Group Blog All Blog
|
ศิษย์พี่แต่งกับข้าเถอะ! เยวี่ยเพ่ยหวน เขียน นิยายในหมวดนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย  ศิษย์พี่แต่งกับข้าเถอะ! (2 เล่มจบ) เยวี่ยเพ่ยหวน เขียน MW แปล สำนักพิมพ์ everY ในเครือแจ่มใส 359 บาท 283 หน้า หลังปก ยุทธภพกว้างใหญ่ ลิขิตสวรรค์ยากฝ่าฝืน ก่อเกิดเรื่องราวบุญคุณความแค้นเหลือคณานับ ทว่าจะมีสักกี่คนที่ติดค้างคนคนหนึ่งทั้งบุญคุณและความแค้น? บุญคุณ... ที่เขาช่วยชีวิตให้รอดจากเงื้อมมือมัจจุราช สอนสั่งวิทยายุทธ์ ทั้งยังชี้แนะจนบรรลุหนทางแห่งยอดฝีมือ ความแค้น... เท่าที่บุรุษผู้หนึ่งจะย่ำยีข่มเหงบุรุษผู้หนึ่งได้ หมั่นป้อยอคำหวานจนเขาตายใจ สุดท้ายก็เป็นผู้ทำลายภาพวิมานอันงดงามนั้นลงด้วยมือตนเอง ความรัก... ความรักที่... เฮ้ย! ไอ้บัดซบคนใดมันใส่ข้อนี้มาวะ!? ข้าขอบอกตรงนี้เลยนะ ความแค้นนั้นข้าถือว่าข้าสะสางกับเจ้าหมดสิ้นแล้ว หากยังคิดว่าตนเองติดค้างหนี้บุญคุณข้าล่ะก็ จงไสหัวไปให้พ้นหน้าข้าให้ไกลเท่าที่จะไกลได้เถิด นั่นคือการทดแทนบุญคุณที่ดีที่สุดเท่าที่เจ้าจะให้ข้าได้ เจ้าศิษย์น้องเนรคุณ! คุยกันหลังอ่าน เฮ้ย มันสนุกกว่าที่คิด และบ้ากว่าที่คิดมากกก ต้องบอกก่อนว่าเรื่องนี้ซื้อมาแบบไม่ได้คาดหวังใดๆ เลย อ่านปกหลังก็เฉยๆ ชื่อเรื่องยิ่งไม่ใช่ตัวโอเข้าไปใหญ่ แต่อยากลองไง เอ้า เอาก็เอา เรื่องหลักก็เกี่ยวข้องกับศิษย์พี่ศิษย์น้องคู่นี้ ส่วนเรื่องรอง ...เหมือนจะไม่มี ฮ่าๆ ไงดีล่ะ จะว่าเป็นเรื่องที่มีเนื้อหาเข้มข้น ไม่ใช่แน่ๆ ค่ะ แต่จะให้เป็นเรื่องที่ไม่มีอะไร ก็ไม่ใช่อีก ถึงผู้เขียนจะเน้นเรื่องพระนาย แต่เขาก็วางฐานเรื่องแน่น และมีอะไรให้น่าสนใจพอสมควรทีเดียว โอยังมองว่าเรื่องนี้ต่อยอดได้อีกมากเลย ถ้าเขาจะแต่งต่อน่ะนะ ฉากเป็นยุทธภพกำลังภายใน มีพูดถึงการฝึกและสายวิชาประมาณหนึ่งเลย เล่าเรื่องบ้าง ศิษย์น้องชื่อลู่จือหลิน เป็นศิษย์พรรคเร้นภูผา ถ้าจะพูดให้ถูกคือเป็นลูกเจ้าของพรรคนั่นแหละ พรรคนี้ตั้งบนภูเขา ปลีกตัวไม่ค่อยข้องเกี่ยวกับใคร ไม่ถือว่าโดดเด่นอะไรเป็นพิเศษ ตอนลู่จือหลินอายุสิบห้าปี ก็มีศิษย์คนหนึ่งในพรรคทรยศ ฆ่าล้างสำนัก