อพยพบล็อก

ขออพยพบล็อกจากที่เดิม ที่ไม่สะดวกนักมาบล็อกใหม่

---

ฟ้าอย่าร้อง น้องเอื้อนอนไม่หลับ...

หลังจากอ่านนิทานเรื่องหมี 3 ตัว ไก่แดงแสนขยัน แบบไม่จบซักเรื่อง เพราะน้องเอื้อจะให้เปิดหน้าต่อไปอยู่ท่าเดียว

เลยต้องเปลี่ยนมาเป็นร้องเพลงกันดีกว่า เริ่มจากเพลง หากน้องเอื้อมีความสุข จงปรบมือพลัน แปะๆๆ ..ช้างๆๆ .. ตามด้วยแมงมุมลายตัวนั้น...

ไม่รู้ว่าแม่ร้องไม่เพราะ หรือว่าเบื่อเพลงพวกนี้แล้ว ก็ทำถ้าไม่สนใจซะงั้นล่ะ... งั้นมาเล่นจ๊ะเอ๋กัน เอาผ้าห่มคลุม แล้วน้องเอื้อก็เปิดมาจ๊ะเอ๋กัน เล่นได้ 2 รอบก็ไม่เปิดแล้ว ทำเหมือนถูกแม่บังคับให้เล่น ว่างั้นเถอะ.. แม่ก็หมดมุกแล้วนะลูกเอ๋ย...

งั้นก็นอนกันดีกว่าเนอะ น้องเอื้อตาปรือทันที แบบว่าง่วงตั้งนานแล้วก็แม่ก็ให้เล่นอยู่ได้ ก็เลยให้กินนม แป๊บ..เดียวก็หลับปุ๋ยไปโดยละม่อม

พอน้องเอื้อหลับไปได้ซักพักฝนฟ้า ก็ตั้งเค้ามา แล้วก็มาแบบเทน้ำ เทท่าเลย ทั้งฟ้าแลบ ตามด้วยฟ้าร้อง เปรี้ยง ปร้าง!!...

แหม.. วันนี้นอนหลับสบายแน่เรา กำลังจะเอื้อมมือไปปิดไฟนอน ก็ต้องหยุดไว้ก่อน เพราะน้องเอื้อดันลุกพรวดมานั่ง ชี้ไม้ ชี้มือไปที่หน้าต่าง แล้วก็หันมาทางแม่ เหมือนจะถามว่าเสียงอะไรหน่ะแม่ แม่ยังไม่ทันตอบ ฟ้าก็คำรามก้องฟ้า....

น้องเอื้อไม่คิดมากกระโดดมากอดคอแม่แน่น แบบว่าแทบหายใจไม่ออก ไหนจะสดุ้งเพราะเสียงฟ้า ไหนจะตกใจเพราะหายใจไม่ออก เกิดเป็นแม่น้องเอื้อนี่ ต้องรับมือได้ทุกสถานการณ์...

แม่ค่อยๆ ปลอบน้องเอื้อ "ฝนตก ฟ้าร้องเป็นเรื่องธรรมชาติลูก ไม่ต้องกลัวนะ" พูดพราง แกะมือน้องเอื้อพราง แล้วก็ต้องกอดกันกลมแบบนั้นจนน้องเอื้อหลับ รวมเวลาแล้วก็ประมาณครึ่งชั่วโมงได้

แล้วจึงค่อยๆ วางลงนอน พอวางลงปุ๊บ ฟ้าก็ร้องปั๊บ เหมือนแกล้งกัน น้องเอื้อก็ผวามากอดแม่อีกเหมือนเดิม พลุดลุก พลุดนั่งอยู่หลายรอบ

จนสุดท้ายก็นอนท่านั้นละ กึ่งนอน กึ่งนั่ง ทั้งแม่และลูก

เฮ้อ ฟ้าหนอฟ้า แกล้งกันได้...

---

รักกัน ๆ

วันนี้คุณพ่อไม่อยู่บ้านแม่ต้องล้างขวดนมเอง กำลังรีบๆ อยู่ น้องเอื้อก็เดินมาหาแล้วร้องขอให้อุ้ม

แม่ก็พยายามอธิบายว่าแม่ล้างขวดนมของหนูอยู่ลูก แล้วยกขวดนมที่มีฟองอยู่เต็มให้ดู

พรางพูดต่อว่าล้างเสร็จแล้วแม่จะอุ้มหนูนะจ๊ะ แต่คุณลูกก็ไม่ยอม "ร้องอ่ำ ๆ ๆ" จะให้อุ้มท่าเดียว

แม่ก็พูดแต่เพียงว่าเดี๋ยวก่อนลูก เดี๋ยวก่อนๆ ...

ทันทีนั้นเองฟันบน 4 ซี่ ฟันล่างอีก 2 ซี่ ก็งับมาที่น่องของแม่อย่างไม่ทันรู้ตัว

อ๊าก!... ตกใจทั้งลูกและแม่ น้องเอื้อทำหน้างงๆ กับเสียงร้องของแม่ แต่แม่คลำขาป้อย ๆ

จากนั้นก็ต้องยอมอุ้มเจ้าลูกชาย เพราะเล่นใช้กำลังบังคับขู่เข็ญ แม่ก็ได้แต่ย้ำแล้วย้ำอีกว่า"ห้ามกัดอีกนะลูก"

หลังจากนั้นเวลาที่น้องเอื้อมาคลอเคลียใกล้ๆ ขาแม่... แม่ละกลัวจริงๆ

นี่คงเป็นเพราะ"เรารักกัน"ของหนูซินะ

---

Create Date : 26 ตุลาคม 2549 Last Update : 17 พฤศจิกายน 2549 13:30:04 น. Counter : 909 Pageviews.		3 comments
Share Tweet