เราไปเที่ยวประเทศไต้หวันกัน  ค่ะ   ทริป ท่องเที่ยวประเทศไต้หวัน  เป็นทริปที่เราจองกันตั้งแต่ปลายปีของ ปี 61 แล้ว ค่ะ  โดยการเชิญชวนของ หงเหล่าซือ ซึ่งฉัน ไปเรียนภาษาจีนกับท่าน โดยเหล่าซือ ได้ติดต่อกับสมาคมไต้หวันใน ประเทศไทย  ได้ราคาถูกซึ่งทางสมาคมไต้หวันช่วยสนับสนุน ให้คนไปเที่ยวคนละ8,000 บาท ราคาที่ไปจึงเหลือเพียง 21,900 บาท โดยมีการจัดกลุ่มลายน์ส่งข่าวคราว ความเคลื่อนไหว ของทริปนี้  มีคุณเพชร เป็นผู้ช่วยประสานงานตลอดงานกับลูกทัวร์ที่ สมัครไปเที่ยวไต้หวันในครั้งนี้  ทั้งเรื่องการโอนเงิน ในแต่ละครั้ง การรวบรวมสำเนาหนังสือเดินทาง การนัดหมายต่าง ๆ ส่วนฉัน  เคยไปไต้หวันมาครั้งหนึ่งในสมัยที่ ผอ.นพคุณ จัดทัวร์ไป ไต้หวัน  แต่ก็เกือบ 7-8 ปีที่แล้ว  ประกอบกับเห็น ราคาทัวร์ถูกมาก  8 วัน ราคาเพียง  21,900 บาทเท่านั้น   ว่าจะชวน วัชรีไปเป็นคู่เที่ยวและนอนด้วยกัน  ก็พอดี มีเพื่อน ในห้องเรียนชื่อ ศศิวรรณ  เขาก็อยากไป แต่เขาก็ไม่มีคู่นอน เพราะ ลูกสาวเขาไม่ว่างไปด้วย  เอมอร จึงบอกว่า  ให้ไปนอนคู่ กับศศิวรรณ  ซึ่งฉันก็เห็นว่า ดีเหมือนกัน  เพราะเขาบอกว่า บ้านเขาอยู่ แถวพระโขนง  ก็ไม่ไกลจากบ้านฉัน  เวลาจะไป ขึ้นเครื่อง จะได้ไปด้วยกันได้  ซึ่งเขาก็รับปากเป็นเช่นนั้น  แต่ต่อมา  เขาบอกใหม่ว่า  วันที่ไปขึ้นเครื่อง เขาไม่ได้อยู่บ้าน ที่พระโขนงแต่ไปอยู่บ้านทางบางนา  เขาจะไปสุวรรณภูมิใกล้กว่ามา กับฉัน  เฮ้อ ！ถ้ารู้ว่าเขาจะเปลี่ยนใจเช่นนี้  ฉันคงชวน เพื่อนที่เราเคยเที่ยวด้วยกันและเรียกแท็กซี่มารับกันที่บ้านฉัน  แล้วเรา ก็แชร์ค่าใช้จ่ายกันเช่นนี้  เป็นประจำ ฉันเป็นคน ไม่กล้านั่งรถแท็กซี่คนเดียวโดยไม่จำเป็น ยิ่งดึก ๆ ดื่น ๆ ด้วยแล้ว ยิ่ง ไม่กล้าเลย   ส่วน คุณวิภาค  ก็บอกว่า อย่ากังวลไปเลย อีกตั้งนาน  เดี๋ยวเขาจะหารถและรับฉันกับพี่นงค์ไปด้วย  แต่ใกล้วันที่ จะไปแล้ว  ก็ไม่เห็นเขาพูดถึงเรื่องนี้เลย  ฉันก็ไม่ถามหรอก  "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน"  เป็นพุทธภาษิตที่ใช้ได้ทุก ยุคทุกสมัยอยู่แล้ว ค่ะ ใกล้วันไป ฉันโทรไปสั่งรถ ลีมูซีน ของสนามบิน ซึ่งมีความปลอดภัยกว่ารถรับจ้างชนิดอื่น ๆ อย่าง แน่นอน ค่ะ ถึงราคาจะแพง แต่ฉันได้เป็นลูกค้าวีไอพี ของธนาคาร ก็ได้สิทธิพิเศษไป ค่ะ  วันที่ 16  มีนาคม  62  คณะทัวร์นัดหมายไปถึงสนามบินสุวรรณภูมิ เวลา ตีห้าครึ่ง  ฉันให้รถ ลีมูซีน มารับประมาณ ตีสี่สี่สิบห้า รถมาก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงกว่า  พวกรถเหล่านี้ เป็นคนตรงต่อเวลามาก มาก่อนเวลาเสมอ  สุภาพ  ช่วยยกกระเป๋า เปิดประตู  เหมือนเราเป็นแขกพิเศษ  วีไอพี จริง ๆ  ห้าห้า รถที่มารับฉัน คือ TOYOTA  CAMRY  หรู ชะด้วยนะเนี่ย  อิอิ มาถึงสนามบิน เพิ่งตีห้าเท่านั้นเอง  ฉันหาที่นั่งยังช่องที่นัดหมาย  ยัง ไม่เห็นใคร  สักพัก เห็นพัชเดินผ่านไป  จึงรู้ว่า เขาไป รวมตัวกันด้านนอกซึ่งมีเก้าอี้ให้นั่งมากกว่า  ฉันจึงไปนั่งรวม ๆ กับคณะ ทัวร์  ซึ่งก็ไมรู้จักกัน  เนื่องจากไม่ได้เรียนอยู่ที่เดียวกัน บางกลุ่มมาจากที่สวนลุม  บางส่วนมาจาก ที่ อารี  