อะไรบางอย่างในตัวตนของฉัน---หายไป(อีกแล้ว)

+++++อัพอีกครั้งก่อนนอน+++++

วันนี้เป็นวันที่เซ็งอีกวันหนึ่ง

อย่างเซ็ง

เนื่องจากสมุดไดอารี่ครี่งหลังของ1ปีในสวิตเซอร์แลนด์หายไป

หายไปได้ไงฟระ

โคดจะเซ็ง

เพิ่งอ่านหนังสือเรื่อง Level7 จบ
เป็นเรื่องเกี่ยวกับคนถูกลบความทรงจำ

เกิดรู้สึกว่าถูกลบความทรงจำขึ้นมาด้วย

ครั้งสุดท้ายที่ได้อ่านคงเป็นตอนนั่งรถไฟไปกรุงเทพ
ต้นมีนานี่เอง

หัวเราะกรี๊ดกร๊าดยังกะอ่านซ้อเจ็ด

มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
ยิ่งช่วงหลังๆของปีนี่
มีแต่เรื่องทะเลาะกับโฮส

ซึ่งที่เขียนระบายอารมณ์ไป
สะใจมากๆ

น่าเสียดายที่หายไปซะแล้ว
รู้สึกเหมือนความทรงจำหายไปจริงๆนะ
น่าเสียใจ

ช่วงนี้ของหายบ่อยจัง
เป็นของที่เป็นสัญลักษณ์ของเหตุการณ์หลายๆอย่างในชีวิต

อย่างเช่น

โบว์ผูกผมสีกรมท่าที่ใช้มาสามปีได้แล้ว
ขนาดไปสวิตกลับมา
ยังกลับมาใช้เลย
คิดดูสิ่

เป็นเหมือนสัญลักษณ์ของความเป็นนักเรียน
และเป็นโบว์ที่เราใช้แล้วรู้สึกมีรัศมีแผ่ออกมา
(เว่อร์ซะ)

เป็นโบว์ที่ทำให้คาแรกเตอร์นักรบของเรา
กลายเป็นคาแรกเตอร์คุณหนูได้
(อันนี้คิดเอาเอง)

อยู่ดีๆก็หายไป
เหมือนความเป็นนักเรียนหายไปด้วย
รู้สึกว่าไม่อยากใส่ชุดนักเรียนอีก
เพราะมีบางสิ่งขาดหายไป

ยึดติดเกินไปรึเปล่าเรา

Create Date : 11 พฤษภาคม 2548 Last Update : 12 พฤษภาคม 2548 0:14:51 น. Counter : 916 Pageviews.		10 comments
Share Tweet