พ่อแม่รังแกฉัน

เด็กสมัยนี้มีโรคหลายๆอย่างที่พ่อแม่ต้องกังวล เช่นโรคมือเท้าปากหรือแม้กระทั่งสมาธิสั้น ทำให้พ่อแม่กังวลว่าลูกจะเป็นโรคนั้น โรคนี้

หลานสาวอายุ 3 ขวบ เธอมีอาการไม่อยู่นิ่ง พัฒนาการเร็วกว่าเด็กปกติ ไม่ชอบวาดรูปหรือถือปากกา เวลานั่งรถไปกับพ่อแม่ จะไม่สามารถนั่งที่นั่งเด็กในรถหรือที่เรียกว่า CARSEAT ได้เลย เพราะเธอจะอยู่ไม่เป็นสุข เลื้อยไปมาจนหลุดจากตัวล็อก นั่งไม่เป็นสุข ห้อยโหนโยนตัวอยู่ตลอดเวลา คอยปีนป่าย จากเก้าอี้ข้างคนขับ ไปเบาะด้านหลัง ปีนไปปีนมา บางครั้งก็ดึงพวงมาลัย หักเลี้ยวทำเอาตกใจกันทั้งคันรถ บางทีก็เปิดประตูทั้งๆที่รถกำลังวิ่งอยู่ หวาดเสียวกันไปหมด

พ่อแม่กลุ้มใจกันมาก จนเธอเข้าโรงเรียนอาการเธอยิ่งชัดเจนมาก ซน ดื้อ พูดไม่หยุด ป่วนเด็กนักเรียนทั้งห้อง จนครูต้องเรียกผู้ปกครองไปรับตัวลูกกลับบ้านก่อนเวลา พ่อกับแม่จึงคิดเอาเองว่า ลูกน่าจะเป็นโรคสมาธิสั้น เพราะอาการฟ้องไปทางนั้น

เมื่อถึงเวลาพบแพทย์ แพทย์ได้ถามถึงอาการ พัฒนาการ และการตรวจอย่างละเอียด แพทย์ได้แจ้งว่า ลูกเขาไม่ได้เป็นสมาธิสั้น เพราะเด็กยังนั่งนิ่งได้ถ้าสนใจอะไร แต่ถ้าเป็นเด็กสมาธิสั้น จะอยู่ไม่นิ่ง มีอาการเหม่อลอย พูดจาแล้วฟังไม่ค่อยเข้าใจ ขี้ลืม แต่ลูกสาวกลับไม่ใช่เวลาถามตอบ น้องเขายังพูดรู้เรื่อง สามารถอธิบายว่าสิ่งที่ตนเองต้องการคืออะไร เรื่องที่อ่านหรือการ์ตูนที่ดูยังสามารถเล่าเรื่อง หรือสื่อสารกับพ่อแม่ได้ แต่ถ้าเป็นเด็กสมาธิสั้นจะไม่สามารถเล่าเรื่องที่ตนเองดู หรืออธิบายสิ่งต่างๆได้อย่างละเอียด เขาจะลืมบางช่วงบางตอน พูดจาวกวน แล้วน้องเขาเป็นอะไร

น้องเป็นเด็กซนเกินปกติ แต่ไม่ใช่โรคแต่เกิดจากพ่อแม่ตามใจลูกเกินไป เมื่อลูกเล่น ลูกซนไม่เคยดุ หรือสอนให้เด็กหยุดความซน ความอยู่ไม่เป็นสุข ทำให้เด็กโตมาเอาแต่ใจตัวเองไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ใครจะทำอะไรอยู่ฉันไม่สนใจ ฉันจะวิ่ง จะซน จะตะโกนหรือทำอะไรก็ได้ตามแต่ใจที่ฉันอยากจะทำ ไม่สนใจสิ่งรอบข้างใดๆเลย

พ่อแม่เมื่อมีลูก ต้องไม่ตามใจลูก โดยเฉพาะลูกคนเดียว ในหลายๆครอบครัวที่มีลูกคนเดียวจะตามใจให้ลูกทุกอย่าง เวลาไปเดินตามห้างสรรพสินค้า เมื่อลูกร้องไห้เรียกร้องจะเอาของเล่น จะซื้อของเล่นเพื่อตัดปัญหาการที่ลูกร้อง ลงไปดิ้นกับพื้น การที่ลูกไม่ค่อยได้ออกมาเล่นกับเพื่อนๆรอบๆบ้าน ทำให้เด็กไม่รู้จักการแบ่งปัน ไม่รู้จักการรอคอย ไม่รู้จักการเล่นเป็นทีม เมื่อเด็กไม่รู้จักที่จะเล่นเป็นทีม จะทำให้เด็กมาโลกส่วนตัวสูง ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง จึงทำให้เวลาไปโรงเรียนแล้วเข้ากับเพื่อนไม่ได้เลย การดุ ด่า ว่ากล่าว หรือแม้แต่การตีไม่ใช่ทางแก้ไขปัญหา

การแก้ไขปัญหาตอนที่ลูกเป็นแบบนี้ ต้องอาศัยความใจแข็งของพ่อแม่ เด็กส่วนใหญ่ที่เป็นแบบนี้จะน้ำตาไหลเร็วมาก ร้องไห้เก่ง ไม่ฟังเสียง การแก้ไขปัญหาแบบนี้คือพ่อแม่ต้องใจแข็ง ห้ามโอ๋ ถึงแม้จะดูใจร้าย แต่เด็กพวกนี้เป็นเด็กฉลาด จะสังเกตพ่อแม่ว่าสนใจเค้าไหม ถ้าพ่อแม่คอยมองคอยสังเกตอาการเด็กจะร้องอยู่อย่างนั้น แต่ถ้าเดินหนีเลย ไม่สนใจเด็กจะหยุดร้อง แล้ววิ่งตามพ่อแม่ไปเอง การที่ลูกซนพ่อแม่ต้องคอยสอน และทำโทษลูกด้วยการลดค่าขนม หรือให้ทำอะไรที่เด็กไม่ชอบเช่นเด็กพวกนี้จะไม่ชอบเขียนหนังสือ ไม่ชอบทำการบ้าน พ่อแม่อาจจะบอกว่า ถ้าหนูซนหนูจะถูกทำโทษโดยการคัด ก.ไก่ถึง ฮ.นกฮูกนะ ลูกจะหันมามองแต่ในช่วงแรกๆเขาจะทำไม่สนใจแต่ถ้าโดนทำโทษบ่อยๆเข้าลูกจะรู้เองว่า พ่อแม่เอาจริง ถ้าบอกว่าห้ามซนแล้วยังทำเฉย ก็ต้องทำโทษ อย่าคิดว่าไม่ทำโทษสักครั้งคงไม่เป็นไร สงสารลูก จะทำให้เด็กรู้ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะอ้อนพ่อแม่ได้

การเลี้ยงลูกถ้าพ่อแม่ตามใจ เมื่อลูกร้องหรือต้องการอะไรก็ทำตามใจเขาจนไม่มองถึงเหตุผลว่าควรหรือไม่ควรทำ ไม่มีการบอกเหตุหรือผลที่จะเกิดขึ้นเป็นการทำร้ายลูกโดยไม่รู้ตัว อย่างนี้ล่ะโบราณจึงกล่าวว่าพ่อแม่รังแกฉัน

คอนโดแมว , พัดลมมือถือ , หมอนผ้าห่ม , หมอนหัวทุย  , เก้าอี้หัดนั่ง