บางส่วนมาจากการ เรียนกับเหล่าซือทางอินเทอร์เน็ต  ซึ่งอยู่รถคันที่ 2  ส่วนพวกที่เรียนกับเหล่ซืออย่างเห็นหน้าเห็นตากัน  ก็จะอยู่รถคันที่ 1  ซึ่งเหล่าซือ  จะอยู่รถกันที่ 1  ส่วนคันที่ 2  มีซือหมู่ ภรรยาของเหล่าซือเป็นคนช่วยคุมรถ ค่ะ   พวกเราเมื่อมากันครบแล้ว ก็เริ่มเข้าแถวเพื่อโหลดกระเป๋าขึ้นเครื่อง ฉันต้องเป็นคนช่วยดูแล พี่อนงค์ ซึ่งอายุ 85 ปีแล้ว   ก่อนไป เหล่าซือ ได้บอกให้ช่วยกันดูแลแกด้วย  ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่มาก พอสมควร  กับฉัน อายุ 71 แล้ว ต้องคอยจูง คนอายุ 85 ปี  ห้าห้า แต่เมื่อรับปากว่าจะช่วยดูแล ก็ต้องทำตามคำพูด อย่างเต็มความสามารถ  ส่วนคนที่เคยมาบอกฉันว่า  ต้องช่วยกันดูแลพี่อนงค์  ก็ไม่เห็นจะมาช่วยอะไรแกเลย  อิอิ ไปเที่ยว ครั้งนี้  เราก็ได้เห็น  ได้รู้เรื่องราวต่าง ๆ นิสัย ต่าง ๆ  ของเพื่อนได้เป็นอย่างดีทีเดียว  พี่นงค์ ก็สู้ตายเหมือนกัน  อดทน พอควร  แต่บางครั้งก็มีอาการดื้อเหมือนคนสูงอายุ ทั่ว ๆ ไป  ในทริปนี้  มีศศิวรรณ คอยช่วยแกลากกระเป๋าจากรถเพื่อไป ส่งที่ห้องพักแก  มีเกษม คอยช่วยรับแกเวลาลงรถ  ฉันมีหน้าที่จูงแกตลอดเวลาที่เราไปเที่ยวยังสถานที่ต่าง ๆ  บางช่วง แกไม่ไหวจริง ๆ เพราะต้องเดินมากและปีนป่าย แกก็จะนั่งรออยู่ บางครั้ง วรรณ ก็เดินไม่ไหว ก็นั่งเป็นเพื่อนแกด้วย   พี่นงค์เล่าให้ฟังว่า  เขาไปทัวร์ ไปเมืองจีนตั้ง 20 กว่าครั้ง  ไม่ต้องลำบาก  เพราะไกด์จะคอยเทคแคร์ แกตลอด  ช่วยยกกระเป๋า ให้ตลอด  แกคงลืมนึกไปว่า  ทัวร์นี้ เป็นทัวร์ราคาถูก เราไม่มีไกด์ไปจากเมืองไทย  มีแต่เหล่าซือเป็นหัวหน้านำพวกเราไป เท่านั้น  แล้วจะมีไกด์ที่ไหนมาให้บริการแกเป็นพิเศษล่ะ อิอิ แล้วก็ถึงเวลาที่พวกเราเข้าไปผ่านการตรวจการออกนอกประเทศใน เขตที่จะเดินเล่น  เดินช้อป ได้  วรรณชวนฉันไป ยังร้านอาหารคิงส์เพาเวอร์  เขามีบัตรสมาชิกกินอาหารฟรีได้ 2 คน แต่ เราต้องพาพี่นงค์ไปด้วย เป็น 3 คน  วรรณ เขาก็ไปพูด และติดต่อฝ่ายที่จะอนุญาตให้เราเข้าร้านไปกิน  คนตรวจบัตร ก็ใจดี  บอกว่าพาแม่และพี่สาวมาด้วย เป็น 3 คน เขาก็อนุญาตให้พวกเราเข้าไปกินทั้ง 3  คนเลย ค่ะ  มีคนเข้าไปใช้สิทธิ์ ในการกินอาหารเยอะมากพอสมควร  อาหารก็มีโจ๊ก  มีแซนวิช  ขนมเค้ก  สลัดผัก  พวกเรากินโจ๊กกันคนละชาม  กินแซนวิช และขนมเค้กด้วย อิ่ม มากเหมือนกัน ค่ะ  กินโจ๊กที่ร้านอาหารคิงเพาเวอร์  ค่ะ  เดินกันไป  คุยกันไป แล้วก็ถึงเวลาที่เราจะต้องขึ้นเครื่องแล้ว ตาม กำหนด เครื่องจะออกเวลา  8.30  น.ด้วยเครื่อง ci838 แต่เครื่องบิน ออกบินสายไปเป็น  9.10 น.  ด้วยเหตุใดก็มิอาจทราบได้ พวกเราก็นั่งอยู่ใกล้ ๆ กัน  ฉันนั่งติดกับน้องวิภาดา  เขาเรียนอยู่ที่ อารี  คุยเก่ง อารมณ์ดี  หลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่บนเครื่องบิน  ไฟล์นี้  เขาให้กินอาหารมื้อกลางวัน  เวลาที่ไต้หวัน  เร็วกว่าไทย  1 ชั่วโมง  ถึงสนามบิน เถาหยวน เวลา ประมาณน่าจะบ่ายสองโมง  หลังจากผ่านพิธีตรวจคนเข้าเมืองแล้วก็ ต้องมารอรับกระเป๋า มีปัญหาเล็กน้อย  มีคนกระเป๋าหาย แต่จริง ๆ ไม่ได้หายหรอก