เสือโหยผจญภัย

หลังจากที่ได้เสือโหยมาเป็นพาหนะคู่ใจแล้ว ผมจึงวางแผนการออกกำลังให้ได้ประโยชน์สูงสุด

ถ้าจะไปไหนเส้นทางระยะใกล้ เป็นหน้าที่ของเสือโหย ถ้าไกลหน่อยเจ้าไส้กรอก(ชื่อรถผมน่ะ)ก็รับไป

จะได้ช่วยประหยัดและออกกำลังไปพร้อมๆกัน เพราะเจ้าไส้กรอกนี่ช่างเลือก จะรับทาน เฉพาะเบนซิน95 เพียวๆ

เคยซื้อแก๊สโซฮอลล์ให้กิน พาล ป่วยไปซะงั้น ผมเคยลองคำนวณค่าน้ำมันที่จ่ายไป ออกมาเกือบหน้ามืด

ใช้มา 5 ปี เติมน้ำมันไป 3 แสนกว่าบาท เติมเต็มถัง ปาเข้าไป 2800 จ๊ากกกก แต่ต่อไปนี้ น้องเสือโหยจะมาช่วยแล้ว 555

ภารกิจประจำวัน เสือโหยรับหน้าที่ ซื้อกับข้าว มากินภายในบ้าน เนื่องจากบ้านผมไม่มีแม่บ้าน

และตัวผม ก็ทำกับข้าวเป็นแค่ตระกูล ไข่ พวก ไข่ดาว ไข่เจียว ไข่ต้ม ยากกว่านี้ ไม่มีปัญญา

ท่านผู้อ่าน คงจะไม่แปลกใจ ที่เห็นผมแอบไปเที่ยว ด้อมๆมองๆตามครัว blog ต่างๆ เพราะมีทั้ง อาหารคาว หวาน

ขนมต่างๆ ล้วนแล้วแต่หน้ารับประทาน ทั้งน้าน ที่ผมชอบไปที่สุด ก็บรรดาแก๊งแม่ครัว ชมรม 3F( FOOD FOR FAT เอ๊ย food for fun กร๊ากกก)

ไปอ้อนวอน กอดแข้งกอดขา ทำปูไต่ ทำทุกวิถีทางเพื่อขออาหาร ขอขนม แอบชิมมั้ง จิ๊กมาม้่ง ห่อมามั่ง เพื่อมา ประทังชีวิตน้อยๆที่หิวโหย

บรรดา เหล่า แม่ครัว สาวๆแก๊งนี้ ผมเข้าใจว่า ตอนเกิดมือซ้ายต้องถือตะหลิว มือขวาถือที่ตีไข่ออกมาแน่ๆ เพราะชอบทำอาหารเป็นที่สุด

ถึงขั้นเข้าเส้นเลือด ลงตับ ม้าม ลำไส้ใหญ่

วันดีคืนดี ก็จะตั้งโจทย์อย่างยาก พิศดาร มาแข่งกันทำ เห็นโจทย์ล่าสุด นี่เป็นการผสมอาหาร 2 สัญชาติ ประมาณ ฮกเกี๊ยน กะ หลวงพระบาง เข้าด้วยกัน

มีทั้งแม่ครัวชาวไทยแท้และ แม่ครัวชาวไทยที่ไปลัลล้า ที่ต่างประเทศ มีทั้งนางงาม มีทั้งต้นเครื่อง ตำหนักใน รวมทั้งหม่อมจากราชนิกูลต่างๆ

เข้าร่วมประกวด ประชัน กัน อย่างสนุกสนาน ไม่มีใครยอมใคร ตอนทำ review ก็บอกว่าเป็นเมนูง่ายๆให้ คู่ต่อสู้ตายใจ

แต่ขอบอก ใครหลงเชื่อเป็นต้องเสียท่า เพราะที่บอกง่ายๆนั้น เธอใช้ท่าไม้ตาย สูตรเด็ดเคล็ดลับอย่างหฤโหดประเภทไม่มีในตำรา กันเลยทีเดียว ฮ่า ฮา ฮา

เขียนมาถึงตรงนี้ ต้องกราบขออภัยเหล่าบรรดา สมาชิกชมรมแม่บ้าน 3f ทุกคน ที่กล่าวถึง ไม่ได้มีเจตนาให้ร้าย หรืออยากให้เกิดความเสื่อมเสียนะจ๊ะ

เพราะรักดอกจึงหยอกเล่น เหมือนเพลงป๋าbird " LOVE YOU SOMUCH VERYMUCH..."นะจ๊ะ

เพราะ blogนี้อยู่รอดปลอดภัย กินอิ่ม นอนหลับ ก็เพราะได้ความ กรูณา มุทิตา อุเบกขา จากพวกเพื่อนๆโดยเฉพาะแม่บ้านชมรม 3F นะจ๊ะ

