ธันวาคม 2563

 
 
1
3
5
6
8
10
12
14
15
17
19
21
23
24
26
28
30
31
 
 
All Blog
Top Assistant ผู้ช่วยเหรียญทอง เฟยเทียนเย่เสียง เขียน

 

27/2/2020











Top Assistant ผู้ช่วยเหรียญทอง (3 เล่มจบ) 

เฟยเทียนเย่เสียง เขียน  อลิส แปล 

สำนักพิมพ์ Bakery Book 

960 บาท  904 หน้า 




#yaoi #BoysLove #นิยายวาย #นิยายแปล #แปลจีน #TopAssistant #เฟยเทียนเย่เสียง #BakeryBook #รีวิวนิยาย #ออโอ



*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย



 

หลังปกเล่ม 1 


 

หลังจากดิ้นรนสร้างเนื้อสร้างตัวในปักกิ่งมานานหลายปี ชีวิตเซียวอี้ก็ถึงคราวตกอับขั้นสุด ทั้งตกงาน แฟนทิ้ง แถมยังถังแตก ถึงอย่างนั้นสวรรค์ก็ยังมีเมตตา (?) ให้เขาได้มาเป็นผู้ช่วย หลูโจว ซูเปอร์สตาร์หนุ่มสุดฮอตที่มีคนคลั่งไคล้ทั่วบ้านทั่วเมือง 

 

ปัญหาก็คือ...ตัวจริงของหลูโจวไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ทั้งอารมณ์ร้ายขี้วีน วัน ๆ เอาแต่เช็กเรตติงกับชอปปิงออนไลน์ แต่ไม่รู้ทำไมพอได้ใกล้ชิดกัน เซียวอี้กลับรู้สึกดี ๆ กับอีกฝ่ายเสียนี่ 

 

หรือว่าที่จริงแล้วเขาจะเป็นมาโซคิสม์กัน! 





 

คุยกันหลังอ่าน 


 

เซียวอี้ นายเอกของเรื่อง เพิ่งตกงาน แฟนก็ทิ้ง ชีวิตกำลังอยู่ในช่วงขาลงสุด ๆ เพื่อนสนิทสมัยเรียนเลยแนะนำงานใหม่ให้เซียวอี้ คือการเป็นผู้ช่วยดาราดังอย่างหลูโจว ชื่อตำแหน่งงานดูดี แถมยังได้ใกล้ชิดดาราที่ปลื้ม แต่แท้ที่จริงแล้วงานใหม่ของเขานั่นก็คือเป็นเบ๊ส่วนตัวของดารา แถมพ่อหนุ่มหล่อหลูโจวนั้น นอกจากหน้าตา หุ่น และฝีมือการแสดงที่เข้าท่าแล้ว ก็ไม่มีอะไรควรค่าแก่การชื่นชมทั้งสิ้น หลูโจวขี้วีน เจ้าคิดเจ้าแค้น เอะอะก็ใช้งานแต่เซียวอี้ ขนาดจะชอปปิงออนไลน์ยังให้เซียวอี้เป็นมือคอยกดสั่งให้ แต่เรื่องความอดทนกับการอุทิศตัวของเซียวอี้ไม่แพ้ใครอยู่แล้ว เขาเป็นเพื่อนที่เสียสละ เป็นแฟนที่ทุ่มเท กับการทำงานที่มีค่าตอบแทนให้ในวันที่เซียวอี้แทบไม่เหลืออะไร เขาย่อมใช้ทุกหยาดเหงื่อแรงกายเพื่อหลูโจว แม้ในใจจะบ่นว่านินทาหลูโจว แต่หน้าต้องยิ้ม ปากต้องหวาน “ผมรักเฮียน้า” 

 

ทำงานด้วยกันนานเข้าก็เริ่มเข้าขากันมากขึ้น เซียวอี้พอจับทางหลูโจวได้ก็เริ่มไม่เกรงกลัวอะไรเขาเท่าไร หลูโจวแม้ปากจะร้าย แต่ใจดี ถึงขู่ว่าจะไล่ออกทุกวัน แต่หลูโจวรับรู้ความตั้งใจดีของเซียวอี้ และมีวิธีตอบแทนแบบแปลก ๆ ตามแบบฉบับดาราผู้มั่นหน้าว่าตนดีที่สุด 

 

เรื่องเล่าตั้งแต่เซียวอี้เริ่มทำงานกับหลูโจวใหม่ ๆ จนเริ่มเข้ากันได้ดี สนิทกัน เจออุปสรรค ต้องแยกห่างกันไปมีหนทางของตนเอง แล้วก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ระหว่างนั้นก็จะเล่าขั้นตอนรายละเอียดการทำงานของหลูโจวและเซียวอี้ในแต่ละชิ้นงาน เล่าพล็อตหรือบทที่หลูโจวรับได้ค่อนข้างละเอียดและค่อยเป็นค่อยไป อาจเพราะเรื่องจัดว่ามีความยาวพอสมควร จึงทำให้ลงรายละเอียดได้มาก 

