ปล่อยลูกน้อยสู่โลกกว้าง

ถ้าถามถึงประสบการณ์ที่ผ่านของคุณแม่เชื่อว่าหลายท่านคงจะมีประสบการณ์ที่น่าสนใจและตื่นเต้นเหมือนกันทุกท่านดิฉันก็เป็นคุณแม่อีกท่านหนึ่งที่คิดว่าประสบการณ์นี้เป็นประสบการณ์ที่มหัศจรรย์มาก สำหรับผู้หญิง คนหนึ่ง ที่เราได้รับรู้ถึงรสชาติในชีวิตหลายอย่างไม่ว่าจะดี หรือ ร้าย ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่มีค่า ทั้งหมดแต่ ดิฉันคิดว่าทุกท่านก็คงคิดเหมือนกัน หลังจากที่เราดูแลลูกมาจนเติบโตแล้วพร้อมที่จะปล่อยเขาบินออกไปสู่สังคมและโลกที่กว้างใหญ่ซึ่งแน่นอนว่าในโลกที่กว้างใหญ่นั้นมิได้มี แค่ พ่อ และ แม่ อีกต่อไป ลูกซึ่งเป็นหัวแก้วหัวแหวนของเราที่เราเฝ้าทะนุถนอมเขาประมาณกับว่ายุงไม่ให้กัด ไรไม่ให้ตอม นั้นมาถึงวันนี้เขาจะไม่เป็นเด็กน้อย อีกต่อ ดังนั้นเราต้องมาฝึกฝนเจ้าตัวเล็กก่อนที่เขาจะออกไปเผชิญกับสิ่งต่างๆเหล่านั้น ว่าเขาจะต้องเจอกกับอะไรบ้างและพร้อมที่จะเรียนรู้กับสิ่งใหม่ๆที่จะเกิดขึ้นให้ได้

ตรงข้อนี้ถ้าจะถามว่าดิฉันได้นำประสบการณ์ตัวเองมาเล่าสู่กันฟังหรือเปล่า ตอบเลยค่ะว่าไม่ใช่ แต่ดิฉันคิดว่า สักวันหนึ่ง ดิฉันก็จะต้องเจอกับเหตุการณ์เหล่านี้แน่นอนไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว คิดเหมือนกันหรือเปล่าค่ะ ซึ่งเหตุการณ์ที่จะเล่าสู่กันฟังนี้ดิฉันก็เคยเจอและเคยเห็นกับตัวเองมาเหมือนกันไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของดิฉัน หรือจากที่คนรอบข้าง ที่ทุกคนมีความคิดเหมือนกันว่าก่อนที่เจ้าตัวน้อยจะออกสู่โลกที่กว้างใหญ่ ครูที่ดีที่สุด ที่จะสอนให้ เขาได้เรียนรู้การใช้ชีวิตคือ พ่อ และ แม่นั่นเอง เพราะดิฉันคิดว่าไม่มีใครที่จะรักและหวังดี เท่ากับ บุพพการี ของเราได้อีกแล้ว

พอลูกเริ่มที่จะเข้าโรงเรียนตั้งแต่อนุบาลขึ้นไปเชื่อว่าหลายสิ่งหลายอย่าง ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นแน่นอนสำหรับคุณพ่อและคุณแม่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเวลาเพราะดังที่เคยกล่าวมาฉบับก่อนๆว่าบางท่านอาจจะเป็นทั้งคุณพ่อและคุณแม่ในตัวบุคคลเดียวกันหรือบางท่าน ก็มีทั้ง 2 ท่าน ก็ไม่เป็นที่หนักใจมากเท่าไรพร้อมที่ช่วยกันดูแลเจ้าตัวเล็กได้เป็นอย่างดี เพราะเชื่อว่า ยุคสมัยนี้ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ ส่วนใหญ่จะทำงานนอกบ้านกันเสียมาก เมื่อลูกเริ่มที่จะเข้าอนุบาลเรื่องแรกที่เราต้องคำนึงถึงก็ คือ

