Group Blog |
อลิสในแดนมรณะ Alice in Borderland HARO ASO เขียน อลิสในแดนมรณะ Alice in Borderland
ช่วงนี้คนพูดถึงซีรีส์แนว Survival กันเยอะ และชื่อเรื่องที่ตีคู่มากับเรื่องที่กำลังเป็นกระแสอยู่ในขณะนี้ก็คือ Alice in Borderland แน่นอน โอก็ตามเลยจ้า มันมีอยู่ 8 ตอน และสิ่งที่โอไม่คาดคิดก็คือ มันยังไม่จบจ้ะ ฮ่า ๆ ค้างสิคะ งานนี้ แล้วโออยากรู้มากกว่า ‘แดนมรณะ’ ที่ว่านี่คืออะไร ก็เลยไปหาสปอยล์อ่านจนรู้เรื่องละ เสร็จแล้วมารู้ที่หลังว่า เออ ฉบับการ์ตูนจบแล้ว และการ์ตูนก็มีขายแบบอีบุ๊กด้วย อ้าว คือถ้ารู้ก่อนจะยังไม่อ่านสปอยล์ อยากลุ้นเอง ฮ่า ๆ แต่สปอยล์เนอะ มันก็แค่คร่าว ๆ รายละเอียดของเกมก็ยังไม่ค่อยรู้ อีกอย่างคืออยากดูความแตกต่างของซีรีส์กับการ์ตูนด้วย ก็เลยตัดสินใจซื้อ
แบบการ์ตูนมี 18 เล่มจบ และมีเล่มพิเศษ (ภาค Retry) อีก 2 เล่ม
อลิสในแดนมรณะ Alice in Borderland (18+2 เล่มจบ) HARO ASO เขียน สำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ ราคาเล่ม 1,820 บาท อีบุ๊ก 1,128 บาท
หลังปกเล่ม 1
อลิส เรียวเฮ ชายหนุ่มที่สังคมตราหน้าว่าเป็นพวกเหลือขอ ทำตัวเกรียนไปวันๆ จนในที่สุดเช้าแห่งการเปลี่ยนแปลงก็มาถึง เขาลืมตามาพบโลกใบเดิม แต่มันกลายเป็นดินแดนที่เขาไม่ควรรู้จัก เป็นดินแดนแห่งความตาย!!
คุยกันหลังอ่าน
อลิส เรียวเฮ (ในซีรีส์จะเรียกชื่อว่า อะริสุ เรียวเฮ ตามการออกเสียงภาษาอังกฤษแบบญี่ปุ่น) ตัวเอกของเรื่อง บุคลิกของอลิสในซีรีส์จะค่อนข้างแตกต่างจากการ์ตูน ในการ์ตูน จะเป็นนักเรียนธรรมดาที่ไม่ได้เก่งอะไร เพียงแต่มีทักษะของพระเอก คือปิ๊งอะไรดี ๆ ได้ในยามคับขัน ส่วนในซีรีส์ คล้าย ๆ อัจฉริยะที่ไม่ยอมเอาจริงเอาจัง ทำตัวเฉื่อยชาเรื่อยเปื่อยไปวัน ๆ ต้องให้เพื่อนคอยกระตุ้น แต่พอมาอยู่ในแดนมรณะที่ไม่รู้จะตายตอนไหนแห่งนี้ อลิสจึงจำเป็นต้องขุดทักษะที่เก็บงำไว้ของตัวเองขึ้นมาใช้เพื่อเอาตัวรอด อลิสได้นัดเจอกับเพื่อน คารุเบะ และโจตะ (คารุเบะเป็นคนที่เข้มแข้ง บุคลิกคล้ายนักเลง กล้าได้กล้าเสีย รักเพื่อน โชตะ ขี้แย อ่อนแอ มักมองว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง ทำอะไรก็ทำได้ไม่ดี ฉลาดสู้อลิสไม่ได้ แข็งแรงก็สู้คารุเบะไม่ได้) ระหว่างที่กำลังสนุกสนานเฮฮาตามประสา ก็เห็นพลุสว่างกลางท้องฟ้า หลังจากนั้นก็ วาบ! โตเกียวกลายเป็นเมืองร้าง จากสถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน เหลือเพียงตัวเขาและเพื่อนเพียงสามคน อลิสกับเพื่อนไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งเข้าสู่กลางคืน