ครอบครัวลู่จือหลินตายทั้งหมด ตัวลู่จือหลินเองก็อาการร่อแร่เต็มที ตอนนั้นเอง ศิษย์พี่ก็มาถึงพอดี ศิษย์พี่คนนี้ชื่อหวังเยวี่ย มารดาของเขากับลู่จือหลินเป็นเพื่อนกัน ตอนเด็กๆ หวังเยวี่ยก็เคยมาที่พรรคเร้นภูผา ได้เป็นศิษย์ในนาม คือไม่ได้ฝึกวิชากับพรรค แค่ได้ชื่อเป็นศิษย์ร่วมด้วย กลับมาที่ปัจจุบัน หวังเยวี่ยใช้พลังบูรพาวัฒน์ย้ายอาการบาดเจ็บของลู่จือหลินมาที่ร่างตัวเอง ส่งผลให้เขาบาดเจ็บหนักแทน แรกเริ่มลู่จือหลินก็เป็นเหมือนคุณชายบ้านอื่นทั่วไป คือค่อนข้างพยศ เอาแต่ใจ อ่านง่าย และอ่อนแอ หวังเยวี่ยเห็นดังนี้ก็รู้ว่าถ้าปล่อยไปอย่างนี้ไม่ดีแน่ จึงปักหลักที่ภูเขาซึ่งเป็นที่ตั้งพรรคเร้นภูผา ตัดสินใจจะอบรมสั่งสอนลู่จือหลิน โชคดีที่ลู่จือหลินเป็นคนยอมรับความจริง เขารู้ว่าตนอ่อนแอจริง ลำพังตัวเขาตอนนี้ไม่สามารถแก้แค้นแทนครอบครัวและศิษย์พี่ศิษย์น้องในพรรคที่ต้องตายได้แน่ จึงยอมรับคำสั่งสอนของหวังเยวี่ย ตำนานรักศิษย์น้องบ้านนาจึงเริ่มต้น... ผิด! ล้อเล่นค่ะ เอาใหม่ๆ การฝ่าด่านการฝึกของศิษย์น้องจึงเริ่มต้นขึ้น ศิษย์พี่คนนี้ไม่ใจดีอย่างที่คิดนะ! จบการเล่าเรื่อง โอชอบช่วงการฝึกมากเลย ชอบอ่านขั้นตอนการพัฒนาของตัวละคร อยากให้มีต่อไปยาวๆ มีคนเปรียบตัวละครก็เหมือนลูกคนเขียน ถ้างั้นโอว่า คนอ่านก็คือแม่อุปถัมป์แหละ เห็นเขาเติบโตแล้วรู้สึกดี ชอบศิษย์พี่ มีความร้าย ใจดี โหด และอ่อนโยน รวมอยู่ในตัวคนเดียว ชอบความไม่อินังขังขอบโลก ไม่ยี่หระอะไร ไม่สนใครหรือใส่ใจสิ่งใดเป็นเศษ (นอกจากคนที่ใส่ใจ) ดูเป็นคนเหนือโลกนิดๆ ดี ตามหลังปกคือเรื่องราวในเล่มตามที่ศิษย์พี่เจอจริง แต่ไม่แทนอารมณ์ของตัวละครศิษย์พี่นัก ศิษย์พี่จะไม่พูดมาก ไม่ค่อยโวยวาย อะไรไม่ถูกใจก็จะใคร่ครวญกับตัวเองเป็นส่วนใหญ่ ถ้ายอมรับได้ก็รับ ยอมรับไม่ได้ก็ไม่รับ พี่เผ่นทันที ส่วนศิษย์น้อง ต้องบอกว่าไม่คิดว่าโตมาแล้วจะเป็นคนอย่างนี้ เหมือนจะซื่อ แต่ไม่ซื่อ เหมือนจะไม่เข้าใจอะไร แต่ก็เข้าใจหลายอย่างได้ดีกว่าที่คิด มีความหน้าด้าน หลงตัวเองผสมอยู่ในตัว ซึ่งจุดนี้เป็นความฮาของเรื่องเลย โดยรวมชอบเพราะเสน่ห์ตัวละครนะ อยากให้เรื่องยาวกว่านี้ อยากให้เล่นประเด็นอื่นในเรื่องเพิ่มด้วย 4 ดาว โอชอบเล่มหนึ่งมากกว่าเล่มสอง เพราะเล่มหนึ่งมีทั้งความสนุก ความแปลกใจ ความไม่อยากเชื่อ ความเหลือจะกล่าวรวมกัน อ่านไปปิดหน้าไปขำไป แบบ...