มีคนลากออกมาให้ไว้จากสายพาน  เจ้าของ ก็ไม่ได้ตรวจสอบ  มองแต่สายพาน  เมื่อไหร่กระเป๋าฉันจะมา อิอิ เข้าแถวรอการตรวจคนเข้าเมือง  ค่ะ  พอครบแล้ว  ก็ขึ้นรถกันตามที่ไกด์นำทาง  ปรากฏว่า  วรรณ หายไป  พี่นงค์บอกว่า เขาไปห้องน้ำ  เดือดร้อนถึงฉัน เพราะเขา เป็นเมดรูมกับฉัน  ฉันคนเดียวที่จำหน้าเขาได้  ห้าห้า  ฉันจึงต้องลงจากรถไปตามหา  โชคดี เขาฉลาดไม่เดินไปไหน  ยืนอยู่ ที่เดิมก่อนที่จะไปเข้าห้องน้ำ  จึงตามหาได้ง่าย  เมื่อพร้อมแล้ว  รถก็พร้อมที่จะออกจากสนามบิน  มีการแนะนำไกด์ รถคันเราให้รู้จัก  เขาแซ่หวง  แต่ให้เรียกเขาว่า  ไมค์   คนนี้ คือ ไกด์ หวง หรือ  เรียกว่า  ไมค์  ค่ะ  เป็นคนพูดเก่ง ต่อล้อ ต่อเถียง ลูกทัวร์เราก็ไม่น้อยหน้ากัน อิอิ  เขาเล่าประวัติย่อ ๆ ว่า  เขาเคยมาสอนภาษาจีนที่  ม. เชียงใหม่ อยู่ หลายปี และมี ภรรยาเป็นคนไทย เป็นสาวเชียงใหม่  ซึ่งขณะนี้ ตามเขามาอยู่ไต้หวัน  มีลูก 1 คน  ค่ะ  เขาทำแผนที่ไต้หวันและเขียนเป็นภาษาไทยมาอธิบายด้วย   สถานที่แห่งแรกที่พวกเราไปเที่ยวกัน  คือ  ถนนโบราณ ซานเสีย ถนนสายนี้  เป็นถนนโบราณที่ยาวที่สุดในจำนวนถนนโบราณทั้งหมด 172  สายของไต้หวัน  ถือว่าเป็นถนนโบราณที่ยัง มีความสมบูรณ์จากในอดีตมากที่สุดสายหนึ่ง  ระหว่างทางตรงสะพาน มีพ่อค้า แม่ค้ามาตั้งของขายบ้าง ถนนสาย นี้ มีอาคารโบราณ รูปทรงที่ทำด้วยอิฐแดง  สถาปัตยกรรมบาโรก  สวยงามมาก มีร้านค้า มากมาย มีร้านเก๋ ๆ  งานฝีมือ ศิลปะ  ของที่ระลึก อาหารท้องถิ่นมากมาย  ถนนยาว 260 เมตร   ขนมที่มีชื่อของท้องถิ่น มีชื่อว่า "ครัวซองเขาควาย"  แต่พวกเราไม่ได้กิน (ฉันค้นคว้าหาความรู้มาจากในกูเกิล ค่ะ)  นอกจากนี้   ถนนสายนี้  ยังมีวัดเก่าแก่ที่งดงามมาก  ชื่อว่าวัด ซานเสียจู่ซื่อ  เป็นวัดที่ติดอยู่กับถนนโบราณซานเสีย  นิวไทเป สิ่งที่เป็นจุดเด่นของวัดนี้ ก็คือ  เสาหินและเสาไม้แกะสลักด้วยลวดลาย ที่สวยงาม ละเอียด  ดูสวยและขลัง ด้านในวัด ประดิษฐานเทพเจ้าจู่ซือ  เทพเจ้าเหวินชาง และองค์ เทพเจ้าไท้ส่วยเอี้ย  ซึ่งเราชื่นชมและยกมือไหว้ แต่ภายนอก  เพราะเขาไม่ให้เข้าไปข้างในค่ะ   มาชมภาพที่ฉันถ่าย มาฝาก ค่ะ   ตรงนี้เป็นสะพานที่เราจะเดินไปยังวัด ซานเสียจู่ซื่อ ค่ะ  มีฝน โปรยนิด ๆ  ถ่ายรูปกับ หงเหล่าซือ ค่ะ  ด้านหลัง คือ วัดซานเสียจู่ซื่อ  ค่ะ  สวยงามมาก ค่ะ  มีประชาชนมาไหว้เทพเจ้า ในวัด ซานเสียจู่ซื่อ  ภาพเสาหิน ที่แกะสลักด้วยลวดลายที่สวยงามมาก ๆ  ค่ะ  องค์เทพเจ้าที่อยู่ในศาล ค่ะ   อีกมุมหนึ่งของความสวยงามของวัดซานเสียจู่ซือ ค่ะ  วรรณ กับ พี่อนงค์ ค่ะ   รูปนี้ จากกล้องของ น้องปุ๊  ค่ะ  เพื่อนร่วมทริป ค่ะ  ถ่ายที่หน้าวัด ซานเสียจู่ซื่อ ที่เห็นนี้  คือ ถนนโบราณซานเสีย  ค่ะ  มีร้านค้ามากมาย ตึกอาคารมี รูปทรงทำด้วยอิฐแดง สถาปัตยกรรมบาโรก เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ตั้งอยู่บนถนนโบราณซานเสีย ค่ะ  เหล่าซื้อ ถ่ายรูปกับซือหมู่ด้วย ค่ะ เที่ยวที่ถนนโบราณแล้ว  ตามเวลานัด  ไกด์ก็นำพวกเราขึ้นรถ เพื่อไป กินอาหารมื้อเย็น ค่ะ เป็นอาหารมื้อแรกที่มาอยู่ไต้หวัน อาหารหลากหลาย  อร่อยทุกจาน ค่ะ  พวกเราคงหิวกัน  อาหารทุกอย่างหมดเกลี้ยง  อิอิ  หลังจากกินอาหารมื้อเย็นเรียบร้อยแล้ว ไกด์ก็พาพวกเราไปพักที่ โรงแรม ชื่อว่า  นิวไทเป  ฮอทสปริง  ห้องนอน และเตียงใหญ่มาก มีอ่างให้แช่น้ำแร่ด้วย  ค่ะ  เป็นภาพในห้องนอน  ค่ะ  คืนนี้นอนหลับดี เพราะเหนื่อย อิอิ วันที่ 17  มี.