การเล่าเรื่องไปเที่ยวเมืองน่าน  ก็เดินทางมาถึงวันที่ 17  พ.ย. แล้ว ค่ะ 
เช้านี้  พวกเรายังมีเวลาถ่ายรูป บริเวณ ไทรวารี  รีสอร์ท 
เพื่อเก็บบรรยากาศช่วงเช้าอีกเล็กน้อย  เพราะยังไม่ถึงเวลาอาหารเช้า
ซึ่งจะให้นักท่องเที่ยวทานอาหารเช้า  7  โมงเช้าค่ะ 


รูปแรกถ่ายที่หน้าห้องพักก่อนอำลาจากไป มอมถ่ายให้ค่ะ 


บรรยากาศตอนเช้าหมอกลงหนาเมืองกัน  แดงฉลองชุดใหม่ ค่ะ

รายการอาหารเช้า ค่ะ มีทั้งข้าวต้ม  ข้าวสวย รสชาติอร่อย ค่ะ 

พวกเรานั่งทานอาหารกันไม่รีบร้อนนัก  เพราะศิษย์เขยบังได้ช่วยยก
กระเป๋าของทุกคนมาให้ไว้ที่ห้องอาหารแล้ว
นัดตั้มมารับประมาณ 8  โมงเศษ ๆ  ทานข้าวมื้อเช้าแล้ว  พวกเราก็ไป
เข้าห้องน้ำที่ห้องพักอีกครั้งหนึ่งให้เรียบร้อย
ระหว่างรอตั้มโชว์เฟอร์  เจ้าของได้มาคุยด้วย  ยังสาว ๆ อยู่ เขาก็มา
คุยเพื่อถามเกี่ยวกับความประทับใจ ความพึงพอใจ
เกี่ยวกับการบริการของรีสอร์ทของเขา  พวกเราก็คุยและให้ข้อมูลเขา
ว่า  บรรยากาศดี อาหารอร่อย ประทับใจ ค่ะ 
ตั้ม มาตรงเวลาที่นัดไว้  คือ 8.30 น. เมื่อทุกคนพร้อม  ก็ขึ้นรถออกเดิน
ทางต่อไป  เป้าหมาย คือ  ภูฟ้า ของสมเด็จพระเทพฯ ค่ะ 
ผ่านสะพานที่เราถ่ายรูปเมื่อวานตอนเย็น เช้านี้ไม่ต้องแย่งใครถ่ายเลย 
เพราะยังเช้าอยู่ พวกเราเลยลงไปถ่ายรูกันอีกครั้ง อำลาสะปัน




เน้นลำธาร ไม่เน้นป้าย  จ้ะ อิอิ 
หลังจากถ่ายรูปกันแล้ว  พวกเราก็มุ่งหน้าไปที่เที่ยวที่พระตำหนัก ภูฟ้า
และศูนย์ภูฟ้าพัฒนาค่ะ ทั้งสองที่่จาก อ.บ่อเกลือราว 16  ก.ม. 

พระตำหนักหลังนี้เป็นที่ประทับของสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี 
เมื่อครั้งเสด็จมาเยี่มมราษฎร ณ บ่อเกลือสินเธาว์ โดยเป็นพระตำหนัก
แบบทางเหนือและภายในพระตำหนักยังมีศูนย์ศึกษา
และถ่ายทอดเทคโนโลยีการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งเวดล้อม
ภูฟ้า” หรือ “ศูนย์ภูฟ้าพัฒนาอยู่ด้วยซึ่งตั้งขึ้นเมื่อปี 2542
เพื่อเป็นสถานที่ในการถ่ายทอดองค์ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์และ
เทคโนโลยีต่างๆ ให้แก่เด็กเยาวชน เกษตร
และประชาชนทั่วไปที่มาเที่ยวและเยี่ยมชมศูนย์ภูฟ้าพัฒนา ภายใน
ศูนย์ภูฟ้าฯ มีสิ่งที่ให้เที่ยวชมและศึกษา
หาความรู้มากมาย อาทิ มีห้องนิทรรศการหมุนเวียน ห้องสมุด มีอาคาร
แปรรูปผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร อาคาร
แปรรูปชาอูหลงและมีให้ทดลองชิมด้วย มีการปลูกพืชไร่ดินแบบไฮโดร
โปนิกส์ มีเส้นทางการศึกษาธรรมชาติให้เดินเที่ยว
มีสวนธรรมภูฟ้า ศูนย์วัฒนธรรมภูฟ้า มีร้านค้าสวัสดิการที่นำสินค้าของ
ทางการโครงการที่เป็นฝีมือชาวบ้านนำมาจัดจำหน่ายให้
เลือกซื้อกันมากมาย และมีพระตำหนักภูฟ้าที่สวยงามซึ่งเป็นที่ประทับ
ของสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ
สยามบรมราชกุมารี ขณะเสด็จมาทรงงานที่ศูนย์ภูฟ้าฯ

