//www.thaitrl.org/index.php?option=com_content&task=view&id=281&Itemid=56

ขัดคอนิธิ เอียวศรีวงศ์ (๑): ผู้กล่าวว่า "กลุ่มผู้ต่อต้านร่าง พ.ร.บ.นี้อย่างรุนแรงที่สุด จึงเป็นกลุ่มสหภาพแพทย์โรงพยาบาลเอกชน ที่เรียกตนเองว่า "แพทยสภา"..."

ผู้เขียน ไทสยาม



การกล่าวอ้างของอาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์ ในบทความ "ใครเสีย ในร่างพ.ร.บ.คุ้มครองความเสียหายฯ" จากมติชนออนไลน์ เป็นความคิดเห็นที่น่าฟัง เนื่องจากอาจารย์นิธิมีคุณวุฒิและมีบทบาทชี้นำสังคมมานาน ซึ่งเป็นที่นิยมชมชอบของผู้เขียนมาโดยตลอด จนกระทั่งได้เห็นชื่ออาจารย์นิธิเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน ผู้เขียนจึงไม่ได้ติดตามต่อไป เพราะไม่สะดวกใจที่จะศึกษากันในเงื่อนไขที่ไม่ปกติ

การเป็นผู้ชี้นำสังคมมายาวนานของอาจารย์นิธิ สังคมจึงมีมายาคติเป็นความโน้มเอียงที่จะเชื่อไว้ก่อน แม้ ผู้เขียนก็มีมายาคติเช่นเดียวกันกับสังคม แต่เมื่อได้อ่านบทความของอาจารย์นิธิแล้ว มายาคติที่โน้มเอียงจะเชื่อก็สลายไป เพราะสิ่งที่อาจารย์นิธิได้นำเสนอนั้น มาจากความเชื่อที่ผิดจากข้อเท็จจริง ซึ่งผู้เขียนได้คลุกคลีกับประชาชนมาโดยตลอด อีกทั้งได้ทราบกระบวนการเคลื่อนไหวและเจตนารมณ์ของผู้คัดค้านร่างพ.ร.บ.คุ้ม ครองผู้เสียหายจากบริการสาธารณสุข พ.ศ. ... มาโดยตลอดเช่นกัน

ดังนั้น จึง นิ่งเฉยต่อไปไม่ได้ ต้องออกมาขอใช้สิทธิขั้นพื้นฐาน เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่เป็นผู้ปฏิบัติงานในระบบบริการสาธารณ สุขกว่า ๒๐ ปี ต้องนำเสนอข้อเท็จจริงเพื่อแก้ไขมายาคติที่ไม่ถูกต้องจากการชี้นำสังคมของ อาจารย์นิธิ ต้องขออภัยในความไม่สะดวกยิ่งของท่านอาจารย์

การนำเสนอเพียงความดีของหลักการและเหตุผลที่อ้างปะหน้าร่างกฎหมายนั้น คนสติปัญญาสมประกอบคนใดก็ปฏิเสธไม่ได้ถ้าเพื่อประโยชน์ของประชาชน

แต่ ถ้าเป็นเพียงเพื่ออธิบายความชอบธรรมที่จะมีกองทุนขนาดใหญ่ และให้กลุ่มเอ็นจีโอผู้เสนอกฎหมาย เข้าไปบริหารกองทุน และมีระเบียบปฏิบัติที่เขียนเองโดยระเบียบกระทรวงการคลัง และการตรวจสอบจากสำนักงานตรวจเงินแผ่นดินเข้าไม่ถึง นั้นเป็นความจริงที่กำลังเกิดขึ้นในสังคมไทย