ค.  วันนี้ให้ปลุกนอน  6 7 8  คือปลุก 6 โมง ทานข้าว 7  โมง  รถออก 8  โมง ค่ะ  แต่ฉันให้ วรรณ ตั้งนาฬิกา ปลุกก่อนครึ่งชั่วโมง เพื่อจะได้ไม่ต้องรีบร้อนเข้าห้องน้ำกัน มีเวลาใน การเตรียมกระเป๋ามากขึ้น เพราะเราต้องย้ายโรงแรมทุกวันเลย กินข้าวเช้าแล้ว  มีเวลาเล็กน้อย ถ่ายรูปและป้ายรถไว้จะได้ไม่ขึ้น รถผิดคันไง  อิอิ  ขึ้นรถแล้ว  ไกด์ไมค์ ก็มีการให้ความรู้เกี่ยวกับประเทศไต้หวัน พอจะ สรุปความได้ว่า  เกาะไต้หวันนั้น ใหญ่เป็นอันดับที่ 36 ของโลก นอกจาก เกาะไต้หวันแล้ว  ยังมีเกาะเล็ก ๆ อีกมากมาย เช่น เกาะเขียว  เกาะ ออคิด  เป็นต้น  ความยาวจากเหนือไปใต้ยาวประมาณ 400 กิโลเมตร  กว้าง 150 กิโลเมตร   ร้อยละ 70 เป็นภูเขา เขาที่สูงสุด  ชื่อว่า  ภูเขาหยกขาว (ไป่อี้ซาน) มีความสูง 3952 เมตร จังหวัดเกาสง  เป็นเขตอุตสาหกรรม ของไต้หวัน ไถจง ผลิตข้าวอร่อยที่สุด  อธิบายแล้ว  ก็มีการเปิดเพลงของเติ้งลี่จิง ให้พวกเราร้องตามกันด้วย เป็นที่สนุกสนาน ค่ะ  ถ่ายจากโทรทัศน์ในรถค่ะ  วันนี้ เราต้องใช้เวลาเดินทางประมาณ1 ชั่วโมงครึ่งถึง 2 ชั่วโมง จาก โรงแรม คือ จากเมืองเถาหยวนเดินทางไปเมือง ไถจง สถานที่เที่ยวแห่งแรกวันนี้ คือ  World  Flora Expo  ซึ่งมีการจัดแสดง ดอกกล้วยไม้ด้วย สวย ๆ ทั้งนั้น ค่ะ  เราโชคดี เพราะงานจัดแสดงดอกไม้นี้ เขาจัดถึงเดือนเมษายน เราเลย  มีโอกาสได้ไปชมด้วย  ซึ่งทุกปีเขาจะจัดงานดอกไม้ที่เมืองไถจง เมืองไถจง   เป็นเมืองทางตอนกลางของไต้หวันที่มีขนาดใหญ่  เป็น อันดับที่ 3 ของไต้หวัน  เป็นเมืองต้นกำเนิดของ ชานมไข่มุก และชาบู HotPot  และเป็นสถานที่จัดเทศกาลดอกไม้ประจำปีของ ไต้หวันที่ใหญ่เป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศ เป็นสถานที่ รวบรวมพันธุ์ไม้  ดอกไม้ต่าง ๆ มาจัดแสดง  มีการจัดแสดงดอกไม้จาก หลาย ๆ ประเทศทั่วโลก ภายใต้สโลแกนที่ว่า  The Sound of  Blooming  มีเนื้อที่ทั้งหมดกว่า 60.88  เฮกตาร์   เรามาชมดอกไม้ สวย ๆ  ที่ฉันถ่ายมาให้ชม  ก่อนเข้าไปชมดอกไม้ ซึ่งต้องเข้าแถวกันยาวเหยียดมาก  เราจึงไปชมยังที่อื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ  ของงานดอกไม้ก่อน เช่น  แกะสลักหยก ผักกาดขาว เป็นต้น บริเวณด้านนอก  มีภาพม้าให้พวกเราได้ถ่ายรูป เมื่อซื้อบัตรเข้ามาแล้ว ก็มีการแจกส้มคนละผลด้วย ค่ะ  ภายในงาน มีคอกม้าเล็ก ๆ  มีม้า  น่าจะเป็นลูกม้า ให้ชมด้วย ค่ะ  ไกด์ไมค์ แจกบัตรเข้าชมงาน  ดูเหมือนราคา  200  เงินไต้หวัน บัตรเข้าชมสวนดอกไม้ ค่ะ  ถ่ายรูปหมู่กันก่อนจะแยกย้ายไปชื่นชมดอกไม้และสิ่งอื่น    มุมสวยมุมหนึ่งในงาน ค่ะ  ผักกาดหยกแกะสลักที่สวยงาม ค่ะ   ภายในห้องที่จัดนิทรรศการ ค่ะ  หลังจากที่ชมด้านนอกกันพอสมควรแล้ว  พวกเราก็ต้องไปเข้าแถวเพื่อ เข้าชมโซนดอกไม้อันเป็นไฮไลท์ของงานนี้ แต่ดูจากการเข้าแถวแล้ว  มันยาวมากกว่าจะได้เข้าห้องไปชม  วรรณ คิดถึงสิทธิของคนสูงอายุ  มันน่าจะได้ข้อยกเว้น ไม่ต้องเข้าแถวยาวเหยียดเช่นนั้น  อีกอย่างเราก็เห็นคนแก่ที่นั่งรถเข็น เขาก็ได้สิทธิพิเศษไม่ต้องเข้าแถว  วรรณจึงลองเดินไป ติดต่อเจ้าหน้าที่ที่รักษาการอยู่บริเวณที่เข้าแถวนั้น ๆ  เจ้าหน้าที่ก็น่ารัก พาพวกเราไปพบหัวหน้าซึ่งมีอำนาจในการจัดการเรื่อง สิทธิที่จะเข้าชมโดยไม่ต้องเข้าแถวยาวมาก ๆ ขนาดนั้น   เจ้าหน้าที่คนนั้น ก็น่ารัก  บอกว่ามีพาสปอร์ตมาไหม  อายุเท่าไหร่ เขาคงให้คนสูงอายุตั้งแต่ 80 ปีขึ้นไป รวมไปถึงคนพิการด้วย  พวกเรา ได้รับสิทธิพิเศษนี้ด้วย เพราะพี่นงค์อายุ  85 ปี   ส่วนฉัน  วรรณ  และเกษม ซึ่งเป็นผู้คอยดูแล พี่นงค์  ก็ได้รับอานิสงส์ ได้เข้าไปพร้อม ๆ กับพี่นงค์ด้วย ค่ะ อิอิ  มุมสวยมุมหนึ่งในงาน ค่ะ ดอกไม้สวย ๆ นานาพันธุ์ในโซนที่เราเข้าไปชม ค่ะ สีเหลืองนี่  ฉันรู้จัก เรียกว่า  ดอก ตุ๊กตาเต้นระบำ ค่ะ  ส่วนใหญ่เกษม จะเป็นคนถ่ายรูปให้พวกเรา ฉันจึงต้องพยายามถ่ายรูปให้เกษมบ้าง เดี๋ยวเวลาเขียนบล็อก เขาจะไม่มีรูปไงล่ะ  จัดฉากให้เกษมได้ถ่ายกับดอกไม้สวย ๆ  บ้าง  กล้วยไม้พันธุ์นี้  สวยมาก ค่ะ  ดอกหน้าวัว สีสันแดงสดใส  ค่ะ  มุมนี้สวยมากค่ะ  ถ่ายหมู่สักรูป ค่ะ  สวยมาก ค่ะ  โซนนี้  คงเป็นดอกไม้ที่จัดประกวดใส่แจกัน ค่ะ  ฝีมือเซลฟี่ ของ วรรณ   มีสมาชิกในรถคันที่ 1  คือ น้องวารุณี (ทราบชื่อภายหลัง) อีกคน ไม่ทราบชื่อ ค่ะ  รูปนี้   เป็นรูปสุดท้ายแล้ว    เพราะถึงเวลาที่เขากำหนดไว้ ยังเดินชม ดอกไม้ไม่จุใจเลย ค่ะ  แต่ก็ต้องให้ตรงเวลา  แต่ปรากฏว่า ยังมีคนไม่ได้ออกจากโซนดอกไม้หลายคนเลย  ไกด์ไมค์ และเหล่าซือ รวมทั้งพัช ต้องช่วยกันตามกัน  บางส่วนก็ไปรอกันที่จอดรถ ไม่ได้รอกันที่จุดนัด  ดีที่ยังมีลายน์ติดต่อ สอบถามกันได้  อาหารมื้อกลางวันก็เลทไปเป็นธรรมดา อาหารมื้อกลางวันค่ะ อร่อย อิ่มท้อง เจริญอาหารกันทุกคน ค่ะ อิ่มท้องกันแล้ว  พวกเราก็เดินทางไปเที่ยวต่อ  สถานที่เที่ยวต่อไป  เรียกว่า  หมู่บ้านสายรุ้ง หรือ Rainbow Village ไกด์ไมค์เล่าประวัติของหมู่บ้านแห่งนี้ให้ฟังว่า  แต่เดิมหมู่บ้านแห่งนี้ เป็นหมู่บ้านเก่าของทหารผ่านศึกที่สู้รบในสมัย สงครามกลางเมืองของจีนที่ลี้ภัยมาอยู่ไต้หวัน สภาพของหมู่บ้าน สร้างด้วยวัสดุง่าย ๆ แบบรีบ ๆ  สภาพไม่ค่อยน่าอยู่ ทางการเตรียมจะรื้อถอน เพื่อสร้างอาคาร  แต่ขนาดที่กำลังรื้อถอน เกือบหมดแล้ว  ก็มีนายทหารคนหนึ่ง ชื่อ Huang  Yung  Fu หรือชาวบ้านเรียกว่า อากงฝู ได้ออกมาวาดลวดลายลงกำแพง หมู่บ้าน ด้วยสีสันสดใส   ส่วนใหญ่จะเน้น สีแดง สีส้ม  สีบานเย็น สีน้ำเงิน ตามผนังและกำแพงของหมู่บ้าน  ทำให้ภาพที่วาดเหล่านั้น เมื่อสะท้อนกับแสงแดด เกิดประกายเจิดจ้า งดงามมาก ๆ  เป็นจุดเด่น แก่คนที่เดินผ่านไปมาและเห็นมาตั้งแต่ระยะไกล ๆ  นอกจากลวดลายแล้ว  ยังมีรูปการ์ตูน ตัวหนังสือ  ประกอบภาพวาดมากมาย   ต่อมา  มีนักศึกษามหาวิทยาลัยใกล้เคียง หมู่บ้านนั้นมาเห็น จึงมีการบอกเล่าต่อ ๆ กันไป  จนเป็นที่เลื่องลือ  