ปัจจุบันพระตำหนักนี้อยู่ในสภาพชำรุดทรุดโทรม จึงไม่เปิดให้เข้าชม
( ข้อมูลจากวิกิพีเดีย)

ฉันค้นคว้าประวัติความเป็นมาของตำหนัก ภูฟ้า มาให้เป็นความรู้ค่ะ
พวกเรามาถึงที่ ภูฟ้า น่าจะประมาณ 9 โมงกว่า ๆ 
ไม่ได้ไปตำหนักภูฟ้า เพราะปิด ค่ะ ตอนเข้าต้องผ่านด่านตรวจด้วย ค่ะ 
ถนนที่จะเข้าไปถึงศูนย์ภูฟ้าพัฒนายาวมาก
รถจอดตรงร้านค้าขายของที่ระลึก  มีกาแฟและน้ำอื่น ๆ  ขนมขายด้วย
เดินลงไปด้านล่างจะเป็นสวนดอกไม้ มีต้นไม้ ดอกไม้
นานาพันธ์ุ  มีจุดให้คนมาเที่ยวถ่ายรูปด้วยมากมายหลายจุด กลุ่มเรา
ซื้อน้ำ ซื้อขนมกันไปนั่งดื่ม นั่งชมทิวทัศน์ 
ส่วนฉัน แดง และศิษย์เขยบัง  เราเดินลงไปตามบันไดเพื่อไปหาจุด
และมุมถ่ายรูปสวย ๆ กัน ค่ะ มาชมรูป ค่ะ 


ภายในสวนดอกไม้ภูฟ้า  ค่ะ 

มุมถ่ายรูปกับป้าย ภูฟ้า ที่ถืออยู่เป็นน้ำที่ซื้อจากร้านภูฟ้า เขาไม่ใช้
ถ้วยพลาสติก แต่ใช้กระบอกไม้ไผ่ ค่ะ 


ถูกแอบถ่ายด้านหลัง  มีที่นั่งพักชมสวนสำหรับคนที่ไม่ชอบเดิน อิอิ

ดอกไม้สวย ๆ ในสวน  ค่ะ 


มุมสวย ๆ ในสวน ภูฟ้า ค่ะ  

หลังจากเที่ยวที่สวนแล้ว  ก็เดินไปที่ร้านขายของซึ่งเป็นโครงการที่
ให้ชาวบ้านทำและนำมาขายที่ร้านนี้   เป็นการช่วยเหลือ
เกษตรกรและชาวบ้านมีอาชีพ มีรายได้ ค่ะ  ฉันเดินซื้อ ขิงผงสองห่อ
ขนมคุ้กกี้ และขนมอื่น ๆ เป็นการอุดหนุนโครงการฯ


 
ได้เวลาอำลาศูนย์ภูฟ้าพัฒนา  พวกเราก็เดินทางต่อไป  ระหว่างทาง
จะมีเส้นทางหรือถนนหมายเลข 3  ซึ่งเป็นถนนมีโค้ง
เป็นเลข 3  ที่ถือเป็นจุดไฮไลท์ที่ใครมาเที่ยว น่าน  ต้องจอดรถลงไป
ถ่ายรูปที่จุดโค้งเป็นเลข 3  ที่นี่ค่ะ พวกเราก็เช่นกัน ค่ะ 





