ทำไมออกมา....หน้าเดียว....
วันนี้ตื่นเช้า
เพราะที่มหาลัยมีงานกีฬา
ไปเดินพาเหรดกะเค้ามา
ที่ไปเพราะอาจารย์บอกว่า....
มาแล้วแจกเสื้อฟรี....กร๊ากกกกก
สรุปก็...ค่ะ ได้เสื้อมาหนึ่งตัว
เอารูปเสื้อไป แถมนายแบบให้อีกสองคน
ตามประสางานใหญ่
เวลาเอเชีย
อาจารย์นัดเจ็ดโมงยี่สิบ กว่าจะมากันครบก็เกือบแปดโมง
กว่าจะได้เดินก็แปดโมงกว่า
เราคนไทยเฮฮา
เอาแต่ถ่ายรูปกันซะส่วนใหญ่
โดนบอกมาหลายทีแล้วอ่า
ว่าถ่ายรูปทีไร เราก็ออกมาเป็นหน้าเดิมทุกที
เอ่อ....อยากเถียงข้างคู แถกไถให้สีข้างแดงเล่น
ว่า แหม...ก็คนมันคนเดียวกัน จะให้มีหลายหน้าได้ไง
แต่พอมาดูรูปละก้อ....เออเนอะ
มันก็แบบเดียวจริงๆด้วย
มันอาจจะเป็นหน้าที่ผ่านการออกแบบมาแล้วว่า
ปกปิดข้อ(ที่คิดว่า)บกพร่องได้มากที่สุด
อย่างเช่น ต้องเอียงหน้าข้างๆ ยิ้มห้ามเห็นฟัน
ไม่งั้น...หน้าจะบานเผื่อแผ่ คนข้างๆ
ยิ่งถ้าถ่ายรูปข้างๆคนหน้าเรียวนะ...เอียงได้เป็นเอียง
ผมเผิมอยู่ไหน ลากมันลงมา
ฮ่า
หลังจากโดนทักมาหลายที
จะลองเปลี่ยนหน้าแบบใหม่บ้างละ
ต้องไปออกแบบก่อน ฮ่า
จริงๆอยากลองมาตั้งนานแล้ว
อย่างเช่นลองถ่ายหน้าตรง
คนดูรูปบอก...หน้าเหมือนแมว
เวลายิ้มแล้วแก้มมันจะขึ้นมา
ชวนให้คิดว่าตรงนั้นเป็นแก้มแมว ควรจะมีหนวด
เอ๋า...ซะอย่างนั้น
เมื่อวานไปเดินเล่นห้องหว้ากอ
เห็นหัวข้อกระทู้หนึ่งน่าสนใจ(แต่ไม่ได้เปิดไปดูนะ)
ประมาณว่า ภาพถ่ายเป็นหลักฐานชัดเจนของการหยุดเวลา
คิดไปคิดมาก็คิดเข้าเรื่องนี้ได้เหมือนกัน
ว่าเราพยายามจะหยุดเวลาที่อยู่ให้ภาพถ่าย
ให้เป็นเวลาที่เราพอใจ
เป็นต้นว่า ให้เราหน้าเรียว
เป็นรูปลวงโลก ที่ดูแล้วทำให้ลืมความเป็นจริง
โอ้...ก็ความเป็นจริงนั้น.....
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ชอบทำหลาย ๆ หน้าค่ะ
ชอบดูหน้าตัวเองแปลก ๆ มากกว่าสวยน่ะ...เพราะปกติสวยอยู่แล้ว
ตั้งใจเรียนนะคะคุณน้อง