Group Blog All Blog
|
วันที่ดอกไม้บานในจักรวาลของความรัก ร เรือในมหาสมุท เขียน นิยายในหมวดนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย  วันที่ดอกไม้บานในจักรวาลของความรัก ร เรือในมหาสมุท เขียน สำนักพิมพ์ everY ในเครือแจ่มใส 309 บาท 373 หน้า หลังปก - ชายผู้ติดอยู่ในเมื่อวาน - สิ่งที่เหมือนกันระหว่างพวกเขาคือต่างก็มีบาดแผลและความทรงจำจากอดีตด้วยกันทั้งคู่ - Monitor Lizard Milkshake - ไม่มีใครประหลาดมากไปกว่า 'เหี้ยเชค' อีกแล้ว - 2 Players Solitaire Game - คุณเคยเห็นเกมไพ่โซลิแทร์ที่มีผู้เล่นสองคนไหม - Scent of Love, Scent of Sadness - รักหรือไม่รัก เป็นสุขหรือเศร้าหมอง ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นที่ 'วิฬาร์วิลล่า' - ละครหลังข่าว - ชีวิตจริงของ 'เอี่ยม' นั้นไม่ต่างจากชีวิตนางเอกละครโทรทัศน์เลยสักนิด - เอกภพของจักรวาล - การใช้ชีวิตคู่ก็เหมือนกับการเลี้ยงปลาทะเลในน้ำจืด - ความรักของมหาสมุทร - เหมือนว่าความรักของคนบางคนจะฝังอยู่ในจุดที่ดำมืดที่สุดใต้ท้องทะเล - ปรารถนานี้ฉันจะทำให้เป็นจริง - ไม่ว่าความปรารถนาของ 'จงรัก' จะเป็นอะไร เขาก็จะเป็นคนที่ทำให้มันเป็นจริงโดยไม่มีข้อแม้ คุยกันหลังอ่าน เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นที่อยู่ในจักรวาลเดียวกันค่ะ ตัวละครที่มีชื่อหรือปรากฏในเรื่องปัจจุบันจะเป็นตัวเอกในเรื่องถัดไป (อันที่จริง นิยายของผู้เขียนดูเหมือนจะอยู่ในจักรวาลเดียวกันทุกเรื่อง เพราะมีตัวละครที่เกี่ยวข้องกันหมด แต่จะเห็นไม่ชัดเท่าในเรื่องสั้นเล่มนี้) เล่าเรื่องราวความรักหลากรูปแบบ หลายรสชาติ รักรสขมของผู้ใหญ่ รักหวานอมเปรี้ยวของวัยหนุ่ม รักแรกประทับใจ รักหวังเพียงชิดใกล้ รักคือคำแสนไกล รักหัวใจนักสู้ รักศัตรูกลายเป็นมิตร รักสนิทสงสาร รักอดีตซ้ำทรมาน รักทุกเหตุการณ์อัศจรรย์ แต่ละเรื่องก็จะมีความแตกต่างกันทั้งวิธีการเล่า สำนวน ตัวละคร ส่งผลต่อความชอบแต่เรื่องได้เหมือนกัน ยังมีความไม่ลื่นไหล ไม่เห็นเป็นภาพรวม แม้แต่ละเรื่องจะมีลักษณะต่อเนื่องกัน อย่างเล่าแต่ละเรื่องผ่านไปสักพัก มีตอนรวมขั้น เล่าเรื่องหนึ่งจบ แล้วเอาตอนพิเศษของเรื่องก่อนหน้าขั้น ต่อด้วยเรื่องอื่น แต่บางเรื่องยังไม่จบในตัว ทำให้มองเห็นความไม่เป็นระบบ ไม่มีแบบแผน แยกแต่ละเรื่องเลยดีกว่า - ชายผู้ติดอยู่ในเมื่อวาน - เรื่องนี้สำนวนเล่าเรื่องมีความประดิษฐ์ ซึ่งไม่ได้หมายความไปในทางที่ไม่ดีนะคะ เพียงแต่ภาษาที่ใช้เล่าเรื่อง ดันไปขัดกับลักษณะตัวละครที่มีความเป็นตัวละครเหนือจริงค่อนข้างสูง ความรักค่อนข้างเร็วขัดกับบรรยากาศเอื่อยเฉื่อยของอดีต ภาพเลยออกมาตัดกันอย่างเห็นได้ชัด เหมือนวาดตัวการ์ตูนตาหวานสีสดใสลงพื้นหลังสีน้ำซีเปียมัวหม่น โอไม่รู้ว่าเป็นความตั้งใจของผู้เขียนหรือไม่ ถ้าใช่ โอว่าน่าจะมีวิธีทำให้แตกต่างโดยรักษาภาพรวมให้ไปในโทนเดียวกันได้มากกว่านี้ โอให้ 2.5 ดาว - Monitor Lizard Milkshake - เรื่องนี้ด้อยที่สุดตามความเห็นของโอ นอกจากคำพูดที่ไม่เข้าปากตัวละครเองแล้ว ภาษาเล่าเรื่องก็ยังมีความไม่มั่นใจแฝงอยู่ เหมือนไม่รู้จะทำยังไง จะไปทางไหน ถ้าเป็นละครก็ต้องบอกว่า นักแสดงไม่เชื่อในบทที่ตัวเองแสดง เลยทำให้ดูประดักประเดิด ในส่วนของเนื้อเรื่องก็ยังไม่ชวนให้เชื่อถือ อย่างที่พี่เชคทาสีรั้วโรงเรียน อานุภาพมันยังไม่มากพอ ใส่มาน้อยไป กิจกรรมเดียวอาจยังไม่พอ หรือชวนให้เชื่อพอที่จะเกิดผลลัพธ์ตามมาอย่างในเรื่อง หรือกิจกรรมเล่นคอนเสิร์ตตอนท้าย โอก็ยังไม่เข้าใจว่ามันมีผลต่อโรงเรียนอย่างไร มันแปลกขนาดนั้นเชียวหรือ คือเรายังไม่เชื่อตามเรื่องนั่นเอง 1.5 ดาว - 2 Players Solitaire Game - เรื่องนี้ดีขึ้น อารมณ์ในเรื่องมีหลากหลายมากขึ้น ทุกข์ สุข เศร้า สมหวัง ผิดหวัง แต่ด้วยความที่ตัวละครยังเป็นเด็กมัธยมมันก็เลยทำให้เกิดความอิหลักอิเหลื่อแปลก ๆ กับการแสดงออกอยู่ และสรุปประเด็นในเรื่องไม่ดีพอ ไม่ว่าเกมไพ่โซลิแทร์ หรือการที่น้องต้องโดนแม่บังคับต่าง ๆ นานา มันควรจะจบในเรื่องของตัวเองในตัว 2.5 ดาว - Scent of Love, Scent of Sadness - ในที่สุด ดราม่าของผู้ใหญ่ก็มา ความเจ็บปวดกับการรักคนที่เขาไม่รักตน ช่วงแรกโอค่อนข้างชอบความรู้สึกที่ส่งมา แต่มาตายตอนท้าย ๆ โอว่าขมวดปมยังไม่ค่อยดี สวิตช์ตัวละครโดยเราไม่รู้สึกถึงพลังของการเปลี่ยนแปลง ภาพรวมก็ยังไม่น่าเชื่อถือเท่าไร 2.5 ดาว เรื่องนี้ไม่มีดราม่า และเป็นเรื่องหนึ่งที่โอชอบ เพราะโอชอบน้องเอี่ยม ชอบที่น้องพยายามอย่างหนัก เรื่องก็กำลังน่ารัก และน่าจะเป็นเรื่องแรกในเล่มที่เริ่มมีประเด็นที่ต้องการเล่าแฝงอยู่ในตัว แต่โอขอบ่นหน่อย จบเรื่องได้น่าเคืองมาก จบแบบ นี่คือจบเหรอ งง ตอนแรกนึกว่าจะมีตอนพิเศษมาตอนท้ายเพิ่ม แต่อ่านจบเล่มก็ไม่มี