ท่ามกลางความมืดมิดไร้แสงไฟเพราะไม่มีไฟฟ้า กลับมีสถานที่หนึ่งที่ไฟส่องสว่าง อลิสกับเพื่อนจึงตามแสงไฟไป และนั่นทำให้เขาเจอกับ ‘เกม’ ‘เกม’ แปลกประหลาด ที่จู่ ๆ ก็โผล่มาในสถานการณ์ที่แปลกประหลาด เมื่อเข้าร่วมจะไม่สามารถออกจากเกมได้จนกว่าจะเคลียร์เกมได้ ถ้าเคลียร์เกมไม่ได้ เท่ากับ ‘เกมโอเวอร์’ หรือ ตาย! สถานที่เล่นเกมแห่งแรกที่อลิสกับเพื่อนไป พวกเขาได้เจอกับชิบุกิ สาวออฟฟิศ อลิสกับเพื่อนและชิบุกิเคลียร์เกมผ่าน และรอดพ้นความตายมาได้อย่างฉิวเฉียด (เกมแรกในการ์ตูนกับซีรีส์จะแตกต่างกัน) อลิสและเพื่อนจึงได้รู้เรื่องเกมจากคำบอกเล่าของชิบุกิมากขึ้น เกมจะจัดขึ้นทุกวันหลังฟ้ามืด สถานที่จัดเกมจะกระจายอยู่ตามที่ต่าง ๆ (สถานที่จัดเกมเป็นที่เดียวที่มีไฟฟ้าใช้ได้ จึงมีไฟส่องสว่างตอนกลางคืน การหาจึงต้องตามแสงไฟไป (ในซีรีส์จะมีป้ายไฟขึ้นบอก ในการ์ตูนไม่มีป้าย) เกมมีอยู่ 4 ประเภท ตามหน้าไพ่ โพธิ์ดำ เป็นประเภทต้องใช้กำลัง หลามตัด เป็นประเภทต้องใช้สมอง ดอกจิก เป็นประเภทต้องใช้ความร่วมมือกัน (สมดุล) โพธิ์แดง เป็นประเภทใช้จิตวิทยา และตัวเลขในไพ่จะบ่งบอกความยากของเกม A (1) ยากน้อยสุด จนถึง 10 ยากที่สุด เมื่อเคลียร์เกมผ่าน จะได้ ‘วีซ่า’ เป็นวันตามตัวเลขในไพ่ที่เคลียร์ได้ ถ้าไม่ต่อวีซ่าโดยการเข้าร่วมเกม เมื่อวีซ่าหมดอายุ คนคนนั้นก็จะโดนเลเซอร์ส่องลงมาจากฟ้าฆ่าตาย จึงเท่ากับบีบให้คนในแดนมรณะแห่งนี้ต้องเข้าร่วมเกมโดยอัตโนมัติ เกมแรกที่อลิสเคลียร์ผ่านคือ 3 ดอกจิก เท่ากับเขามีวีซ่าจำนวน 3 วัน ชิบุกิไม่รู้เหมือนกันว่าแดนมรณะแห่งนี้คืออะไร เธอบอกว่าจู่ ๆ ก็มาอยู่ที่นี่แล้ว เธอรู้เรื่องเกมเพราะเคยเข้าร่วมมาเกมหนึ่งแล้วเท่านั้น (ในการ์ตูนจะเล่าเหตุการณ์เกมที่ชิบุกิเข้าร่วม แต่ในซีรีส์จะบอกแค่ว่าเกมนั้นเกิดในรถไฟฟ้า และชิบุกิเป็นคนเดียวที่รอดมาได้) ในเกมแรกนั้น โชตะ เพื่อนของอลิสได้รับบาดเจ็บที่ขา คารุเบะจึงบอกให้โชตะพักผ่อน ส่วนเขาและอลิสต้องการเข้าร่วมเกมในคืนถัดไป คารุเบะให้เหตุผลว่า พวกเขาจำเป็นต้องรู้เรื่องเกมมากกว่านี้เพื่อที่จะเอาชีวิตให้รอดในแดนแห่งนี้ได้ (และเพื่อที่จะช่วยโชตะด้วย) เกมที่สองที่อลิสและคารุเบะเข้าร่วม คือเกมวิ่งไล่จับ ระดับความยาก 5 โพธิ์ดำ อ้อ ลืมบอก ไม่สามารถรู้ประเภทและความยากของเกมล่วงหน้าได้นะคะ มีเพียงแต่ต้องเข้าไปในสถานที่จัดเกมแล้วเท่านั้นจึงจะรู้ ซึ่งแน่นอนว่าไม่สามารถถอนตัวได้แล้วตอนนั้น (จะมีเลเซอร์กั้นทางออก