พ่อตาหวาน
พ่อตาหวาน . .. สวัสดีคร้าบ อ.เต๊ะ กลับมาแล้ว แง้วววๆๆๆ ทำเสียงเอ็คโค่หน่อย ไม่รู้ว่า เพื่อนๆดีใจมั้ยคร้าบๆๆๆ เพื่อนๆบอก เอ็งจะกลับมาทามมาย เอ็งอยู่รูไหน เย้ย เอ็งอยู่ตรงไหนก้กลับไปตรงนั้นแหละ ไอ้บร้า ฮ่าๆๆๆ . เพื่อนๆ ท่านผู้อ่าน อาจจะสงสัยว่า ช่วงที่ อ.เต๊ะ หายหัวไปหลายเดือนนั้น อ.เต๊ะ ไปทำอะไรอยู่ . อ.เต๊ะ ขอบอกว่า แค่หลบไปเลียแผลใจ เย้ย ไม่ใช่ซี้ แค่หลบไปพักฟื้นสุขภาพบ้างแค่นั้นเอ้งคร้าบ ประกอบกับงานแยะด้วย เพื่อนๆก็กระไร พากันหลังไมค์ มาคุยด้วยซะเพียบ แถมดันแยะกว่า ตอนเปิดหน้าบล็อกอีกแน่ะ เป็นงั้นไป 555 . คุยไปคุยมา มีการบอกว่า เนี่ย ด่า อ.เต๊ะ ทางหลังไมค์ มันไม่แซ่บ อยากให้ อ.เต๊ะ เปิดบล้อก เปิดเม้นท์ จะได้ด่าออกสื่อ ให้มันเป็นตาแซ่บหน่อย 555 . งั้นก็จัดไปเล้ยยยย ระดับนี้แล้ว หมูไม่กลัวน้ำร้อน มังกรไม่กลัวแป๊ะยิ้ม อยู่แล้นนนน อิอิ . ไอ้ครั้น จะมาเปิดเม้นท์ เฉยๆก็จะกระไรอยู่ วันนี้นี่ อ.เต๊ะ เลยจะมาเล่าเรื่อง สุขภาพที่ประสบกับตัวเอง จากการที่ใช้งานคอมพิวเตอร์มานานหลายปี เผื่อจะเป็นอุทาหรณ์ อุทาเห่า กับเพื่อนๆกันบ้างนะครับ . เรื่องของเรื่อง คือ มีวันนึง ขณะที่ อ.เต๊ะ กำลังเบิ่ง เอ๊ย ไม่ช่ายซี้ นั่นมันเจ้าทุยแล้ว คือ ขณะที่ อ.เต๊ะ กำลังจ้องมอง หน้าเวป สปช. หรือเวปแนว สร้างสมประสบการณ์ชีวิต อยู่อย่างเมามัน ไอ้เวปประเภทนี้ ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่รูปของขาวๆ อาจมีปนชมพูมาบ้างเล้กๆน้อยๆ อิอิ . คือขณะที่ อ.เต๊ะ มองภาพในจอ จ้องไปจ้องมา เอ๊ะ ทำไมภาพมันไม่เคลียร์ มันเหมือนมีเส้นหยากไย่ ใยแมงมุมมาบังจอ เอ๋ อ.เต๊ะ คิดในใจ หรือว่า จอคอมมันคงจะเลอะ ลองเอาผ้าเช้ดถูๆๆๆซักหน่อย อ้าว เฮ้ย อะไรกันเนี่ย เช็ดเท่าไรก็ไม่ออกแน่ะ เว้ย . หรือ สงสัยตาจะเบลอ งั้นลองหลับตาซักแป๊บดีฝ่า แต่พอลืมตา แหงนหน้ามองฝ้าเพดาน หน่อยแน่ อ้าว มองไปทางไหนก็มีแต่หยากไย่ เวรแระ กองทัพแมงมุมบุกบ้านตู แหง่มๆ หยากไย่เต็มไปหมด กรี๊ดดดดๆๆๆ5555 . ต๊กใจ สาวแตกเล้ยยเรา อิอิ หลังจากนั่งสงบสติอารมณ์ได้ซักพัก อ.เต๊ะ มานั่งคิดวิเคราะห์ดู อีแบบนี้ไม่ปกติแระ ตาตูเป็นอะไรไปเนี่ย เค้าจะเป็นหมัน เย้ย ตาบอดมั้ยเนี่ย แง้ๆๆๆ . คิดไปคิดมา ไม่ได้การแระ แบบนี้เดี๋ยวต้องไปหาน้องๆคุณหมอสาวๆ หน้าขาว เจ้าประจำ ให้เค้าตรวจอย่างละเอียดซัก 2ชั่วโมงดีก่า อิอิ เย้ย ไอ้บร้า อ.