เด็กดื้อ ยกมือขึ้น..
ช่วงนี้ฟันกรามเอื้อขึ้นมาอีกข้างละ 2 ซี่ รวมเป็น 12 ซี่แล้ว ทุกวันนี้แม่เคี่ยวเข็ญให้เอื้อแปรงฟันจนแม่ก็เบื่อแล้ว ไม่รู้ว่าเอื้อจะเบื่อขนาดไหนเหมือนกัน...
เมื่อคืนก็เป็นอีกวันที่ไม่ว่าแม่จะพูดยังไง เล่านู้นเล่านี่ เอื้อก็หุบปากสนิท เหมือนกำลังประลองกันว่าระหว่างแม่กับเอื้อใครจะมีความอดทนมากกว่ากัน
และแล้วแม่ก็ต้องยอมแพ้ และตัดพ้อด้วยความเหนื่อยใจ "เอื้อดื้อไม่ยอมแปรงฟัน แม่ไม่คุยด้วยแล้ว"
เอื้อวิ่งยิ้มแป้นมา เหมือนว่าจะง้อ.. แม่หันหน้าไปอีกทาง
อ่ะ อ่ะ...และแล้วปาฏิหาริย์ก็มีจริง เอื้อหยิบแปรงที่วางอยู่ เอาใส่ปากถู ไปถูมาหน้าตาเฉย...
เฮ้อ..แม่พูดสองไผ่เบี้ยแต่ไร้ผล
พอแม่เห็นทางสะดวกเลยจะไปช่วยแปรง พอมือแม่จับแปรง เอื้อก็ปล่อยแปรง หันหน้าหนีไปแบบไม่มีเยื่อใย...
อืม... มีความเป็นตัวของตัวเองสูงส่งจริงนะลูกเรา...
แล้วพรุ่งวันนี้จะหาอุบายอะไรอีกหล่ะนี่...
อิอิ
นึก ๆ ไปก้สงสารคุณแม่