เข้าแล้วจะออกไม่ได้จนกว่าจะเคลียร์เกมผ่าน) สถานที่จัดเกมวิ่งไล่จับเป็นอะพาร์ตเมนต์หลายชั้น โดยจะมีเพียงห้องเดียวในอะพาร์ตเมนต์ที่ไม่ล็อก ให้หาห้องนั้นในเวลาที่กำหนดโดยไม่ถูก ‘จับ’ ก่อนให้ได้ จึงจะผ่าน ในตอนที่ไม่รู้ว่าใครหรืออะไรที่จะมาเป็นยักษ์คอยจับนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้น! ปรากฏว่ายักษ์ที่จับคือคนสวมหัวม้าถือปืนคอยไล่ฆ่าผู้เล่นทุกคนที่พบ... ในเกมนี้อลิสได้เจอคนที่เข้าร่วมเกมอีกหลายคน รวมถึง อุซางิ (นางเอก กระต่าย) และชิชิยะ (แมวเชสเชียร์) ด้วย อุซางิเป็นลูกสาวนักปีนเขาชื่อดัง เธอได้ฝึกปีนเขามาตั้งแต่เล็กจึงมีความชำนาญในการปีนป่าย (นางเอกเก่งเรื่องพละกำลังค่ะ) ในเกมวิ่งไล่จับนี้ เธอก็ปีนป่ายตึกทั้งหลบยมทูตหัวม้าพยายามหาห้องที่ถูกต้อง ในที่สุดด้วยความร่วมมือของอลิส อุซางิ ชิชิยะ และคนอื่น ๆ (ที่ยังรอด) ก็สามารถเคลียร์เกมวิ่งไล่จับนี้จนได้ แม้จะเคลียร์เกมผ่าน แต่อลิสก็รู้สึกว่า ความลับของแดนมรณะแห่งนี้ ดูจะล้ำลึกขึ้นทุกที ทั้ง ชายหาด (beach) ที่ได้ยินโดยบังเอิญจากคำพูดของคนที่เข้าร่วมเกม และความจริงที่ได้รู้หลังจากถอดหัวม้าออกนั้นด้วย...
ชายหาดคืออะไรกันแน่ เกมเหล่านี้คืออะไร ในตอนที่ยังสับสน วีซ่าของโชตะก็กำลังจะหมดลง อลิสและคารุเบะ จึงเข้าร่วมเกมกับโชตะและชิบุกิ โดยหวังว่าจะร่วมมือกันช่วยให้เคลียร์เกมผ่านได้ ทว่า เกมที่พวกเขาเจอคือ เกมหมาป่ากับลูกแกะ ระดับความยาก 7 โพธิ์แดง ...
ทิ้งท้ายให้ลุ้น ฮ่า ๆ ในซีรีส์มีมากกว่านี้นะคะ แต่ไม่อยากเล่ามากไปกว่านี้แล้ว ถ้าอ่านถึงตรงนี้แล้วรู้สึกสนใจ แนะนำเลย ให้ไปหาอ่านหรือดูได้เลยไม่ต้องคิดแล้ว การ์ตูนกับซีรีส์ไม่ได้แตกต่างกันมาก เส้นเรื่องหลักยังคงเดิม โดยปรับอายุตัวละครหลัก อลิสกับเพื่อนจากวัยมัธยมให้เพิ่มขึ้นเป็นวัยเริ่มทำงาน ถ้าถามโอว่าการ์ตูนหรือซีรีส์ดีกว่ากัน โอคิดว่าบางจุดการ์ตูนก็ทำดีกว่า บางจุดซีรีส์ก็ทำดีกว่า สรุปเอาทั้งคู่เลยค่ะ ฮ่า ๆ คือโอคิดว่า ซีรีส์ทำให้เห็นภาพและดึงความรู้สึกร่วมได้ดีกว่า แต่การ์ตูนจะเขียนอธิบายและให้รายละเอียดบางอย่างได้ดีกว่า แล้วโอว่าเรื่องนี้แอบเซอร์วิสผู้ชายด้วย เพราะชายหาดในเรื่องมีกฎอยู่ว่าจะต้องสวมชุดว่ายน้ำ เราก็จะเห็นนักแสดงหญิงหรือตัวละครหญิงนุ่งน้อยห่มน้อย แถมตัวละครหญิงทุกคนหุ่นดีกันหมดเลย และในซีรีส์ นักแสดงหน้าตาดีด้วย (โดยเฉพาะนักแสดงหญิง 😊) ฉากโหด โอว่าไม่ค่อยโหดนะ คือลักษณะการตายน่ากลัว แต่ทั้งฉบับการ์ตูนและซีรีส์ไม่ได้นำเสนอให้น่ากลัว อย่างในการ์ตูนก็จะเป็นดำ ๆ มืด ๆ ไป ในซีรีส์ก็ไม่ได้สยองเท่าไร เป็นเรื่องที่สนุก จบได้เคลียร์ และสำหรับโอ คือจบแบบนี้น่ะ ดีแล้ว ภาค Retry ก็สนุกค่ะ ต้องอ่านภาคหลักก่อนนะไม่งั้นจะสปอยล์