เต๊ะ เอ็งอยากตาบอดหรือไง น้องๆหนูๆ เค้าหมอกายภาพ จับเส้น เล่นแต่ท่ายาก เอ็งต้องไปหาหมอตาซี้ ไอ้บร้า555 . ผ่านไปอาทิตย์นึง ด้วยใจที่วิตกกังวล แต่ขณะที่รอวันนัดตรวจกะ หมอตา อ.เต๊ะ ก็ยังท่องเวป สปช. อยู่ทุกวี่ทุกวัน ไม่มีเว้นซะละ อิอิ . พอวันนัดหมอตา มาถึง อ.เต๊ะ ก็มา รพ. น้อง พยาบาล ขาวสวยหมวยอึ๋ม ก็พามาวัดสายตา ให้อ่าน ตัวหนังสือ ตัวเลข หลายบรรทัดจากใหญ่ไปเล็ก อ.เต๊ะ อ่านถูกบ้างผิดบ้าง เพราะมัวแต่จ้องหน้าน้องพยาบาลคนสวยซะเพลิน อิอิ . น้องพยาบาลคนสวยอีกคน เห็นแววตาซุกซนของ อ.เต๊ะ จ้องเป๋ง ยังกะหมาเห็นปลากระป๋อง เลยรีบเดินยิ้มหวาน มาสกัดดาวรุ่ง เอ่ยปากบอกว่า ขออนุญาตหยอดตาหน่อยนะค้าา เวลาคุณหมอส่องกล้องจะได้เห็นชัดๆ . หลังจากนั้นซักพัก อ.เต๊ะ ก็จำอะไรไม่ได้ ตื่นขึ้นมาพบตัวเองมึนๆๆงง นอนนุ่งผ้าเช็ดตัว อยู่บนเตียง ควานหากระเป๋าตังค์ กะสร้อยทองไม่เจออีกตะหาก แง้ๆๆ . ไอ้บร้า อ.เต๊ะ มันใช่มั้ยเนี่ย เอ็งอย่าเอาเรื่องเก่ามาเล่า ปนเป คุณผู้อ่านก็งงตายชักซี้ ไอ้บร้า 5555 เอ้าๆๆๆ งั้นเอาใหม่นะครับ อิอิ . หลังจาก อ.เต๊ะ โดนป้ายยา ขยายม่านตาซักพัก น้องพยาบาล ก้เรียกไปพบ คุณหมอตา ในห้องตรวจ . พอคุณหมอเจอหน้า ก็ทำการซักถาม สอบประวัติ และอาการของ อ.เต๊ะ ทันที . คุณหมอ: มีโรคประจำตัว อะไรบ้างละครับ อ.เต๊ะ : อ๋อ ชอบหอบหื่น เย้ย หอบหืด เวลาเจอกลิ่นแปลกๆอะคร้าบ คุณหมอ: เป็นความดัน เบาหวานหรือเปล่าครับ อ.เต๊ะ : ไม่เป็นครับ คุณหมอ: อย่ามา สตรอ คุณเอ็ง พุงยังกะชูชก ไม่เป็นก็บ้าแล้ว อ.เต๊ะ : หัวเราะ แหะๆ บอก เป็นก้ได้คร้าบ . คุณหมอ: แล้วสั้นมากมั้ยละ เอียงด้วย แหงๆเลยใช่มั้ยครับ อ.เต๊ะ : ต๊กใจสุดขีด คุณหมอรู้ได้ไง ผมไม่เคยให้ใครดูเลยนะครับ คุณหมอ: อ้าปากหัวเราะ เห็นลูกกระเดือก แล้วบอกว่า หมอหมายถึงสายตานะ สั้นเท่าไหร่ เอียงเท่าไหร่ . คุณหมอ: ตอนเด็กๆ เคยเป็นตากุ้งยิงมั้ย อ.เต๊ะ : ไม่เคยครับ ผมคนสะอาด เวลาแอบดูรูประตูห้องน้ำ ผมจะเอาแอลกอฮอล์เช็ดก่อนทุกครั้ง คุณหมอ: หัวเราะก๊าก บอกดีมากเลยครับ ต้องฝึกให้เป็นนิสัย หมอก็ทำประจำ เย้ย 5555 . คุณหมอ: ถ่ายสะดวกมั้ย ท้องผูกบ่อยเปล่าละ อ.เต๊ะ : โล่งดี ไม่ต้องเบ่งเลยครับ แต่ว่า อ.เต๊ะ คิดในใจว่า มันเกี่ยวกับตาพล่าตรงไหนหว่า ชักงงวุ้ย . คุณหมอ: งั้นเดี๋ยวขอหมอตรวจเลยก็แล้วกัน ด้วยความเข้าใจผิด อ.เต๊ะ คิดว่าคุณหมอจะตรวจหูรูด เห็นคุณหมอมองก้น อ.เต๊ะ แบบชะมดชม้อย อ.