พักแป๊บนึงน้านี่พึ่งน้ำจิ้มเดี๋ยวเสือโหยขอพักเติมพลัง กินข้าวเหนียวมะม่วงสักโลก่อน เย็นๆจะมาต่อจ๊ะ

มาต่อแลัวจ้า ในตอนเช้าจากซอยบ้านผม ไปยังร้านกับข้าวนั้น เส้นทางที่ผ่านจะเต็มไปด้วยแก็งเจ้าถิ่นที่คุมพื้นที่อยู่ นับเฉพาะแก๊งใหญ่ๆ

ก็ปาเข้าไป 3แก๊ง  เป็นแก๊ง street dog หรือหมาข้างถนนนั่นเอง แต่ไม่ใช่หมาข้างถนนธรรมดานะครับ

ทุกตัวมีปลอกคอ ประจำแก๊ง มีคนให้อาหาร เช้าเย็น ตัวอ้วนปั๊ก ดูคล้ายๆหมู มากกว่าหมา

แก๊งแรกตัวลูกพี่มันชื่อไอ้เหลืองบาก  เพราะมีแผลรอยบากที่หน้า ชอบมาเงียบๆไม่ให้ซุ้มให้เสียง

แก๊งที่2ชื่อ แก็ง 4ตา ตัว หัวหน้ามันมีคิ้วเข้มเหมือน 4ตา ปากเปราะตะโกนโหวกเหวก ได้ยินมาแต่ไกล

แก๊งสุดท้ายนี่ คือแก๊งไอ้ด่าง เพราะทั้งหัวหน้าและลูกน้อง หน้าด่างเหมือนกันหมด

ทั้ง3 แก๊งนี่จะคอยดัก เส้นทางที่เสือโหยและผมจะต้องผ่านเป็นประจำ

คุณผู้อ่านลองนึกภาพตามนะครับเสือโหยสีสดใส สดุดตา มีสารถีร่างยักษ์ ใส่ชุดขี่จักรยานสีแสบสัน พร้อมกางเกงรัดติ้ว

เพื่อความกระชับรับสัดส่วน อันกลมกลึง ลำตัวเป็นปล้องๆดูคล้ายแหนมป้าย่น (ก็เสื้อมันฟิตอะ หาsizeพอดีไม่มี) 

ถุงมือ รองเท้าครบชุด  จะบาดตาบาดใจ แก๊งเจ้าถิ่นขนาดไหน

บรรดาอันธพาลเหล่านี้จะ วางกำลังเต็มถนน นอนนิ่งเฉย ทำเป็นไม่เห็น พอเสือโหยเข้าไปใกล้ ด้วยความหมั่นไส้

ตัวหัวหน้ามันจะส่งสัญญาน ลูกน้องมันจะขานรับทันที ด้วยศักดิ์ศรีของเสือโหย ไม่คิดทำร้ายพวกตัวเล็กกว่าอยู่แล้ว

ผมและเสือโหยก็ก้มหน้าก้มปั่นสุดชีวิต พอเราชลอ มันก็ชลอด้วย พอเราหยุด มันก็หยุด

หมาพวกนี้ส่วนใหญ่จะดีแต่ปาก ไม่ค่อยกล้า ถ้าสบตาจะแกล้งเมิน เพราะมันคงคะเนจากหุ่นรุ่นheavy weightของผม

คงจะล้มยาก แค่พลาดพลั้งโดน ผมล้มไปทับ ก็อาจจะแบนเป็นกล้วยปิ้งได้ง่ายๆ

จึงได้แต่เห่าและก็วิ่งไล่ เหมือนเป็นหน้าที่ งานประจำ ไม่ทำไม่ได้ เดี๋ยวจะเสียชาติเกิด

เป็นอย่างนี้ทุกวัน ถ้ามันไม่เห่าหรือวิ่งไล่นี่ จะประหลาดมาก

กิจวัตรประจำวันของผม ก็จะพาเสือโหยไปซื้อกับข้าวประเภท หวาน มัน เค็ม ที่หมอชอบห้ามมากินเป็นประจำ

ส่วนใหญ่ของที่หมอห้ามนี่ จะอร่อยๆทั้งนั้น จะให้กินแต่น้ำพริก ผัก  วุ้นเส้น เหมือน ใครหนอ

ที่ได้ตำแหน่งมิสวุ้นเส้น ก็ไม่ไหวเหมือนกัน เพราะชายไทย วัยกำลังโตอย่างผม อาจจะเป็นลม ด้วยความหิวซะตั้งแต่มื้อแรก 555