และมีภาคใหม่ เปลี่ยนตัวละครหลัก โดยคงคอนเซ็ปต์ของเรื่อง Alice in Wonderland อยู่ โดยเรื่องนี้ตัวละครหลักเป็นผู้หญิง ชื่อเรื่องว่า Alice on Border Road หรือ อลิสบนเส้นทางมรณะ แต่จากที่อ่านรีวิวคิดว่าคงไม่ได้มาเล่นเกมแนวเดิมแล้ว ตอนนี้เห็นออกมาสองเล่ม ยังไม่จบค่ะ
จบซีรีส์ Season 1 ตรงการ์ตูนเล่ม 7 ช่วงท้าย ๆ ค่ะ
แบบหนังสือการ์ตูน มีทั้งแบบเล่มและแบบอีบุ๊กนะคะ แบบเล่มเห็นตอนนี้ลด Flash Sale อยู่ (ไม่รวมภาค Retry) เหลือ 1,132.38 บาท ลองไปดูได้ ที่นี่ แบบอีบุ๊ก เล่มละ 55 บาท ยกเว้น ภาค Retry เล่มละ 69 บาท ลองโหลดตัวอย่างเล่ม 1 มาอ่านก่อนได้ ที่นี่
ส่วนที่อยากเขียนถึงอื่น ๆ เปรียบเทียบเกี่ยวกับการ์ตูนและซีรีส์ หลังจากนี้จะเริ่มมีสปอยล์นะคะ Spoiler Alert . . . . . . . . .
ยกตัวอย่างตอนแรกที่อลิสกับเพื่อนหลุดไปอยู่ในดินแดนมรณะ ในการ์ตูนแค่ไปเที่ยวกับเพื่อนกลับมืด แต่ในซีรีส์คือกลางแยกชิบุย่า จากสถานที่ที่มีคนขวักไขว่กลายเป็นรกร้างไร้ผู้คน คือมันให้อารมณ์ว่า เฮ้ย มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะ คนมากมายมันหายตัวไปไหนหมด ใครเล่นตลกอะไร มันให้อารมณ์เหวอหรือสับสนมากกว่า หรือเกมแรก ในซีรีส์จะปรับจากการ์ตูน จากเกมเสี่ยงเซียมซีตอบคำถามในงานวัดเป็นการเลือกประตูเป็นตายเพื่อหาทางออกในตึก ซึ่งโอชอบในซีรีส์มากกว่านะ เพราะมันเห็นภาพเลยว่า ถ้าตอบผิด หรือแพ้ มีทางเดียวคือตาย (แล้วเอาจริง มันเป็นไปได้มากกว่าการหลบธนูไฟหลายล้านดอกโดยมีจุดประสงค์เอาชีวิตด้วย...) แต่ซีรีส์ก็แอบให้พระเอกเก่งแบบโอเวอร์ไปหน่อย ฮ่า ๆ หรืออย่างเกมหมาป่ากับลูกแกะเนี่ย ซีรีส์ทำได้ดีมาก นักแสดงก็ดีมาก สุด ๆ ไปเลย การดึงอารมณ์ร่วม จะทำอะไร ยังไง มันสับสน มันกลัว มันกังวล ทุกอย่างมันรุมเร้าไปหมด และเพราะบทนี้มันดีมาก เลยกลายเป็นช่วงท้าย ๆ ของซีรีส์เลยแอบดรอปไปหน่อย ช่วงเนือยทั้งการ์ตูนและซีรีส์สำหรับโอมีช่วงเนือยทั้งคู่ แบบเล่าย้ำประเด็น แต่ไม่ได้มากจนทำให้เบื่อ ก็ยังอยู่ในระดับดูสนุกอ่านสนุกอยู่ ถึงโอจะรู้สปอยล์แล้วก็ยังอ่านสนุก ยกตัวอย่างจุดที่คิดว่าการ์ตูนอธิบายได้เคลียร์กว่า เช่น จำนวนวีซ่าขึ้นอยู่กับตัวเลขของไพ่ที่เคลียร์ได้ เกมหลอดไฟในซีรีส์มันเร็ว โอยังไม่ทันฟังโจทย์เข้าใจเลย ในการ์ตูนอ่านแล้วเคลียร์กว่า หรืออันดับของชายหาด ซึ่งในการ์ตูนจะให้ความสำคัญกับอันดับ ในซีรีส์ไม่ใช่ (และจะแบ่งกลุ่มที่คอยถืออาวุธโดยไม่ใส่อันดับให้ ซึ่งอันนี้ทำให้อธิบายไม่ได้ว่า ถ้าไม่มีอันดับ แล้วพวกเขาจะทำเรื่องนี้ทำไม ในเมื่อตนเชื่อว่าจะออกจากแดนมรณะได้ทีละคน อันดับการออกจึงสำคัญมาก)
