ธันวาคม 2563

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
หนึ่งมนตรา ร้อยราก พันวิญญาณ  (Uprooted) Naomi Novik เขียน

6/10/2019



 




 

หนึ่งมนตรา ร้อยราก พันวิญญาณ  Uprooted 

Naomi Novik เขียน  มัณฑุกา แปล 

สำนักพิมพ์น้ำพุ 

295 บาท  422 หน้า 




#นิยายแปล #แปลอังกฤษ #หนึ่งมนตราร้อยรากพันวิญญาณ #Uprooted #NaomiNovik #น้ำพุ #รีวิวนิยาย #ออโอ


 

หลังปก 


 

หลังฤดูเก็บเกี่ยว บรรยากาศรื่นเริงแผ่ปกคลุมหมู่บ้านดเวอร์นิก ทว่าบางสิ่งที่สิงสถิตใน “พงไพร” กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบ ๆ  

 

ผู้คนถูกลักพาตัวเข้าป่าลึกคนแล้วคนเล่า บางคนรอดกลับมา...แต่ก็ลุกมาเข่นฆ่าเพื่อนบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม 

 

มีเพียง “จอมเวทมังกร” ที่ถอนคำสาปเหล่านั้นและปกป้องหมู่บ้านได้ แต่ข้อแม้คือ มังกรจะพาเด็กสาวหนึ่งคนไปอยู่ด้วยนานสิบปี 

 

แอ็กเนียชกา คือผู้ถูกเลือก โดยไม่รู้ว่ามีพลังบางอย่างซ่อนอยู่ในตัว...พลังที่อาจใช้ต่อกรกับพงไพรได้ 

 

เธอต้องค้นหา “หนึ่งมนตรา” ที่สาบสูญในตำราเวทเก่าแก่ พร้อมกับไขปริศนาดำมืดที่ซ่อนเร้นในพงไพร ก่อนที่อีกร้อยพันชีวิตจะถูกกลืนกินวิญญาณจนโลกสูญสิ้น 





 

คุยกันหลังอ่าน 


 

ชอบมาก สนุกมาก ไม่คิดว่าจะสนุกขนาดนี้ ดูจากปก จากชื่อเรื่อง รู้สึกว่ามันน่าจะดาร์ก มืดหม่น น่ากลัว แต่จริง ๆ โทนเรื่องโดยรวมไม่ได้น่ากลัว มีช่วงที่หม่นเหมือนกัน แต่นางเอกเรามีส่วนทำให้เรื่องสว่างไสวไปมาก 

 

เปิดเรื่องมาก็ชอบแล้วอะ นางเอกชื่อแอ็กเนียชกา พ่อเป็นคนตัดไม้ เป็นลูกสาวคนเดียวคนสุดท้องของบ้าน มีพรสวรรค์ในการทำให้ตัวเองเปรอะเปื้อนมอมแมมตลอดเวลา หมู่บ้านและเมืองที่นางเอกอยู่มีธรรมเนียมที่จะต้องส่งหญิงสาวอายุสิบเจ็ดไปให้มังกร 

 

คำอธิบายถึงมังกรในเรื่องมีตั้งแต่หน้าแรกว่า มังกรเป็นจอมเวท แต่โอสับสนว่า จอมเวทคือมังกรแปลงกาย หรือเป็นจอมเวทที่แปลงกายเป็นมังกรได้ ซึ่งปรากฏว่าผิดทั้งหมด มังกรเป็นสมญา เป็นสัญลักษณ์แสดงตัวตนและมีความผูกพันกับจอมเวทในรูปแบบหนึ่ง (โอเข้าใจว่าผู้เขียนอยากเขียนล้อกับตำนานบูชายัญหญิงสาวให้มังกร) ฐานะของมังกรเป็นกึ่งเจ้านายกึ่งผู้คุ้มครองของเหล่าชาวบ้าน คอยปกป้องชาวบ้านจาก “พงไพร” นึกภาพมังกรเป็นเจ้าเมืองก็ได้ ถึงเวลามังกรก็จะมารับบรรณาการและเลือกหญิงสาว 

 

ในปีของนางเอก มีหญิงสาวที่เข้าเกณฑ์การเลือกของมังกรสิบเอ็ดคน ซึ่งทุกคนต่างรู้กันเองโดยไม่ต้องมีใครบอกว่า หญิงสาวที่ถูกเลือกคือคาสชา เพราะมังกรจะเลือกหญิงสาวที่โดดเด่นที่สุดเสมอ ซึ่งคาสชาก็เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของนางเอก 

 