- เรื่องเวลา ทั้งคุณพ่อคุณแม่ ต้องแบ่งเวลาให้ถูก เช่น ต้องแบ่งให้ถูกว่าใครต้องเป็นคนไปส่งลูกตอนเช้าหรือว่าตอนเย็นใครจะเป็นผู้ไปรับลูกในช่วงเวลาตอนเย็น เพราะที่ดิฉันเคยเจอมาบางท่านไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะไม่ได้คุยกันก่อนหรือว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไรช่วงเช้าก็ไปส่งลูกสาย ส่วนตอนเย็นก็ลืมลูกไว้ที่โรงเรียนกว่าจะนึกออกว่าเราลืมลูกไว้ที่โรงเรียน จนบางทีลูกก็เผลอหลับไปกับคุณครูบ้างละหรือบางครั้งคุณครูก็ทำหน้าที่ไปส่งลูกที่บ้านเอง ซึ่งเป็นแบบนี้บ่อยครั้งดิฉันคิดว่าก็ไม่สมควรสักเท่าไรที่จะทำแบบนั้นบ่อยๆเพราะมันอาจจะส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของลูกโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ อาจจะเป็นเพราะเรื่องงาน หรือ เรื่องอะไรก็ตามเราสมควรที่จะแบ่งเวลาให้ชัดเจน และที่สำคัญเวลาในครอบครัวก็สำคัญมากเช่นกันไม่ใช่ว่าเราจะสนใจแต่เรื่องงาน จนลืมเวลาที่จะให้กับลูกไม่ว่าจะเป็นการรับฟังหรือการพูดคุย เพราะสิ่งเหล่านี้สำคัญมากก่อนที่จะให้เขาออกไปสู่โลกภายนอกได้อย่างมั่นใจ

- ดูแลเอาใจใส่เราควรดูแลเอาใจใส่เขาไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรู้สึก แม้กระทั่งการพูดจากัน หรือเเรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเขาเราต้องคิดให้ได้ว่า ทุกอย่างที่เขาบอกเรา คือเรื่อง สำคัญของพ่อแม่ทุกอย่างอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อย สำหรับเรา แต่สำหรับเขาอาจจะเป็นเรื่องใหญ่มากที่เดียวยอมฟังเขาแค่ไม่กี่วินาที ให้คำปรึกษาเขาเชื่อว่าปัญหาต่างๆที่เรากลัวจะไม่เกิดขึ้นแน่นอนดิฉันเคยเห็นตัวอย่างแบบนี้จากน้องสาว ของดิฉันเอง ลูกเขาเรียนอยู่ มัธยมปีที่1กลับมาจากโรงเรียนก็มีเรื่องมาบอกให้แม่เขาฟัง แต่พอเขากำลังจะพูดแม่ดันกลับบอกว่า เอาไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยคุยแม่ไม่ว่าง ซึ่งประโยคนี้ดิฉันคิดว่าไม่สมควรที่จะพูดกับลูกเลยแม้แต่นิดเดียวอย่างที่บอกความรู้สึกเล็กๆของเขาอาจจะมีค่ามากสำหรับเขา ดั้งนั้นเรายอมสละเวลานิดหน่อยของคุณฟังเขา เขาจะได้รู้สึกดีและกล้าที่จะพูดกับเราทุกเรื่อง ดิฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีเสียอีกที่ลูกกล้าจะบอกจะพูด และเราพร้อมที่จะฟัง มันสามารถป้องกันการเกิดปัญหาที่จะตามมาได้เป็นอย่างดี

- การพูดเคยได้ยินกันหรือเปล่าค่ะ สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล สิ่งนี้สำคัญมากเช่นกันก่อนที่เขาจะออกเผชิญโลกภายนอก อย่างที่บอกเขาต้องพร้อมทุกอย่างส่วนเรื่องนี้สำคัญมาก ลูกจะพูดดี คิดดี กริยามารยาท ทุกสิ่งอยู่ที่สองมือ ของคุณแม่และคุณพ่อที่จะคอยบอกและคอยสอนเขาเพราะเวลาเด็กเริ่มพูดได้เขาก็จะพูดทุกสิ่งทุกอย่างที่ผู้ใหญ่พูดกันโดยที่บางสิ่งเขาอาจจะไม่เข้าใจความหมายด้วยซ้ำไปว่าที่เขาพูดออกมามันคืออะไรและเวลาที่เขาเข้าโรงเรียน เจอเพื่อนมากมาย เขาอาจจะจำคำที่เพื่อนพูดมาอาจจะเป็นคำที่พูดเพราะๆ หรือบางคำก็หยาบจนบางครั้งเราก็แอบสงสัยว่าเขาพูดออกมาได้อย่างไร ดังนั้นเราต้องบอกเขาว่าคำไหนที่ลูกสามารถพูดได้ คำไหนที่ลูกไม่สามารถพูดได้คุณแม่บางท่านพอได้ยินได้ฟังว่าลูกพูดคำหยาบก็ไปดุด่าเขา แบบนี้ดิฉันคิดว่าเป็นวิธีการที่ไม่ถูกต้องเราต้องบอกหลักการและเหตุผลด้วยว่าเพราะสาเหตุอะไรที่ไม่สมควรพูดถ้าเรายิ่งไปดุด่าเขา เขาก็จะไม่ทำตามก็เป็นไปได้ เพราะดิฉันเคยเจอกับหลานตัวเองมาแล้วและอีกอย่างที่ดิฉันคิดว่าสำคัญมาก เราต้องมองที่ ตัวเราด้วย ถ้าเราพูดหยาบลูกก็จะพูดตามเรา เพราะคิดว่าถ้าคำๆนั้นคุณพ่อคุณแม่พูดได้ เราก็ต้องพูดได้ดังนั้นตัวอย่างที่ดี ที่สุดก็ คือคุณแม่และคุณพ่อนั้นเอง

- การเข้าสังคมหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าการใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆหรือสิ่งแวดล้อมภายนอกเพราะเมื่อเขาเริ่มโตเขาก็จะเรียนรู้กับสิ่งต่างๆที่อยู่ภายรอบตัวเขามากขึ้นและก็ดูเหมือนว่าเขาก็จะยิ่งออกห่างจากครอบครัวมากขึ้น เพราะว่าเขาได้เจอเพื่อนและสาเหตุนี้เองที่ทำให้เกิดปัญหาต่างๆตามมาลองสังเกตดูค่ะว่าปัญหาในสังคมตอนนี้ถ้าเกี่ยวกับปัญหาเรื่องเยาวชนส่วนใหญ่จะเกิดมาจากปัญหาครอบครัวทั้งนั้นอาจจะเป็นเพราะสาเหตุที่ลูกไม่กล้าที่จะคุยกับพ่อแม่หรือที่ได้กล่าวมาข้างต้นคือพ่อแม่ไม่เวลาให้ลูกจึงอยากให้นึกถึงจุดนี้ให้มากๆการเข้าสังคมที่กล่าวมานั้น คือ การไปใช้ชีวิตในช่วงระยะเวลาเรียนถือว่าช่วงนี้ถือว่าสำคัญมาก เราต้องสอนให้เขาเป็นเด็กรู้จักให้อภัย เสียสละและที่สำคัญเป็นเด็กที่เข็มแข้ง และต้องกล้ายอมรับความจริงให้ได้และอีกข้อที่สำคัญค่ะ ดิฉันจะคอยพร่ำลูกของดิฉันเสมอว่า เป็นเด็กต้องไม่โกหกมีเรื่องอะไรต้องบอกความจริงกับคุณพ่อ คุณแม่เพราะเชื่อว่าไม่มีสิ่งไหนที่ลูกทำแล้วไม่ว่าสิ่งนั้นจะถูกหรือผิด คนเป็นพ่อและแม่สามารถให้อภัยได้อยู่แล้ว

อย่างที่ดิฉันกล่าวมาข้างต้นการที่เราจะปล่อยลูกนกตัวเล็กๆของเราออกสู่โลกภายนอกนั้นเราต้องฟูมฟักเลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดีเลี้ยงด้วยความรัก และทะนุถนอมทุกอย่าง ดังนั้นเราต้องสอนให้เขาเข็มแข็งสอนให้เขาแกร่ง พร้อมที่จะช่วยเหลือตัวเองได้แต่ความพร้อมของเขาและการช่วยเหลือตัวเองนั้น ต้องมีสองมือของพ่อและแม่ ช่วยกันประคับประคองและพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเขาให้เขารู้ว่าเขาไม่ได้เผชิญสิ่งเหล่านั้นเพียงผู้เดียวดิฉันเชื่อว่า ถ้าทุกคอบครัวทำได้อย่างนี้ ปัญหาที่กล่าวมาข้างต้นจะไม่เกิดขึ้นและเราก็จะได้เห็นความสำเร็จของลูกต่อไปในอนาคต

คอนโดแมว , พัดลมมือถือ , หมอนผ้าห่ม , หมอนหัวทุย  , เก้าอี้หัดนั่ง