ทำไปได้! ส่วนเล่มสองอารมณ์นี้จะไม่ค่อยมีแล้ว แต่โดยรวมก็ยังสนุกอยู่ (โปรดใช้วิจารณญาณนะคะ โอสังเกตตัวเอง ถ้าเป็นงานวายทีไร โอไม่ค่อยกั๊กดาวทุกที อย่างเรื่องนี้ โดยรวมก็คือชอบ ทำได้ดีในแบบของผู้เขียน) ปกต่อกันได้นะ วางเล่มหนึ่งไว้ขวามือ เล่มสองไว้ซ้ายมือ จะได้ผู้ชายสองคนยืนหันหลังให้กัน  ราคาค่อนข้างสูงเลยแหละ หลายคน (รวมทั้งโอ) หยิบแล้วต๊กกะใจราคาเมื่อเทียบกับความหนาของหนังสือ แต่โอมีข้อสังเกตคือปกใช้ปกเดียวกับไต้หวัน ก็น่าจะมีต้นทุนตรงนี้ด้วย ฟ้อนต์ตัวอักษรค่อนข้างเล็กเมื่อเทียบกับเมื่อเทียบกับแนวมากกว่ารัก และมีโปสการ์ดและที่คั่นมาให้ในตัวด้วย  . . . "ศิษย์น้องมีความรู้คับแคบ ศิษย์พี่หวังใจคอกว้างขวาง โปรดอภัยให้ข้าด้วย" สำหรับเขาแล้ว แค่คำพูดไม่กี่ประโยคนี้เรียกว่ายอมอ่อนน้อมจนถึงขีดสุดแล้ว ใบหน้าจึงแดงก่ำขึ้นมาราวกับจะหลั่งเลือด "ได้ ข้าอภัยให้เจ้าแล้ว" หวังเยวี่ยยิ้มนิดๆ ลู่จือหลินดีใจมาก คิดจะลุกขึ้น แต่เหลือบเห็นสีหน้าของหวังเยวี่ยดูแปลกชอบกลจึงรีบหักห้ามตนเองไว้ก่อน เอ่ยถามลองเชิงว่า "แล้วเรื่องสอนวรยุทธ์ข้า..." "วรยุทธ์ของพรรคเร้นภูผาไม่เลว ข้าไม่มีสิทธิ์เรียน ไหนเลยจะสอนเจ้าได้" ลู่จือหลินชักโมโห "แต่เมื่อคืนท่านบอกว่าขอเพียงมาหาท่านก่อนยามเหม่าท่านจะสอนวรยุทธ์ข้าไม่ใช่หรือ" "คนอื่นบอกอะไรเจ้าก็เชื่อหมด ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว" . . . หน้า 19-20 บทที่ 2 เรื่องนี้มี e-book ด้วยค่ะ เล่ม 1
เล่ม 2
เห็นชื่อเรื่องแล้วอยากอ่านเลยค่ะคุณโอ
พออ่านรีวิวรู้ว่าเป็นนิยายวายงี้ เบรคตัวโก่งเลยอะ  ส่งกำลังใจให้จ้า ออโอ Book Blog ดู Blog โดย: เรียวรุ้ง
 วันที่: 26 ตุลาคม 2559 เวลา:16:09:24 น.บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ออโอ Book Blog ดู Blog โดย: newyorknurse
 วันที่: 28 ตุลาคม 2559 เวลา:4:35:27 น.ขอบคุณรีวิวค่ะ...
