โรงเรียนกับการป่วยเป็นนิจ

หลังจากที่เอื้อไปโรงเรียนมาได้ประมาณเดือนครึ่ง เอื้อก็เริ่มป่วยน้ำมูกไหลย้อยจากใส ๆ ก็เปลี่ยนเป็นเหลืองนวลเหนียวข้น (คล้าย ๆ นมข้นหวานเลยล่ะ จึ๋ยย....) จากไอแค่ก ๆ เป็นไอโขรก ๆ แม่เลยตัดสินใจพาเอื้อไปหาหมอ โดยโทรไปลาป่วยที่โรงเรียนเอื้อหนึ่งวัน แม่ก็ลางานวันนึงด้วย แม่เตรียมข้าวกล่องให้เอื้อเป็นข้าวต้ม ไข่เจียว ปลาช่อนทอด แหะ ๆ ๆ ของมัน ๆ ทั้งนั้น ไม่เหมาะกับอาการไอของเอื้อ แต่ก็ไม่มีอย่างอื่นแล้วล่ะ



พอเอื้อตื่นนอน แม่ก็จัดการเช็ดหน้าเช็ดตา เปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อม!!..ไปหาหมอ โดยไม่ลืมหยิบข้าวกล่องที่แม่เตรียมไว้แล้วไปด้วย ระหว่างทางเอื้อก็ร้องไม่ไปหาหมอ ก็ต้องปลอบกันว่าเอื้อมาเป็นเพื่อนแม่ ถึงได้เงียบไป แล้วเราก็ได้เขาห้องตรวจ คุณหมอขอดูคอกับหูเอื้อ ซึ่งโชคดีที่ไม่มีอาการอักเสบ คุณหมอขอฟังที่อก และหลัง แล้วก็สรุปว่ามีเสมหะเยอะ เสมหะลงไปที่หลอดลมด้วยทำให้ไอมาก คุณหมอให้ยาแก้ไอ ละลายเสมหะ, ยาขยายหลอดลม, ยาลดน้ำมูก, ยาฆ่าเชื้อ รวมแล้วต้องจ่ายค่าเสียหายไป 750 บาท แล้วเอื้อก็กลับมาสบายดีได้ 2-3 วัน



พอวันจันทร์เอื้อไปโรงเรียน แล้วก็กลับบมาเล่าให้ฟังว่าพี่โมเน่ไอ (เพื่อนในห้องของเอื้อ) จากนั้นเอื้อก็เริ่มไอบ้าง (เชื้อหวัดติดจรวดซะจริง ๆ) เริ่มจากไอนิดหน่อย เป็นไอมาก ตามลำดับ -"- พอตกเย็นวันศุกร์เอื้อก็ตัวร้อนจัด ร้อนจนถึงเช้า แม่ต้องนั่งเช็ดตัวให้ตลอดทั้งคืน วันเสาร์เลยต้องหอบหิ้วกันไปหาหมออีกรอบ คราวนี้คุณหมอก็จ่ายยาฆ่าเชื้อตัวใหม่ กับยาพารามาให้ รวมค่าเสียหายรอบสองอีก 450 บาท หลังจากนั้นเอื้อก็ยังตัวร้อนอีกจนถึงวันอาทิตย์ อาการถึงเริ่มดีขึ้น ซึ่งระหว่างที่กินยาไป แต่อาการยังไม่ดีขึ้น แม่ก็คิดสะระตะไปว่าเอื้อจะเป็นไข้เลือดออกรึเปล่านะ??!?! เพราะช่วงนี้เอื้อโดนยุ่งกัดเยอะมากทั้งจากที่บ้าน และที่โรงเรียน แต่พออาการดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังไม่หายดี เอื้อเลยต้องหยุดเรียนยาวถึง 1 สัปดาห์เต็ม ซึ่งเป็นช่วงโปรโมชั่นกันสุด ๆ (7-11/07/ 51)

และเอื้อก็ได้เผื่อแผ่เชื้อหวัด กับไอ ให้คุณปู่ แม่ และพี่มะลิ อย่างเท่าเทียมกัน และด้วยอายุที่แตกต่างกันคุณปู่เลยมีอาการหนักหน่อย ต้องไปหาหมอ 2 รอบเหมือนกับเอื้อเลย ส่วนแม่ลาป่วยที่ทำงานได้ แต่ลาป่วยกับเอื้อไม่ได้ -"- จากการพักผ่อนน้อย บวกกับที่ไม่ได้ไปหาหมอแต่เนิ่น ๆ เชื้อเลยลุกลาม เริ่มจากปวดร้าวตั้งแต่โพรงจมูกด้านซ้าย โหนกแก้ม ไปจนถึงฟันบนด้านซ้ายทั้งแถบ รวมทั้งมีน้ำมูกสีเหลืองข้นๆ (เหมือนเอื้ออีกนั่นล่ะ) เลยต้องถามพี่กูเกิ้ล ว่าอาการแบบนี้เป็นอะไรนะ ??!?! และแล้วก็ได้คำตอบแบบค่อนข้างแน่ใจ