มีชื่อเสียงระดับประเทศ  มีประกาศจากทางรัฐบาล ให้หมู่บ้านนี้เป็นพื้นที่อนุรักษ์ และเป็นสถานที่ท่องเที่ยว ที่มีคนไปเที่ยวมากมายในแต่ละปี  อากงฝู  ผู้ทำให้เกิดหมู่บ้านที่มี สีสัน  ขณะนี้ อายุ  94 แล้ว ค่ะ ยังแข็งแรง และนั่งให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูป  ใครที่บริจาคเงินมากหน่อย ก็จะได้ ภาพวาดมีลายเซ็นแกด้วย ค่ะ  พี่นงค์บริจาคไป 100 เหรียญ ได้มา 2 ภาพ ค่ะ  มาชมภาพของหมู่บ้านสายรุ้งค่ะ  ฝีมือของ อากง ฝู  ค่ะ  ถ่ายรูปกับภาพฝีมือของ อากง ฝู ค่ะ  รูปพัชกับเพื่อนของเขา ค่ะ             ถ่ายรูปกับ อากง ฝู  ค่ะ พี่นงค์บริจาคไป 100 เหรียญ   เหล่าซือก็บริจาค  ด้วยค่ะ ได้ภาพจาก อากง ฝู ด้วยค่ะ  มีนักดนตรีมาเล่นดนตรี  มีกระป๋องให้คนดูบริจาคด้วยค่ะ  อยูเที่ยวที่หมูบ้านสายรุ้ง  น่าจะประมาณ ครึ่งชั่วโมงกว่า  ไกด์ก็พาเรา ไปเดินที่  ฝงเจี๋ย ไนท์มาร์เก็ต และอาหารมื้อเย็นนี้ พวกเราต้องหากินเอง ค่ะ   ตลาดนี้  มีของขายเยอะมาก   มีร้านค้าทั้ง เสื้อผ้า รองเท้า  พวกเรา  ไม่มีเป้าหมายในการซื้อของ แบรนด์เนม  เดินชมแต่ของกิน เท่านั้น  ตลาดนี้ตั้งอยู่ใกล้กับมหาวิทยา ลัย  ฝงเจี่ย  จึงเป็นที่สะดวกสบายของนักศึกษาด้วย ตลาด ฝงเจี่ย ไนท์มาร์เก็ต  ติดอันดับ 1 ของประเทศไต้หวันจากการ สำรวจโพล เมื่อปี  2015  ด้วยค่ะ  มาชมภาพค่ะ  นี่เป็นตลาด  ฝงเจี่ย ไนท์มาร์เก็ต ค่ะ  นี่เป็นอาหารมื้อเย็นของเรา ค่ะ เหมือนไส้กรอกข้าวเหนียวอีสาน ของประเทศไทยเราค่ะ อันละ 50  เหรียญ รสชาติ เหมือนกินไส้กรอก อีสาน  กินเหลือกันเป็นส่วนใหญ่  อิอิ สิ่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงของไถจง  คือ  ชานมไข่มุก ค่ะ  พวกเราซื้อกันคนละ 1 แก้ว  แก้วละ 50 เหรียญ  อร่อย ใช้ได้ มีคน เข้าคิวยาวในการซื้อด้วย นะเนี่ย  นัดกันประมาณ  6 โมงเย็น ขึ้นรถ  เพื่อพาไปพักโรงแรมคืนนี้ คืนที่ 2  คือชื่อโรงแรม  Taichung  Golden  Pacific เป็นโรงแรม ที่ดีพอควร  แต่สู้โรงแรมเมื่อคืนไม่ได้ ค่ะ  ทริปนี้  เรื่องของเน็ตเขา บริการดีมาก  ในรถก็มีเน็ตให้เล่น ที่โรงแรมก็มีให้ ค่ะ  นี่เป็น ภาพมุมต่าง ๆ ของโรงแรมนี้ ค่ะ ไม่มีอ่างอาบน้ำให้แช่ อิอิ  รายการเที่ยวของวันนี้  หมดเพียงเท่านี้ค่ะ  ฉันเล่าเรื่องเที่ยวบล็อกละ สองวัน  คิดว่า กำลังดี ไม่ยาวไป  นะคะ  ถ้าสนใจ  สามารถติดตามเที่ยวต่อในบล็อกหน้า นะคะ     Create Date : 04 เมษายน 2562 28 comments Last Update : 10 เมษายน 2562 10:53:18 น. Counter : 1278 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณmambymam, คุณหงต้าหยา, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณkae+aoe, คุณตะลีกีปัส, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณhaiku, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณสองแผ่นดิน, คุณtoor36, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณmariabamboo, คุณเกศสุริยง, คุณดาวริมทะเล

ตามทุกบล็อกที่ครูอัพค่ะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 10 เมษายน 2562 11:52:28 น.

