Group Blog All Blog
|
เร้นใจใต้เงาจันทร์ เยว่เพ่ยหวน เขียน นิยายในหมวดนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย  เร้นใจใต้เงาจันทร์ (2 เล่มจบ) เยว่เพ่ยหวน เขียน หลงหยาง แปล สำนักพิมพ์ Mee-D ในเครือ สยามอินเตอร์ 380 บาท 369 หน้า หลังปกเล่ม 1 ชาติก่อนเขาหลงรักใคร่ ยอมมอบกายใจให้ราชันจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ สุดท้ายถูกหยามเกียรติจนร่างต้องสลาย... บัดนี้เขาเป็นเพียงศิษย์ชั้นต่ำในห้องปรุงยา ไร้ซึ่งความหล่อเหลางามสง่าดังเก่าก่อน ทว่ายามได้พานพบกันอีกครั้ง เขาผู้นั้นยังคงไม่รามือ 'จี้ถง' รู้สึกว่าหากเขาสัมผัส 'ไป๋จวินเซี่ยน' อีกครั้ง ไม่ว่าเรื่องใดล้วนจะโศกศัลย์ทบมากขึ้นเป็นทวี แต่จิ้งจอกเจ้าเล่ห์กลับเอาแต่ใจ ให้เขาต้องผจญเคราะห์กรรมซ้ำซาก เจาะจงให้เขาเป็นผู้ร่วมใคร่ต้องเสน่หา... ตอนตกอยู่ในเงื้อมมือคนผู้นี้ครั้งแรก ยังเอ่ยได้ว่า...'ไม่ประสีประสา' หากมีครั้งที่สองถือว่า 'ช่างโง่เขลา' ชาตินี้จี้ถงขอปฏิญาณว่าจะอยู่ให้ห่างจากจิ้งจอกตัวนี้! คุยกันหลังอ่าน เปิดหน้าแรกก็หนักหน่วงเลย จี้ถง ในชาติก่อนนั้นเป็นถึงเจ้าสำนักชิงซิวอู๋ซิน บำเพ็ญตบะถึงขั้นสูงแล้ว แต่กลับถูกราชันจิ้งจอกหลอกให้หลงรักแล้วสูบตบะพลังหยางบริสุทธิ์ของเขาไป สุดท้ายต้องละทิ้งร่างเดิม ยอมสลายร่าง แล้วมาเกิดใหม่เป็นจี้ถง แม้หน้าตาเปลี่ยนไป ร่างกายอ่อนด้อย ความสามารถก็ไม่เหมาะสมกับการฝึกบำเพ็ญตบะ แต่จี้ถงกลับมีความทรงจำของชาติก่อนอยู่ครบ และกลายมาเป็นศิษย์ขั้นเลวในสำนักชิงซิวอู๋ซินที่เดิมตนเป็นใหญ่ ยังเจ็บปวด เข็ดหลาบ อดีตชาติยังตามติดมาหลอกหลอน จี้ถงไม่ต้องการข้องแวะกับจิ้งจอกใด ๆ อีก แต่สุดท้ายก็ยังวนเวียนมาเจอ ราชันจิ้งจอกเจ้าเล่ห์คนนั้น +++ พล็อตดราม่า เรื่องหนักหน่วง แต่อ่านจริง ๆ ก็ยังไม่ได้รู้สึกหนักหนาอะไรขนาดนั้น ถ้าเปรียบพล็อต ข้อมูลตั้งต้น เป็นวัตถุดิบ นี่วัตถุดิบสำหรับอาหารชั้นดี แต่พอปรุงรสไม่ถึงขั้น ก็ออกมาไม่อร่อย ทิศทางในเรื่องสามารถเลือกทำให้สนุกได้หลายทิศทางมาก ๆ แต่ผู้เขียนก็ไม่เลือก ผลก็ออกมาครึ่ง ๆ กลาง ๆ ดราม่าก็ไม่สุด จะเอ้อระเหยลอยเล่นลมก็ไม่ใช่ เรื่องอ่านยาก ผู้เขียนให้น้ำหนักกับการลงรายละเอียดข้อมูลบำเพ็ญตบะ วิธีฝึกตนต่าง ๆ มา แต่เป็นข้อมูลที่ไม่จำเป็น เอามาประยุกต์ให้เขากับเนื้อเรื่องได้ไม่ดีนัก ผลก็คือ อ่านไม่เข้าใจ บอกทำไม เกี่ยวกับเนื้อเรื่องตรงไหน จะเรียบเรียงข้อมูลในหัวอย่างไร พวกนี้คือคำถามที่เกิดขึ้นตามมา