แต่ในวันนั้น มังกรเลือกนางเอก แอ็กเนียชกา (โปรดให้โอย้ำอีกครั้ง นางเอกที่แม้จะอยู่ในชุดที่ดีที่สุดก็ยังดูเปรอะเปื้อนกระเซอะกระเซิงอยู่ดี) แล้วก็พาไปยังหอคอย ตอนแรกนางเอกกลัวมาก ต่อมาจึงรู้ (จากการสังเกตและจากบันทึกของหญิงสาวคนก่อน ๆ ที่ทิ้งไว้) ว่า มังกรแม้จะฉุนเฉียว ดูไม่สบอารมณ์ตลอดเวลา แต่ก็ไม่ต้องการให้หญิงสาวทำอะไรนอกจากทำอาหารหรือพูดคุยในบางครั้ง ...แต่แล้ว มังกรก็เริ่มสอนเวทมนตร์ให้นางเอก 

 

ตอนแรก นางเอกไม่รู้ นึกว่ามังกรใช้พลังบางอย่างใส่ตัวเอง ต่อมาจึงรู้ว่า ที่ตนทำได้นั้น เพราะตนเป็นจอมเวทคนหนึ่ง เป็นแม่มด 

 

จากตำนานมังกรกับหญิงสาว ก็เข้าสู่บทเริ่มต้นของเรื่องราวพ่อมดแม่มดแล้วค่ะ 

 

แต่มังกรไม่ใช่อาจารย์ที่เมตตา นางเอกก็ไม่ใช่นักเรียนที่ตั้งใจทุ่มเท การเรียนเวทมนตร์ของนางเอกจึงเป็นไปอย่างขลุกขลักทุลักทุเล 

 

ต่อมาก็มีเหตุที่นางเอกเห็นความสำคัญของพลังที่ตัวเองมี ทำให้หลังจากนั้นหันมาทุ่มเทมากขึ้น แต่พลังเหล่านั้นไม่ได้ใช้แค่ความตั้งใจอย่างเดียวจะพอ การใช้พลังทำให้อ่อนล้าหมดเรี่ยวแรงไปทั้งร่าง จนกระทั่งนางเอกพบบันทึกของยากา ซึ่งเป็นแม่มดในตำนานคนหนึ่ง แล้วค้นพบว่าตนเหมาะกับตำราของยากามากกว่า 

 

พอมังกรรู้เข้าก็หงุดหงิดหัวเสียไปใหญ่ เพราะขัดกับหลักการที่มังกรยึดถือและเชื่อมาตลอด (ประเด็นคือมังกรใช้ตำราของยากาไม่ได้ด้วยนี่สิสำคัญ) แต่เขาก็พยายามค้นหาสิ่งที่เหมาะกับนางเอกมาสอนแทน แม้จะเป็นทางที่เขาไม่คุ้นเคยนั่น 

 

อ้ะ เล่ามาถึงนี่ รู้หรือยังคะว่ามังกรเป็นพระเอก  

 

หน้าตาบูดบึ้ง เป็นคำบรรยายถึงมังกรทุกครั้งที่เขาโผล่มา ซึ่งโอฮามาก เพราะส่วนใหญ่แล้วเขาอารมณ์บูดเพราะนางเอกนี่แหละ แค่เขาโผล่หน้าบึ้ง ๆ มาโอก็ยิ้มแล้ว 

 

คือพระเอกนี่ เขาเป็นพวกนิยมความสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างต้องเรียบร้อย หรูหรา เป็นไปตามแบบแผน ส่วนนางเอกของเราดันแหวกทุกเกณฑ์ที่เขามี เขาเลยไม่รู้จะรับมือยังไง พอนึกไม่ออกก็เลยหงุดหงิด หน้าก็เลยบูดตลอด  

 

พระนางเป็นจอมเวทคนละสายเลยค่ะ พระเอกเป็นพ่อมดอันดับหนึ่งนะ ยึดตำรา ทุกอย่างเป็นแบบแผนตรงเป๊ะ พลังล้น ส่วนนางเอกเป็นสายธรรมชาติประยุกต์ หยิบยืมพลังจากสิ่งรอบตัว ไม่มีกฎตายตัว ใช้ความรู้สึกเหนี่ยวนำ ส่วนหนึ่งน่าจะเพราะเติบโตมากับป่าเขาด้วย ถึงจะไม่เคยพูด แต่พระเอกก็ยอมรับในตัวนางเอกมาตั้งแต่แรก ๆ เลยค่ะ (แบบหน้าบึ้ง ๆ นั่นแหละ) 

 

โอชอบคาถาในเรื่องด้วย เขาดึงคาถาตั้งแต่แรกมาประยุกต์ในสถานการณ์ที่เหมาะสมต่าง ๆ ออกไป 

 

โอยังไม่เข้าสู่จุดสำคัญของเรื่องเลยนี่นา  “พงไพร” ในเรื่องเป็นศัตรูที่ต้องรับมือ เป็นป่าที่มีชีวิตจิตใจ และปรารถนาจะครอบงำและกลืนกินมนุษย์เข้าไป คล้ายเชื้อโรค เชื้อรา แพร่กระจายเหมือนเนื้อร้ายที่ยากกำจัด 

 

เรื่องเริ่มจากจุดเล็ก ๆ อย่างหมู่บ้านของนางเอก ไหลผ่านหอคอยของมังกร วิ่งเข้าสู่พระราชวัง ปะปนในสงครามระหว่างแคว้น แล้ววกกลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง โดยมี “พงไพร” คอยหาจังหวะแทรกแซง ซึ่งจากจุดเริ่มต้นจนถึงจุดสุดท้าย นางเอกก็จะได้เรียนรู้และเติบโตขึ้น 

 

โอชอบจังหวะของเรื่อง ทุกอย่างลื่นไหลและเหมาะสมกับเวลา ชอบน้ำหนักของเรื่อง ประเด็นที่ควรหนักก็หนัก ที่ควรเบาก็ทำให้ไม่เคร่งครัดเกินไป ชอบวิธีการบรรยายของเรื่อง การดึง การเปิดประเด็น การใส่แง่คิด อารมณ์ และวิถีชีวิตร่วมไปกับการดำเนินเรื่อง ชอบตัวละคร ตัวละครแต่ละตัวจะมีทั้งแง่ดีและแง่ไม่ดี จุดมุ่งหมายและเจตจำนงที่แตกต่างกันทำให้แต่ละตัวละครแตกต่างกัน เหมือนเขาดึงส่วนลึกของจิตใจมาตีแผ่  

 

อย่างนางเอกกับเพื่อนสนิท ลึก ๆ แล้วนางเอกก็ดีใจที่รู้ว่าคนที่มังกรเลือกจะไม่ใช่ตน หรือของคาสชา ที่ปากบอกว่ายอมรับได้ แต่ลึก ๆ ก็ขุ่นข้องและก่นด่าชะตากรรม หรือระหว่างพระเอกกับนางเอก พระเอกจะเห็นภาพรวมสำคัญ ส่วนนางเอกจะใช้ใจไปให้หมู่บ้านและเพื่อน เพราะพวกเขาคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของตน มีอยู่ช่วงที่นางเอกต้องเข้าวัง นางเอกก็จะได้รู้จักจอมเวทคนอื่น ได้ค่อย ๆ รู้จักมุมมองและความด้านชา เพราะการเป็นจอมเวทคือกึ่งอมตะ พวกเขาอยู่มานานจนละทิ้งความรู้สึกบางอย่างไป เหลือไว้แต่เจตจำนง เหมือนกับพระเอก และจะเหมือนกับนางเอกในอนาคต โอชอบที่เขาบรรยายความกลัวที่นางเอกจะมีเมื่อในอนาคต ครอบครัวของนางเอกจะค่อย ๆ จากไป ทิ้งไว้เหลือเพียงนางเอก ที่ไม่มีสิทธิ์แก่เฒ่า หรือตาย 

 

มันจะมีช่วงที่เหมือนเหนือกฎเกณฑ์ กึ่งลอยกึ่งหลอมรวมระหว่างโลกที่นางเอกอยู่ กับโลกที่แตกต่างออกไป ซึ่งโอว่าสำหรับเรื่องนี้เขาทำได้พอเหมาะพอดี คือไม่ลอยจนรู้สึกว่าขาดความเชื่อมโยงหรือขาดความเข้าใจในเรื่องราว แต่ก็พอที่จะรู้สึกได้ถึงความอัศจรรย์เหนือจริงบางอย่าง นางเอกเป็นเหมือนคนที่มาเพื่อเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนความเชื่อ เปลี่ยนมุมมอง ในแง่ที่สามารถสร้างสิ่งใหม่ ๆ ออกมา 

 

ในเรื่องจะพูดถึง “ราก” ในความเป็นรากไม้ รากฐาน รกราก รากเหง้า รากที่เชื่อมโยงและยึดเหนี่ยวคนไว้ รากที่คอยรักษาค้ำจุน รากที่เราอาจไม่รู้สึกแต่มีอยู่ตลอดมา 

 

เป็นเรื่องที่ละเอียดดีนะคะ 

 