อ่านชื่อเรื่องแล้วแปลกใจ เดี๋ยวนี้เขาตั้งชื่อเรื่องกันง่ายจัง โดย: nikanda
วันที่: 29 ตุลาคม 2559 เวลา:1:28:51 น.คุณอาคุงกล่อง ขอบคุณที่มาโหวตบล็อกให้นะคะ
 มากกว่ารักเดี๋ยวนี้มีพล็อตแปลกๆ มามากขึ้นแล้วค่ะ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่มากกว่ารักนะคะคุณเรียวรุ้ง ไว้อยากอ่านกวักมือเรียกโอนะคะ  คุณเหมือนพระจันทร์ ของอย่างนี้บังคับไม่ได้จริงๆ ค่ะ ยกเว้นจะอยากก้าวเท้ามาเอง ก้าวมาแล้วเรียกได้เสมอนะคะ  คุณnewyorknurse ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ คุณfanronjang ค่อยๆ ทลายกองดองเนอะ คุณnikanda ตอนแรกก็ตงิดกับชื่อเหมือนกันค่ะ แต่อ่านไปแล้วจะรู้สึกว่าเข้ากับพระเอกในเรื่อง ดื้อด้าน ดื้อตาใส ไล่ไม่ไป อยู่ยั้งยืนยง โดย: ออโอ
วันที่: 31 ตุลาคม 2559 เวลา:0:32:06 น.เรื่องนี้ชอบศิษย์พี่ค่ะ เขาช่างสเน่ห์เเรงเหลือเกินหน้าตาก็หล่อเหลา ไม่น่าเชื่อดันเป็นเคะ เราอ่านวนหลายรอบมาก
ถ้าพูดถึงประเด็นความรัก ศิษย์น้องหลงรักในตัว ศิษย์พี่ด้วยเรื่องอะไรไม่กล่าวถึง ทุกคนรู้ดีอยู่เเล้ว เเต่ในส่วนศิษย์พี่ เขาปล่อยเรื่องให้เป็นไปตามลิขิตฟ้าพอธาตุไฟเข้าเเทรกก็เริ่มกังวล ที่รักจือหลินก็เพราะรู้สึกเอ็นดูเหมือนน้องชายอยู่เเล้ว พอคิดว่าเขารักตัวเอง....จุดนี้เลยชัดเจนว่าเนื้อเเท้ศิษย์พี่ขาดความอบอุ่นอยู่บ้าง พอมีคนหลงรักตัวเองเเละเเสดงท่าทีหลงใหล จะว่าอายุหรือความบ้าระหำ่ มีคนมาเเสดงความปกป้องก็เลยมอบใจให้ศิษย์น้อง เเต่ดูๆเเล้วจือหลินเป็นคนสำคัญมากกว่าถ้าถามว่าศิษย์พี่รักหลงจือหลินอย่างที่จือหลินเป็นมั้ยก็คงตอบว่าไม่ ถ้ามีคนเเสดงท่าทีหลงรักศิษย์พี่ ปกป้องเขา ดูเเลเขา ศิษย์พี่ก็คงไม่รักจือหลิน เเต่ตรงส่วนนี้จะยากที่ศิษย์พี่วรยุทยสูงมากผู้คนเลยเกรงใจ ไม่กล้าเข้าใกล้ ประกอบกับจือหลินอย่างน้อยศิษยพี่ก็เอ็นดูอยู่หลายส่วน สงสัยจะเป็นลิขิตฟ้า ส่วนตัวคิดว่าปูความสัมพันธ์มาใช้ได้เลยค่ะ. เเถมยังมีฉากเรียกเลือดเเบบ...... (ไม่รู้ว่าเรทพอๆกับบุปผาลายมังกรมั้ยนะ555 )กำลังสงสัยว่าเรื่องนี้น่าจะมีภาคต่อเพราะช่วงสุดท้ายมีคนชื่อโจวหลิงอะไรสักอย่าง ดูมีปมดี คุณโอรีวิวได้น่าสนุกมากเลยค่ะ ตามอ่านหลายรีวิวเลย โดย: ซ่านหยา IP: 1.47.11.233 วันที่: 8 ธันวาคม 2559 เวลา:9:29:09 น.
^^
โดย: อม IP: 1.47.11.233 วันที่: 8 ธันวาคม 2559 เวลา:9:35:52 น.
