Tagนี้ ส่งมาจากท่าน Master
ใครหนอคิด Tag มาให้เล่นกัน
เป็นยาแก้อาการหมดมุขอัพหรือเบื่อบล๊อกได้ดีแท้ๆจริงเชียว
บางทีอยากเขียนอะไรก็ไม่รู้ เยอะแยะ ได้แต่เก็บไว้ในหัว พอเปิดบล็อกจะพิมพ์ มันก็หายไปหมดแล้ว
เออ...เวรและ...จะพิมพ์ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยแฮะ
เหมือนกับว่าเราเป็นคนที่ไม่มีความฝันเลยแฮะ
คุณประภาส ชลศรานนท์เคยเรียกคนประเภทหนึ่งว่า "นักฆ่าความฝัน" ไว้ในหนังสือหนึ่งเล่ม
เราว่าเราเข้าข่ายพวกนี้นะ
คนที่พอฝันอะไรขึ้นมาสักอย่างนึง ก็จะเจอแต่สิ่งที่จะมาขัดขวางความฝันพวกนั้นไม่ให้เป็นจริง
สงสัยความฝันจริงๆของเราตั้งแต่เด็กมาคือการเป็นคนเก่ง
อยากเป็นคนเก่ง
คนเก่งของพ่อ ของแม่ ของเพื่อน ของทุกๆคน ของโลกนี้
เด็กๆคงคิดว่าการเป็นผู้ใหญ่ก็คือคนเก่ง ก็เลยพยายามทำทุกอย่างให้เป็นเหมือนผู้ใหญ่
คิดมากๆเข้าไว้ คิดลบๆเข้าไว้ คิดเจอแต่ปัญหา
พอเจอปัญหาจะได้แก้ไข พอแก้ไขได้ จะได้เป็นคนเก่ง
แต่ไม่ใช่ทุกปัญหาจะแก้ไขได้ และความจริงก็เป็นความจริง ที่เราไม่ใช่คนเก่ง
พยายามแค่ไหนก็เป็นไม่ได้
เราก็เป็นเรา
ไม่ใช่ Angela Merkel ไม่ใช่ Condolisa Rice
เราก็เป็นแค่เราเท่านั้นเอง
ไม่มีสิ่งที่ทำได้ดีมากๆ ไม่มีสิ่งที่สนใจมากๆ
เป็นคนธรรมดา เป็นกราฟเส้นตรงขนานกับแกนเอ็กซ์
เป็นเหมือนแผ่นเจลลดไข้ ที่เปลี่ยนสีเปลี่ยนรูปไปตามสภาพแวดล้อม
ไม่ใช่สิ่งที่มีอะไรอยู่ในตัวเอง
ตอนเด็กมากๆเคยเขียนผนังบ้านว่า "หนูอยากเป็นนักวิจัย หนูรักพี่ฟ้า พี่น้ำ พี่พระอาทิตย์"
แม่เอามาล้อจนถึงบัดนี้
มันก็ดูน่ารักดี และคงจะเป็นความทรงจำที่ดี ถ้าเกิดเราไม่บังเอิญจำได้ว่า
ที่เขียนไปเพราะเห็นเด็กในทีวีมันทำละน่ารักดี หาใช่ความรู้สึกจริงๆของตนไม่
เคยอยากเป็นแอร์ เพราะอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นแล้วชุดมันสวยดี
ตอนปอหกตามเพื่อนไปสอบเข้าโรงเรียนมัธยมที่จบมาเพราะได้ยินเพื่อนคุยกัน
เค้าว่า...มีแต่คนเก่งๆเรียนที่นี่ เค้าว่า...ค่าเทอมถูก
ตามเค้าไปสอบเพราะว่า....ค่าเทอมถูก
ตึง....
ตั้งแต่เด็กคิดว่าจะเป็นหมอฟัน...เพราะเจอหมอฟันฟันไปหลายหมื่น....จะเอาคืน (ขำเนอะ)
ที่เลือกเรียนศิลป์ภาษาไม่ใช่เพราะเรียนวิทย์ไม่ไหว ไม่ใช่ว่าเพราะชอบภาษาหรือมีแผนในระยะยาว
แต่เป็นเพราะโรงเรียนข้าพเจ้าศิลป์ภาษาไม่สอนเลข
ที่เขียนว่าจะเรียนรัฐศาสตร์ความสัมพันธ์ฯตอนเรียนแนะแนว
ไม่รู้หรอกว่าชอบมั้ย...แต่คิดว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองตอนนั้น
กอพอหล่นมาโป๊ะตรงหน้า....ให้มาจีน
แล้วก็มาอยู่ตอนนี้
ไม่ใช่เพราะความรัก ไม่ใช่เพราะความชอบ
แต่เป็นสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับตัวเอง(ในขณะที่ต้องตัดสินใจ)
เอ...เขียนๆไปแล้วรู้สึกว่า tag ความฝันอันนี้น่าสงสารจัง
เป็นคนที่ไม่มีความฝันจริงๆด้วยแฮะ
ต้องโทษตัวเองที่เลือกจะเป็นแบบนี้
ชีวิตเลยมีแต่คำว่า "ควร" กะ "ไม่ควร"
อย่าถามว่าชอบอะไร....เพราะว่าไม่รู้
เฮ้ย....เขียนมาแล้วเกิดอารมณ์สงสารตัวเองโคตรๆ
อนาคตที่คิดไว้........ไม่มีอะไรมาก
เรียนให้จบ
เรียนให้ได้คำตอบที่อยากจะได้
เรียนจบแล้วขอเค้าไปเป็นตำรวจ
อยากมีชุดสีกากีแขวนไว้ในตู้
อยากมียศมาปิดนางสาวเวลาแก่
เราว่าแบบนี้ไม่ค่อยเหมือนฝันแฮะ
เหมือนเพ้อมากกว่า
ฮา
ช่างเหอะ...ยังไงมันก็ต้องเดินต่อไป
ก็คงมีอยู่มั้ง...ความฝัน
ก็ฝันมันอยู่ทุกคืน...จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
ฝันว่าจะได้ไปเท่ยวที่ต่างๆ ฝันว่าจะทำอะไรได้ตามใจ
ฝันว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามใจเรา
ฝันว่าจะทำอะไรได้ตามที่ฝัน
ล้าลา....
ขออภัยที่เขียนออกมาอาจจะไม่ตรงกับความต้องการของ Tag ดั้งเดิม
และขออนุญาตส่งต่อให้ทุกคนที่อยากเขียน
ใครเขียนแล้ว...มาเรียกไปอ่านด้วยนะคะ