เอื้อเป็นเด็กชอบการวาด ขีด เขียน เป็นชีวิตจิตใจ ซึ่งบางภาพก็ดูดีทีเดียว ก็จะถูกเก็บใส่ตู้ไว้ หรือไม่เอื้อก็เอามาแปะในห้องนั่งเล่น แต่ส่วนใหญ่จะแค่ขีด เขียนไปตามเรื่องซะมากกว่า
ส่วนเรื่องเรียน เขียนอ่านแบบวิชาการ ถ้าเอื้อให้ความร่วมมือก็ทำได้ดี แต่ส่วนใหญ่จะตรงกันข้าม -“-
เรื่องระเบียบวินัย ก็ต้องดุกันเป็นประจำ อย่างเรื่องเก็บห้อง ของเล่น ดินสอ ปากกา แม่ก็ได้แต่หวังว่าเอื้อจะทำเอง แบบไม่ต้องมีเสียงแม่ดุ
เรื่องความรับผิดชอบ เราก็ตกลงกันแล้วว่า เอื้อมีหน้าที่ถูบ้านอาทิตย์ละ 2 วัน ถูพื้นชั้นล่าง บันได และพื้นห้องน้ำชั้นบน ในข้อตกลง ต้องทำให้สะอาด และห้ามเบี้ยว ส่วนเรื่องรางวัล แม่จะเป็นคนตัดสินเองว่าควรจะได้หรือไม่ จริง ๆ เริ่มทำไปบ้างแล้วตั้งแต่กลับจากเมืองไทย แต่ยังไม่จริงจัง แต่ต่อไปนี้จะเข้มข้นขึ้น
เรื่องงานบ้านแม่ได้ไอเดียมาจากเจ้เปิ้ล พี่สาวคุณพ่อ (ลูกป้า) เจ้เปิ้ลบอกว่าการที่เด็กได้ทำงานบ้าน จะได้เรียนรู้อะไรมากมาย เช่นเมื่องานที่ทำเกิดปัญหา เขาจะเรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาเอง จะรู้จักอดทนต่อการทำงาน จะเรียนรู้ว่าไม่ว่ามันจะน่าเบื่อ ลำบาก ท้อแท้แค่ไหน สุดท้ายแล้วมันจะผ่านไป ทุกอย่างที่เอื้อจะได้เจอในการทำงานบ้าน เอื้อจะเข้าใจทุกอย่างเองโดยที่ไม่ต้องมีใครสอน
ส่วนเรื่องการเข้าสังคม ที่มาของการจ่าหัวเรื่องวันนี้ เอื้อเป็นเด็กขี้อายค่อนข้างมาก เห็นได้จากถ้าแม่เจอเพื่อนพ้อง แล้วบอกให้เอื้อยกมือไหว้ เอื้อจะอายม้วนกันเลยทีเดียว แล้วถ้ายิ่งเขาทักทายเอื้อก็จะเงียบอย่างเดียว แต่บางทีแม่ก็งง!?!?! คุณครูบอกว่าเอื้อจะชอบยกมือตอบในห้องเสมอ เรียกว่าขาประจำกันเลยทีเดียว หรือล่าสุดแม่พาเอื้อไปร่วมกิจกรรมในโบสถ์วันคริสต์มาส พอบาทหลวงถามใครจะเล่าเรื่องของขวัญที่ได้บ้าง เอื้อก็เดินออกไป แม้ว่าจะลังเลเดินมาชวนแม่ แต่สุดท้ายก็เดินออกไปเอง เลยไม่รู้ว่าจะสรุปว่าขี้อายดีรึเปล่า?!?!??!
เข้าเรื่องเลยดีกว่า คุณพ่อเอื้อมีนัดกินข้าวกับเพื่อน ๆ ในแล็บเดียวกัน เพราะเพื่อนคนนึงเรียนจบเอกแล้ว ก็ไปร่วมแสดงความยินดีกัน พอดีตรงกับวันศุกร์วันที่แม่ต้องไปทำงาน เอื้อก็เลยต้องติดสอยห้อยตามคุณพ่อไปด้วย คุณพ่อเอื้อออกอาการวิตกนิดหน่อย บ่นกับแม่ว่า เอื้อต้องไม่เล่นกับลูกสาวของเพื่อนแน่ ๆ เลย แม่ก็เลยบอกให้เอากระดาษ ดินสอไปด้วย เอื้อจะได้วาดรูปไปไม่กวน
แต่แล้วเอื้อกลายเป็นเด็กน้อยช่างพูด ชวนพนักงานเสริฟคุย ถามว่ามาจากประเทศจีนเปล่า? (ปล. เป็นร้านอาหารจีน) คุยกับเพื่อนคุณพ่อ เล่นกับลูกสาวเพื่อนคุณพ่อ คุณพ่อเอื้อบอกว่าเอื้อพูดภาษาอังกฤษได้คล่องเชียว จริง ๆ แม่ว่าเอื้อก็พูดได้คล่องมานานแล้วล่ะ ^_^
และสุดท้ายคุณพ่อเอื้อ ไปส่งเพื่อนคนสเปน ก่อนลงจากรถเขาก็บอกเอื้อว่า “Have a good dream” เอื้อก็ตอบกลับ “you too” เป็นไงล่ะ มีเรื่องให้พ่อกับแม่แปลกใจได้ตลอด…..
ปิดท้ายด้วยาภาพกิจกรรมสร้างบ้านด้วยขนมปังขิง Yummy yummy!!!!
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
อยากกินบ้านขนมปังจังเวยยย น่าจะอร่อยเนอะ