กระทู้ก่อน ได้รับความสนใจ อย่างล้นหลาม ... แล้วก็กลายเป็น การแตกประเด็นไปเรื่องอื่น ....
มีบทความต่อเนื่อง จาก คุณหมอท่านเดิม .. ก็นำมาฝากกัน ...
อ่านสนุก ๆ นะครับ อย่าคิดมาก เป็นชีวิต ของ หมอใหม่ คนหนึ่ง ... ซึ่ง หลาย ๆ ท่าน อาจยังไม่รู้ ....
ถือว่า เป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ในอีกมุมหนึ่ง ของชีวิต ...
เริ่มกันเลยนะครับ 
มดลูกแตกกำลังเป็นที่สนใจ เลยเอาเรื่องเก่าที่เคยเล่าให้อ่าน มาให้อ่านอีกที ใครเคยอ่านแล้วก็ผ่านไปละกัน
เป็นภาคต่อจากเรื่อง "โชคดีที่ไม่ได้เรียนวิชาสูติศาสตร์" กระทู้นี้
//www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7492405/L7492405.html
เมื่อถึงคราที่ต้องออกไปเป็นแพทย์รับใช้ชาติต่างจังหวัดตามพันธสัญญาทาสที่ใ ห้ไว้เป็นเวลา 2 ปี
ฉันจับฉลากได้โรงพยาบาลประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง
Undecided เฮ้อ... ไม่เคยคิดเลยว่า...... ชีวิตคนเรียนวิทย์อย่างฉัน... จะถูกลิขิตด้วยการจับฉลาก....
ฉันพกความมั่นใจที่ได้จากการเรียนหนัก 6 ปี บวกกับทำงานหนักอยู่เวรคืนเว้นคืนในช่วง 1 ปีที่เป็นแพทย์ฝึกหัด
ผ่านแผนกต่างๆทุกแผนกที่สำคัญแผนกละ 2-3 เดือน แผนกย่อยแผนกละ 1 สัปดาห์ถึง 1 เดือน
เก็บเกี่ยวประสบการณ์เหลือคณา มีความรู้ความสามารถพื้นฐานที่แพทยศาสตร์บัณฑิตพึงมี
ครอบคลุมการรักษาโรคของผู้ป่วยที่มาโรงพยาบาลถึงประมาณ 80%
สามารถผ่าตัดโรคที่พบบ่อยๆได้ เช่น ผ่าไส้ติ่ง ผ่าท้องคลอด
ส่วนอีก 20% ที่เหลือเป็นโรคที่รักษายากและพบไม่บ่อย เป็นหน้าที่ของแพทย์เฉพาะทางช่วยดูแล
ถึงกระนั้น ฉันก็ยังไม่มั่นใจพอที่จะขึ้นเวทีโดยไม่มีพี่เลี้ยง ไม่กล้าบินเดี่ยวโดยไม่มีครูฝึกเป็นที่ปรึกษา
ไม่ยอมเป็นทหารเกณฑ์เดนตายที่ถูกส่งไปแนวหน้าที่ชายแดน ให้ไปตายเอาดาบหน้าโดยไม่มีอาวุธที่ทันสมัย
นับว่าเป็นความโชคดีที่ความขี้กลัวทำให้ฉันไม่ต้องไปอยู่ รพ. 10-30 เตียง
จึงมีรุ่นพี่คอยช่วยเวลาเจอ case ยาก อย่างเช่น rare case, difficult case, complicated case ที่ต้องอาศัยประสบการณ์สูง
ไม่เสี่ยงเจอ case ให้ยาชาที่สันหลังแล้วคนไข้ shock แก้ไม่ตก เพราะเรามีพยาบาลดมยา
ได้ทำผ่าตัดสารพัด ตัดไส้ติ่งจนเบื่อ ผ่าตัดคลอดจนชำนาญ ตัดไส้เลื่อนก็เป็น ทำหมันก็เก่งทั้งหมันหญิงหมันชาย
