ศิษย์มีครู
ศิษย์มีครู จากวันที่ผมสอบเอนทรานส์ครั้งแรกติด ครุศิลป์ ที่มหาลัยชื่อดังแถวๆสามย่าน ด้วยความดีใจผมก็ใช้ชิวิตเป็นนิสิตอย่างมีความสุข ท่ามกลางพี่รหัสสาวๆสวยๆน่ารักๆทั้ง3ชั้นปี แถวๆข้างมหาลัย ร้านอาหารอร่อยก็แยะ ที่ช้อปปิ้งก็มากมาย นับเป็นช่วงเวลาที่ดีช่วงหนึ่งเลยทีเดียว แต่แล้วชีวิตก้มาพลิกผันเมื่อผมพบว่าการเรียนในคณะนี้ จะต้องมีการฝึกสอนด้วย โห ไรเนี่ย ในใจผมไม่เคยแม้แต่จะคิดเป็นครู สักนิดเดียว เพราะผมเกลียดเด็ก แล้วก็ไม่ชอบสอนใคร เจอเด็กที่ไหนต้องแกล้งหลอกเด็กให้ร้องไห้ทุกครั้งไป ถือเป็นงานอดิเรกก็ว่าได้ หลังจากเรียนได้ปีนึง ผมจึงตัดสินใจสอบใหม่ คราวนี้ผมเลือกคณะสถาปัตย์ แล้วก็ติดสมใจอยาก เรียนจบออกมา ก็ใช้วิชาชีพสถาปนิก หากินมาตลอด ฝึกฝนวิทยายุทธ์มาเรื่อยๆ เจ็บมาเยอะ โดนมาแยะ หมายถึงโดนลูกค้าจีบ เอ๊ย หลอกบ้าง เบี้ยวเงินบ้าง ไรบ้าง ตามปกติ ของวิชาชีพนี้ จนถึงวันที่วิทยายุทธ์แก่กล้า มาถึงจุดสูงสุดในสายอาชีพ ถ้าในวงการบู้ลิ้ม ก็ต้องเรียกระดับอรหันต์ พรรคพวกก็ชวนมาเป็นอาจารย์พิเศษช่วยสอนนักศึกษากันหน่อย ช่วงนั้นพอดีผมเริ่มเบื่อๆ อยากลองของใหม่ ทำอะไรใหม่ๆบ้าง ก็เลยลองมาเป็น อาจารย์สอนหนังสือดูบ้าง นี่แหละน้า เค้าถึงบอกว่า เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง เกลียดหอยแครงกินหูฉลาม ไม่อยากเป็นครู สุดท้ายก็ต้องมาเป็นครูจนได้ ทุกวันนี้ผมเกลียดมิสไทยแลนด์เวิร์ลมาก เผื่อว่าเกลียดมากๆ จะได้เจอบ้าง555 ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ผมก็สอน นศ.มาเรื่อยๆ จนมาวันนึงผมก็ได้มาเจอชายสูงวัยคนนึง เดินอยู่ในมหาลัย ตะโกนเรียกชื่อผมด้วยเสียงอันดังลั่น ผมตกใจมากตั้งท่าจะวิ่งหนีเพราะ คิดว่าสาวๆคนไหนคงจะไปฟ้องพ่อ ให้ตามมาเอาเรื่องหรือเปล่า ยิ่งผมทำท่าไม่ได้ยิน แกก้ยิ่งตะโกนเสียงดัง สุดท้ายพอผมรวบรวมความกล้าได้ เพ่งมองไป ชายสูงวัยหน้าคุ้นๆนี่มัน อาจารย์ของผมสมัยเรียน ป.ตรีนี่นา ผมดีใจมากนานตั้งเป็นสิบๆปีแล้ว แกยังจำผมได้ จากนั้นแกก้ถามสารทุกข์สุขดิบ ว่ามีลูกเต้าหรือยัง มีเมียกี่คน ทำงานอะไรอยู่ ผมก็สอบถามอาจารย์ไปบ้าง ได้ความว่า ท่านเกษียณแล้วมาสอนพิเศษให้กับมหาลัย เผอิญวันสอนของท่านก็ตรงกับวันที่ผมสอนพอดีด้วย ผมเลยอาสาไปรับท่านที่บ้าน มาสอนพร้อมกันที่มหาลัย เนื่องจากท่านไม่มีรถ สุขภาพก็ไม่ค่อยดี เดินทางลำบาก การเจอท่านในครั้งนี้ทำให้ ผมนึกย้อนอดีตไปสมัยเรียน ป.ตรี นี่ วิชาที่ อ.ท่านสอน ผมไม่ค่อยตั้งใจเรียนทำไร ทำผิดไว้แยะ เรียกว่า ถ้าผิดเป็นครู แล้วละก็ ผมก็น่าจะระดับอธิการบดีได้แหละ555 และปกติรถผมนั้นมักจะมีแต่สาวๆนั่ง แต่วันนี้แม้ไม่ใช่สาวๆนั่ง แต่เป็นผู้มีพระคุณ เป็นครูอาจารย์ที่สั่งสอนเรามา ระหว่างทางมามหาลัยผมให้ท่านนั่งเบาะหลังจะได้ยืดแข้งยืดขาสบายๆ ผมเป็นสารถีขับนิ่มๆมา ท่านก็ชมมาตลอดทางว่า แหม รถเยอรมัน เจ้าไส้กรอกนี่มันนั่งนิ่มตูดดีจริงๆ ผมต้องนั่งอมยิ้มด้วยความสุข เพราะการที่ได้มีโอกาสได้รับใช้ครูอาจารย์ ผู้มีพระคุณ แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆ ผมรู้สึกมีความสุขมากกว่า การขับรถไปรับสาวๆมากมายยิ่งนัก แต่จริงๆก็ดีทั้งคู่แหละครับ แหะๆ เทอมนั้นผมทำหน้าที่พลขับรับใช้ท่านอาจารย์ จนน้ำหนักขึ้นหลายโล ท่านผู้อ่านคงสงสัยว่ามันเกี่ยวกันตรงไหน เกี่ยวซีครับ เพราะซอยบ้านอาจารย์นี่ ของกินอร่อยเยอะแยะมากมาย ระหว่างไปรอท่าน ผมก็วิ่งหากินของอร่อยไปเรื่อยๆละครับ555 แล้วก็สุดท้ายทุกวันนี้ ผมภูมิใจที่มีคนเรียกว่าอาจารย์ ยิ่งกว่าเรียกว่าสถาปนิกซะอีกครับ ขอจบเรื่องราวประทับใจ เนื่องในโอกาสวันครูด้วยคำขวัญวันครูปีนี้นะครับ อายครูไม่รู้วิชา อายภรรยาไม่มีบุตร อายตุ๊ด ไม่ช้ำใจ เย้ย ไม่ใช่แล้ว ต้องอันนี้ซิของจริง555 คำขวัญวันครู ประจำปี 2556 ครับ แปดสิบพรรษา พระราชินี ราษฎร์รัฐภักดี ครูศรีแผ่นดิน ขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาติดตามเรื่องราวความประทับใจครั้งนี้ ขอให้ความสุขความเจริญตกกับผู้รักการศึกษาและ เรียนรู้ ทุกๆท่านนะครับ จากใจ อ.เต๊ะ ครูมืออาชีพ อิอิ
| Create Date : 16 มกราคม 2556 |
| Last Update : 11 ตุลาคม 2559 18:20:35 น. |
|
185 comments
|
| Counter : 5246 Pageviews. |
 |
|
ทำอะไรอยู่น๊า
พี่ทรูหลังไมล์หน่อยค่ะ
/center>
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