เต๊ะ ไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าจะ ใช่ อย่างที่คิดอะเปล่า อิอิ เลยรีบปลดเข็มขัด ปลดตะขอกางเกงทันที ยังไม่ทันจะถอดกางเกง คุณหมอก็ร้องเสียงหลง . คุณหมอ: โอ๊ยยยย... หมอไม่ได้ตรวจริดสีดวงนะคร้าบ คุณเอ็ง จะถอดกางเกง หาพระแสงของ้าว อะไรมิทราบ คร้าบ คุณพยาบาลช่วยพา มัน เอ๊ย คนไข้ไปนั่งมองกล้องที อ.เต๊ะ คิดในใจ อ้าว ก็นึกว่า คุณหมอ ใช่ ซะอีก เวรกรรม 555 . หลังจากนั้น น้องพยาบาลก้เข้ามาจัดท่านั่ง บอกเอาคางวางตรงนี้นะค้า พร้อมกับดันหัว อ.เต๊ะ โขกกล้องดังโป๊ก ท่าทางจะหมั่นไส้ อ.เต๊ะ เต็มแก่ 555 . ตอนส่องกล้อง ตรวจตาคุณหมอก็ให้ มองด้านซ้าย ขวา บน ล่าง กรอกตา เต้นระบำ จน อ.เต๊ะ ตาแทบเหล่ พอเสร็จการตรวจ อ.เต๊ะ ก้ถามผลเป็นไงบ้างครับหมอ คุณหมอ: คุณเป็น วุ้นตาเสื่อม ยังไม่เป็นอันตรายอะไร อ.เต๊ะ : แล้วมันมีทางรักษาได้มั้ยครับ คุณหมอ: แล้วแต่บุญแต่กรรม เย้ย ไม่ต้องรักษาครับ เดี๋ยวก็ชินไปเอง มันเป็นภาวะเสื่อมเฉยๆ อ.เต๊ะ : อ๋อ ครับ คุณหมอ: แต่ถ้าฝนไม่ตก ฟ้าไม่ร้อง แต่เห็นแสงฟ้าแลบ แปลบๆ รีบมาหาหมอนะครับ อ.เต๊ะ : อ้าว ทำไมเหรอครับ คุณหมอ: คุณจะตาบอดนะซี้ ถ้าจอตาฉีกขาด มันจะเห็นแสงแปลบๆ อ.เต๊ะ : ตาเหลือก ต๊กใจสุดขีด คุณหมอๆแล้วผมต้องทำไงดี คุณหมอ: ทำแบบหมอ ทำบุญแยะๆ ไถ่ชีวิตพวกโคโยตี้ เย้ย โคกระบือ เข้าวัดทำบุญมากๆนะครับ อ.เต๊ะ : ได้ครับหมอ ผมจะรีบไปทำคืนนี้เลยครับ อิอิ . คุณหมอ: อ้อ อีกอย่าง อย่าไปออกกำลังกาย หักโหม เดี๋ยวมันจะกระเทือน เรื่องอย่างว่า ก้เพลาๆลงบ้าง หมอเอ็งยังแค่ 3เดือนหนเอง อ.เต๊ะ : คิดในใจ หมอทนได้ไงเนี่ย แต่ก็ตอบไปว่า จะพยายามคร้าบผม แฮ่ๆ . คุณหมอ: อ้อ หมอลืมบอกไป ยาขยายม่านตาที่หยอดไปเนี่ย จะทำให้ ตาคุณจะพล่าไปอีก 4-6ชั่วโมงนะครับ ขับรถมาหรือเปล่าเนี่ย . อ.เต๊ะ : อ้าว เวรแระ ขับมาซี้ครับ แล้วผมจะกลับบ้านไงเนี่ย คุณหมอ: เรื่องของเอ็ง โชคดีนะครับ พยาบาลส่งแขก 555 . หลังจาก อ.เต๊ะ นั่งตาลาย ตาหวานเยิ้ม อยู่หน้าห้องหมอซักพัก พยายามหาทางจะกลับบ้านยังไงดี . ในที่สุดก็คิดออก ในเมื่อขับรถกลับบ้านไม่ได้ เราก็นอนค้างคืนมันซะเลยซี้ สุดยอดดดดด คิดได้ไงเนี่ย พลิกวิกฤต ให้เป็นหายนะ เย้ย โอกาสได้ ฉลาดจริงๆเลยตรู อิอิ . ว่าแต่ว่า คุณผู้อ่าน พอจะเดาถูกม้ยละครับ ว่า คืนนั้น อ.เต๊ะ ไปค้างคืนที่ไหนมาละคร้าบ555 ... .. . จบแล้วจ้า . . คุยท้ายเรื่อง อาการ วุ้นในตาเสื่อมนี่ เท่าที่ อ.