การออกกฎหมายโดยคนกลุ่มหนึ่งซึ่งมักจะอ้างความเป็นธรรม ความเสมอภาคและความเท่าเทียม ตามแนวทางทฤษฎีเปลี่ยนแปลงสังคมด้วยสามเหลี่ยมเขยื้อนภูเขา ของราษฎรอาวุโส ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับทฤษฎีแก้วสามประการในการเปลี่ยนแปลงอำนาจรัฐ ตามลัทธิความเชื่อที่ว่า การล้มล้างอำนาจรัฐ เป็นแนวทางการเปลี่ยนแปลง ไปสู่ความเป็นรัฐในอุดมคติ ที่จะนำความเสมอภาค เท่าเทียม มาสู่มหาประชาชน ทำนองนั้น

ลัทธิหรือความเชื่อนั้น เป็นมายาคติอย่างหนึ่ง ซึ่งโน้มน้าวด้วยเหตุผลต่างๆ ให้คนเชื่อและคาดหวัง ถ้ามายาคติหรือความเชื่อเป็นจริงได้และเป็นธรรมย่อมเป็นสิ่งที่ดี และเป็นได้ถึงศาสนาวัฒนธรรมประเพณีที่ทุกผู้คนยึดเหนี่ยว แต่ถ้ามายาคติที่เกิดขึ้นจากความเชื่อที่เป็นเท็จ มายาคติย่อมสลายไป เมื่อความจริงปรากฏ ต่อไปนี้จะได้อธิบายถึงเหตุที่ทำให้มายาคติจากการชี้นำของอาจารย์นิธิได้ สลายไป ดังต่อไปนี้

๑.การกล่าวอ้างที่ว่า "...กลุ่มผู้ต่อต้านร่าง พ.ร.บ.นี้อย่างรุนแรงที่สุด จึงเป็นกลุ่มสหภาพแพทย์โรงพยาบาลเอกชน ที่เรียกตนเองว่า "แพทยสภา"..." นั้นเป็นความเท็จสองประการ

-ความเท็จประการที่๑ กลุ่มผู้ต่อต้านร่างพ.ร.บ.ฉบับนี้ คือ แพทย์และบุคลากรทางการแพทย์ ผู้ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลของรัฐทั้งในและนอกกระทรวงสาธารณสุข

-ความเท็จประการที่๒.แพทยสภาไม่ใช่สหภาพแพทย์โรงพยาบาลเอกชน แต่มาจากแพทย์ผู้ได้รับเลือกตั้งจากแพทย์ผู้ขึ้นทะเบียนเป็นผู้ประกอบ วิชาชีพเวชกรรมในประเทศไทย ๒๖ ตำแหน่ง และเป็นกรรมการโดยตำแหน่ง ๒๖ ตำแหน่ง ได้แก่ ปลัดกระทรวงสาธารณสุข,อธิบดีกรมการแพทย์,อธิบดีกรมอนามัย,เจ้ากรมแพทย์ทหาร บก,เจ้ากรมแพทย์ทหารเรือ,เจ้ากรมแพทย์ทหารอากาศ,นายแพทย์ใหญ่สำนักงานตำรวจ แห่งชาติ,คณบดีคณะแพทยศาสตร์๑๘สถาบัน และผู้อำนวยการสถาบันพระบรมราชชนก

ตรงไหนที่เรียกว่ากลุ่มสหภาพแพทย์โรงพยาบาลเอกชน ? อาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์เป็นผู้มีชื่อเสียงในสังคม จะชี้นำสังคมเช่นนี้หรือ?

๒.การกล่าวถึง "...สิทธิพื้นฐานของมนุษย์ ทั้งเพื่อปกป้องตนเอง และถ้าคิดให้กว้าง ย่อมปกป้องสังคมโดยรวมจากความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของผู้ขายหรือให้ บริการด้วย..."นั้น

การแพทย์ไทยตั้งแต่สมเด็จพระราชชนกพระราชทานแก่ประชาชนไทยนั้น มิใช่การขายหรือการให้บริการ แต่เป็นการดูแลรักษาประชาชนด้วยพรหมวิหาร๔ (เมตตา-กรุณา-มุทิตา-อุเบกขา) ไม่มีแพทย์ผู้ดูแลรักษาประชาชนคนไหนในประเทศไทยอยากจะบอกตนเองว่าตนเป็นผู้ให้บริการ เพราะการช่วยชีวิตคนนั้นสูงกว่าการเป็นงานบริการ