จะเห็นว่า ถนนเป็นรูปเลข 3




หลายคนรวมทั้งพวกเราด้วย ยืนถ่ายกันกลางถนนจึงจะเป็นจุดที่เห็น
ส่วนที่โค้งเป็นเลข 3 ได้ชัดเจนที่สุด ค่ะ 
จากจุดถ่ายรูปที่นี่แล้ว  พวกเราต้องรีบเดินทางเข้าตัวเมือง เพราะก้อย
ต้องกลับเที่ยวบิน เที่ยวบ่ายโมง นั่นเอง ระยะทาง
ที่จะถึงตัวเมืองไกลไม่น้อยเลย  

อาหารมื้อเที่ยง  พวกเราทานอาหารประเภทเส้น  แต่ฉันไม่ได้ถ่ายรูปไว้
ถ่ายแต่รูปภาพอาหารของร้านที่ติดอยู่ที่ผนัง ค่ะ 


อาหารตามสั่งค่ะ  ฉันสั่งน่าจะเป็นเย็นตาโฟ  ถ้าจำไม่ผิด นะ 
ข้าวมื้อเที่ยงนี่  ก้อยน่าจะไม่ได้ทานด้วย  เพราะเราไปส่งก้อยขึ้น
เครื่องก่อน  กลัวก้อยตกเครื่อง อิอิ 
เราไปเที่ยววัดภูมินทร์  ค่ะ เป็นวัดไฮไลท์ของน่าน ที่ใครมาน่านต้องมา
เที่ยวและไหว้พระที่วัดนี้  ค่ะ มาทราบประวัติสักเล็กน้อยค่ะ 

วัดภูมินทร์  ตั้งอยู่ที่บ้านภูมินทร์  อ.เมือง จังหวัด  น่าน  เป็นวัดสำคัญ
และสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของ จังหวัดน่าน
ลักษณะเด่นและแปลกไปจากวัดอื่น ๆ คือโบสถ์และวิหารได้สร้างเป็น  อาคารเดียวกัน  วัดนี้สร้างเมื่อ ปี พ.ศ. 2139  ผู้สร้างคือ
เจ้าเจตบุตรพรหมินทร์  เจ้าผู้ครอง เมืองน่าน ครองได้ 6 ปี  ให้สร้าง
วัดนี้  ชื่อวัดพรหมินทร์  ต่อมาเรียกเพี้ยนเป็น วัดภูมินทร์  
ประตูไม้ของโบสถ์ทั้งสี่ทิศ แกะสลักลวดลายโดยช่างฝีมือล้านนา
สวยงามมาก  ที่ฝาผนังมีรูปวาดเป็นภาพแสดง
ถึงวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของยุคสมัยก่อนด้วย  พระอุโบสถสร้างเป็น
ทรงจตุรมุข  ซึ่งเป็นจุดเด่นแห่งเดียวในประเทศไทย
พระประธานในโบสถ์เป็นรูปจตุรพักตร์ นาคสะดุ้งขนาดใหญ่แห่แหน
พระอุโบสถ์เทินไว้กลางลำตัวนาค  ตรงใจกลาง
ประดิษฐานพระพุทธรูปองค์ใหญ่ 4 องค์ หันพระพักตร์ออกด้านประตู
ทั้ง 4 ทิศ  หันด้านปฤฎางค์ชนกันประทับบนฐานชุกชี
เป็นปางมารวิชัย
วัดภูมินทร์ได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ในสมับ เจ้าอนันตวรฤทธิเดช ปี
2410 ใช้เวลาซ่อม 7 ปี จิตรกรรมฝาผนัง
ผู้เขียน  คือ  ฮูบแต้ม  ภาพเด่น คือ ภาพปู่ม่านและย่าม่าน  ซึ่งเป็นคำ
ที่เรียก หญิง ชาย ชาวไทยลื้อในสมัยโบราณ
จะกระซิบสนทนากัน  ผู้ชายสักหมึก ผู้หญิงแต่งกายแบบไทยลื้ออย่าง
เต็มยศ  ภาพวาดหนุ่มสาวคู่นี้มีความประณีตมาก
เป็นภาพเยี่ยมที่สุดของวัดภูมินทร์ ค่ะ 
เรามาถึงวัดนี้  แน่นอน ต้องถ่ายรูปกับ ปู่ม่านและย่าม่านอยู่แล้ว ค่ะ 
มาชมภาพของพวกเราค่ะ 