เต๊ะ หาข้อมูลมา มักจะเกิดกับคนที่ใช้สายตาแยะๆ หรือทำงาน ในอาชีพที่ต้องใช้สายตามากๆ อย่างเพื่อนๆ อ.เต๊ะ ที่อยู่ในวงการออกแบบ เขียนแบบนี่ ถามดูแล้ว เป็นกันแยะเลย . เพื่อนๆท่านผู้อ่าน อาจจะสงสัยว่า ขนาดไหนถึงจะเรียกว่าใช้สายตาแยะ คือถ้ามาตรฐาน อ.เต๊ะ สมัยก่อนนี่ คือ ตื่นมาตี5 เปิดคอม ไปทั้งวัน ยันเที่ยงคืน เป็นอย่างต่ำ ทำงานบ้าง ดูนู่นดูนี่บ้าง จะมีเวลาพักก็ช่วงกินข้าว แค่นั้นเองครับ แล้วก็ที่อันตรายกว่า การจ้องจอคอมนานๆ ก็คือโทรศัพท์มือถือ ที่เราติดกัน เหมือนเป็นอวัยวะส่วนหนึ่งในร่างกายนี่แหละครับ . ยิ่งจอเล็ก แล้วก็ใช้งานในสภาพแสงน้อยๆ แบบว่าแอบเมียคุยกับกิ้ก หรือแอบแม่คุยกับแฟนในที่มืดๆนี่ ทำลายดวงตาได้อย่างดีจริงๆเลยทีเดียว โชคดีที่ทุกวันนี้ อ.เต๊ะ ไม่ติดเฟซ ติดไลน์ หรือ อื่นๆ ติดอยู่อย่างเดียวที่เลิกไม่ได้คือ คือ ข้าวขาหมู กับข้าวแกงกะหรี่ อิอิ ไอ้บร้า อ.เต๊ะ มันเกี่ยวมั้ยเนี่ย 555 . แล้วก็ อ.เต๊ะ มีโอกาสได้สัมผัส คลุกคลีกับคนตาบอด สมัยทำงานวิจัย การออกแบบห้องคอมพิวเตอร์ สำหรับคนตาบอด หลายปีมาแล้ว เพื่อนๆ อาจจะสงสัยว่า คนตาบอด ใช้คอมได้ด้วยเหรอ . ได้ครับ แต่ต้องมีตัวช่วย คือเค้าจะใช้วิธี จำแป้นพิมพ์ กับ software ที่เวลาพิมพ์ แล้วมันมีเสียงออกมาด้วย แต่เห็นยังงี้ ขอบอกว่า เค้าพิมพ์เร็วกว่า อ.เต๊ะ หรือคนตาดีๆบางคนอีก ทีเดียวนะครับ เพื่อนๆอยากใช้มั้ยละคร้าบ สนุกดีออก อิอิ เพื่อนๆคิดในใจ บอก ไอ้บร้า อ.เต๊ะ ให้เอ็งใช้ไปคนเดียวเหอะ 555 . แล้วก็ เพื่อนๆที่ชอบเล่นคอม เล่นโทรศัพท์ทีละนานๆ วันละหลาย ชั่วโมงนี่ มีโอกาสที่จะมีอาการวุ้นในตาเสื่อมสูงเลยทีเดียว ยังไงก็หาเวลาพักบ้างนะครับ อาจจะปิดบล็อกแบบอ.เต๊ะ สัก ครึ่งปี อิอิ ออกจากห้อง จากหน้าคอม ไปเที่ยวสัมผัสธรรมชาติ กลางแจ้งบ้าง เพราะว่าร่างกาย เรา มีโอกาสชำรุดได้ตลอดเวลา ที่สำคัญ ค่าซ่อมแพง แล้วบางชิ้น ก็หาอะไหล่เปลี่ยนไม่ได้ด้วย . อย่างของ อ.เต๊ะ นี่ทั้งสั้น ทั้งเอียง อยากจะเปลี่ยนเอาแบบ ใหญ่ๆบิ๊กๆ สาวๆเห็นแล้วเข่าอ่อน ยังไมได้เล้ยละคร้าบ อิอิ ไอ้บร้า อ.เต๊ะ อะไรของเอ็ง มันใช่มั้ยเนี่ย ก้ๆๆๆๆ อ.เต๊ะ แค่จะบอกว่า สายตามันสั้นแล้วก็เอียงด้วย อยากจะเปลี่ยแก้วตาใหม่ เป็นบิ๊กอายสีสวยๆ แค่นั้นแหละ . .. แหมมมๆ ดิดมากกันไปได้นะ ต๊ะเอ้งงง 555
Create Date : 29 กรกฎาคม 2558 |
|
375 comments |
Last Update : 11 ตุลาคม 2559 18:13:15 น. |
Counter : 4167 Pageviews. |
|
|
|