โอถึงกับพลิกว่าหน้ากระดาษหายหรือเปล่า ถ้าจะจบปลายเปิดก็ควรมีวิธีที่ให้รู้ว่านี่คือจบนะ ไม่ใช่อยู่ ๆ ตัด เหมือนหน้ากระดาษหมด เคืองอะ ทำไมทำกับน้องเอี่ยมแบบนี้ 2.5 ดาว - เอกภพของจักรวาล - อารมณ์เรื่องจะเหงา ๆ หน่อย ชอบประเด็นในเรื่องนี้ แต่ยังเล่าออกมาไม่ดีพอ แทนที่จะบีบหัวใจหน่อย ๆ ก็เลยกลายเป็นเฉย ๆ 2 ดาว - ความรักของมหาสมุทร - ชอบการแสดงอารมณ์และตัวละครในเรื่องนี้มาก ส่วนหนึ่งเพราะโอชอบตัวละครลักษณะแบบมหา มีความกวนนิด ๆ กล้าหน่อย ๆ ส่วนที่เหลือคือ เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวจากทั้งหมดในเล่มที่ตัวละครมีความสมจริง บทสนทนาลื่นไหลไม่ติดขัด อารมณ์ในเรื่องก็หลากหลาย เหงา เจ็บ เศร้า สมหวัง ดีใจ โอร้องไห้ตามมหาด้วยในฉากที่ชายหาด โอว่ามันก็ฉากธรรมดานะ แต่น้องร้องน่าสงสารจนโอร้องตาม ไม่รู้ทำไม 4.5 ดาว ตัดคะแนนใจพี่วิญญู กับพาร์ตตอนพิเศษ เอาจริงๆ มันคนละอารมณ์กับเรื่องหลักเลย โดยรวมชอบมหา อ่านจบเล่มก็วนกลับมาอ่านเรื่องของคู่นี้อีก (อยากเมาท์หน่อย โอว่าชื่อวิญญูไม่แปลกเลย ธรรรมดามาก แต่ชื่อตัวเอกของผู้เขียนทุกตัวโอว่าแปลกแบบไม่ใกล้ธรรมดาเลยสักคน ใกล้ ๆ ง่าย ๆ ก็มหานี่แหละ) - ปรารถนานี้ฉันจะทำให้เป็นจริง - ถัดจากพีคเรื่องก่อนก็มาดร็อปที่เรื่องนี้ ส่วนหนึ่งเพราะโอไม่เชื่อตัวละครด้วยแหละ ส่วนเนื้อเรื่องก็ธรรมดา 2 ดาว และเพราะทุกเรื่องอยู่ในจักรวาลเดียวกัน ตัวละครมีความใกล้ชิดเกี่ยวพันกัน ความคิดที่ห้ามไม่ได้ก็คือ จักรวาลนี้มีแต่เกย์เหรอ โอขอพูดถึงภาษาสักหน่อย ไม่ได้ว่าผิดอะไรนะคะ เพียงแต่เผื่อเอาไปปรับใช้ในอนาคตได้ คำพูดติดปากตัวละคร จากเรื่อง 1 "แบบว่า" เรื่อง 2 "ประมาณ" เรื่อง 3 "อะไรทำนองนั้น" และคำพูดคล้าย ๆ กันเช่นนี้มีทุกเรื่องในเล่ม โอเลยขอตั้งข้อสังเกตว่าเป็นคำพูดติดปากผู้เขียน ซึ่งคำพูดลักษณะนี้ส่งผลให้คำพูดและความรู้สึกในตอนที่พูดนั้น ขาดความจริงจัง ขาดความใส่ใจ ถ้าต้องการความเด็ดขาด ต้องการน้ำหนัก ต้องการให้ตัวละครโตขึ้นอีกระดับ หรือต้องการสื่อถือความจริงจัง ขอให้หลีกเลี่ยงคำพูดขึ้นต้นลักษณะนี้ เรื่องที่สองคือ คำอุทานติดปาก "เอ" "เอ๊ะ" "เอ๋" "อา" สังเกตกันไหมว่านี่เป็นคำอุทานที่ได้รับอิทธิพลมาจากต่างชาติ คนไทยจริง ๆ ไม่อุทานแบบนี้ ยกเว้นตัวเขาได้รับอิทธิพลมาแต่เดิม "เอ" คนไทยจะอุทานว่า "เอ่อ" "เอ๊ะ" คนไทยจะอุทานว่า "ฮะ" "เอ๋" คนไทยจะอุทานว่า "หา" "อา" คนไทยจะอุทานว่า "เอ้อ" "อ้อ" "อืม" พอเจอคำอุทานลักษณะนี้ในเรื่อง โอเลยไม่ค่อยรู้สึกสนิทใจนักว่าพวกเขาเป็นคนไทยที่มีตัวตนจริง ๆ เพราะภาพซ้อนที่เกิดขึ้นคือ นี่คือตัวการ์ตูนญี่ปุ่น บางครั้งก็เป็นฝรั่ง ถ้าอยากให้งานมีลักษณะจริงจัง ปรับตรงนี้ได้ก็จะดี แต่ถ้าอยากรักษาโทนเรื่องให้ทันสมัย หรือมีความน่ารักสดใสแบบการ์ตูนแฝง จะใช้ก็ไม่ได้เป็นเรื่องผิดแปลกอะไร ยกตัวอย่างเพิ่มเติมให้เห็นภาพนะคะ โอรู้สึกว่าตัวเองอธิบายไม่คลอบคลุมพอ "เอ๊ะ" ที่คนไทยใช้ (และโอนึกออกตอนนี้) คือ ใช้เมื่อ 1. ดุ 2. อุทานกับตัวเอง แต่จะไม่ใช้ในความหมายที่หมายถึงการถูกทำให้ประหลาดใจ เช่น เอ๊ะ ทำไมฟังที่ครูสอน (ดุ) เอ๊ะ ทำไมชอบเป็นอย่างนี้ทุกที (ดุ) เอ๊ะ ปิดไฟหรือยังนะ (อุทานกับตัวเอง) เอ๊ะ เมื่อกี้เราเดินมาที่นี่หรือยังนะ (อุทานกับตัวเอง) ความหมายถึงสื่อถึงการที่ถูกทำให้ประหลาดใจ A: รู้หรือเปล่า ญาญ่าเพิ่งเดินผ่านไปเมื่อกี้ B: เอ๊ะ A: พี่บอยเพิ่งขอคุกเข่าแฟนแต่งงานเมื่อวาน B: เอ๋ แล้วถ้าเปลี่ยนเป็น A: รู้หรือเปล่า ญาญ่าเพิ่งเดินผ่านไปเมื่อกี้ B: ฮะ A: พี่บอยเพิ่งขอคุกเข่าแฟนแต่งงานเมื่อวาน B: หา เริ่มเห็นภาพไหมคะ หรือ A: เธอว่าเขาจะชอบสีชมพูหรือเปล่า B: เอ ไม่น่านะ A: อย่าลืมเอากระดาษกับปากกาไวท์บอร์ดมาพรุ่งนี้ เราต้องเริ่มงานแต่เช้า B: อา A: มีแต่คนที่ไขว่คว้าเท่านั้น ถึงจะได้ในสิ่งที่ใฝ่ฝัน B: อา แล้วถ้าเปลี่ยนเป็น A: เธอว่าเขาจะชอบสีชมพูหรือเปล่า B: เอ่อ ไม่น่านะ A: อย่าลืมเอากระดาษกับปากกาไวท์บอร์ดมาพรุ่งนี้ เราต้องเริ่มงานแต่เช้า B: เอ้อ A: มีแต่คนที่ไขว่คว้าเท่านั้น ถึงจะได้ในสิ่งที่ใฝ่ฝัน B: อืม เอ มาจาก เอโต ภาษาญี่ปุ่น เอ๊ะ มาจาก อาเระ ภาษาญี่ปุ่น เอ๋ ก็มาจาก เอ๋ ภาษาญี่ปุ่น อา ก็มาจาก อา หลัก ๆ มาจากภาษาอังกฤษ แต่หลายชาติก็ใช้ เช่น เกาหลี ถามว่าโอรู้ได้ไง อนิเมะ เลยค่ะ ซาวแทรก เสียงก้องอยู่ในหูมาก แต่ถ้าถามว่าคำเหล่านี้มาใช้แพร่หลายในนิยายเมื่อไร โอคิดว่าหลัก ๆ มาจากเมื่อการ์ตูนญี่ปุ่นแพร่หลายค่ะ นึกตัวอย่างได้เพิ่ม "ไอ้หยา" "โอ้มายก็อด" ถ้าตัวละครมีความเป็นจีนหน่อย ๆ เชื้อสายจีน หรือต้องการจริตให้ออกคอมเมดี้ การใช้ "ไอ้หยา" อุทาน ก็ไม่ได้แปลกอะไร เช่นเดียวกับ "โอ้มายก็อด" สำหรับคนที่นับถือคริสต์หรือคนที่จริตใหญ่ ๆ ก็ใช้ได้ในทางคอมเมดี้เช่นเดียวกัน "ว้าว" "โอ้โห" "ว้าว" นี่คนไทยไม่ค่อยพูด แต่มันเริ่มกลืนจนเราเข้าใจโดยอัตโนมัติว่าต้องการสื่อถึงความพิเศษ แปลกใจ แต่ถ้าให้อุทาน แทบไม่มีคนไทยอุทานจริง ๆ "โอ้โห" คำนี้คนไทยใช้บ้าง แต่ก็ไม่มาก ในความหมายของความประหลาดใจ แต่เรามักใช้ในความหมายมีนัยประชดนิด ๆ มากกว่า ถ้าต้องการประหลาดใจ มักจะใช้ว่า "โห" คำเดียวโดด ๆ แต่ทั้งหมดทั้งมวล เมื่อไรที่ใช้เข้ากับสถานการณ์ เป็นธรรมชาติ ข้อยกเว้นเกิดขึ้นได้เสมอ ความหมายที่โอยกมาก็ไม่ได้ตายตัวว่าเราจะต้องใช้ในความหมายนี้เท่านั้น ทุกสิ่งเมื่อเราสิงตัวละครและรู้สึกว่านี่แหละ ธรรมชาติ เมื่อนั้นคือจบ เข้าปาก ถูกที่ ธรรมชาติ จบ เรื่องที่อยากเสริมคือ โอมักรู้สึกว่างานผู้เขียนให้ภาพไม่สมบูรณ์ บางทีเขียนเสร็จอาจลองถอยมามองไกล ๆ ดูใกล้ไปอาจมองไม่ออก ลองดูซิ ขาดเหลืออะไรไหม ต้องเติมตรงไหนเพิ่มหรือเปล่า ความสม่ำเสมอ สมดุล และสมบูรณ์ มีเพียงพอแล้วหรือยัง และเรื่องสุดท้ายคือ โอคิดว่าผู้เขียนเป็นคนเชื่อเรื่องรักแรกพบ แทบทุกเรื่องมักจะมีต้นเหตุ สาเหตุมาจากเรื่องนี้ และมีองค์ประกอบอย่างอื่นเสริมขึ้นมา ส่วนตัวโอเป็นคนไม่เชื่อเรื่องรักแรกพบ โอไม่คิดว่าคนเราเห็นกันแวบเดียวแล้วจะรักต่อกันชั่วฟ้าดินสลาย คิดว่านี่คือคนที่พรหมลิขิตชักพา โอไม่เชื่อว่าหน้าตาจะเป็นหน้าต่างของหัวใจทุกบาน แต่โอเชื่อเรื่องความประทับใจแรกพบ แล้วความประทับใจนั้นทำให้เกิดอะไรหลายอย่างตามมา โออยากท้าให้ผู้เขียน ไม่เขียนเรื่องรักแรกพบ ไม่เอาเรื่องความรักไม่มีเหตุผล อยากให้ใช้ประเด็นความรักแบบอื่นมาเล่า ยืดระยะเวลาความสัมพันธ์ต่อกัน ก่อนจะกลายเป็นความรักเมื่อผ่านไปสามในสี่ของเรื่องแล้ว ลองดูว่าจะออกมาเป็นแบบไหน ไม่ทำตามก็ได้นะคะ โอไม่ได้บังคับ แต่ถ้าทำได้ และอยากทำ อยากให้ลอง  ชอบปกเรื่องนี้ มีความผสมผสานระหว่างเรื่องสั้นแต่ละเรื่อง และไม่ออกมาเป็นเส้นตรงแบบที่เคยเป็น โอว่าถ้าลองเปลี่ยนปกเรื่องใหม่ ๆ จากเดิมที่มีตัวละครและฉากในเรื่องเด่นแบบที่เป็นอยู่ เป็นนำเสนอลักษณะเด่นในเรื่อง หรือองค์ประกอบเด่นในเรื่องแทน ก็ดีนะ แบบเดิม ๆ โอว่ามันจำเจไปแล้ว เรื่องนี้มี e-book ด้วยค่ะ
พี่ก็อุทานเอ๊ะนะ 555 แต่คำอื่นก็อย่างที่โอบอก
พี่เชื่อเรื่องรักแรกพบ มันมีคนที่เคยรักแรกพบกับพี่ แต่กับพี่ พี่ยังไม่เคยรักแรกพบกับใคร แหะๆ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Rinsa Yoyolive Review Travel Blog ดู Blog กะว่าก๋า Photo Blog ดู Blog mambymam Home & Garden Blog ดู Blog เริงฤดีนะ Movie Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
  วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:9:32:33 น.เราค่อนข้างเชื่อเรื่องความรักแบบไม่มีเหตุผลนะ เพราะในชีวิตเรา บ่อยครั้งหลายคู่ก็หาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมถึงรัก
ส่วนเรื่องคำอุทานก็ไม่ได้ติดใจอะไรนะ เพราะเพื่อนเราหลายคนที่ไม่ได้เป็นลูกครึ่ง ไม่ได้โตที่เมืองนอก ก็อุทานแบบนี้เหมือนกัน แต่พอเป็นเรื่องสั้น เราชักเอียนเหมือนกัน ว่าจักรวาลนี้จะมีแต่เกย์เหรอ โดย: andru IP: 158.108.238.44 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:00:15 น.
คุณอุ้มสี ขอบคุณที่โหวตให้ค่ะ
พี่สาวไกด์ฯ ว้าวววว โอว่าถ้าจะเขียนเรื่องรักแรกพบนี่ไม่ได้แปลกอะไร แต่ถ้าทุกเรื่องที่เขียนมีแต่เรื่องของรักแรกพบ โอว่ามันก็น่าเก็บมาคิดอยู่นะ ส่วน "เอ๊ะ" โอก็ใช้ค่ะ แต่ไม่ใช่ในความหมายว่า ถูกทำให้ประหลาดใจ เดี๋ยวกลับไปเขียนเพิ่มเติมข้างบนเพิ่มนะคะ ขอบคุณมากค่า ขอบคุณที่โหวตให้ด้วยค่ะ คุณ andru ส่วนหนึ่งของโอก็เชื่อค่ะ ชอบไม่มีเหตุผล ถูกชะตาไม่มีเหตุผล แต่ถ้าไม่ก้าวออกจากวงกลมของตัวเอง ก็จะไม่รู้ว่าเราจะสามารถทำอะไรได้มากกว่าที่เป็นอยู่ คำอุทานนี่โอว่าโอเขียนไม่ชัดเจนเท่าไร เดี๋ยวไปเพิ่มตัวอย่างให้เห็นภาพเพิ่มเติมข้างบนนะคะ และรับอิทธิพลมานี่ไม่ใช่แค่เป็นลูกครึ่งหรือโตเมืองนอก (อันที่จริงคือเกี่ยวน้อยมาก) ทุกวันนี้เราได้รับอิทธิพลจากสิ่งอื่นตลอดเวลา ดูหนัง ดูซีรีส์ต่างประเทศ ดูการ์ตูน อ่านการ์ตูนแปลต่างประเทศ ติดตามดาราต่างประเทศ รับข่าวสารจากสื่อต่าง ๆ พวกนี้ใช่ทั้งนั้นค่ะ เช่น bnk48 ทำให้เราคุ้นเคยกับคำว่า โอตะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีคำนี้ปรากฏอยู่ในสังคมกว้าง ทำไมไม่เรียกแฟนคลับ เช่นเดียวกับคำว่า เมน จากวงของศิลปินเกาหลี หรือกระทั่งคำว่า หมด Passion ก็เพิ่งบูมไปไม่นานมานี้ เพราะเป็นข่าวจากการที่มีดาราใช้ เลยเป็นกระแสติดต่อกันมา ถ้าคนในวงสังคมพูดคำนี้ เราจะเข้าใจและร้องอ๋อถึงนัยที่ต้องการสื่อมากกว่าเดิม และโอว่าเรื่องสั้นไม่ได้ทำให้โอรู้สึกว่จักรวาลนี้มีแต่เกย์ ถ้าทุกคนอยู่คนละสังคม ไม่เกี่ยวข้องกัน