ถ่ายรูปกับปู่ม่าน ย่าม่าน  ค่ะ 


ภาพนี้อยู่ในพระอุโบสถ ค่ะ ถ่ายอีกรูป คนถ่ายรูปนี้เยอะ ค่ะ 

ใกล้วัดภูมินทร์ มีวัดหลักเมือง  เราก็แวะไปถ่ายรูปด้วย ค่ะ ไม่ได้เข้าไป
ไหว้พระถ่ายรูปไว้เท่านั้น ค่ะ  มาทราบประวัติของวัด ค่ะ 
วัดมิ่งเมือง  ตั้งอยู่ที่ ถนนสุริยพงศ์  เป็นที่ประดิษฐานเสาหลักเมืองของ
จังหวัดน่าน  เดิมเป็นวัดร้าง มีเสาหลักเมืองที่เป็นท่อน
ขนาดใหญ่สองคนโอบ พบที่ซากวิหารราวปี พ.ศ. 2400 เจ้าอนันต-
วรฤทธิเดชเจ้าเมืองน่าน  ได้สร้างวัดใหม่
ตั้งชื่อว่าวัดมิ่งเมือง ต่อมาในปีพ.ศ.2527 มีการรื้อถอนและสร้างอุโบสถ
หลังใหม่  เป็นแบบล้านนาร่วมสมัยตามแบบในปัจจุบัน
ลักษณะเด่น คือ ลายปูนปั้นที่ผนังด้านนอกของพระอุโบสถ  มีความ
สวยงามมาก เป็นฝีมือของตระกูลช่างชาวเชียงแสน
ภายในอุโบสถ  เป็นภาพจิตรกรรมฝาผนังแสดงถึงวิถีชีวิตของชาวน่าน
บริเวณที่เป็นที่ประดิษฐานเสาหลักเมือง ซึ่งอยู่ใน
ศาลาจตุรมุขด้านหน้าพระอุโบสถ เสาหลักเมืองสูงประมาณ 3 เมตร
ฐานประดับด้วยไม้แกะสลักลวดลายลงรักปิดทอง
ยอดเสาแกะสลักเป็นรูปพรหมพักตร์มีชื่อ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
เสาหลักเมืองน่าน  เดิมเป็นไม้สักขนาดใหญ่
เส้นผ่าศูนย์กลาง  3 ฟุต สูง 3 เมตร  ลักษณะเป็นเสาหัวกลม ส่วน
หัวเสาเกลาเป็นดอกบัวตูม ฝังไว้กับพื้นดินโดยตรง
ไม่มีศาลาหรืออาคารครอบ  สันนิษฐานว่า ที่เห็นปัจจุบัน  อาจจะสร้าง
ในสมัยเจ้าผู้ครองน่านสร้าง  เพราะในสมัยก่อน
เมืองน่านไม่มีคติการสร้างเสาหลักเมือง  ค่ะ 


วัดมิ่งเมือง  หรือเสาหลักเมืองของ จังหวัด น่าน ค่ะ 

อีกสถานที่หนึ่งที่คนชอบมาถ่ายรูป คือ  ทิวแถวสองข้างทางที่มีต้น
ลีลาวดี หรือลั่นทม นั่นเอง มีแต่กิ่งก้านสาขา ไม่มีใบ
มันก็ดูเก๋ไปอีกแบบหนึ่งค่ะ พวกเราก็มาถ่ายรูปกับต้นลีลาวลี ด้วยลีลา
ต่าง ๆ ที่ตนต้องการค่ะ   มาชมรูป  ค่ะ