หนูก็ไม่กล้านั่งแท็กซี่คนเดียวค่ะ ว่าอาจารย์เดินทางเก่งแล้ว มาเจอคุณอนงค์ ที่อายุ 85 ไปเที่ยวแบบนี้ เยี่ยมไปเลยค่ะ ดอกไม้สวย ๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ อยู่ทั้งวันก็อยู่ได้เนาะคะอาจารย์ หมู่บ้านสายรุ้งก็น่ารักดีค่ะ น่าเดินเล่นถ่ายรูป ชานมไข่มุกไต้หวัน ไปถึงที่แล้วต้องลองให้ได้ค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 10 เมษายน 2562 20:11:32 น.

ตามมาเที่ยวด้วยครับอาจารย์ ใต้หวันผมยังไม่เคยไป แต่ดูแล้วน่าไปครับ ผมสนใจอุทยานแห่งชาติของเค้า น่าจะสวยมากๆเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 10 เมษายน 2562 22:15:27 น.

ถ้าหนูอายุ 85 อยากไปเที่ยว ถ้าลูกไม่ไปด้วย หนูคงไม่ไปค่ะ อาจารย์ (แม้ว่าจะยังอยากเที่ยวมากค่ะ) อาหารการกินที่ตุรกี -- บ่นกันเยอะค่ะ กินกันเอียนเลย ตั้งแต่วันแรก ๆ ของทริปก็เริ่มบ่นกันแล้วค่ะ มีวันเกือบสุดท้าย ไกด์แวะภัตตาคารจีน อาหารทุกจานเกลี้ยงเลย ทุกคนเอร็ดอร่อยกันถ้วนหน้าค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 11 เมษายน 2562 18:47:28 น.

สวัสดีค่ะอาจารย์^^ กล้วยไม้สวยค่ะ แปลกตานะคะพันธุ์นี้ พึ่งเคยเห็นค่ะ   โดย: สันตะวาใบข้าว 11 เมษายน 2562 20:10:27 น.

เมื่อเช้าผมนั่งอ่าน มีคนเขียนอธิบายคำว่า "วาทกรรม" ได้ดีมากๆเลยครับอาจารย์ เขาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยครับ วาทกรรมถูกสร้างึข้นเพื่อรับใช้การเมือง เดี๋ยวนี้บางทีสัมภาษณ์ไปยาว แต่นักเขียนตัดเอาแต่คำสั้นๆมาโควทเป็นรูปภาพ ความหมายเปลี่ยนเลยครับ ยังไม่นับพวกที่แชร์ภาพ + ถ้อยคำต่างๆ มีภาพหลอกก็เยอะมากครับ   โดย: กะว่าก๋า 11 เมษายน 2562 21:00:21 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 12 เมษายน 2562 6:24:16 น.

อาจารย์เป็นไอดอลหนูในเรื่องไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาหลายที่เลยค่ะ ถ้าลูกไม่ว่างไปเป็นเพื่อน หนูอาจจะไปคนเดียวเหมือนอาจารย์ แต่ไม่รู้ว่า 70 ++ แล้วจะไปได้หรือเปล่านะคะ 555   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 12 เมษายน 2562 17:51:47 น.

ลูกศิษย์ของอาจารย์น่ารักมากจริงๆครับ สงกรานต์แบบนี้ หาช่างยากมากครับ รถที่มาชนสงสัยจะเมารึเปล่าครับ ช่วงสงกรานต์แบบนี้มีแต่คนเมาครับ อิคิไกเป็นแนวคิดที่ดีมากของญี่ปุ่่น ผมอ่านแล้วก็ชอบครับ   โดย: กะว่าก๋า 12 เมษายน 2562 19:42:54 น.

ราคาโอเคเลยครับ ผมยังไม่เคยไปไต้หวันเลย ไต้หวันวัฒนธรรมจีนตั้งแต่สมัยก่อนยังคงอยู่ ในขณะที่แผ่นดินใหญ่ วีฒนธรรมหลายๆ ส่วนถูกทำลายไปเมื่อมีการปฏิวัติวััฒนธรรม วันที่ไปฝนตกด้วย ฟ้าเลยปิด ไต้หวันบ้านเมืองดูทันสมัยครับอาจารย์ได้เปิดโทรทัศน์ด้วย ผมไปเที่ยวผมก็ชอบเปิดโทรทัศน์ให้มีเสียงเป็นเพื่อนนะ บางครั้งเราก็ได้เห็นอะไรแปลกๆ จากรายการโทรทัศน์บ้านเขาเหมือนกัน ชมดอกไม้ไม่ว่าที่ไหนก็สวยครับ ผู้จัดมักจัดออกมาได้ดี หมู่บ้านสายรุ้งเหมือนว่าใครไปก็มักจะไปที่นี่นะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 12 เมษายน 2562 23:43:15 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 13 เมษายน 2562 6:29:32 น.

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ..อาจารย์ ^^ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ..   โดย: สันตะวาใบข้าว 13 เมษายน 2562 12:27:14 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ เด็กในสมัยนี้เรียนหนักมากครับ หมิงหมิงดูเรียนน้อยไปเลยเมื่อเทียบกับเด็กกรุงเทพ หรือเด็กที่ต้องเรียนพิเศษเยอะๆ 555 หนักจริงๆครับ บางคนเรียนถึงสามทุ่มทุกวัน เสาร์อาทิตย์ก็เรียนพิเศาและทำกิจกรรมตั้งแต่เช้าจนค่ำ จะได้หยุดก็ช่วงสั้นๆในปิดเทอมใหญ่ แล้วก็ต้องกลับมาเรียนพิเศษอีก วนเวียนอยู่แบบนี้จนกว่าจเข้ามหาวิทยาลัยได้ การเรียนหนักแบบนี้ แทบจะทำให้ไม่เจอชีวิตนอกห้องเรียนเลยนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 13 เมษายน 2562 14:54:11 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 14 เมษายน 2562 6:33:56 น.