 

ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายที่คนอ่านอยู่กับเซียวอี้และหลูโจว ทั้งคู่ต่างมีพัฒนาการของตัวเอง และต่างได้รับอิทธิพลจากกันและกัน เซียวอี้อาจดูเหมือนคนซื่อ ยอมให้คนอื่นเอาเปรียบได้ง่าย ๆ จนตัวเองลำบาก แต่จริง ๆ แล้วเซียวอี้ไม่ได้โง่นะคะ เขารู้หมดแหละว่าใครมาดีมาร้าย ใครเข้าหาเพราะผลประโยชน์ แต่ที่ยอมเพราะเขาอยากให้ชีวิตมันง่ายเข้า ไม่อยากให้เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มาทำให้เสียงานใหญ่ ซึ่งช่วงหลังจะเห็นว่าถ้าเป็นเรื่องที่หลูโจวเสียประโยชน์ เซียวอี้จะไม่ยอมเลย เพื่อหลูโจวแล้วเขาสู้ไม่ถอย ส่วนหลูโจวนี่แรก ๆ เป็นพวกคิดเล็กคิดน้อย เรื่องเล็ก ๆ อย่างมีคนวิพากษ์วิจารณ์ก็เก็บมาคิดแค้นหมด แถมยังทำตัวเป็นเด็ก ๆ อย่างการสร้างไอดีปลอมไปแง่ง ๆ ป่วนเขากลับอีก แต่หลัง ๆ ผ่านอะไรมาพอสมควร ได้เห็นโลกผ่านบทละครที่ตนเล่น ผ่านตัวตนที่ตนสวมบทบาท บวกกับได้รับอิทธิพลจากเซียวอี้ ทำให้หลูโจวปล่อยวางได้มากขึ้น ไม่ค่อยสนเสียงหรือกระแสอะไรเท่าไรแล้ว แค่ได้ทำงานที่ตนรัก ภูมิใจกับงานของตน และมีคนเห็นค่าของงานเขา เขาก็พอใจแล้ว 

 

ความรักของคู่นี้จะว่าแปลกก็แปลก จะว่าไม่แปลกก็ไม่แปลก คือเริ่มจากเจ้านายกับลูกน้อง เป็นพี่กับน้องที่สนิทกัน เข้ามาเป็นเหมือนคนในครอบครัว แล้วก็ในที่สุดก็ข้ามมาเป็นคนรัก คือในเล่มหนึ่งกับเล่มสอง โมเมนต์หวาน ๆ นี่มีน้อยจนเกือบไม่มีเลย สองคนนี้เขาคล้ายพี่น้อง เซียวอี้จะกวน ๆ ส่วนหลูโจวก็จะป่วน ๆ ป่วง ๆ พอประกบคู่กันก็จะออกไปทางตลกซะมาก จนโอนึกภาพเวลาสองคนนี้รักกันไม่ค่อยออก แต่พอเล่มสาม ก็ไม่หวานอีกนั่นแหละ เพราะโดดข้ามขั้นไปขึ้นเตียงเลย ไปในทางทะลึ่งตึงตังแนวนั้นมากกว่า 

 

เรื่องนี้มีทั้งส่วนที่ชอบและไม่ชอบ ส่วนที่โอไม่ชอบที่สุดคือฉากบนเตียงในเรื่องนี้ เป็นจริตในแบบที่โอไม่ชอบ อ่านแล้วคะแนนร่วงกราว คือมันไปในทางทะลึ่ง เน้นฉากแต่ขาดอารมณ์ อ่านแล้วโอไม่รู้สึกเขิน ไม่รู้สึกว่าหวามไหวใด ๆ ส่วนที่ไม่ชอบรอง ๆ ลงมา เป็นเรื่องความลื่นไหลของเนื้อเรื่องและอารมณ์ มันจะมีรอยต่อบางอย่างที่ทำให้อ่านแล้วไม่เชื่อมโยงเป็นเนื้อเดียว เหมือนเดินบนพื้นไม้ที่มันมีร่อง คือก็เดินได้ อ่านได้แหละ แต่จะรู้สึกว่ามันไม่ลื่นไหล เดินสะดวกสบาย ส่วนที่เหลือก็เป็นพวกรายละเอียดตัวละครอื่น ๆ ที่ให้มาค่อนข้างน้อย ภาพของตัวละครประกอบเลยไม่ชัด ไม่เต็มเท่าที่ควร มีจริตตัวละครบางอย่างที่โอไม่ชอบ อารมณ์รักไม่รู้สึก ตลกก็ไม่ค่อยฮา คือโอรู้ว่าเขาเขียนให้ขำ แต่เราไม่ได้ยิ้มหรือหัวเราะตาม หรือจะบอกว่าข้อเสียหลักก็คือโอไม่รู้สึกคล้อยตามผู้เขียนและเรื่องราวของผู้เขียนได้เท่าที่ควรก็ได้ 

