พบผู้ปกครอง Year ๕
เมื่อวานนี้ผู้ปกครองนักเรียนชั้น ป.5 มีนัดพบกับครูประจำชั้น เพื่อพูดคุยเรื่องผลการเรียน นิสัย สิ่งที่ควรสนับสนุน หรือปรับปรุง แม่มีคิวนัดเวลา 5:10 น.
บ่ายสามโมงเอื้อกลับมาจากโรงเรียน เอื้อบอกแม่ว่า
เอื้อไม่อยากไปโรงเรียนกับคุณแม่ตอนที่พบกับคุณครู เอื้อจะรออยู่ที่บ้าน และถ้าคุณแม่อยากดูผลงานของเอื้อ ลิ้นชักใส่ของเอื้อ อยู่ห้องตรงข้ามกับห้องเรียนคุณแม่เข้าไปดูได้เลย นี่เป็นคำบอกเล่าจากเอื้อ
แม่แอบตื่นเต้นเล็กน้อย
บ้านห่างจากโรงเรียน 2 นาทีเดินเท้า
แม่ออกก่อนเวลาเล็กน้อย พอเข้าไปในโรงเรียนก็ตรงดิ่งไปห้องเรียนเอื้อ เห็นมีผู้ปกครองกำลังคุยกับคุณครูอยู่ เลยเดินเลยไปห้องเก็บสมบัติเอื้อ ซึ่งก็มีลิ้นชักของเด็กนักเรียนแต่ละคนที่ผู้ปกครองมีคิวพบครูในวันนี้ ลิ้นชักของเอื้ออยู่โต๊ะกลางห้อง ซึ่งแต่ละโต๊ะจะมีอยู่สามลิ้นชัก ในลิ้นแต่ละลิ้นชักก็มีมีสมุด หนังสือเรียน และสมบัติส่วนตัว
แม่หยิบผลงานของเอื้อมาเปิดดู พอเปิดเล่ม spelling book แอบตกใจ?!?!?! บางวีคเขียนผิดเยอะมาก อันนี้แอบบอกตัวเองว่าต่อไปคงปล่อยให้อ่านเองไม่ได้แล้ว ต้องให้ท่องหรือเขียนให้ดู
งานส่วนใหญ่ก็ดูตั้งใจ โดยเฉพาะเรื่องงานเขียน สรุปใจความ มีวาดรูปประกอบและระบายสีด้วย
นั่งดูซักพักคุณครูเดินมาบอกว่าได้เวลาแล้ว ประโยคแรกที่ครูทักคือ เสียดายจังที่ต้องกลับไทย
แม่ก็ได้แต่ตอบว่า เราก็ไม่อยากกลับเลยจริง ๆ
คุณครูถามเรื่องโรงเรียนที่เอื้อจะต้องกลับไปเรียน ครูแนะนำว่าอยากให้เป็นโรงเรียนที่ใช้ภาษาอังกฤษ เพราะตอนนี้ภาษาเอื้อดีมาก เสียดายถ้าไม่ได้ไปต่อ
แม่ก็ได้แต่บอกแผนที่จะรักษาภาษาของเอื้อไว้ให้คุณครูฟัง ซึ่งมันคงจะพอช่วยได้ เพราะเราไม่สามารถส่งเอื้อเข้าโรงเรียนอินเตอร์ได้
แล้วคุณครูก็บอกว่า ฉันภูมิใจในตัวเอื้อมาก (ครูพูดประโยคนี้ไม่ต่ำกว่า 4 ครั้งในการคุยกันไม่ถึง 10 นาที)
ครูให้แม่ดูผลการเรียนของเอื้ออย่างคราว ๆ มีวิชาเลข และเขียน เอื้ออยู่ในระดับที่ควรจะเป็นของเด็กชั้น ป.6 !!!!
ครูพูดว่า ถ้าเอื้ออยู่ต่อ ครูจะแนะนำให้เอื้อไปเรียนต่อในระดับมัธยมที่โรงเรียน Lancaster Grammar School ซึ่งเป็นโรงเรียนรัฐที่ดีที่สุดในเมืองนี้
ครูปิดท้ายการสนทนาครั้งนี้ว่า เขาเสียดายมากที่เอื้อต้องกลับไทย และเขาภูมิใจในตัวเอื้อมาก
แม่ ขอบคุณคุณครู แบบน้ำตาคลอ
แวะมาทักทายจ้าาา 
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
กลับบ้านใช่ไหม๊ค่ะ เพราะที่นี่ ไม่ใช่บ้านของเรา
ทั้งดีใจด้วยนะคะ ที่จะได้กลับบ้าน แต่อีกใจก็เสียดาย สิ่งดีๆ อีกหลาย
อย่างนะคะ โดยเฉพาะการศึกษาของลูก
กลับมาเมืองไทยก็ต้องสู้กับระบบการศึกษาของบ้านเรากันต่อไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณแม่น้องเอื้อ..