มาตามเที่ยวต่อนะคะ มีดอกไม้สวยๆให้ชมเยอะเลย บ้านป่าก็มีหลายต้นมาจากไต้หวัน ขอบคุณที่ไปไลค์ให้เฟซพี่ บ้านเมืองเงียบๆ คนแก่ก็เที่ยวสนุกค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 14 เมษายน 2562 9:55:44 น.

เชียงใหม่หมอกควันยังหนาทึบทุกวันครับอาจารย์ สองเดือนมาแล้วที่ค่าเกินมาตราฐานทุกวัน ทั้งภาครัฐและภาคจังหวัด ยังไม่เห็นขับเคลื่อนอะไรจริงจัง ทั้งสองเพจมีแต่คนเข้าไปด่าครับ เพราะการแก้ไขปัญหาช้า และดูไม่มีการเตรียมการอะไรเลย ประชาชนก็ทนกันไปครับ อากาศไม่ดี คนป่วยก็เยอะจริงๆ   โดย: กะว่าก๋า 14 เมษายน 2562 12:41:54 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 15 เมษายน 2562 6:32:24 น.

อาจารย์สุวิมล Travel Blog ไต้หวันอยากไป ได้แต่ผ่านไปผ่านมาตลอดค่ะ เห็นอาจารย์เที่ยวละอยากตามรอยค่ะ สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะ   โดย: mariabamboo 15 เมษายน 2562 10:14:19 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตด้วยครับ อาจารย์จำเก่งมากเลยครับ ใช่เลยครับอาจารย์ ผมมีแฟนคนแรกและคนเดียว คือ มาดามครับ แต่เรื่องที่เขียนในบล็อก ก็เป็นเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ สมัยเด็กๆ ผมก็มีแอบปิ๊งสาวๆบ้าง แต่ไม่กล้าบอกครับ ได้แต่เก็บไว้ในใจแบบเพ้อไปคนเดียวครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า 15 เมษายน 2562 14:08:52 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 16 เมษายน 2562 6:27:01 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ การรู้หน้าที่ของตน การทำตามหน้าที่ของตน มีส่วนช่วยให้สังคมสุขสงบจริงๆครับ ทุกวันนี้ที่บ้านเมืองวุ่นวายไม่รู้จบ ก็เพราะต่างคนต่างไม่รู้หน้าที่ของตนจริงๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 เมษายน 2562 18:48:34 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 17 เมษายน 2562 6:20:53 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ ไม้ใกล้ฝั่ง เป็นคำที่ผมนึกถึงความชรา หรือวาระสุดท้ายของชีวิต แต่พี่ภามาเม้นท์ไว้ว่า "ไม้ถึงฝั่ง" ผมชอบคำนี้เลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 17 เมษายน 2562 21:27:15 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 18 เมษายน 2562 6:33:12 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ภาวิดา คนบ้านป่า Diarist ดู Blog The Kop Civil Sports Blog ดู Blog Insignia_Museum Diarist ดู Blog ญามี่ Literature Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น มาเก็บข้อมูลเที่ยวไต้หวันจากคุณครูค่ะ   โดย: เกศสุริยง 18 เมษายน 2562 10:05:15 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ เรื่องในบล็อก ผมเขียนถึงทัวร์จีนแดงครับอาจารย์ 3-4 ปีที่แล้วทะลักเข้ามาในเมืองไทย จากนั้นก็เข้ามากอบโกยเงิน เขาทำเองทุกอย่าง จนคนไทยเราแทบไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยครับ ตอนนี้ก็เริ่มทยอยหนีกลับประเทศเค้าหมดแล้วครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 เมษายน 2562 20:13:56 น.

ตามอาจารย์มาเที่ยวไต้หวันด้วยคนนะคะ อาจารย์เก่งจริงๆเลยค่ะ ไปเที่ยวแล้วถ่ายรูปได้เยอะด้วย นำมาเขียนเล่าให้ได้ชม ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะคะ ขอบคุณอาจารย์อีกครั้งที่ยังจำกันได้ นู๋ไม่มีเวลาเลยค่ะ หาเวลากว่าจะอัพบล็อกได้ พออัพได้แล้ว ก็ไม่ค่อยมีเวลาไปทักทายเพื่อนๆเลย นู๋จะเป็นคนชอบดู 20 comments ล่าสุดก่อนเสมอ จะทำให้รู้ว่าใครเข้ามาบล็อกไหนของเรานะคะ อาจารย์ก็คงเช่นกัน ถึงรู้ว่านู๋เข้าไปดูบล็อกความกล้าหาญครั้งสุดท้าย นู๋เคยไปบล็อกเก่าๆของเพื่อนๆหลายคน แต่เขาไม่ดูตรงนี้ เขาเลยไม่รู้ว่าเราเข้าไปที่บล็อกเก่าเขา เราอาจทิ้งคำถามอะไรไว้ เลยไม่ได้รับคำตอบ ถ้ามีเวลาจะแวะมาอ่านอีกนะคะ   โดย: ดาวริมทะเล 19 เมษายน 2562 1:37:08 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 19 เมษายน 2562 6:35:57 น.