เราจะมองว่าพวกเขาเป็นองค์ประกอบเล็ก ๆ ของสังคมที่ใหญ่มาก แต่ในจักรวาลนี้ ทุกคนอยู่ในสังคมเดียวกัน มีความเกี่ยวข้องกันไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง จึงมองเห็นเป็นกลุ่มก้อนใหญ่ในสังคมเล็ก ถ้าถามโอ โอจะแนะนำให้หั่นเรื่องออกครึ่งหนึ่ง แปดเป็นจำนวนที่มากเกินไป และทำให้ไม่มีเวลามาใส่ใจรายละเอียดย่อยเพียงพอ ไม่ทันได้ดึงอารมณ์คนอ่าน เรื่องก็กำลังจะจบละ โดย: ออโอ
วันที่: 20 พฤศจิกายน 2561 เวลา:10:16:36 น.สวัสดีค่ะ คุณโอ
ลี้เป็นคนเขียนหนังสือเล่มนี้นะคะ เพิ่งมาเห็นรีวิวชิ้นนี้ ช้าไปนิดหน่อย ขอบคุณมากๆ สำหรับรีวิวนะคะ ขอบคุณการยกตัวอย่างสำหรับเรื่องคำอุทานนะคะ จะพยายามศึกษาและทำความเข้าใจค่ะ ขอบคุณคุณโอนะคะ ที่กรุณาพูดถึงหนังสืออย่างละเอียดและเป็นสุภาพชนมากๆ ปกติเจอรีวิวที่ไม่ชอบหนังสือมักใช้คำที่หยาบคายมาก แต่คุณโอไม่มีตรงไหนทำให้รู้สึกเจ็บช้ำใจเลย ใช้ภาษาสุภาพชนมาก รู้สึกประทับใจจนต้องคอมเมนต์ขอบคุณ ลี้จะพยายามพัฒนาผลงานไปเรื่อยๆ หวังว่าสักวันจะสามารถเขียนงานที่ดี และทำให้คุณโอประทับใจได้ค่ะ ส่วนหน้าปกที่คุณโอออกปากชมนั้น ลี้ขอยกความดีความชอบทั้งหมดให้กับนักวาดผู้รังสรรค์ผลงานค่ะ ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีของคุณโอนะคะ : ) โดย: ร เรือในมหาสมุท IP: 171.4.227.93 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2563 เวลา:15:41:00 น.
คุณ ร เรือในมหาสมุท โอก็ไม่ได้ถูกต้องทุกอย่างนะคะ หลาย ๆ ครั้งโอกลัวว่าความเห็นโอจะไปตัดสินหรือทำให้คนเขียนรู้สึกว่าตัวเองต้องพยายามในแนวทางที่ผิดไปจากการเป็นตัวเอง เอาเป็นอีกหนึ่งความเห็นที่มีนะคะ ขอโทษที่ตอบช้าค่ะ ไม่ได้เข้าบล็อกมาเลย ขอบคุณเช่นกันค่ะ
วันนี้ฝนตกตั้งแต่เช้า แต่ตอนนี้แดดออกแล้วค่ะ โอไม่ชอบฝนเท่าไร ตอนนี้ฟ้าใส วันนี้น่าจะเป็นวันที่ดีวันหนึ่งเลยค่ะ  โดย: ออโอ
วันที่: 5 กันยายน 2563 เวลา:13:13:40 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
||||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
lovereason Literature Blog ดู Blog
Rinsa Yoyolive Review Travel Blog ดู Blog
หอมกร Movie Blog ดู Blog
ALDI Hobby Blog ดู Blog
Sweet_pills Travel Blog ดู Blog
ก้นกะลา Music Blog ดู Blog
me-o Travel Blog ดู Blog
ออโอ Book Blog ดู Blog
เป็นหนังสือน่าสนใจมากเลยค่ะ