หากอาจารย์นิธิยังซาบซึ้งกับการบริการด้วยหัวใจมนุษย์นั้น ขอเรียนให้ทราบว่า แพทย์ต่างประเทศนั้น เขาคิดกันแบบงานบริการ คือ เป็นธุรกิจกันนานมาแล้ว หัวใจคนมันหายไป แต่เมืองไทยมิใช่เช่นนั้น แพทย์ไทยถูกสอนให้ดูแลประชาชนด้วยพรหมวิหารธรรม มิได้เลือกยากดีมีจน ความทุกข์ของประชาชนคือทุกข์ของแพทย์และพยาบาล

ส่วนคนที่ไม่ได้ดูแลคนไข้ แต่มักไป "ศึกษาดูงาน" บ่อยๆ ด้วยภาษีประชาชน ณ ประเทศแถบสแกนดิเนเวียนั้น ติดอกติดใจใจภาษาหรูเลยเอามาใช้ ไม่ได้ดูแลคนไข้มานานจึงไม่รู้ว่า บ้านเรานั้นหมอกับประชาชนผูกพันกันตามธรรมเนียมไทยที่สูงด้วยคุณธรรมอยู่ แล้ว เว้นแต่ ใครที่เลวมาแต่เดิม พัฒนาไม่ได้ จึงมีทุรเวชอยู่บ้างที่หาความรวยจากคนที่รู้ไม่ทัน

อีกทั้งการประทับใจกับกิจการแถบสแกนดิเนเวียนั้น ผู้เขียนอดนึกถึง "ปฏิญญาฟินแลนด์" อันโด่งดังมิได้ จึงอยากทราบว่า ระบบการดูแลแบบสแกนดิเนเวียนั้นเป็นส่วนหนึ่งในปฏิญญาฟินแลนด์หรือไม่???

และเมื่อกล่าวถึง สิทธิพื้นฐานของมนุษย์ แพทย์และผู้ปฏิบัติหน้าที่ดูแลรักษาประชาชนผู้มีความ เจ็บป่วย ก็ย่อมมีสิทธิพื้นฐานของมนุษย์เช่นเดียวกันกับมนุษย์ผู้อื่น และแพทย์ก็ต้องการได้รับการปฏิบัติด้วยหัวใจมนุษย์เช่นเดียวกัน

ดังนั้น การ เคลื่อนไหวเพื่อขัดแย้งสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ในร่าง พ.ร.บ.นั้น จึงเป็นการใช้สิทธิพื้นฐานของมนุษย์ หากมนุษย์ที่มีสติปัญญาและมีสำนึกดีต่อวิชาชีพที่ดูแลรักษาชีวิตคน เห็นว่า มีสิ่งที่ไม่สมควรในกฎหมายที่จะออกบังคับใช้กับคนทั้งหมดย่อมทนไม่ได้ที่จะ ให้อธรรมเกิดแก่ประชาชนและประเทศชาติ การเคลื่อนไหวจึงเป็นการสมควร การไม่ปล่อยให้เกิดกฎหมายอธรรมออกใช้จึงชอบแล้ว

การคัดค้านร่างกฎหมายอธรรม จึงไม่เป็นการลิดรอนสิทธิ และผู้เจริญย่อมไม่ควรมองเป็นการลิดรอนสิทธิผู้อื่น หลักประชาธิปไตยย่อมมีการถกเหตุผลที่จะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยได้ มีแต่ลัทธิเผด็จการเท่านั้นที่จะไม่พอใจที่มีผู้มีความเห็นแย้ง


โปรดปฏิบัติต่อแพทย์และผู้ปฏิบัติงานดูแลผู้ป่วย ด้วยหัวใจมนุษย์

  

//www.thaitrl.org/index.php?option=com_content&task=view&id=282&Itemid=56


ขัดคอนิธิ เอียวศรีวงศ์ (๒): ไม่น่าเชื่อว่าผู้สูงด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิจะแยกไม่ออกระหว่าง การก่อความเสียหาย กับ การเกิดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ ...

ผู้เขียน ไทสยาม




... จึงขอเรียนให้ทราบว่า แพทย์และผู้ปฏิบัติงานการดูแลรักษาไม่ได้ขัดข้องในการช่วยเหลือดูแลประชาชน แต่ประการใด การเคลื่อนไหวคัดค้านนี้ นอกจากจะเห็นพ้องในการดูแลประชาชนผู้ได้รับผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์แล้ว ยังได้ช่วยตรวจสอบระบบที่จะเกิดขึ้นในร่างกฎหมายนี้ จนมองเห็นเนื้อในที่มีปัญหา ซึ่งหากปล่อยให้ร่างกฎหมายฉบับนี้ได้ออกใช้โดยไม่มีการแก้ไขปรับปรุง สิ่งที่แอบแฝงไว้จะเกิดผลสัมฤทธิ์...

-------------------------------------------

๓.การกล่าวอ้างของกลุ่มผู้สนับสนุนร่างพ.ร.บ.คุ้มครองผู้เสียหายฯ มักจะนำเสนอต่อสื่อมวลชนว่า เป็นการแก้ไขความขัดแย้งระหว่างหมอกับคนไข้ เป็นความเห็นแก่ตัวของหมอ เป็นความใจดำ เป็นเด็กเอาแต่ใจตัวใช้แต่อารมณ์ ถูกจูงจมูกมาคัดค้าน และชี้แจงด้านที่อ้างบางส่วนเป็นข้อดี เว้นไม่พูดในส่วนที่เป็นปัญหาหรือซ่อนเร้นเจตนารมณ์

จึงขอเรียนให้ทราบว่า แพทย์และผู้ปฏิบัติงานการดูแลรักษาไม่ได้ขัดข้องในการช่วยเหลือดูแลประชาชน แต่ประการใด การเคลื่อนไหวคัดค้านนี้ นอกจากจะเห็นพ้องในการดูแลประชาชนผู้ได้รับผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์แล้ว ยังได้ช่วยตรวจสอบระบบที่จะเกิดขึ้นในร่างกฎหมายนี้ จนมองเห็นเนื้อในที่มีปัญหา ซึ่งหากปล่อยให้ร่างกฎหมายฉบับนี้ได้ออกใช้โดยไม่มีการแก้ไขปรับปรุง สิ่งที่แอบแฝงไว้จะเกิดผลสัมฤทธิ์


๔."... แม้ผลดีที่เกิดขึ้นจาก พ.ร.บ.ที่มีอยู่ปรากฏอย่างชัดแจ้งแล้ว แต่ พ.ร.บ.ทั้งสองฉบับก็มีข้อจำกัดที่ครอบคลุมประชาชนไม่ทั่วถึง..."

การออกร่างพ.ร.บ.นี้ไม่ได้เป็นการการแก้ไขข้อจำกัดดังกล่าว ถ้าต้องการแก้ไขข้อจำกัดนั้น และต้องการช่วยเหลือประชาชนจริง สามารถทำได้เลยและทันที โดยการแก้ไขระเบียบปฏิบัติ มีข้อจำกัดก็แก้ข้อจำกัด ไม่ใช่การออกกฎหมายใหม่ที่จะต้องมีกลุ่มเอ็นจีโอมานั่งบริหารกองทุนหมื่นล้าน


๕."... หลักการ "ไม่ต้องพิสูจน์ความผิด" ก็ยังคงเดิม ซึ่งหมายความว่าบุคลากรทางการแพทย์ไม่ต้องรับผิดชอบเป็นส่วนตัว แต่ในขณะเดียวกันก็สร้างเงื่อนไขที่ทำให้ "ระบบ" สาธารณสุขต้องพัฒนาไปในทางที่ปลอดภัยมากขึ้น ..."


