ
เราทั้งสองคงไปจ๊อกกิ้ง ไปเที่ยวในหัวหินบ้าง ซ้อนท้ายมอไซค์ไปขึ้นเขาหินเหล็กไฟไปสวนสน กินข้าวร้านเล็ก ๆ ค่อนข้างบ่อย
ส่วนใหญ่พวกเราจะไปกันเป็นกลุ่ม
ยกเว้นจ๊อกกิ้ง เพื่อน ๆ ไม่ค่อยสู้ 555
แต่ก็ทำให้ผมติด การออกกำลังกายตั้งแต่นั้นมา
จนกระทั่งเราต้องจากกัน
เมื่อครบเวลาอบรมและดีใจที่มี เพื่อนที่รู้ใจ เป็นนักร้อง นักเล่นเปียโน
หลังจากกลับจากการ อบรม และไปพักผ่อน
เป็นไปตามที่บริษัทอยากรู้มีอยู่ 2 สาขา สมุห์บัญชีที่นั่งทับอึ
เหม็น ก็กลิ่นคลุ้งออกมาทุจริต ถูกออกทันที
เพราะ ผช.สมุห์บัญชีนั่งทำงานแทน เลยรู้เรื่อง และจำต้องรายงานบริษัท
บริษัทจึงปรับงานใหม่ หน.ฝ่ายการเงิน
แยกตัวขึ้นตรงต่อ ผจก.สาขา สมุห์บัญชีขึ้นตรงต่อสำนักงานใหญ่ ทุกแห่ง
ถือว่าเป็นนโยบายอีกอย่าง บริษัทกำหนดไว้ว่า
พนักงานทุกตำแหน่ง ต้องหยุดพักผ่อนทุกปี
ป้องกันการนั่งทับอึ 555
เราไม่เดือดร้อน อยากจะลาพัก ให้ หายร้อนเต็มที่แล้ว..
อ้อ.. ปัจจุบันผมไม่ได้เจอน้องเลย
น้องส่งข่าวว่าจะแต่งงานหลายปีแล้ว มีการส่งข่าวส่งภาพถ่ายบ้าง
มีลูกสองคนสุขภาพดี เคยเห็นภาพ น้องเขา
ค่อนข้างท้วมระยะสุดท้าย แหะ ๆ ก็ชอบกินชานมปั่น นานแล้วครับ |
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ ทุกภาพ
end
visit บล๊อก 652,777 st
= งานเขียนประเภท Diarist
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
หลายคนเข้าใจว่าพักร้อนเป็นวันลา
ที่ถูกต้องเป็นวันหยุดค่ะพี่
นอกเหนือจากวันหยุดสุดสัปดาห์ และวันหยุดประจำปี
ทุกแห่งที่พี่ไวน์ไป จะมีเรื่องราวเก็บตกมาเล่าตลอด ๆ เลย อ่านเรื่องแล้วเดาผิดนิดนึงคิดว่านักเปียโนสาวคนนี้เป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรมซะอีก อิอิ...
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
พรไม้หอม Health Blog ดู Blog
Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog