เด็กจะน่ารักสวยหล่อ อยู่ที่ใด?

เมื่อได้มีโอกาสเดินห้างสรรพสินค้าและได้พาลูกเล่นของเล่นของห้างเห็นเด็กน่ารักๆเดินไปมา เด็กคนนี้ก็น่ารัก เด็กคนนี้โตขึ้นหล่อแน่ๆกลับมาพิจารณาอีกครั้งเด็กน่ารักเพราะอะไร สังเกตอีกครั้งเห็นว่า เสื้อผ้า หน้า ผมสีเล็บ รองเท้ามีส้น ครบเซ็ท ไม่นับเสื้อผ้าแบรนด์ยี่ห้อดังที่ต้องอินเทรนด์ตามสมัยทำให้นึกถึงและอดสงสัยไม่ได้ว่าเด็กน่ารักจริงๆหรือองค์ประกอบสรรสร้างให้ดูดีจริงอยู่การแต่งองค์ทรงเครื่องนั้นทำให้คนเราดูดีขึ้นได้จริงแต่กับวัยเด็กที่มากเกินไปเหมาะสมหรือไม่ อาทิ

- การจัดแต่งเครื่องแต่งกายที่ดูเหมือนว่าถ้าไม่นับว่าตัวเล็กเท่าเด็กแล้วคงอดสงสัยไม่ได้ว่าใช่เด็กหรือไม่เสื้อเกาะอก กางเกงขาสั้น ติดโบว์ยี่ห้อดัง ส้นสูง สะพายกระเป๋าหิ้วคงดูเหมือนผู้ใหญ่ที่แต่งตัวไปเที่ยวปกติ

- การแต่งหน้า ทาสีเล็บ ใส่เจลแต่งผม จริงอยู่เรื่องการทาสีเล็บอาจมีผลทางด้านจิตวิทยาในส่วนของการรักษาเด็กชอบกัดเล็บแต่หากไม่ใช่กรณีนั้นการแต่งหน้าการใส่เจลแต่งผมด้วยสารเคมีที่ผลิตขึ้นมาโดยผสมสารตะกั่วเป็นส่วนผสมการทาสีเล็บ แต่งเล็บตามลายสวยๆที่ร้านทำเล็บรับทำซึ่งมองดูแล้วอดแปลกใจไม่ได้เมื่อเทียบกับชุดนักเรียนน่ารักคอบัว กระโปรงจีบรองเท้าดำ จะเป็นไปในทางใด

เมื่อลองพิจารณาเหตุผลต่างๆที่ผู้ปกครองยินยอมให้เด็กได้แต่งตัวแบบประโคมนั้นแล้วพบสาเหตุหลายอย่างที่เป็นที่มาที่ไปของการจับเด็กแต่งตัวได้เกินความเหมาะสม

1. พื้นฐานฐานะครอบครัวที่เอื้ออำนวยให้สามารถจัดหามาได้หน้าที่การงานของผู้ปกครองที่จำเป็นต้องพาลูกออกสังคมบ่อยครั้ง

2. ความเห่อในเพศของลูก
- เมื่อมีลูกสาว เปรียบได้เหมือนนางฟ้าตัวน้อย ตุ๊กตาของแม่และเป็นเพศที่มีความอ่อนโยน รักสวยรักงาม
-เมื่อมีลูกชาย เปรียบได้เหมือนเทพตัวน้อยที่แปลงกายลงมา

3. ผู้ปกครองมีบุคลิกเช่นใดก็จะต้องการให้เด็กเป็นเช่นตัวเองในช่วงแรกเกิด - 7 ปี โดยเฉลี่ยผู้ปกครองจะเป็นผู้สรรหาเสื้อผ้ามาให้เด็กได้แต่งตัวเองจึงไม่น่าแปลกใจที่จะคาดหวังให้เด็กได้รับการจินตนาการเรื่องการแต่งตัวจากผู้ปกครองเอง
4. อิทธิพลของสื่อที่มีผลกับการตัดสินใจคัดสรรสไตล์การแต่งตัวให้เหมือนตัวละครในทีวีโฆษณา จนไปถึงการ์ตูนที่เปรียบเสมือนบุคคลที่น่าเลียนแบบ

5. ความง่ายจากการซื้อ/ขายผ่านโลกออนไลน์ซึ่งในปัจจุบันสามารถทำได้ในขั้นตอนเดียวจบแค่เพียงคลิ้กเม้าส์แค่นั้น

เด็กจะน่ารัก สวยหล่ออยู่ที่ใด เมื่อเราลองพิจารณากันดูดีๆแล้วจะได้คำตอบได้อย่างง่ายดายจากการเปรียบเทียบเด็กแฝดสองคน แต่งตัวเหมือนกันแต่มีเพียงหนึ่งคนที่เดินผ่านผู้ใหญ่แล้วก้มตัวลงแล้วเดินผ่านไปอย่างช้าๆแต่กับอีกหนึ่งคนที่วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วนั่นหมายถึงการที่เด็กมีมารยาท รู้จักกาลเทศะ ยิ้มแย้มแจ่มใส พูดจาไพเราะยกมือไหว้ทุกครั้งที่พบเจอ กล่าวคำขอบคุณทุกครั้งที่ได้รับของทั้งหมดนี้นั่นหมายถึงพฤติกรรมที่แสดงออกมาเป็นเหมือนตัววัดระดับมากกว่าวัตถุที่อยู่บนตัวเด็ก

แต่หากเด็กได้รับการแต่งตัวที่เพียงมองผ่านแล้วพูดได้ว่าน่ารักจริงๆกลับมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมเครื่องแต่งกายนั้นจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อทุกคนส่ายหน้าและรู้สึกเสียดายความน่ารักของเด็กของวัยที่กำลังซนผู้ปกครองจึงควรหันมาใส่ใจกับพัฒนาการที่ดีสมวัยการอบรมสั่งสอนที่ถูกที่ควรมากกว่าการให้ความสำคัญกับวัตถุจนมากเกินพอดีจนกลายเป็นว่าเด็กคือตุ๊กตาที่ผู้ใหญ่ต้องประโคมแต่งเพียงเพื่อการยอมรับจากสังคมเน้นภาพลักษณ์มากกว่าตัวตนที่เด็กเป็น ยังไม่สายหากผู้ปกครองลองปรับพฤติกรรมที่ตนเองก่อนยอมรับความจริงที่ว่าคนเราดูดีได้ต้องมาจากจิตใจที่ดี ซึ่งในส่วนนี้จะมีผลกับบุคลิกภาพของเด็กการประหยัดเก็บออม ในวันข้างหน้าว่าจะเติบโตไปในทิศทางใดจะเน้นวัตถุหรือความดีเป็นเครื่องนำทาง หากผู้ใหญ่ไม่ช่วยชี้นำในตอนนี้กว่าจะรู้ว่าสิ่งที่เสียไปนั้นเอาคืนมาไม่ได้ล้วนเป็นสิ่งที่น่าเสียดายมาก"ให้เด็กน่ารักสมวัย หันไปใส่ใจกิริยามารยาท เครื่องแต่งกายเอาเพียงพอเหมาะให้ผู้คนได้รับรู้จริงๆแล้วลูกของเรานั้น น่ารักแค่ไหน"