"...ม.41 ของ พ.ร.บ.หลักประกันสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ.2545 ให้ความคุ้มครองแก่ผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข "โดยไม่ต้องพิสูจน์ความผิด" เพื่อบรรเทาความเดือดร้อนที่อาจเกิดขึ้นทั้งแก่คนไข้ และบุคลากรทางสาธารณสุข..."

ไม่น่าเชื่อว่าผู้สูงด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิจะแยกไม่ออกระหว่าง การก่อความเสียหาย กับ การเกิดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์


การเกิดสิ่งไม่พึงประสงค์ในการดูแลรักษาผู้เจ็บป่วย ย่อมไม่สมควรเรียกเป็นความเสียหาย เพราะเมื่อเรียกเป็นความเสียหายก็ต้องมีผู้ก่อความเสียหาย สำนักงบประมาณมีการท้วงติงเรื่องนี้ อีกทั้งการดูแลรักษาประชาชนแล้วเกิดสิ่งไม่พึงประสงค์จึงไม่ใช่การก่อความเสียหาย

ดังนั้นการที่จะแก้ไขเยียวยาสิ่งไม่พึงประสงค์ ด้วยการมองไปที่ระบบตามที่อาจารย์นิธิกล่าวแล้ว ชื่อพ.ร.บ.จึงไม่ควรมีคำว่าผู้ได้รับความเสียหาย และควรเรียกเป็นการคุ้มครองผู้ได้รับผลกระทบจากบริการสาธารณะด้านสาธารณสุข ซึ่งจะต้องไม่รวมกรณีไม่ตรวจสอบถูกผิดเพื่อหมอทุรเวชได้ปลอดภัยหรือกลุ่มสิบแปดมงกุฎจะเข้าหากินกับกฎหมายนี้


การก่อความเสียหายในการดูแลรักษาสุขภาพของประชาชน มี๒กรณี

๑.)แพทย์ที่มีความบกพร่องอย่างร้ายแรง ได้แก่ มีความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง และมีความบกพร่องทางจริยธรรมอย่างร้ายแรง เพื่อหาเงินหรือหากินโดยไร้คุณธรรมหรือเรียกว่าประกอบทุรเวชกรรม

๒.)ผู้ที่เจตนาหาเรื่องเพื่อเรียกร้องค่าเสียหายในเรื่องที่กล่าวอ้างเท็จขึ้นมา หรือการหาเรื่องเพื่อเรียกร้องเงินหรือเรียกว่าวิธีหากินแบบสิบแปดมงกุฎ


ส่วน ผู้ที่เดือดร้อนจากสิ่งไม่พึงประสงค์ที่แท้จริง คือ ผู้ได้รับการดูแลจากทุรแพทย์ ผู้ที่การดูแลรักษาเกิดผลที่ไม่เป็นไปตามคาดหมาย หรือมีภาวะแทรกซ้อนต่างๆสุดวิสัยที่จะคาดคิดได้


การช่วยเหลือผู้ที่ได้รับผลกระทบซึ่งไม่พึงประสงค์มีทั้งประชาชนและผู้ปฏิบัติ งาน การช่วยเหลือเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบจึงควรรวมทั้งประชาชนและผู้ปฏิบัติงาน ด้วย


การพิสูจน์ถูกผิดต้องมี หากเป็นทุรเวชหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ผู้กระทำต้องรับผิดชอบเอง

ผู้ได้รับผลกระทบ ต้องได้รับการเยียวยาชดเชยเบื้องต้นจากรัฐตามสมควรแก่กรณี ซึ่งต้องมีองค์กรวิชาชีพผู้รับผิดชอบดูแลมาตรฐานการประกอบวิชาชีพมาร่วม พิจารณาจึงจะวินิจฉัยการ "สมควรแก่กรณี" ได้


หากรัฐขยันและจริงใจต่อประชาชน ก็ให้จัดระบบประกันการชดเชยแก่ประชาชน และจัดตั้งองค์กรของรัฐให้เป็นผู้ไล่เบี้ยทุรเวชเอง