เรื่องนี้เราชอบศิษย์พี่มากค่ะ เราอ่านวนหลายรอบเลย เรื่องว่าศิษย์น้องรักหลงศิษย์พี่ยังไงไม่ขอกล่าวถึงถ้าอ่านก็คงทราบกันดีอยู่เเล้ว เเต่ศิษยพี่ถ้ามองในเเง่ความรักเรื่องนี้ ศิษย์พี่ไม่ได้หลงเเละรักในตัวศิษย์น้องอย่างที่จือหลินรักมั้ย คงตอบว่าไม่ ถ้าพิจารณาเเล้วเราว่า เขาเอ็นดูจือหลิน
เหมือนน้องชายอยู่เเล้วก็คือมีความพิเศษอยู่ในใจมากกว่าคนอื่น พอจือหลินเเสดงท่าทีว่ารักเเละหลงตัวเองมาก จากจุดนี้ก็พอจะมองเห็นได้ว่าเนื้อเเท้ศิษยพี่ค่อนข้างขาดความอบอุ่นอยู่บ้าง เเต่เป็นในส่วนลึกของจิตใจที่เขาไม่ให้ใครเข้าถึง พอศิษย์น้องหน้าด้านบอกรัก บอกว่าจะอยู่ด้วยกัน จะส่าด้วยความบ้าระหำ่ ด้วยวัยที่ยังหนุ่ม การจะมีคนรักที่ปกป้อง ดูเเล เติมเต็มตรงส่วนนี้ได้ ศิษย์พี่เลยยอมมอบใจให้จือหลิน เเต่ถ้าถามว่ารักในฐานะคนรักเเบบเเรกพบมั้ยก็คงไม่ ถ้าเกิดว่ามีใครเเสดงออกว่ารักเขา ปกป้องเขา เเละดูเเล เติมเต็มตรงส่วนนี้ได้ศิษย์พี่ก็คงไม่ได้รักจือหลิน เเต่รักจือหลินเเบบยอมๆเพราะเขามักเชื่อในลิขิตฟ้า เรื่องก็มาถึงขนาดนี้เเล้วเเละจือหลินก็เเสดงออกว่ารักก็เลยหวั่นไหว เเต่ตรงส่วนนี้ก็คงยากอยู่เพราะศิษยพี่วรยุทธสูงส่ง ผู้คนเกรงใจเขา เเละไม่มีใครหน้าด้านเท่าจือหลินด้วย ที่สำคัญจือหลินก็มีความพิเศษในใจศิษยพี่อยู่หลายส่วนด้วย ตรงนี้อาจเป็นเพราะลิขิตฟ้าก็ได้ เพราะเขาก็เสนห์เเรงเหลือเกิน คนจะงาบหลายคนล่ะ ปล.1 คุณโอรีวิวได้น่าสนุกมากเลยค่ะ เราติดตามอยู่หลายรีวิวเลย ปล2 เรื่องนี้ฉากเรียกเลือดเเบบว่า...ไม่รู้ว่าเเรงเท่าบุปผาลายมังกรหรือเปล่า55 สามวันสามคืน โอ้โห โดย: ซ่านหยา IP: 1.47.11.233 วันที่: 8 ธันวาคม 2559 เวลา:9:53:54 น.
คุณซ่านหยา ขอโทษที่ตอบช้านะคะ ความเห็นของคุณโดนระบบอัตโนมัติของ bloggang แบน โอเพิ่งเห็นเลยปลดแบนให้ (ตอนแรกโองงว่าแบนจากอะไร เพิ่งถึงบางอ้อตอนพิมพ์ตอบ คำว่าบ้าระห่ำค่ะ เวลาพิมพ์ ให้ใช้ ห.หีบ ไม้เอก แล้วถึงตามด้วยสระอำ จะแก้ปัญหานี้ได้ค่ะ)
ขอบคุณที่ชอบและติดตามนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ เรื่องของศิษย์พี่โอคิดคล้ายคุณซ่านหยาค่ะ ที่ผ่านมาศิษย์พี่โดดเดี่ยวมาตลอด มีศิษย์น้องมาตามตื๊อ (อย่างไม่ละอาย) ก็คงค่อยๆ ใจอ่อน ส่วนฉากเรียกเลือดนี่ตกใจเหมือนกันค่ะ แหม ไม่ให้พักกินข้าวกินน้ำเลย โดย: ออโอ
วันที่: 22 ธันวาคม 2559 เวลา:19:52:11 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ
ดูแล้วเป็นนวนิยายที่ถูกใจวัยรุ่นแน่ ๆ ครับ คุณออโอรีวิวเรื่องนี้ได้ภาพที่สนุกและน่าประทับใจดีครับ
ผมก็เคยอ่านนวนิยายของแจ่มใสเหมือนกันครับ ผมเคยอ่านในยุคแรก ๆ ของ "มากกว่ารัก" ที่นิยมเอาเรื่องของไต้หวันมาแปลเป็นไทยครับ แต่ช่วงหลังนี้แทบไม่ได้อ่านของแจ่มใสเลยครับ
โหวตให้เพื่อเป็นกำลังใจครับ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ออโอ Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
อิอิ