ช่วยพี่ตัดแขน ตัดขา ตัดต่อลำไส้ ตัดไต ตัดตับ ตัดม้าม ผ่าสมอง ในคนไข้อุบัติเหตุจากเทกระจาดมาแบบเละทั้งตัว ฯลฯ
ถ้าขยันก็สามารถผ่าทอนซิล ธัยรอยด์ ถุงน้ำดี ได้ด้วย
นับว่าช่วงใช้ทุน เป็นช่วงเวลา 2 ปีที่มีค่าต่อชีวิตแพทย์เป็นอย่างยิ่ง บ่มเพาะให้ฉันเป็นแพทย์อย่างเต็มภาคภูมิ
ได้ใช้ความรู้ความสามารถเท่าที่มี ช่วยเหลือผู้ป่วยยากไร้ในชนบทไว้มากมาย
ท่ามกลางความขัดสนเครื่องไม้เครื่องมือทางการแพทย์ แต่เปี่ยมด้วยน้ำใจจากเพื่อนร่วมงาน
โดยเฉพาะพี่ๆพยาบาล ที่ดูแลคนไกลบ้านอย่างฉันให้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวแบบคนไร้ญาติขาดมิตร
คอย support ให้ฉันทำงานอย่างสะดวกปลอดภัย ทักท้วงเมื่อเราทำอะไรแปลกๆ
พี่ๆพยาบาลช่วยผ่าตัดเก่งมาก ดึง retracter ให้เราเห็น tube จะๆ เราแค่คีบขึ้นมาผูกแล้วตัด ตอนทำหมันหญิง
ช่วยเราหาไส้ติ่งอย่างชำนาญ "นั่นไงหมอ ไส้ติ่ง เห็นมั้ย คีบเลยหมอ" เราแค่คีบขึ้นมาตัดๆๆๆ
แม้งานจะหนัก อยู่เวรคนเดียวทั้งโรงพยาบาล ห้องปฏิบัติการที่ไม่เปิดนอกเวลาราชการ ทำงานแบบจับเสือมือเปล่า
เพิ่งมีแพทย์เฉพาะทางเพียง 1 คน คือศัลยแพทย์ ที่เหลือเป็นแพทย์รุ่นพี่ที่ปฏิบัติงานในแผนกจนชำนาญ
พี่คนนี้แหละที่สอนเราสารพัด จนฉันบินเดี่ยวด้วยความมั่นใจ
ทำอย่างไรได้เล่า ณ ที่นั่นในเวลานั้น สภาพแวดล้อมที่ขาดแคลนเช่นนั้น....
แพทยศาสตร์บัณฑิตอย่างเราเปรียบประดุจสิบเบี้ยใกล้มือที่มีค่า เป็นที่พึ่งที่เก่งที่สุดในขณะนั้น...
โชคดีที่ช่วงเวลานั้น แพทย์รุ่นแรกๆที่ออกไปรับใช้ชาติ เป็นบุคลากรที่ชาวบ้านเห็นคุณค่า...
เรียกขานกันว่าหมอใหญ่ในความหมายว่าแพทย์ปริญญา
ในสภาวการณ์เช่นนั้น ด้วยหนึ่งสมองและสองมือ หมอใหญ่หน้าละอ่อนได้ทำเต็มที่และดีที่สุดแล้ว
ด้วยไมตรีจิตของเพื่อนร่วมงาน อัธยาศัยอันดีงามของคนไข้และญาติตามแบบฉบับของชาวชนบทที่โอบอ้อมอารี
ฉันยังจำรอยยิ้มและแววตาขอบคุณเหล่านั้นได้ดี คนไข้คงไม่รู้ว่ามันมีค่าทางใจแก่หมอเพียงใด
ทั้งหลายทั้งปวงที่ว่ามา ล้วนเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้หมอใหญ่วัยละอ่อน มีกำลังใจทำงานอย่างมีความสุข
ยิ่งงานหนัก ยิ่งได้ทำประโยชน์แก่คนไข้ เก็บเกี่ยวหลากหลายประสบการณ์จากการรักษาคนไข้ได้ทุกแผนก