ยิ่งกว่านั้น รัฐก็ควรมีการบริหารจัดการใหม่ เพื่อให้กระทรวงสามารถบริหารนโยบายและทรัพยากรได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยยุบกองทุนบริโภคทรัพย์แผ่นดิน มาบริหารจัดการอย่างโปร่งใสตรวจสอบได้ คือต้องรื้อกระทรวงมาสร้างใหม่ เพื่อให้หน่วยปฏิบัติการดูแลรักษาประชาชนได้มีทรัพยากรและระบบที่เหมาะสมกับภารกิจ


ยุติการอ้างประชาชน เพื่อหากินกับกองทุนบริโภคทรัพย์แผ่นดิน

----------------------------------------------

  

//www.thaitrl.org/index.php?option=com_content&task=view&id=283&Itemid=56

ขัดคอนิธิ เอียวศรีวงศ์ (๓): ผู้กล่าวว่า เรื่องระบบการบริการทางการแพทย์ เอ็นจีโอรู้ดี มากกว่าผู้ดูแลรักษาประชาชน

... ผู้เขียน ไทสยาม

-----------------------


๖."... ที่เกรงว่าจะก่อให้เกิดการฟ้องร้องเป็นคดีในศาลมากขึ้น สถิติที่มีอยู่กลับชี้ไปในทางตรงกันข้าม แม้ว่า สปสช.ยังไม่มีสถิติว่าผู้ได้รับความช่วยเหลือเบื้องต้นแล้ว นำคดีขึ้นสู่ศาลสักเท่าไร แต่ดูจากการ "อุทธรณ์" คำวินิจฉัยของคณะกรรมการประจำจังหวัด เข้ามายังคณะกรรมการกลาง (ซึ่งหมายความว่า คำวินิจฉัยของคณะกรรมการประจำจังหวัดไม่เป็นที่พอใจ จึงร้องขอคำวินิจฉัยใหม่ หากเป็นกระบวนการทางการศาลก็คือนำคดีขึ้นสู่ศาล) กลับพบว่า จากที่เคยมีตัวเลขถึง 14.4% ใน พ.ศ.2548 กลับลดลงเหลือเพียง 8.2% ใน พ.ศ.2552 เฉลี่ยคือ 10.5% เท่านั้น..."



อันนี้ตัว เลขเปอร์เซ็นต์การฟ้องร้องมันลดลงแน่ เพราะตัวหารมันเพิ่ม ตัวหารคืออะไร? คือจำนวนผู้ร้องขอค่าชดเชยเพิ่มขึ้นมาก แต่จำนวนผู้ฟ้องเพิ่มปกติ และเนื่องมาจากมาตรา๔๑ มีการจัดการในพื้นที่และมีคนกลางที่เป็นที่ยอมรับกัน ซึ่งคนกลางตามมาตรา๔๑ไม่ใช่เอ็นจีโอแน่ๆ

วัตถุประสงค์ของคนที่ร้องขอการชดเชยกับคนที่จะฟ้อง ทั้งสองกลุ่มไม่เหมือนกัน

คนฟ้องก็เพราะเข้าใจว่าหมอเลวต้องเอาเรื่องต้องพิสูจน์ให้เกิดความจริง ว่าหมอเลวหรืออะไรเลว

ส่วน เรื่องขอเรียกร้องชดเชยเบื้องต้นเนื่องจากได้รับผลกระทบนั้น ส่วนมากยอมรับกันอยู่แล้วว่ามันเป็นข้อบกพร่องของระบบมิใช่ทุรเวช ระบบที่มีปัญหาก็เพราะทรัพยากรมีการบริหารอย่างมีปัญหา



๗."... ค่าใช้จ่ายจริงตาม ม.41 ของ พ.ร.บ.ประกันสุขภาพก็มีน้อยกว่าที่คาดการณ์มาก กล่าวคือเป็นเพียง 0.05% ของกองทุนเท่านั้น ในปีสุดท้ายใช้ไปเพียง 296.5 ล้านบาท(ข้อมูลผิดจริงๆปี 52 - 73 ล้าน) ของเงิน 1,000 ล้านบาท (ซึ่งเหลือสะสมมามากกว่านี้อีกมาก)..."

อันนี้สปสช.คงไม่สบายใจ ขอให้อาจารย์เคลียร์กันเอง ขอเว้นการขัดคอไป๑ข้อ^^


๘."... หากเราถือว่าคณะกรรมการไม่ได้วินิจฉัยความผิดพลาดของบุคคล แต่วินิจฉัยความผิดพลาดบกพร่องของ "ระบบ" ถึงความผิดพลาดนั้นเกิดขึ้นจากบุคคล แต่ก็เป็นบุคคลที่ต้องทำงานอยู่ใน "ระบบ" ดังนั้น "ผู้ชำนาญการ" จึงต้องมีหลายด้านมากกว่าทางการแพทย์ คนที่ติดตามกรณีผู้เสียหายมานาน ย่อมเข้าใจและ "ชำนาญการ" กับ "ระบบ" ยิ่งกว่าแพทย์ ดังเช่นเอ็นจีโอทั้งหลายเป็นต้น..."

อันนี้แหละทำให้เกิดคำถามว่า ให้เอ็นจีโอไปพัฒนาคุณภาพระบบบริการโรงพยาบาลแทนแพทย์พยาบาลกันดีไหม?

รัฐบาลก็ไม่ต้องพัฒนาระบบราชการแล้ว ให้เอ็นจีโอไปพัฒนาแทน ผมชักจะงงๆว่าคำพูดนี้มันปกติดีหรือ? ถ้าปกติดีก็ควรมีกิจการเอ็นจีโอระดับกระทรวง เอ็นจีโอระดับรัฐสภา ทางรัฐบาลก็ต้องเอ็นจีโอมาบริหารประเทศแทนแล้วครับ เพราะคนกลุ่มนี้ติดตามการทำงานของรัฐบาลมานับสิบปี


๙."...นอกจากนี้ แม้ว่าคณะกรรมการประกอบด้วยคนหลายฝ่าย ก็ใช่ว่าฝ่ายอื่นๆ ที่ไม่ใช่แพทย์มีความจงเกลียดจงชังแพทย์เป็นพิเศษ..."

อันนี้ ไม่รู้ว่าจะเชื่อได้ยังไง เพราะเอ็นจีโอที่บอกว่าห่วงแพทย์ ไม่ต้องการฟ้องแพทย์ ต้องการปกป้อง แต่พาชาวบ้านฟ้องเอาเป็นเอาตาย ด่าแพทยสภาเมื่อไม่ได้ดังประสงค์มานับสิบปี

ทั้งหมดนี้ จึงอธิบายว่าเหตุใดมายาคติที่เกิดจากความโน้มเอียงที่จะเชื่อตามการชี้นำสังคมของอาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์นั้น

จึงกลายเป็นตัณหุปาทานของผู้สูงอายุท่านหนึ่งเท่านั้น


จากทัศนะของนิธิ เอียวศรีวงศ์

ผู้ที่สนับสนุนการฟ้องร้องแพทย์มานับ๑๐ปี เป็นผู้ชำนาญการในระบบ

มาจาก ความเชื่อเรื่องแพทย์รู้แต่รักษาคน ไม่รู้เรื่องระบบ

ตามทฤษฎีของปรมาจารย์สามเหลี่ยมเขยื้อนภูเขา เป็นที่มาของตัณหุปาทาน ที่ผู้สูงอายุออกบทความ



----------------------------------------------------

  

ใครสนใจก็ลองแวะไปโหลดมาอ่านกันนะครับ ...

ร่างใหม่ จาก สภาทนายความ
//www.mediafire.com/?4lyz3rpl37pa8xc

เปรียบเทียบ ๓ ร่าง พรบฯ
//www.mediafire.com/?slodsosamvks28e

รวมบทความ พรบฯ
//www.mediafire.com/?p7r6az6gk19ot