(16:45 น. 11/07/51) จากนั้นก็รีบบอกคุณพ่อเอื้อว่าต้องไปโรงพยาบาลแล้วล่ะ พอไปถึงก็เล่าอาการให้คุณหมอฟังคุณหมอเลยส่งไปเอ็กซเรย์ แล้วก็ได้คำตอบ(ที่รู้อยู่แล้ว)ว่าเป็น "ไซนัส" ตอนนี้เลยต้องกินยาต่อเนื่องไปอีกซักระยะยาว ๆ เลย ส่วนพี่มะลิแข็งแรงที่สุด แม้จะมีไข้ ไอ แต่ก็ดีขึ้นตามลำดับโดยที่ไม่ต้องไปหาหมอ

(19:00 น. 11/07/51) ส่วนเอื้อคิดว่าคงจะไม่เป็นอะไรแล้ว แต่พอกินข้าวเย็นเสร็จ เอื้อก็บอกแม่ว่าเจ็บหู แล้วก็เริ่มร้องไห้งอแง กอดแม่แน่น ก็เลยกระเตงกันไปคลินิคเด็กใกล้บ้าน เพราะตอนนั้นก็เกือบสองทุ่มแล้ว หลังจากคุณหมอตรวจหู โดยให้แม่ดูด้วย เห็นหูเอื้อแดงมาก แล้วก็ตรวจคอ จมูก จากนั้นก็อธิบายว่าพอไข้ลดลงแล้ว ถ้าเชื้อยังไม่หมด อาจจะไปที่หูทำให้หูอักเสบขึ้นมาอีก คุณหมอก็จ่ายยาฆ่าเชื้อตัวใหม่มาอีก (คือไม่ให้ซ้ำกับตัวเดิม) และยาแก้คัดจมูก โดยสั่งห้ามกินยาแก้หวัดที่ทำให้น้ำมูกแห้งเด็ดขาด เพราะจะทำให้เชื้อไม่สามารถระบายออกมาได้

กลับมาถึงบ้านก็จัดการให้เอื้อกินยาอย่างยากลำบากเพราะเอื้องอแงมาก แต่ก็ทั้งปลอบ ทั้งกล่อมกันจนได้ แล้วเรื่องก็ยังไม่จบเมื่อเอื้อกินยาได้ซักชั่วโมง ก็อาเจียนออกมาอีกสองรอบ แม้ว่าแม่จะซึม ๆ จากฤทธิ์ยาก็ต้องตื่นขึ้นมาทันที แล้วคืนนั้นก็นอนผวา กลัวว่าเอื้อจะอาเจียนออกมากอีก

พอเช้าแม่ก็รีบบอกคุณพ่อให้พาเอื้อไปหาหมอเถอะ เพราะยาฆ่าเชื้อนี้คงไม่ถูกกับเอื้อแล้วล่ะ แต่คุณพ่อเอื้อก็ให้ลองกินมื้อเช้าอีก 1 มื้อ ผลคือจากเอื้อผู้ร่าเริง (แม้ว่าจะป่วย) พอกินยาไปได้ 10 นาที ก็เริ่มซึม ผ่านไปอีก 20 นาที ก็อาเจียนออกมาอีก เราเลยต้องกระเตงกันไปหาหมออีกรอบ แม้หมอจะไม่เชื่อ เรื่องที่แม่ปักใจเชื่อว่าเอื้อไม่ถูกกับยาฆ่าเชื้อตัวนี้ แต่หมอก็ยอมจ่ายยาอีกตัวมาให้ แล้วเอื้อก็ไม่มีอาการซึม และอาเจียนอีกเลย จนถึงวันนี้ ซึ่งเอื้อต้องกินยาฆ่าเชื้อนี้ไปอีก 10 วันเพื่อให้เชื้อตายหมด แล้วเราก็จะได้บอกลาเชื้อเจ้ากรรมนี้ซักที

Create Date : 15 กรกฎาคม 2551 Last Update : 15 กรกฎาคม 2551 14:39:05 น. Counter : 1066 Pageviews.		11 comments
Share Tweet