เกม Run Away (รสบัสในอุโมงค์) ในซีรีส์รู้สึกจะชื่อ Distance ในซีรีส์เปลี่ยนให้พระเอกกับนางเอกเข้าร่วมเกมนี้ ในขณะที่ในการ์ตูนจะเป็นเกมของตัวละครอื่น ซึ่งโอคิดว่าเกมนี้ในซีรีส์เป็นไปได้มากกว่าในการ์ตูน เพราะยากที่จะเชื่อว่ามีคนยอมตายโดยการไม่เข้าร่วมเกมเพื่อช่วยเหลือคนที่เพิ่งพบครั้งแรก
การ์ตูนจะเล่าลักษณะเส้นตรง ยกเว้นเล่าย้อนความ หรือเล่าขนาน แต่ซีรีส์จะมีการใส่ลูกเล่นในการเล่าเพื่อเร้าอารมณ์เพิ่มขึ้นมา
อ่านเจอว่ามีคนคิดว่าคล้าย HunterXHunter ภาค GI โอว่าคล้ายตรงต้องรวบรวมไพ่ (การ์ด) เพื่อเคลียร์เกม และเพื่อการนี้แล้วจึงต้องเกิดการรวมกลุ่มขึ้นมา แค่นี้แหละ ฮ่า ๆ ที่เหลือไม่เหมือนหรอก
ส่วนภาค Retry ถ้าสมมติว่าดูซีรีส์จบ อาจลองมาต่อที่ภาคนี้ดูค่ะ เป็นเรื่องของเกม 9 โพธิ์แดงที่อลิสต้องเข้าร่วม
หรือถ้าต้องการอ่านต่อจากซีรีส์จะเริ่มที่เล่ม 7 ตรงท้ายเล่ม
หรือเริ่มที่เล่ม 8 เลยก็ได้ เล่ม 8
ภาค Retry เล่ม 1
เล่ม 2 (จบ)
สวัสดีครับคุณโอ
อ่านจากรีวิวคุณโอแล้วน่าสนุกครับ ดูว่าเป็นสองสื่อ (ทั้งมังงะและซีรี่ส์) ที่ช่วยพยุงกันไปในทางที่ดี เข้าขาอย่างไม่ติดขัด ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยนะครับ โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 24 ตุลาคม 2564 เวลา:14:09:52 น.
นอกจากมังงะสองภาคที่ว่ามายังมีภาคแยกอีกภาคนั่นก็ คือ
อลิสบนเส้นทางมรณะ Imawa no Michi no Alice Alice on Border Road เป็นภาคที่อลิสตัวเอกเป็นผู้หญิง 8 เล่มจบ ไทยออกมาสองเล่มแล้ว https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=165664&page_no=1 โดย: งึมงำ วันที่: 24 ตุลาคม 2564 เวลา:18:50:41 น.
คุณออโอ บอกเล่าทั้งการ์ตูนและหนังอย่างละเอียด
น่าดูชมจริงๆ ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 27 ตุลาคม 2564 เวลา:7:05:20 น.
คุณงึมงำ ขอบคุณค่า แต่เหมือนว่าเรื่องจะไม่เกี่ยวกันมั้งคะ โอไม่แน่ใจ
คุณเริงฤดีนะ ขอบคุณค่ะ สวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ (ตอนนี้ใกล้ปีใหม่ไทยพอดี ฮ่า ๆ ) โดย: ออโอ วันที่: 3 เมษายน 2565 เวลา:17:20:14 น.
|
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
77lotto หวย