 

ส่วนที่ชอบ โอชอบความสนิทสนมของคู่นี้นะ ชอบที่เซียวอี้หรือหลูโจวว่า เฮียโจว ชอบที่หลูโจวเรียกเซียวอี้ว่าน้อง (แม้จะเรียกแค่ครั้งเดียว และเป็นการพูดกับคนอื่นด้วยก็เถอะ) ชอบความกวนของเซียวอี้ ชอบให้เซียวอี้ปั่นหัวหลูโจวเล่น ชอบที่เขาบอกว่าพอมาเป็นคนรักก็ไม่ได้รู้สึกต่างออกไปเท่าไร เพราะจริง ๆ ก่อนหน้านี้ก็ใช้ชีวิตร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันอยู่แล้ว เพียงแต่มีอารมณ์สนิทสนมแบบคนในครอบครัวกันมากขึ้น ชอบที่ได้อ่านความป่วนความวุ่นวายของวงการบันเทิง ทั้งการสร้างกระแส ใช้หน้าม้า เกาะดาราดัง ปีนขึ้นเตียงไต่เต้า การดันเด็กในสังกัดและสกัดดาวรุ่ง การมีสคริปต์ในทุกสิ่งอัน และความไม่เที่ยง อ้อ อีกอย่างคือชอบอ่านพล็อตหนังหรือละครที่หลูโจวรับเล่น 

 
 

แนวดารา แอบจิกกัดเสียดสีวงการบันเทิง 

2.5 ดาว สิ่งที่ชอบกับไม่ชอบหักล้างกันเลยให้เท่านี้ค่ะ 



 

ป.ล. บ้านเกิดน้องเซียวอี้อยู่ที่อู่ฮั่นค่ะ ในเรื่องทั้งหลูโจวและเซียวอี้มาเที่ยวเมืองไทย ที่ภูเก็ต เชียงใหม่ และมาไหว้ขอพรพระพรหมในกรุงเทพฯ ด้วย แถมดูเหมือนเซียวอี้จะปลื้มมะม่วงเป็นพิเศษ 
 

ป.ล.2 อิมเมจในเรื่องของเซียวอี้คือกระต่ายทูซกี เป็นกระต่ายสีขาว ตาเป็นขีด ชอบทำท่ากวน ๆ ซึ่งก็เข้ากับนิสัยของเซียวอี้ดี ช่วงหลังหลูโจวเรียกเซียวอี้ว่าทูซกีมาโซคิสม์ เพราะเซียวอี้ดูจะชอบให้หลูโจวข่มเหงจิกกัด ถ้าไม่โดนจะรู้สึกไม่สบายใจ   



 






 


 

“โอ๊ย เทพบุตรหลูของผม ฮือ...” เซียวอี้คราง 

 

“ฉันก็นั่งอยู่กับนายนี่ไง” หลูโจวนั่งกินขนม พลางมองฝ่ายตรงข้ามด้วยสายตาว่างเปล่า 

 

เซียวอี้หันไปมองด้วยสายตาเย็นชาเหมือนจะถามว่า ‘แกเป็นใคร’ หลูโจวเอาถุงขนมเคาะหัวเขาไปหนึ่งที แล้วพูดเสียงสะบัด “อ๋อ เข้าใจแล้ว! ที่แท้นายก็รักแค่หลูโจวในทีวี! ไม่ได้รักฉันแบบตัวเป็น ๆ เลย!” 

 

“เปล่าครับเปล่า ไม่ใช่สักหน่อย” เซียวอี้รีบเอาใจ “ในจอน่ะเทพบุตรหลู แต่ที่นั่งอยู่คือเฮียหลูโจวสุดที่รักของผม โอ๊ย เทพบุตรหลูในทีวีหล่อสู้เฮียตัวจริงไม่ได้เลยสักกะติ๊ด ผมพูดจริง ๆ นะ” 

 

ซูเปอร์สตาร์หนุ่มถูกพิษจากการหึงหวงตัวเองเล่นงานอยู่นานสองนาน เซียวอี้เห็นท่าไม่ดี ก็กระแซะเข้าไปให้เขากอดไว้ แม้หลูโจวจะยังไม่สบอารมณ์ แต่ก็นั่งดูละครที่ตัวเองแสดงเป็นเพื่อนเซียวอี้ทุกวัน 


 

หน้า 152  บทที่ 34 

เล่ม 3 


.

.

.



 





 




Create Date : 11 ธันวาคม 2563
Last Update : 11 ธันวาคม 2563 10:53:24 น.
Counter : 1426 Pageviews.

1 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณสองแผ่นดิน, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ

  
ขอบคุณคุณสองแผ่นดิน, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ สำหรับโหวตนะคะ
โดย: ออโอ วันที่: 13 ธันวาคม 2563 เวลา:11:22:46 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ออโอ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [?]



โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
New Comments