เป็นประสบการณ์ที่เราไม่มีโอกาสได้พบอีกแล้วเมื่อเรียนต่อแพทย์เฉพาะทาง
2 ปีที่ทำงานในต่างจังหวัด จึงมีเหตุการณ์ที่น่าจดจำมากมาย
ความทรงจำต่างๆที่ประทับใจในหน้าที่การงานที่ฉันยังจำได้แม่นยำล้วนอยู่ในช่ วงเวลานี้ทั้งสิ้น
หนึ่งในเหตุการณ์ที่ยังไม่เคยลืมเลือน คือตอนผ่าตัดคนไข้คลอดยากของแผนกสูติกรรม
เป็นที่มาของเรื่องมดลูกเกือบแตกที่ลืมไม่ลงถึงทุกวันนี้
คุณแม่วัยประมาณ 50 ปี มาด้วยตั้งครรภ์ครบกำหนด เจ็บท้องคลอดมาโรงพยาบาล
โดยปกติ คนไข้ที่คลอดลูกมาหลายท้องแล้ว มักจะคลอดง่าย ส่วนใหญ่คุณพยาบาลจะเป็นผู้ทำคลอดให้
บางคนคลอดกลางทางเสียด้วยซ้ำ คุณพยาบาลหิ้วเครื่องมือไปช่วยตัดสายสะดือในรถก็มี
และเลขทะเบียนรถกลายเป็นเลขเด็ดที่เจ้าหน้าที่เอาไปแทงหวยกัน
มีคลอดในรถมาโรงพยาบาลเมื่อใด คอหวยมีลุ้น รีบจดเลขเด็ดบอกต่อเพื่อนคอหวยด้วยกันคึกคัก ส่วนใหญ่ถูกกินเรียบ หน้าแห้งตอนหวยออก
แม้คุณป้ารายนี้จะเคยคลอดมาหลายท้อง แต่ท้องนี้กลับคลอดยากกว่าปกติ
ถึง แม้จะได้ยาช่วยให้มดลูกบีบตัวเพื่อเร่งคลอด ปากมดลูกเปิดเต็มที่แล้ว แต่ไม่คลอดเสียที ถือว่าเป็นการคลอดที่ล่าช้า (prolong labor)
เย็นวันนั้นฉันอยู่เวรนอกเวลาราชการ ซึ่งมีเราคนเดียวอยู่เวรทั้งโรงพยาบาลทั้ง ER และ ward
ได้รับรายงานผู้ป่วยรายนี้จากพยาบาลแผนกสูติกรรม พิจารณาแล้วเห็นว่าคงคลอดเองไม่ได้เป็นแน่ เข้าข่ายต้องคลอดด้วยการผ่าตัด
ตอนนั้นบ้านนอก ไม่มีเครื่องอัลตราซาวนด์ และคนไข้ก็ไม่ได้ฝากครรภ์
ไม่มีวิสัญญีแพทย์ ฉันทำการผ่าตัดคนไข้โดยมีวิสัญญีพยาบาลช่วยดมยา
เมื่อผ่าตัดเปิดหน้าท้องออกเห็นมดลูก ฉันก็ต้องตกใจสุดขีด!!!
มดลูกเหลือเพียงเยื่อบางๆชั้นเดียวเท่านั้น รอช้ากว่านี้มดลูกคงแตกเป็นแน่แท้...
เมื่อเปิดชั้นเยื่อบุออก ล้วงมือเข้าไปควักหัวเด็ก ก็ต้องตกใจอีกครั้ง
ไฉนควักยากจัง หัวโตอย่างกับลูกมะพร้าวขนาดย่อม กว่าจะควักออกมาได้ต้องออกแรงจนเมื่อยแขน
อื้อหือ !!!..... เด็กหัวบาตรนี่หว่า !!!.......
ตั้งแต่เกิดมาเคยเห็นแต่เด็กหัวบาตรในโทรทัศน์ งานวัดก็ไม่เคยไป
ถึงจะเรียนวิชาแพทย์ ตอนผ่านแผนกเด็กก็ไม่เคยเห็นสักครั้ง คราวนี้เจอของจริงที่อยู่ในท้องเสียด้วย
สูติแพทย์เองก็ใช่ว่าจะมีโอกาสเห็นผู้ป่วยแบบนี้....