อยากจะกินสปาเกตตี้ทรงเครื่องแบบคุณป้าโอ ก็หาไม่ได้ ได้แต่ขนมจีนน้ำยามาแทน หรูสุดแล้ว

พวกขนมนี่แถวบ้านผมก็มีแต่ขนมบ้านๆ จะหา FRENCH โท้ด(สะกดยังไม่ถูกเลยอะ)แบบที่ เจ้าป้าอิ๋ว เหวยก็หาไม่ได้เลย

แม้กระทั่งเค้กโรยอัลมอนด์สูตรเวียนนาแบบของหนูไก่นุกกี้ ลูกเบ้อเริ่มก็ไม่มีซะละ

ได้แต่ขนมครก  กะปาท่องโก๋มาจิ้มนมกินแทน 555

และแล้ววันที่เสือโหยต้องเจอคู่ปรับที่สูสีกันก็มาถึง วันนั้นผมพาเสือโหยไป shopกับข้าวปากซอยตามปกติ

ขาไปแก๊ง 3ช่า ก็มาต้อนรับ ขับสู้ ตลอดทางตามปกติ  แต่ขากลับ

ผมและเสือโหยเริ่มผิดสังเกต ขณะที่ปั่นเข้าซอยมา แก็ง 3ช่า ไม่รู้หายหัวไปไหนหมด  เงียบกริ้บ

พอขี่มาได้ถึงกลางซอย เหลียวซ้าย แลขวา เห็นบ้านหลังหนึ่ง ประตูรั้วปิดไม่สนิท

ผมถึงกับใจหายวาบ ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เพราะผ่านบ้านนี้ทุกวัน จำได้ว่าเขาเลี้ยง ร๊อดไวเลอร์ไว้ตัวหนึ่ง

พยายามสอดส่าย สายตาหาก็ไม่เห็นตัวมัน  อย่ากระนั้นเลย รีบพาเสือโหยเผ่นดีกว่า

ผมรีบออกแรงปั่นสุดชีวิต พร้อมเปลี่ยนเกียร์ มือไม้สั่น มาได้สัก 50ม. คิดว่าปลอดภัยแล้ว

เลยชลอรถ หันกลับไปดูแทบช๊อค เพราะมีหมาสีดำ ตัวน้องๆลูกวัว กำลังควบตามมาติดๆ

ด้วยศักดิ์ศรีของเสือโหย จักรยานพันธ์racing  ผมสับเกียร์ปั่นอย่างไม่คิดชีวิตอีกรอบ ก็หนีเจ้าร๊อดไวเลอร์มาได้ไกลพอสมควร

แหมใจหายใจคว่ำ ขณะที่ผมชลอรถ เพื่อพักเหนื่อย เพราะเริ่มจะหน้ามืดอยู่นั้น

ก็รู้สึกเสียวแปลบที่น่อง  ก้มไปดูเห็นมาตัวหนึ่งกำลังคาบขาผมอย่างเอาเป็นเอาตาย

คุณผู้อ่านครับ ไอ้หมาตัวที่มาคาบขาผมนี่ จริงๆมันอยู่บ้านเดียวกับไอ้เจ้าร๊อดไวเลอร์ นั่นแหละ

ผมไม่รู้คิดว่ามีแค่ตัวเดียว ซึ่งมัน 2ตัวทำงานเป็นทีม เหมือนวิ่งผลัด พอตัวหนึ่งหยุดอีกตัวก็รับไม้วิ่งไล่ต่อ

ผมไม่ทันระวัง เลยโดนซะ มารู้ทีหลังว่าไอ้ตัวนี้เป็นพันธบางแก้ว  แหมดุจริงนะตัวแค่นี้

เหตุการณ์ในครั้งนั้น เสือโหยบาดเจ็บเล็กน้อย แต่สำหรับผม  ได้แผลมาแค่ 4รู ขาบวมเป็นโต๊ะบิลเลียด

แถมต้องโดนฉีดยากัน กลายพันธ์ 5เข็ม บาดทะยัก อีก3 เข็ม

โชคดีที่มีประกัน  ไม่งั้นจะโมโหยิ่งกว่านี้ ทุกวันนี้ขี่รถผ่านบ้านมันทีไรก็ยัง ไม่หายแค้น

คงต้องร้องเพลงของหนูใหม่บรรยายความแค้น

"คิดๆแล้วแค้นสุดขีด  สุดฤทธิ์ สุดเดช เรื่องอะไรมาทำร้ายกันแบบนี้..."

Create Date : 24 เมษายน 2554
Last Update : 11 ตุลาคม 2559 18:18:34 น.		177 comments
Counter : 5367 Pageviews.
Share Tweet