ระหว่างพระนางก็มีโมเมนต์น่ารัก ๆ โอชอบ แต่ตรงนี้หมายเหตุด้วยนะคะว่า แค่พระเอกดุนางเอกว่า “เด็กโง่” “คราวนี้เจ้าทำอะไรอีกล่ะ” โอก็เขินแล้ว นางเอกเธอเป็นสาวช่างหาเรื่องน่ะค่ะ แต่ไม่ใกล้เคียงกับหญิงสาวที่ดึงดันสร้างเรื่องให้คนอื่นตามแก้ ความดึงดันของนางเอกไม่ได้ไร้ที่มา หรือเป็นการตัดสินใจที่ไม่ได้ผ่านการคิด โอชอบที่นางเอกเธอวิเคราะห์ก่อนทำ อาจไม่ได้ผลตามที่ต้องการเสมอไป แต่ก็ไม่ใช่ไร้หัวคิดแน่นอน อย่างการตัดสินใจไม่เชื่อมังกรในบางเรื่อง ก็เพราะเธอรู้สึกว่าบางทีสิ่งที่มังกรเชื่อถือหรือรู้ ก็ไม่ได้ครอบคลุมทุกอย่าง เหมือนเวทมนตร์ของยากา และเช่นเดียวกับพระเอก แม้นางเอกจะชอบหาเรื่องพระเอก ป่วนให้พระเอกโมโหเล่น แต่พระเอกคือคนที่เธอเชื่อมั่นที่สุดค่ะ 

 

เอาจริงนะ เรื่องนี้อ่าน ๆ แล้วแอบสงสารพระเอก เหมือนเกิดมาแพ้ทางนางเอกโดยเฉพาะ แต่เป็นสงสารแบบสะใจนะ เวลาเขาหัวเสียนี่โออารมณ์ดีมาก 

 

แนะนำให้อ่านค่ะ ชอบมาก ๆ เลย อยากอ่านอีก มีบางครั้งตอนอ่านนึกถึงเรื่อง Howl’s moving castle ด้วยค่ะ (แบบอนิเมะนะคะ หนังสือโอยังไม่ได้อ่านสักทีเลย) 

 

5 ดาว 

 



 

8 ตอนนั้นข้านั่งอยู่ข้างตัวพ่อในเกวียนเปล่าคันใหญ่ 

ถึงจะดูแปลกไปหน่อย แต่ลักษณะนามของเกวียนคือ เล่ม ค่ะ 

 

54 มังกรพูด น้ำเสียงปริ่มแววประชด 

ใช้ ปิ่ม ค่ะ หมายถึง เกือบ แทบ จวน 

 

94 เกวียนคันหนึ่งมาหยุดลงที่หอคอย 

เช่นเดียวกัน 

 

98 ข้าเป็นคนโง่ที่หลงละเลิง 


แก้ไข 10/12/2020 

หลงละเลิง ถูกแล้วค่ะ โอผิดเอง 

 

ระเริง ก. ร่าเริงบันเทิงใจ, สนุกสนานเบิกบานเต็มที่ เช่น แมวไม่อยู่หนูระเริง อย่าระเริงจนเกินไป 

ละเลิง ก. เหลิงจนลืมตัวเพราะลำพองหรือคึกคะนอง เช่น หลงละเลิงจนลืมอันตราย 

 

373 ทั้งสองยืนประจัญหน้า 

ประจันหน้า ใช้ น.หนู ค่ะ 

ส่วน ประจัญบาน ถึงจะสะกดอย่างนี้ค่ะ 

 




 



Create Date : 10 ธันวาคม 2563
Last Update : 10 ธันวาคม 2563 11:05:19 น.
Counter : 2245 Pageviews.

3 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณเริงฤดีนะ, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse

  
เจิมๆๆ
ตื่นเต้นๆน่าติดตาม
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 10 ธันวาคม 2563 เวลา:18:55:18 น.
  
สวัสดีครับ ผมไม่ค่อยได้อ่านนิยายแปลโซนตะวันตกมากเท่าโซนญี่ปุ่น แต่อ่านรีวิวแล้วน่าสนใจครับ
โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 10 ธันวาคม 2563 เวลา:22:14:48 น.
  
คุณเริงฤดีนะ ขอบคุณค่ะ ถ้ามีโอกาสแนะนำให้อ่านเลยค่ะ

คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา แนะนำนะคะเรื่องนี้ มีความผสานกัน ให้ทั้งอารมณ์สดใสผสมระทึกขวัญหน่อยด้วย (แต่ส่วนตัวโอว่าไม่น่ากลัวนะคะ) โอว่าน่าจะชอบทั้งผู้ชายและผู้หญิง ขอบคุณที่โหวตให้ด้วยค่ะ

ขอบคุณคุณสองแผ่นดินที่โหวตบล็อกให้โอด้วยค่ะ
โดย: ออโอ วันที่: 11 ธันวาคม 2563 เวลา:11:54:31 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ออโอ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [?]



โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
New Comments