มิน่าล่ะ.... ไม่คลอดซักที ถ้าฝากครรภ์และมีเครื่องอัลตราซาวนด์ คงวินิจฉัยได้ตั้งแต่ตอนฝากครรภ์
เด็กเสียชีวิตแล้ว ส่วนแม่นั้นมดลูกเละจนดูไม่ออกว่าตรงไหนเป็นอะไร .....เดือดร้อนละซี.......
การผ่าตัดคลอดนั้น ฉันทำจนชำนาญแล้ว ใช้เวลาแป๊บเดียวก็เสร็จ แต่ตัดมดลูกนี่สิ ไม่เคยลงมือเองซักครั้ง
ถ้าอยู่โรงพยาบาลชุมชนที่มีแต่แพทย์รับใช้ชาติไม่กี่คน เจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดแบบนี้แย่แน่ๆ
คงต้องส่งไปผ่าคลอดที่โรงพยาบาลจังหวัด มดลูกจะไปแตกกลางทางหรือเปล่าก็ไม่รู้
ฉันต้องวานคุณพยาบาลโทร.ตามแพทย์รุ่นพี่แผนกสูติกรรมมาช่วย ทั้งที่เค้าไม่ได้อยู่เวร
“บอกพี่ให้มาช่วยตัดมดลูกให้หน่อย เละแบบนี้เก็บไว้ไม่ได้แล้วค่ะ”
เมื่อพี่มาถึงห้องผ่าตัด ล้างมือเปลี่ยนชุดผ่าตัด ยื่นหน้าเข้ามาดูขณะสวมถุงมือ
สีหน้าบอกว่า เรื่องเล็ก สบายมาก ฉันย้ายไปด้านตรงข้ามทำหน้าที่เป็นมือสอง
ให้พี่มาเป็นมือหนึ่งแทนที่ฉัน ช่วยกันผ่าตัดมดลูกจนเสร็จ ปล่อยให้ฉันเย็บปิดหน้าท้องให้เรียบร้อย คนไข้ปลอดภัยดี เสียเลือดไม่มาก
อยู่โรงพยาบาลที่มีหมอหลายแผนกก็ดีอย่างนี้ บ้านพักแพทย์ก็อยู่ในโรงพยาบาล
ถึงคราวคับขันต้องระดมพลมาช่วยกัน พี่ๆเป็นที่พึ่งของน้องๆ และร่วมแรงร่วมใจกันเป็นที่พึ่งของคนไข้
โชคดีที่ตอนนั้น คนไข้ยังน่ารัก ถ้าดุแบบสมัยนี้ อาจโดนข้อหาตัดมดลูกโดยพละการ ใบขออนุญาตผ่าตัดมีมั้ย?..
เฮ้อ.... เหนื่อยจัง..... ดึกแล้ว... ไปนอนเอาแรงไว้ก่อนดีกว่า
คืนนี้ไม่รู้เวรจะยุ่งหรือเปล่า?..... จะได้นอนหรือเปล่า? ..... พรุ่งนี้ต้องตื่นทำงานแต่เช้าด้วย....
ตัดมดลูกไปแล้ว ตานี้ป้าก็ไม่ต้องท้องตอนวัยทองมาให้หมอทำคลอดอีกแล้วนะ
ป้านะป้า..... ทำหมอหัวหมุน..... ดีนะเนี่ย... ไม่วินิจฉัยผิดว่าเป็นเนื้องอกมดลูก
วัยเจริญพันธุ์ของป้าช่างยาวนานไปถึงวัยทองนั่นเทียว ตอนประจำเดือนไม่มา คงคิดว่าเลือดจะไปลมจะมาละสิ
ใครจะคิดว่าตั้งครรภ์ แถมไม่ฝากครรภ์อีกตะหาก มีลูกหัวแตงโมซะอีกด้วย ป้ากลัวหมอจะไม่เก่งหรือไงHuh
ตัดมดลูกไปแล้ว หมดสิทธิ์มีลูกแล้วนะป้านะ ไม่เป็นมะเร็งปากมดลูกแล้วด้วย
แต่ถึงมดลูกยังอยู่ ป้าก็คงไม่ตั้งท้องอีกแล้วแหละ คงเข้าสู่วัยทองจริงๆซะทีเนอะ
ส่งโดย: ppom 
ผู้ติดตามบล็อก : 763 คน [
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