อาจจะด้วยลักษณะเนื้อเรื่อง ผู้แปลเลยเรื่องระดับคำที่สูงกว่าระดับปรกติ ผลก็คือ เนื้อเรื่องอ่านยาก บวก ภาษาอ่านเข้าใจยาก เลยกลายเป็น ยิ่งอ่านยาก แต่ไม่ต้องตกใจว่า ต้องถึงขนาดตีลังกาอ่านไหม บอกเลยไม่ต้องค่ะ อ่านไม่เข้าใจเราก็ไม่ต้องสนใจได้ เพราะนั่นเป็นแค่รายละเอียดปลีกย่อย เป็นส่วนประกอบเล็ก ๆ ในเนื้อเรื่อง ตัวเนื้อเรื่องหลักอ่านเข้าใจไม่ยาก หรือถ้าจะให้อธิบายอีกนิด เนื้อเรื่องเป็นแค่ความผิดพลาดและหลงผิดของจิ้งจอก และการความทุกข์ในอดีตชาติของจี้ถง พูดถึงตัวละครหน่อย จี้ถง นายเอก ไม่ต้องคาดหวังให้เขามาล้างแค้น เพราะเขาเป็นตัวละครประเภทปลงชีวิต ไม่ถือโทษโกรธเคืองใคร (แค่ยังไม่ปล่อยวาง และยังทำใจไม่ได้) ถ้าเลือกตัวละครลักษณะนี้มา ก็คือปิดประตูรสชาติแห่งการล้างแค้น แต่ก็ยังสามารถทำให้เรื่องสนุกได้อยู่นะกับลักษณะตัวละครประเภทนี้ ตัวละครแนวปลงชีวิตก็ยังสามารถมองเรื่องธรรมดาให้เป็นเรื่องตลกมีสีสันได้ ถ้าทำเป็น ไป๋จวินเซี่ยน ราชาจิ้งจอก ผู้งงกับชีวิตไม่แพ้ใคร ด้วยดั้งเดิมเป็นจิ้งจอก ความเป็นมนุษย์จึงยังไม่มากพอที่จะรักใครได้ แต่มีความเจ้าเล่ห์ตามเผ่าพันธุ์เดิมของตน และถือเผ่าพันธุ์เป็นเรื่องสำคัญที่สุด หมอนี่เป็นทางเลือกประหลาดอีกทางของผู้เขียน จะเขียนให้ร้ายเขาก็ไม่ร้าย คือร้ายแบบงง ๆ จะเขียนให้ดี เขาก็ไม่ดี อ่านไปไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าหมอนี่รู้สึกผิดอะไร อาจเป็นตัวละครแบบสัตว์หน้าขนแท้ ๆ ไม่มีความรู้สึกผิดโดยสันดาน แต่รู้จักการประจบ หลอกให้ทำตามความต้องการตน เรื่องความสัมพันธ์พระนายในเรื่อง โอมองไม่เห็นถึงการพัฒนาของตัวละครเท่าไรนัก เห็นแต่การวิ่งวนเป็นวงกลมของตัวละครสองตัว เหตุผลที่ให้มาของตัวละครก็ฟังไม่ค่อยขึ้น หรือไม่ ก็ไม่สามารถทำให้โอรู้สึกเชื่อได้มากพอ ตัวละครประกอบนี่เข้าขั้นแย่เลย แต่ละตัวโผล่มาแบบงง ๆ และจากไปแบบงง ๆ แทนที่จะเสริมรสชาติ กลับดับรสดีไป สรุปเลย ดราม่าไม่มากอย่างที่คิดหรอก โอว่าในชาติปัจจุบันติดจะค่อนข้างหวานด้วย เสียดายวัตถุดิบตั้งต้น คือมันน่าจะสนุกได้มากกว่านี้มาก ๆ เลยละ ถ้าเปลี่ยนทิศทางการดำเนินเรื่อง เปลี่ยนวิธีเล่าเรื่อง ชอบเล่มแรกมากกว่าเล่มสอง อย่างน้อยเล่มแรกก็ยังมองเห็นการพยายามปูพื้นตัวละคร แต่เล่มสองนี่เข้าขั้นไม่เดินหน้าพัฒนา มีความไม่ลงตัวหลายอย่าง ทั้งจังหวะ ทิศทาง และส่วนประกอบ 2.5 ดาว  
|
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [